Satelliet

Hierdie artikel beskryf kunsmatige satelliete. Vir natuurlike satelliete, meestal bekend as 'n voorwerp se maan, verwys na Natuurlike satelliet.

NAVSTAR – Global Positioning System-satelliet van die tweede generasie

’n Replika van Spoetnik 1.

Lêer:Sputnik2 vsm.jpg

Spoetnik 2.

Die term satelliet (afgelei van Latyn satelles, "lyfwagter") verwys in die ruimtevaart na 'n mensgemaakte voorwerp wat vir wetenskaplike, kommersiële of militêre doeleindes in 'n elliptiese of ronde wentelbaan om 'n ander voorwerp soos byvoorbeeld ons aarde of die maan geplaas word.

Gravitasie trek die satelliet nader aan die primêre voorwerp, maar die satelliet beweeg in 'n ander rigting sodat die satelliet heeltyd die primêre voorwerp vermy. Die woord word oor die algemeen gebruik om 'n kunsmatige satelliet te beskryf (in teenstelling met natuurlike satelliete). Alle voorwerpe wat deel vorm van die sonnestelsel, insluitend die aarde, is natuurlike satelliete van die son, of satelliete van daardie voorwerpe, soos byvoorbeeld die maan, en word in 'n aparte artikel behandel.

Die wêreld se eerste kunsmatige satelliet, Spoetnik 1 was deur die Sowjetunie gelanseer in 1957. Sedert dan was duisende satelliete in wentelbane om die aarde geplaas. Sekere satelliete, soos groot ruimtestasies, was al gelanseer in dele en geherbou in die ruimte. Kunsmatige satelliete was al geontwikkel deur meer as 40 lande en 10 lande is tans instaat om satelliete te lanseer. Omtrent 'n duisend van die satelliete wat tans om die aarde wentel is steeds operasioneel terwyl duisende nie-operasionele satelliete en afgebreekte stukke om die aarde wentel as ruimterommel. Daar was al ook satelliete om ander hemelsliggame geplaas, soos byvoorbeeld die Maan , Mercurius , Venus , Mars , Jupiter, Saturnus , Eros , Vesta, Ceres en die Son.

Omtrent 6600 satelliete was al gelanseer. Dit was onglaans geskat dat omtrent 3600 steeds wentel terwyl net 1000 van daardie satelliete steeds operasioneel is.

Geskiedenis

Vroeë opvattings

Die eerste bekende navorsing oor die moontlikheid van 'n kunsmatige satelliet was deur Isaac Newton voorgestel as 'n gedagte eksperiment in sy A Treatise of the System of the World.

Die eerste bekende fiktiewe beskrywing van 'n satelliete was in die kortverhaal The Brick Moon, geskryf deur Edward Everett Hale. Hierdie storie was reeds in 1869 gepubliseer en die konsep van 'n sattelliet was weer beskryf in Jules Verne se verhaal The Begum's Fortune(1879).

Die konsep van 'n satelliet was in 1903 amptelik ondersoek deur Konstantin Tsiokovsky in sy artikel Exploring Space Using Jet Propulsion Devices. Hierdie artikel het beskryf hoe 'n vuurpyl wat vloeibare waterstof en suurstof as brandstof gebruik, gebruik kan word om 'n minimale wentelspoed van 8 km/s te bereik.

In 1928 het Herman Potočnik die boek Die probleem van Ruimtevaart – Die Vuurpyl Motor bekend gestel. Die boek het 'n plan beraam om ruimtevaart te vergemaklik en permanente hawens vir mense in die ruimte te bou. Die boek het die wentelbaan van 'n geostasionêre ruimtestasie bepaal sowel as die andere nodige besonderhede vir die stasie. Die boek het verder gegaan deur te beskryf hoe satelliete vir waarnemings doeleindes gebruik kan word en die spesiale toestande gevind in die ruimte gebruik kan word vir 'n verskeidenheid wetenskaplike ondersoeke. Daar was ook kort beskrywings van kommunikasie, maar die boek het nie die moderne toepassings van satelliete vir massa kommunikasie en uitsaai voorspel nie.

