Protaktinium: Verskil tussen weergawes
No edit summary |
No edit summary |
||
| Lyn 2: | Lyn 2: | ||
== Ontdekking == |
== Ontdekking == |
||
Tydens die bestudering van die vervalreeks van uraan-238 ontdek Kasimir Fajans en Otto Göhring in [[1913]] die kortlewende isotoop <sup>234m</sup>Pa ([[halfleeftyd]] van 1,17 minuut) en noem dit '''brevium''' (afgelei van ''brevis'', [[Latyn]] vir "kort"). Die stabiele isotoop <sup>231</sup>Pa is in [[1917]]-[[1918]] ontdek deur Lise Meitner en Otto Hahn; hulle stel die naam protaktinium voor in hul artikel ''The Mother Substance of Actinium: a New Radioactive Element of Long Half-life'' uit |
Tydens die bestudering van die vervalreeks van uraan-238 ontdek Kasimir Fajans en Otto Göhring in [[1913]] die kortlewende isotoop <sup>234m</sup>Pa ([[halfleeftyd]] van 1,17 minuut) en noem dit '''brevium''' (afgelei van ''brevis'', [[Latyn]] vir "kort"). Die stabiele isotoop <sup>231</sup>Pa is in [[1917]]-[[1918]] ontdek deur Lise Meitner en Otto Hahn; hulle stel die naam protaktinium voor in hul artikel ''The Mother Substance of Actinium: a New Radioactive Element of Long Half-life'' uit 1918 omdat hulle kon aantoon dat [[aktinium]] 'n vervalproduk is van die radioaktiewe protaktinium, en ''proto aktinium'' "vir aktinium" beteken. Gelyktydig is dieselfde ontdekking gedoen deur die Britse wetenskaplikes Frederick Soddy, John Cranston en Alexander Fleck. |
||
In [[1927]] kon Aristid von Grosse 2 mg Pa<sub>2</sub>O<sub>5</sub> produseer. Sewe jaar later isoleer hy hieruit protaktinium deur die oksied te vervang met jodied en dit dan in 'n hoë vakuum oor 'n verhitte element te lei: 2PaI<sub>5</sub> → 2Pa + 5I<sub>2</sub>. |
|||
In [[1949]] is die naam protaktinium aangeneem deur [[IUPAC]] en is Hahn en Meitner as die ontdekkers aangewys. |
|||
In [[1961]] was die United Kingdom Atomic Energy Authority in staat om 125 gram 99,9% suiwer protaktinium te produseer uit 60 ton afvalmateriaal in 'n 12-stap-proses. In totaal kos dit 5000 00 dollar en vir baie jare was dit die enigste bron van protaktinium. Vir navorsing is dit verkoop teen 2 800 dollar per gram. |
|||
[[Kategorie:Chemie]] |
[[Kategorie:Chemie]] |
||
Wysiging soos op 21:25, 15 Mei 2017
Protaktinium is 'n chemiese element met die simbool Pa en atoomgetal 91. Dit is 'n metaalsilwerige aktinied.
Ontdekking
Tydens die bestudering van die vervalreeks van uraan-238 ontdek Kasimir Fajans en Otto Göhring in 1913 die kortlewende isotoop 234mPa (halfleeftyd van 1,17 minuut) en noem dit brevium (afgelei van brevis, Latyn vir "kort"). Die stabiele isotoop 231Pa is in 1917-1918 ontdek deur Lise Meitner en Otto Hahn; hulle stel die naam protaktinium voor in hul artikel The Mother Substance of Actinium: a New Radioactive Element of Long Half-life uit 1918 omdat hulle kon aantoon dat aktinium 'n vervalproduk is van die radioaktiewe protaktinium, en proto aktinium "vir aktinium" beteken. Gelyktydig is dieselfde ontdekking gedoen deur die Britse wetenskaplikes Frederick Soddy, John Cranston en Alexander Fleck.
In 1927 kon Aristid von Grosse 2 mg Pa2O5 produseer. Sewe jaar later isoleer hy hieruit protaktinium deur die oksied te vervang met jodied en dit dan in 'n hoë vakuum oor 'n verhitte element te lei: 2PaI5 → 2Pa + 5I2.
In 1949 is die naam protaktinium aangeneem deur IUPAC en is Hahn en Meitner as die ontdekkers aangewys.
In 1961 was die United Kingdom Atomic Energy Authority in staat om 125 gram 99,9% suiwer protaktinium te produseer uit 60 ton afvalmateriaal in 'n 12-stap-proses. In totaal kos dit 5000 00 dollar en vir baie jare was dit die enigste bron van protaktinium. Vir navorsing is dit verkoop teen 2 800 dollar per gram.