Motordryfuitleg

In motorontwerp, beskryf die term motordryfuitleg die posisie waar 'n sekere voertuig se enjin en dryfwiele hul bevind. Baie verskillende kombinasies van die enjinplek en aangedrewe wiele kom in die praktyk voor, en die plek van elk is afhanklik van die toepassing waarvoor die voertuig gebruik gaan word. Faktore wat die ontwerpkeuse beïnvloed sluit in: koste, kompleksiteit, betroubaarheid, verpakking (ligging en grootte van die passasierskompartement en kattebak), massaverspreiding, en verkose hanteringseienskappe van die voertuig.

Uitlegte kan basies in twee kategorieë verdeel word: voor- of agterwielaandrywing. Viertrekvoertuie kan eienskappe van altwéé hierdie aanneem, afhangend van hoe die krag na die wiele versprei word.

Agterwielaandrywing

By agterwielaandrywing (RWD) is die enjin tipies aan die voorkant van die voertuig en die dryfwiele agter geplaas, 'n opset bekend as 'n FR-uitleg. 'n Voorste midenjin, agtermiddelenjin en agterenjin uitlegte kan ook gebruik word. Dit was die tradisionele motordryfuitleg vir die meeste voertuie tot in die 1970-80s.

Byna alle motorfietse en fietse gebruik agterwielaandrywing, hetsy deur 'n dryfas, ketting of band; aangesien die voorwiel ook as stuur moet dien, en dit baie moeilik en omslagtig sou wees om 'n draaimeganisme aan 'n voordryfwiel te plaas.

Voorwielaandrywing

Nadele

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.