Arthur C. Clarke het in 'n 1945 artikel 'n wye beskrywing van die moontlike gebruike van kommunikasie satelliete vir grootskaalse kommunikasie gegee. Clarke het uitgebrei oor lanserings metodiek, moontlike wentelbane en ander aspekte van die moontlikhede met 'n netwerk van satelliete. Een van sy groot argumente was oor die voordele van wêreldwye dekking, wat hy voorgestel het deur drie geostasionêre satelliete gelewer kan word.

Kunsmatige satelliete

Die eerste gelanseerde kunsmatige satelliet was Spoetnik 1, gelanseer deur die Sowjet Unie op 4 Oktober, 1957 as deel van die Sowjet Spoetnik program waarvan Sergei Korolev die hoof ontwerper was. Daar is 'n krater op die duskant van die maan wat in sy eer vernoem is. Hierdie het die intensiteit van die Ruimtewedloop tussen die Sowjet Unie en die Verenigde State van Amerika verhoog en het 'n sogenaamde Spoetnik Krisis by die laasgenoemde veroorsaak. Hierdie was te danke aan die Amerikaanse bekendstelling dat hulle 'n satelliet in die lente van 1958 sal lanseer. Die Sowjet Unie het twee dae na die bekendstelling aangekondig dat hulle 'n satelliet so vroeg soos die herfs van 1957 sal lanseer.

Spoetnik 1 het informasie oor die atmosferiese se lae se digthede verkry deur sy eie wentelbaan veranderings te meet sowel as om data oor radioseindistribusie in die ionosfeer te verkry.

Spoetnik 2 is gelanseer op 3 November, 1957 en het die eerste lewende wese in 'n wentelbaan geplaas, 'n hond genaamd Laika.

Die Amerikaners het daarna onder geweldige interne druk hul eie satelliet ontwikkel onder twee kompeterende ontwikkelings programme. Alhoewel die eerste poging misluk het , het die Amerikaners wel teen 31 Januarie, 1958 , hul eerste satelliet Explorer 1 in 'n wentelbaan geplaas.

Slegs drie jaar en ses maande na die suksesvolle lansering van Spoetnik het die Amerikaners 115 kunsmatige satelliete aangeteken. Volgens gegewens van die Amerikaanse NASA was daar op 31 Mei 1969 altesaam sowat 1 950 mensgemaakte voorwerpe in die ruimte, waarvan 1 889 op 'n ronde wentelbaan om die aarde, 17 in 'n ellipse en 38 op 'n wentelbaan rondom die son. Van hierdie voorwerpe was 394 aardsatelliete en ruimtetuie, waarvan 289 deur die Verenigde State, 83 deur die Sowjetunie, vyf deur Frankryk, twee deur die Verenigde Koninkryk en drie deur die European Space Research Organisation gelanseer is.

In 2006 het die aantal bekende aktiewe satelliete meer as 800 beloop. Daar is ook enkele duisend ander mensgemaakte voorwerpe soos uitgediende satelliete, dele van vuurpyle en ander ruimte-afval in 'n wentelbaan om die aarde – volgens ESA-gegewens het hul aantal in 1996 sowat 8 500 beloop. Die United States Strategic Command se Joint Space Operations Center verwys na 18 500 mensgemaakte voorwerpe wat ons planeet in Februarie 2009 omsirkel het. Ongeag die groot aantal voorwerpe kom botsings nouliks voor. Die eerste bekende botsing van 'n aktiewe satelliet met 'n uitgediende voorwerp het vroeg in 2009 plaasgevind: 'n Russiese Cosmos-2251-satelliet, wat in 1993 gelanseer is en vanaf 1999 buite werking was, het met 'n kommunikasie-satelliet van die Amerikaanse maatskappy Iridium Satellite gebots. Die Amerikaanse satelliet is hiermee ernstig beskadig.

Die grootste kunsmatige satelliete wat tans om die aarde wentel is die Internasionale Ruimtestasie.

