Christoffel II van Denemarke: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Skakels
k replaced: <br> → <br /> (5) using AWB
Lyn 20: Lyn 20:
|5 = [[Euphemia van Pommere]]
|5 = [[Euphemia van Pommere]]
|opskrif6 = Kinders
|opskrif6 = Kinders
|6 = Margrete <br>Erik <br>Otto <br>Agnes <br>Heilwig <br>[[Waldemar IV van Denemarke|Waldemar]]
|6 = Margrete <br />Erik <br />Otto <br />Agnes <br />Heilwig <br />[[Waldemar IV van Denemarke|Waldemar]]
|opskrif7 = Vader
|opskrif7 = Vader
|7 = [[Erik V van Denemarke|Erik V]]
|7 = [[Erik V van Denemarke|Erik V]]
Lyn 59: Lyn 59:
Hy het ’n "bankrot erflating" gekry waarin hele streke van die koninkryk aan Duitse en Deense magnate verpand was. Die voorwaardes van die handves was baie streng en het hom beperk om belasting te hef en betaling vir die grond te eis wat verpand is. Hy kon geen besluite neem sonder die toestemming van die adel en die biskoppe nie. Ondanks die ondertekening van die handves het Christoffel regeer asof dit nie bestaan het nie. Omdat hy nie belasting van die adel en kerke kon invorder nie, het hy die Duitse gebiede en boere swaar belas.
Hy het ’n "bankrot erflating" gekry waarin hele streke van die koninkryk aan Duitse en Deense magnate verpand was. Die voorwaardes van die handves was baie streng en het hom beperk om belasting te hef en betaling vir die grond te eis wat verpand is. Hy kon geen besluite neem sonder die toestemming van die adel en die biskoppe nie. Ondanks die ondertekening van die handves het Christoffel regeer asof dit nie bestaan het nie. Omdat hy nie belasting van die adel en kerke kon invorder nie, het hy die Duitse gebiede en boere swaar belas.


In die volgende paar jaar het Christoffel probeer om sy broer Erik se beleid van oorlogvoering teen die hertogdomme, graafskappe en stede van Noord-[[Duitsland]] te volg. Dit het gelei tot groter verbande en belasting, en gou het hy vasgesit met die adel en kerke. In ’n rebellie in 1326 is sy bewind omvergewerp deur ’n alliansie tussen Deense magnate en grawe Gerhard III van Holstein en Johan van Kiel.
In die volgende paar jaar het Christoffel probeer om sy broer Erik se beleid van oorlogvoering teen die hertogdomme, graafskappe en stede van Noord-[[Duitsland]] te volg. Dit het gelei tot groter verbande en belasting, en gou het hy vasgesit met die adel en kerke. In ’n rebellie in 1326 is sy bewind omvergewerp deur ’n alliansie tussen Deense magnate en grawe Gerhard III van Holstein en Johan van Kiel.


Hy is gedwing om te abdikeer en te vlug terwyl ’n minder belangrike hertog, Waldemar van Suid-[[Jutland]], koning gemaak is met graaf Gerhard as regent. Hulle het Waldemar gedwing om afstand te doen van Suid-Jutland en ’n Deense koning het nooit weer oor dié gebied regeer nie. Knud Porse het Halland aan homself toegeëien vir die hulp wat hy aan grawe Gerhard en Johan verleen het. Die gestry oor wie watter deel van Denemarke moet kry, het gelei tot die verbrokkeling van die alliansie wat Christoffel gedwing het om te abdikeer.<ref>Danmarks Historie II www.perbenny.dk</ref>
Hy is gedwing om te abdikeer en te vlug terwyl ’n minder belangrike hertog, Waldemar van Suid-[[Jutland]], koning gemaak is met graaf Gerhard as regent. Hulle het Waldemar gedwing om afstand te doen van Suid-Jutland en ’n Deense koning het nooit weer oor dié gebied regeer nie. Knud Porse het Halland aan homself toegeëien vir die hulp wat hy aan grawe Gerhard en Johan verleen het. Die gestry oor wie watter deel van Denemarke moet kry, het gelei tot die verbrokkeling van die alliansie wat Christoffel gedwing het om te abdikeer.<ref>Danmarks Historie II www.perbenny.dk</ref>


Christoffel het tot in 1329 in ballingskap gewoon, maar ’n tweede kans gekry danksy ’n groeiende chaos in Denemarke en tweespalt tussen Gerhard en sy neef graaf Johan van Plön, Christoffel se halfbroer. Christoffel is herkies tot koning, maar dié keer was hy van die begin af ’n marionet. Die grootste deel van die land was verpand en hy het geen werklike mag gehad nie. Graaf Gerhard het Jutland as sy persoonlike eiendom ingepalm en graaf Johan het dieselfde gedoen met Funen en Seeland.
Christoffel het tot in 1329 in ballingskap gewoon, maar ’n tweede kans gekry danksy ’n groeiende chaos in Denemarke en tweespalt tussen Gerhard en sy neef graaf Johan van Plön, Christoffel se halfbroer. Christoffel is herkies tot koning, maar dié keer was hy van die begin af ’n marionet. Die grootste deel van die land was verpand en hy het geen werklike mag gehad nie. Graaf Gerhard het Jutland as sy persoonlike eiendom ingepalm en graaf Johan het dieselfde gedoen met Funen en Seeland.


