Appiese Weg: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Waar was ons...
Lyn 1: Lyn 1:
[[Lêer:Via Appia map.jpg|duimnael|Kaart van Italië wat die ''Via Appia'' en (die korter en nuwer) ''Via Appia Traiana'' aandui.]]
[[Lêer:Via Appia map.jpg|duimnael|Kaart van Italië wat die ''Via Appia'' en (die korter en nuwer) ''Via Appia Traiana'' aandui.]]
[[Lêer:Via appia.jpg|duimnael|Die Appiese Weg by Quarto Miglio.]]
[[Lêer:Via appia.jpg|duimnael|Die Appiese Weg by Quarto Miglio.]]
[[Lêer:Footprint quo vadis.jpg|duimnael|Voetspore van Jesus]]


Die '''Appiese Weg''' (ook ''Via Appia'', ''Die weg van Appius'') was die eerste belangrike Romeinse pad.<ref name="HAT Taal-en-feitegids">HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8</ref> Die pad is in 312 v.C. van suid van [[Rome]] af tot by [[Brindisi]] aan die [[Adriatiese See|Adriatiese kus]] gebou.<ref>{{cite web |url=http://pleiades.stoa.org/places/356966898 |title=Places: 356966898 (Via Appia) |author=Quilici and S. Quilici Gigli, L., R. Talbert, S. Gillies, T. Elliott, J. Becker |accessdate=14 Maart 2013|publisher=Pleiades}}</ref> Dit is na die Romeinse politikus Appius Claudius Caecus genoem, wat dit vir militêre doeleindes gedurende die Samnitiese oorloë gebou het.<ref name=Chambers>"Appian Way" in ''Chambers's Encyclopædia''. London: George Newnes, 1961, Vol. 1, p. 490.</ref>
Die '''Appiese Weg''' (ook ''Via Appia'', ''Die weg van Appius'') was die eerste belangrike Romeinse pad.<ref name="HAT Taal-en-feitegids">HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8</ref> Die pad is in 312 v.C. van suid van [[Rome]] af tot by [[Brindisi]] aan die [[Adriatiese See|Adriatiese kus]] gebou.<ref>{{cite web |url=http://pleiades.stoa.org/places/356966898 |title=Places: 356966898 (Via Appia) |author=Quilici and S. Quilici Gigli, L., R. Talbert, S. Gillies, T. Elliott, J. Becker |accessdate=14 Maart 2013|publisher=Pleiades}}</ref> Dit is na die Romeinse amptenaar Appius Claudius Caecus genoem, wat dit vir militêre doeleindes gedurende die Samnitiese oorloë gebou het.<ref name=Chambers>"Appian Way" in ''Chambers's Encyclopædia''. London: George Newnes, 1961, Vol. 1, p. 490.</ref>


Die pad is tydens die Tweede Samnitiese Oorlog aangelê om die vinnige ontplooiing van troepe moontlik te maak. Dit pad was ook van groot ekonomiese belang en is vir die vervoer van goedere en persone tussen Rome en [[Kampanië]] (en verder) gebruik. Die pad loop aanvanklik tot by [[Capua]], maar is later tot by Brindisi verleng.
Die pad is tydens die Tweede Samnitiese Oorlog aangelê om die vinnige ontplooiing van troepe moontlik te maak. Dit pad was ook van groot ekonomiese belang en is vir die vervoer van goedere en persone tussen Rome en [[Kampanië]] (en verder) gebruik. Die pad loop aanvanklik tot by [[Capua]], maar is later tot by Brundisium (nou Brindisi, 'n hawestad wat die poort na die Ooste was) verleng.


Vanweë die pad se belang kry dit die bynaam ''regina viarum'' (koningin van paaie). Die natuurskoon langs die pad kon ook 'n rol hierin gespeel het. Die talle spore en afdrukke op en om die pad dui daarop dat dit eens swaar, druk verkeer hanteer het.
Vanweë die pad se belang kry dit die bynaam ''regina viarum'' (koningin van paaie). Die natuurskoon langs die pad kon ook 'n rol hierin gespeel het. Die talle spore en afdrukke op en om die pad dui daarop dat dit eens swaar, druk verkeer hanteer het.

Die [[Quo vadis]]-kerk is langs die Appiese Weg by die ingang na Rome geleë. Dit is volgens oorlewering die plek is waar die apostel [[Petrus]] vir [[Jesus]] raakgeloop het. Toe Petrus vra 'Heer, waar gaan u heen', antwoord Jesus: 'Ek gaan na Rome om weer gekruisig te word'. Petrus bedink hom en draai na Rome terug, waarna hy in die Tullianum opgesluit en onderstebo in Nero se Sirkus gekruisig is. Die kerk bevat 'n klip wat die beweerde voetspore van Jesus bevat.


== Verwysings ==
== Verwysings ==
Lyn 13: Lyn 16:
== Eksterne skakels ==
== Eksterne skakels ==
* {{Commonskat-inlyn|Via Appia}}
* {{Commonskat-inlyn|Via Appia}}

{{Saadjie}}


[[Kategorie:Paaie]]
[[Kategorie:Paaie]]

Wysiging soos op 07:22, 12 Maart 2016

Kaart van Italië wat die Via Appia en (die korter en nuwer) Via Appia Traiana aandui.
Die Appiese Weg by Quarto Miglio.
Voetspore van Jesus

Die Appiese Weg (ook Via Appia, Die weg van Appius) was die eerste belangrike Romeinse pad.[1] Die pad is in 312 v.C. van suid van Rome af tot by Brindisi aan die Adriatiese kus gebou.[2] Dit is na die Romeinse amptenaar Appius Claudius Caecus genoem, wat dit vir militêre doeleindes gedurende die Samnitiese oorloë gebou het.[3]

Die pad is tydens die Tweede Samnitiese Oorlog aangelê om die vinnige ontplooiing van troepe moontlik te maak. Dit pad was ook van groot ekonomiese belang en is vir die vervoer van goedere en persone tussen Rome en Kampanië (en verder) gebruik. Die pad loop aanvanklik tot by Capua, maar is later tot by Brundisium (nou Brindisi, 'n hawestad wat die poort na die Ooste was) verleng.

Vanweë die pad se belang kry dit die bynaam regina viarum (koningin van paaie). Die natuurskoon langs die pad kon ook 'n rol hierin gespeel het. Die talle spore en afdrukke op en om die pad dui daarop dat dit eens swaar, druk verkeer hanteer het.

Die Quo vadis-kerk is langs die Appiese Weg by die ingang na Rome geleë. Dit is volgens oorlewering die plek is waar die apostel Petrus vir Jesus raakgeloop het. Toe Petrus vra 'Heer, waar gaan u heen', antwoord Jesus: 'Ek gaan na Rome om weer gekruisig te word'. Petrus bedink hom en draai na Rome terug, waarna hy in die Tullianum opgesluit en onderstebo in Nero se Sirkus gekruisig is. Die kerk bevat 'n klip wat die beweerde voetspore van Jesus bevat.

Verwysings

  1. HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
  2. Quilici and S. Quilici Gigli, L., R. Talbert, S. Gillies, T. Elliott, J. Becker. "Places: 356966898 (Via Appia)". Pleiades. Besoek op 14 Maart 2013.{{cite web}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  3. "Appian Way" in Chambers's Encyclopædia. London: George Newnes, 1961, Vol. 1, p. 490.

Eksterne skakels