Ruimtewaarnemingsnetwerk

Die United States Space Surveillance Network(SSN) verkry data oor alle voorwerpe wat om die aarde wentel. Hierdie netwerk was reeds in 1957 ingestel met die lansering van Spoetnik en het sedertdien reeds meer as 26 000 voorwerpe gemonitor. Daar is tans meer as 8000 mensgemaakte voorwerpe wat steeds gemonitor word. Die ander voorwerpe sou die aarde se atmosfeer weereens binne gedring het en of uitgebrand het of die wrywing oorleef het en die aarde getref het.

Die SSN monitor voorwerpe wat groter as 10 cm in diameter is (dit is belangrik om te stel dat teen 8 km/s het selfs sulke klein voorwerp 'n geweldige hoeveelheid kinetiese energie en kan dus 'n bedreiging vir ander satelliete wees). Slegs omtrent 7% van die voorwerp is operasionele satelliete (rofweg 560 satelliete) terwyl die res ruimterommel is. Die SSN se hoef doelwit is om die aktiwiteite van werkende satelliete te monitor, maar die hou ook data van ruimte rommel wat andersins verkeerd geïdentifiseer kan word as missiele wanneer dit weer die atmosfeer binnedring.

Nie-militêre satellietdienste

Vaste satellietdienste

Vaste satellietdienste verskaf dataoordrag tussen verskeie lande en selfs kontinente. Dit kan data in die vorm van video, suiwer data of spraakdata insluit en word gedoen deur gebruik te maak van geosinkrone satelliete, soos byvoorbeeld DSTV wat deur Intelsat 20 uitgesaai word.

Mobiele satellietdienste

Mobiele satellietstelsels laat kommunikasie toe tussen geïsoleerde landelike gebiede , skepe op die see , vliegtuie en die res van die wêreld. Hierdie satelliete sal nie geosinkroon wees nie weens die beperkte hoeveelheid plek in daardie wentelbaan en die gebrek aan aanvraag in die gebiede, maar sal wisselwallige dienste lewer. Partykeer kan effektief konstante dekking gelewer word deur van verskeie satelliete gebruik te maak. Die hoofdoel van hierdie dienste is om kommunkasie moontlik te maak en navigasiedata te verskaf.

Navorsingsatelliete

Navorsingsatelliete kan gebruik word om 'n wye verskeidenheid van data te versamel. Hulle kan nie-kommersiël wees (gewoonlik deur Universiteite befonds) of kommersiel (meestal vir navigasie informasie). Sulke satelliete, veral nie-kommersiële satelliete is gewoonlik heelwat kleiner met Universiteite wat tans meestal net gebruik maak van CubeSat tegonologie.

Satelliettipes

• Astronomiesesatelliete word gebruik vir die waarneming van planete en ander hemelliggame.
• Biosatelliete is satellite wat ontwerp is om lewende organismes te kan dra(meestal bakterie). Hierdie word gedoen vir wetenskaplike navorsing.
• Kommunikasiesatelliete word gebruik om kommuniekasie toe te laat, of deur seine te herstuur of deur massa seine uit te saai. Meeste kommunikasiesatelliet gebruik geosinkrone of Lae Aarde wentelbane.
• Waarnemingsatelliete word gebruik vir nie militêre waarneming, soos byvoorbeeld om die omgewing waar te neem en kaarte te maak.
• Navigasiesatelliete is satelliete wat gebruikers op die grond toelaat om die gebruikers se eie posisie te bepaal. Die gebrek aan obstruksies tussen die gebruiker en die satelliet, sowel as die verbetering van tegnologie het daartoe gelaai dat die gebruiker sy posisie relatief akkuraat tot binne 'n paar meter kan bepaal.
• Aanvalsatelliete is satelliete wat ontwerp is om ander satelliete, missiele en ruimte-eiendom te vernieting.
• Ruimtestasies is groot kunsmatige strukture wat om die aarde wentel en ontwerp is sodat mense daarbinne kan bly. 'n ruimtestasie word geonderskei van 'n ruitetuig deur dat dit geen grootskalse aandrywingstelsel het nie
• Weersatelliete word gebruik om die aarde se weer-en klimaatpatrone waar te neem.

