Wetgewer

██ Lande met tweekamer-wetgewers.██ Lande met eenkamer-wetgewers.██ Geen wetgewer.

'n Wetgewer is 'n beraadslaende vergadering met die gesag om wette vir 'n politieke entiteit soos 'n land of stad te maak. So 'n liggaam staan as die wetgewende gesag (of mag) bekend. Die wette wat deur 'n wetgewer gepromulgeer (verorden; in werking gestel) is, staan as wetgewing bekend. Wette wat nie gepromulgeer is nie, is nie van krag nie, en staan as wetsontwerpe bekend.

Wetgewers vorm 'n belangrike deel van die meeste regerings. 'n Wetgewer kan supra-nasionaal wees (soos die VN en Europese Parlement), nasionaal (soos die Parlement van Suid-Afrika), streekgebonde (vir provinsies en deelstate), of plaaslik (byvoorbeeld, munisipale owerhede).

Politieke teorie bepaal dat gesag verdeel moet word en dat die wetgewer apart van die uitvoerende gesag en die regbank funksioneer. 'n Wetgewer mag dus nie die wette wat dit opstel toepas of afdwing nie. Die skeiding van magte is oorspronklik deur die Fransman Charles Montesquieu bedink. Die meeste moderne politieke stelsels voldoen oor die algemeen aan hierdie beginsel.

Wetgewers bestaan gewoonlik uit politici wat deur mense verkies word. Hulle neem die optrede van die uitvoerende gesag waar en stuur dit met behulp van nuwe of gewysigde wetsontwerpe. Hulle het meestal eksklusiewe gesag om die begroting te wysig.

'n Wetgewer bestaan soms uit meer as een kamer. Al die kamers moet 'n bepaalde wetsontwerp goedkeur voordat dit gepromulgeer kan word. Suid-Afrika, as voorbeeld, het 'n tweekamer-wetgewer wat uit 'n laerhuis (die Nasionale Vergadering) en 'n hoërhuis (die Nasionale Raad van Provinsies) bestaan.