In 1331, in ’n konflik tussen grawe Gerhard en Johan, het Christoffel hom by laasgenoemde geskaar, maar hul magte is verslaan en Christoffel het daarna geen sê in die regering gehad nie. Hy is later in hegtenis geneem en is die volgende jaar as ’n geruïneerde man dood.
In 1331, in ’n konflik tussen grawe Gerhard en Johan, het Christoffel hom by laasgenoemde geskaar, maar hul magte is verslaan en Christoffel het daarna geen sê in die regering gehad nie. Hy is later in hegtenis geneem en is die volgende jaar as ’n geruïneerde man dood.

Wysiging soos op 07:17, 10 April 2016

Christoffel II
Koning van Denemarke
Die seël van Christoffel II.
Die seël van Christoffel II.
Periode 1320-1326, 1329-1332
Voorganger Erik VI
Opvolger Waldemar III
Huis Estridsen
Vrou Euphemia van Pommere
Kinders Margrete
Erik
Otto
Agnes
Heilwig
Waldemar
Vader Erik V
Moeder Agnes van Brandenburg
Gebore 29 September 1276
Oorlede 2 Augustus 1332

Christoffel II (29 September 12762 Augustus 1332) was van 1320 tot 1326 koning van Denemarke en weer van 1329 tot met sy dood. Hy was die seun van Erik V. Sy naam word verbind met nasionale rampspoed, want sy bewind het geëindig met die feitlike ontbinding van die Deense staat.

As die broer van koning Erik VI was Christoffel ’n moontlike troonopvolger. As jong man met die titel Hertog van Estland het hy sy broer se beleid ondersteun. Later het hy egter by die opposisie aangesluit en met Erik se dood in 1319 in ballingskap gaan woon.

Bewind

Die adel wou ’n swak koninklike mag hê en in 1320 is Christoffel as koning aanvaar. In ruil het hy ’n kontraktuele handves onderteken, die eerste keer dat so iets as ’n kroningsooreenkoms gebruik is.

Hy het ’n "bankrot erflating" gekry waarin hele streke van die koninkryk aan Duitse en Deense magnate verpand was. Die voorwaardes van die handves was baie streng en het hom beperk om belasting te hef en betaling vir die grond te eis wat verpand is. Hy kon geen besluite neem sonder die toestemming van die adel en die biskoppe nie. Ondanks die ondertekening van die handves het Christoffel regeer asof dit nie bestaan het nie. Omdat hy nie belasting van die adel en kerke kon invorder nie, het hy die Duitse gebiede en boere swaar belas.

In die volgende paar jaar het Christoffel probeer om sy broer Erik se beleid van oorlogvoering teen die hertogdomme, graafskappe en stede van Noord-Duitsland te volg. Dit het gelei tot groter verbande en belasting, en gou het hy vasgesit met die adel en kerke. In ’n rebellie in 1326 is sy bewind omvergewerp deur ’n alliansie tussen Deense magnate en grawe Gerhard III van Holstein en Johan van Kiel.

Hy is gedwing om te abdikeer en te vlug terwyl ’n minder belangrike hertog, Waldemar van Suid-Jutland, koning gemaak is met graaf Gerhard as regent. Hulle het Waldemar gedwing om afstand te doen van Suid-Jutland en ’n Deense koning het nooit weer oor dié gebied regeer nie. Knud Porse het Halland aan homself toegeëien vir die hulp wat hy aan grawe Gerhard en Johan verleen het. Die gestry oor wie watter deel van Denemarke moet kry, het gelei tot die verbrokkeling van die alliansie wat Christoffel gedwing het om te abdikeer.[1]

Christoffel het tot in 1329 in ballingskap gewoon, maar ’n tweede kans gekry danksy ’n groeiende chaos in Denemarke en tweespalt tussen Gerhard en sy neef graaf Johan van Plön, Christoffel se halfbroer. Christoffel is herkies tot koning, maar dié keer was hy van die begin af ’n marionet. Die grootste deel van die land was verpand en hy het geen werklike mag gehad nie. Graaf Gerhard het Jutland as sy persoonlike eiendom ingepalm en graaf Johan het dieselfde gedoen met Funen en Seeland.

In 1331, in ’n konflik tussen grawe Gerhard en Johan, het Christoffel hom by laasgenoemde geskaar, maar hul magte is verslaan en Christoffel het daarna geen sê in die regering gehad nie. Hy is later in hegtenis geneem en is die volgende jaar as ’n geruïneerde man dood.

Nalatenskap

Sy dood was die einde van Denemarke as ’n amptelike koninkryk, en vir die volgende agt jaar was dit weens verskeie verbande onder Duitse militêre bewind.

Baie historici beskou Christoffel as ’n swak en onbetroubare monarg wat "Denemarke aan die Duitsers verpand het", maar hy het in baie opsigte net die beleid van sy voorgangers voortgesit. Hy is ook deur die adel en die kerk aan bande gelê.

Huwelik en kinders

Christoffel het in 1300 met Euphemia van Pommere getrou en hulle het die volgende kinders gehad:

  • Margrete (1305-1340); getroud met Lodewyk V, Hertog van Beiere
  • Erik (1307-1331)
  • Otto, Hertog van Estland (omstreeks 1310 – omstreeks 1347)
  • Agnes (jonk dood in 1312)
  • Heilwig (geb. omstreeks 1315)
  • Waldemar (1320-1375)

Verwysings

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Engelse Wikipedia-artikel [1]
  1. Danmarks Historie II www.perbenny.dk

Eksterne skakel