Wentelbane

Wentelbane kan op verskeie maniere geklassifiseer word en word gegroepeer soos nodig. Om die nut van verskillende wentelbane te verduidelik, moet 'n paar eienskappe van die wentelbane verduidelik word. Eerstens, die aarde is 'n satelliet van die son. Dis beteken dat teen alle tye is die aarde besig om te beweeg in 'n wentelbaan om die son. Tweedens, die aarde draai om sy eie as. Dus as 'n satelliet om die aarde wentel in 'n rigting teenoor die draairigting sal dit vir 'n waarnemer op die grond lyk asof die satelliet teen 'n ver groter snelheid as wat hy wel beweeg weg van die waarnemer af beweeg. Vir 'n waarnemer om 'n satelliet te sien asof dit op 'n vaste posisie is , moet die satelliet se snelheid gelyk wees aan die aarde se draaisnelheid. So 'n wentelbaan word 'n geosinkrone wentelbaan genoem en bestaan uit satelliete uit wat 35,786 km bo die aarde is. Enige ander wentelbaan het dan 'n beperkte kommunikasiegleuf met 'n waarnemer op die grond, wanneer sig moontlik is tussen die satelliet en die waarnemer.

Sentriese klasfiserings

'n Sentriese klasifisering beskryf 'n wentelbaan met betrekking tot die groter voorwerp waarom die satelliet wentel. Die algemeenste wentelbane deur mense gebruik is om die aarde, maar ander wentelbane is moontlik.

• Geosentriese wentelbaan: 'n Wentelbaan om die aarde. Die maan en meeste kunsmatige satelliet val in hierdie kategorie.
• Heliosentriese wentelbaan: 'n Wentelbaan om die son. Die aarde is 'n natuurlike satelliet van die son, en daar is kunsmatige son satelliet sowel as ruimterommel wat dit tans wentel.
• Aerosentriese wentelbaan: 'n Wentelbaan om 'n ander hemelliggaam, soos byvoorbeeld Mars.

Hoogte klasifiserings

Die hoogte van die satelliet word gewoonlik gemeet as verskil tussen die afstand tussen die aarde se middelpunt en die satelliet en die afstand tussen die aardoppervlak en die satelliet. Omdat die atmosfeer se digtheid eksponensieel af neem, is daar geweldig minder wrywingskragte op hoër wentelbane as laeres. Dit het die gevolg dat groter satelliete gewoonlik hoër geplaas word as kleineres.

• Lae Aarde Wentelbaan(LAW) – geosentriese wentelbane met 'n hoogte van laer as 350 km en tot omtrent 2000 km.
• Medium Aarde Wentelbaan(MAW) – geosentriese wentelbaan tussen 2000 km en 35,786 km.
• Geosinkrone Wentelbaan(GEO) – 'n belangrike wentelbaan teen 'n hoogte van 35786 km. Die satelliet sal hier nie relatief tot die punt onder did op die grond beweeg nie (daar is 'n klein hoeveelheid beweging maar nie genoeg om meeste aannames te affekteer nie)
• Hoë Aarde Wentelbaan(HAW) – enige wentelbaan bo 'n geosinkrone wentelbaan se 35786 km hoogte.

Helling klasifiserings

Die helling van'n wentelbaan verwys na die hoek die helling en 'n platvlak wat deur die ewenaar loop. 'n Satelliet met 'n helling van 0 grade sal dus altyd in lyn met die ewenaar bly.

• Polêre wentelbaan: 'n Wentelbaan wat die satelliet min of meer bokant beide pole verby laat beweeg in 'n enkele omwenteling. So 'n wentelbaan sal 'n helling van min of meer 90 grade hê.
• Polêre sonsinkrone wentelbaan: 'n Wentelbaan waar die satelliet die ewenaar teen dieselfde plaaslike tyd elke dag sal sny. Hierdie wentelbaan word gebruik deur satelliete wat beelde wil neem, aangesien die skaduwees baie soortgelyk sal wees vir elke omwenteling.

Spesiale klasifiserings

• Sonsinkrone wentelbaan: 'n Wentelbaan wat se hoogte en helling so gekies is dat dit teen dieselfde plaaslike tyd oor enige punt van die aardoppervlak sal beweeg. Dit kan gebruik word om die satelliet in konstante sonlig te plaas en is nuttig vir spionasie, weervoorspelling en beeldneming.

Satelliet substelsels

Elke satelliet wat gelanseer word , word gekenmerk deur sy loonvraag. Vir 'n satelliet wat verskille in plantegroei streke ondersoek, kan dit byvoorbeeld 'n kragtige beeldnemer wees. Eenvoudig gestel is die loonvraag dit wat die satelliet toelaat om sy primêre funksie te verrig. Verder moet alle satelliete 'n ADCS(Attittude Determination and Control System) stelsels hê, sowel as 'n drywingsbeheerstelsel en 'n kommunikasie loonvraag. Elke stelsel het 'n unieke doel wat bydrae tot die primêre funksie van die satelliet.

ADCS

Die ADCS van 'n satelliet beheer die beweging en oriëntasie van die satelliet. Wanneer 'n satelliet in 'n wentelbaan geplaas word is daar steeds baie onsekerheid oor sy spesifieke posisie. Die satelliet sal ook gewoonlik tuimel (dit wil sê in 'n onbeheerde manier draai om een van sy asse) totdat die ADCS dit kan beheer. Die doel van die ADCS is om relatief akkurate informasie oor die satelliet se posisie te kry (dit word gewoonlik gedoen deur gebruik te maak van die sterre – twee beelde van sterre word geneem en bekende sterre word geïdentifiseer. Met informasie oor die satelliet se snelheid kan daar dan wiskundig 'n skatting van die satelliet se posisie gemaak word.) sowel as om die oriëntasie van die satelliet te beheer. 'n Satelliet wat vry wentel (sonder enige menslike invloed) sal tuimel op so 'n manier om die meeste energie te behou. Dis moet daar aktief krag deur die ADCS op die satelliet toegepas word om die satelliet in 'n gewenste rigting te laat wys.

Drywingsbeheerstelsel

Enige satelliet het 'n beperkte hoeveelheid drywing beskikbaar. Satelliete het gewoonlik ook sonpanele wat gebruik kan word om hul batterye te herlaai. Dit is belangrik om by te voeg dat die satelliet 'n totale eklips van die son sal ervaar weens die aarde wat tussen die son en die satelliet is. Die effektiewe bestuur van 'n satelliet se drywing laat dit toe om gewoonlik 'n effektiewe leeftyd te hê waartydens dit genoeg drywing sal hê om sy primêre funksie te vervul. Daarna sal die meerderheid van die satelliet se sisteme afgeskakel moet word of in 'n laedrywyingsmodus moet werk.

Kommunikasieloonvrag

Die kommunikasie bestaan uit die antennas en senders wat gebruik word om data te stuur en te ontvang. 'n Satelliet se kommunikasie word verdeel tussen bevele aan die satelliet en die aflaai van nuttige data wat deur die satelliet ingesamel is (byvoorbeeld beelde wat deur die satelliet geneem is).

Missiespesifieke loonvrag

Die missiespesifieke loongvrag sal spesifieke komponente behels wat uniek is tot elke satelliet en die satelliet toelaat om sy primêre funksie te verrig. Vir 'n kommunikasiesatelliet kan dit 'n kragtige uitsaaier wees, vir 'n verkenningsatelliet kan dit 'n beeldopnemer wees.

Einde van leeftyd

Satelliete het 'n beperkte tyd waarvoor hulle een of meer doele probeer verrig vir hul unieke missie. Nadat 'n sekere tyd verstrek het of die satelliet nie meer in staat is om sy missie uit te rig nie, het die satelliet die einde van sy leeftyd bereik. Die satelliet kan dan uit sy wentelbaan uit verwyder word of geskuif word na 'n wentelbaan wat nie van belang is nie.(Sekere wentelbane is van baie meer nut met betrekking tot menslike belang as ander).

Weens die geskiedenis van die Ruimtewedloop en beperkings tot algemene begrotings was daar nie genoegsame beplanning gedoen met betrekking tot die verwydering van satelliete uit 'n wentelbaan nie. Dus is die meerderheid van ouer satelliete steeds in wentelbane om die aarde, besig om by te dra tot die probleem van Ruimterommel. Indien 'n satelliet lank genoeg wentel sal hy egter van self vernietig word deur die toenemende kragte wat daarop uitgeoefen word.

Lande met lanseervermoë

Hierdie lys beskryf lande wat onafhanklik van ander lande satelliete binne wentelbane kan plaas. Let wel: Talle ander lande het die vermoë om satelliete volledig te ontwerp en te bou, maar is afhanklik van ander lande om die satelliete te lanseer. Hierdie lys dek nie daardie lande nie, maar lys slegs lande wat heeltemaal op hul eie satelliete kan lanseer sowel as die datum van die eerste keer toe hulle suksesvol gelanseer het.

Eerste lansering deur land

Orde	Land	Eerste lanseringsdatum	Vuurpyl	Satelliet
1	Sowjetunie	4 Oktober 1957	Spoetnik-PS	Spoetnik 1
2	Verenigde State	1 Februarie 1958	Juno I	Explorer 1
3	Frankryk	26 November 1965	Diamant-A	Astérix
4	Japan	11 Februarie 1970	Lambda-4S	Osumi
5	Sjina	24 April 1970	Long March 1	Dong Fang Hong I
6	Verenigde Koninkryk	28 Oktober 1971	Black Arrow	Prospero
7	Indië	18 Julie 1980	SLV	Rohini D1
8	Israel	19 September 1988	Shavit	Ofeq 1
-	Rusland	21 Januarie 1992	Soyuz-U	Kosmos 2175
-	Oekraïne	13 Julie 1992	Tsyklon-3	Strela
9	Iran	2 Februarie 2009	Safir-1	Omid
10	Noord-Korea	12 Desember 2012	Unha-3	Kwangmyongsong-3 Unit 2

Mislukte eerste lanserings

• Die Verenigde State van Amerika het onsuksesvol probeer lanseer in 1957, voor hulle sukses behaal het in 1958.
• Republiek van Sjina het onsuksesvol in 1969 probeer lanseer voordat hulle suksesvol gelanseer het teen 1970.
• Indië het wel 'n satelliet met buitelandse hulp gelanseer in 1975, voor 'n onsuksesvolle onafhanklike poging in 1979 en het daarna in 1980 sukses behaal.
• Brasilië het 'n satelliet met buitelandse hulp gelanseer in 1985, maar was onsuksesvol in al drie hul onafhanklike pogings in 1997, 1999 en 2003 onderskeidelik.
• Noord-Korea het al verskeie kere voor hul suksesvolle lansering voorgegee dat hulle wel suksesvol gelanseer het, maar hierdie was bevraagteken deur die Verenigde State van Amerika, Japan en Suid-Korea, wat voorgestel het dat dit eerder toetse was vir missieloperasies.
• Suid-Korea het in 1992 'n satelliet met buitelandse hulp gelanseer. Hulle was daarna onsuksesvol in hul ontwikkeling van hul eie lanseerder. Hulle het egter hul eerste lanseerder volledig ontwikkel met Russiese hulp in 2013 (Naro-3).

Lande se eerste satelliete

Lande se eerste satelliete insluitend die wat met buitelandse hulp gelanseer is

Land	Lanseeringsjaar	Eerste Satelliet	Loonvrae wat tans wentel (geldig op April 2016)
Sowjetunie ( Rusland)	1957 (1992)	Spoetnik 1 (Kosmos 2175)	1457
Verenigde State	1958	Explorer 1	1252
Verenigde Koninkryk	1962	Ariel 1	40
Kanada	1962	Alouette 1	43
Italië	1964	San Marco 1	22
Frankryk	1965	Astérix	60
Australië	1967	WRESAT	14
Duitsland	1969	Azur	49
Japan	1970	Ōsumi	153
Sjina	1970	Dong Fang Hong I	210
Nederland	1974	ANS	5
Spanje	1974	Intasat	9
Indië	1975	Aryabhata	65
Indonesië	1976	Palapa A1	13
Tsjeggoslowakye	1978	Magion 1	5
Bulgarye	1981	Intercosmos Bulgaria 1300	1
Saoedi-Arabië	1985	Arabsat-1A	12
Brasilië	1985	Brasilsat A1	15
Meksiko	1985	Morelos 1	9
Swede	1986	Viking	11
Israel	1988	Ofeq 1	11
Luxemburg	1988	Astra 1A	5
Argentinië	1990	Lusat	9
Hongkong	1990	AsiaSat 1	9
Pakistan	1990	Badr-1	3
Suid-Korea	1992	Kitsat A	11
Portugal	1993	PoSAT-1	1
Thailand	1993	Thaicom 1	7
Turkye	1994	Turksat 1B	8
Tsjeggië	1995	Magion 4	5
Oekraïne	1995	Sich-1	6
Maleisië	1996	MEASAT	6
Noorweë	1997	Thor 2	3
Filippyne	1997	Mabuhay 1	2
Egipte	1998	Nilesat 101	4
Chili	1998	FASat-Bravo	2
Singapoer	1998	ST-1	3
Taiwan	1999	ROCSAT-1	8
Denemarke	1999	Ørsted	4
Suid-Afrika	1999	SunSat	2
Verenigde Arabiese Emirate	2000	Thuraya 1	6
Marokko	2001	Maroc-Tubsat	1
Tonga	2002	Esiafi 1 (former Comstar D4)	1
Algerië	2002	Alsat 1	1
Griekeland	2003	Hellas Sat 2	2
Siprus	2003	Hellas Sat 2	2
Nigerië	2003	Nigeriasat 1	4
Iran	2005	Sina-1	1
Kasakstan	2006	KazSat 1	2
Colombia	2007	Libertad 1	1
Mauritius	2007	Rascom-QAF 1	2
Viëtnam	2008	Vinasat-1	3
Venezuela	2008	Venesat-1	2
Switserland	2009	SwissCube-1	2
Man (eiland)	2011	ViaSat-1	1
Pole	2012	PW-Sat	2
Hongarye	2012	MaSat-1	1
Roemenië	2012	Goliat	1
Wit-Rusland	2012	BKA (BelKA-2)[	-
Noord-Korea	2012	Kwangmyŏngsŏng-3 Unit 2	1
Azerbeidjan	2013	Azerspace	1
Oostenryk	2013	TUGSAT-1/UniBRITE	2
Bermuda	2013	Bermudasat 1 (former EchoStar VI)	1
Ecuador	2013	NEE-01 Pegaso	1
Estland	2013	ESTCube-1	1
Jersey	2013	O3b-1,-2,-3,-4	4
Katar	2013	Es'hailSat1	1
Peru	2013	PUCPSAT-1	1
Bolivië	2013	TKSat-1	1
Litaue	2014	LituanicaSAT-1 and LitSat-1	2
België	2014	QB50P1 and QB50P2	2
Uruguay	2014	Antelsat	1
Irak	2014	Tigrisat	1
Turkmenistan	2015	TurkmenAlem52E/MonacoSAT	1
Laos	2015	Laosat-1	1

Aanvalle op satelliete

Dit is in die moderne tyd moontlik om satelliete te kraak en hul data te steel of effektief hulle kommunikasies af te luister. Dit het die gevolg gehad dat sekuriteit in satelliet kommunikasie ook ontwikkel moet word.

Om te wys dat hulle die vermoë het om satelliete uit hul wentelbane uit te verwyder , het Rusland, Sjina en die Verenigde State satelliete in lae aarde wentelbane vernietig met missiele. In 2007 het Sjina 'n verouderde weersatelliet met 'n missiel vernietig, wat meer as 40000 stukke ruimterommel geskep het. Die Verenigde State het dit gevolg deur 'n ongebruikte spionasiesatelliet te vernietig met missiele in 2008.

Dienste deur satelliete gebied

• Data verkry oor oeste en ander landboutoepassings.
• Satellietgedrewe toegang tot die internet
• Satelliettelevisie
• Satelliettelefoondienste
• Satellietnavigasie

Verwysing

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.