Vetplant: Verskil tussen weergawes
Hoi Jaap! |
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
| Lyn 2: | Lyn 2: | ||
'n '''Vetplant''' is 'n plant wat vermag om in sy blare, stingels, stamme of wortels vog te stoor. |
'n '''Vetplant''' is 'n plant wat vermag om in sy blare, stingels, stamme of wortels vog te stoor. |
||
Vetplante kom |
Vetplante of sukkulente kom dikwels in droë gebiede soos halfwoestyne voor, wat min maar tog reëlmatig reën kry en Suid-Afrika het 'n groot verskeidenheid van hulle, veral in die [[Sukkulente Karoo]] wat na hulle genoem is. Die vermoë om water te stoor word sukkulensie genoem en dit kan op verskillende maniere gebeur. Van die plante stoor dit net in dik vlesige blare. Ander plante met glad geen blare stoor dit in stingels of die stam, ensomeer. |
||
Die begrip "Succulentae" is eerste deur die Switserse plantkundige Johann Bauhin ingevoer in sy ''Historiae plantarum universalis'' wat in 1619, ná sy dood, verskyn het. Hy het genusse soos ''Portulaca'', ''Aloe'' en ''Crassula'' in sy 'takson' geplaas. Hierdie plante is nogtans geensins verwant nie, en vandag word sy takson nie meer erken nie.<ref>''Advances in Botanical Research, Volume 55'' {{Outeur|Jean-Claude Kader, Michel Delseny}} Academic Press, 2010, ISBN 0-12-380869-3, 9780123808691</ref> Sukkulensie tree in 'n groot getal plantfamilies op. Plantfamilies wat sukkulensie vertoon is byvoorbeeld die [[vygies]], die [[Euphorbiaceae|nabome]] en die [[kaktus]]se. |
Die begrip "Succulentae" is eerste deur die Switserse plantkundige Johann Bauhin ingevoer in sy ''Historiae plantarum universalis'' wat in 1619, ná sy dood, verskyn het. Hy het genusse soos ''Portulaca'', ''Aloe'' en ''Crassula'' in sy 'takson' geplaas. Hierdie plante is nogtans geensins verwant nie, en vandag word sy takson nie meer erken nie.<ref>''Advances in Botanical Research, Volume 55'' {{Outeur|Jean-Claude Kader, Michel Delseny}} Academic Press, 2010, ISBN 0-12-380869-3, 9780123808691</ref> Sukkulensie tree in 'n groot getal plantfamilies op. Plantfamilies wat sukkulensie vertoon is byvoorbeeld die [[vygies]], die [[Euphorbiaceae|nabome]] en die [[kaktus]]se. |
||
Die term "sukkulent" of "vetplant" word dikwels gebruik, hoewel 'n goeie definisie eintlik ontbreek. Dit is dalk beter oor "sukkulensie" te praat as 'n eienskap wat 'n plant in seker mate kan besit. Een van die probleme is dat sukkelente in verskillende biome en habitatte kan voorkom. Hulle kan in droë streke soos die Karoo aangetref word, maar dikwels nie in regte woestyne waar reënval baie onreëlmatig is nie en droër plekke in vogtiger streke soos plekke met hoë soutgehaltes of epifiete op bome kan nogtans ook vetplante oplewer. Hulle kan dus byvoorbeeld xerofiete, halofiete ''of'''' epifiete wees en is nie kenmerkend aan 'n bepaalde bioom nie. Daar is nogtans 'n taamlik algemene misvatting dat "xerofiet" en "sukkulent" sinonieme is. <ref>Life Strategies of Succulents in Deserts: With Special Reference to the Namib Desert {{Outeur|Dieter J. von Willert}} CUP Archive, 1992,ISBN 0521244684, ISBN 9780521244688</ref> |
|||
Daar is metodes om te meet hoe sukkulent 'n plant is, soos die [[hidrouliese kapasitansie]] of die [[sukkulensie-indeks]]. |
Daar is metodes om te meet hoe sukkulent 'n plant is, soos die [[hidrouliese kapasitansie]] of die [[sukkulensie-indeks]]. |
||
Wysiging soos op 18:56, 10 Julie 2017
'n Vetplant is 'n plant wat vermag om in sy blare, stingels, stamme of wortels vog te stoor.
Vetplante of sukkulente kom dikwels in droë gebiede soos halfwoestyne voor, wat min maar tog reëlmatig reën kry en Suid-Afrika het 'n groot verskeidenheid van hulle, veral in die Sukkulente Karoo wat na hulle genoem is. Die vermoë om water te stoor word sukkulensie genoem en dit kan op verskillende maniere gebeur. Van die plante stoor dit net in dik vlesige blare. Ander plante met glad geen blare stoor dit in stingels of die stam, ensomeer.
Die begrip "Succulentae" is eerste deur die Switserse plantkundige Johann Bauhin ingevoer in sy Historiae plantarum universalis wat in 1619, ná sy dood, verskyn het. Hy het genusse soos Portulaca, Aloe en Crassula in sy 'takson' geplaas. Hierdie plante is nogtans geensins verwant nie, en vandag word sy takson nie meer erken nie.[1] Sukkulensie tree in 'n groot getal plantfamilies op. Plantfamilies wat sukkulensie vertoon is byvoorbeeld die vygies, die nabome en die kaktusse.
Die term "sukkulent" of "vetplant" word dikwels gebruik, hoewel 'n goeie definisie eintlik ontbreek. Dit is dalk beter oor "sukkulensie" te praat as 'n eienskap wat 'n plant in seker mate kan besit. Een van die probleme is dat sukkelente in verskillende biome en habitatte kan voorkom. Hulle kan in droë streke soos die Karoo aangetref word, maar dikwels nie in regte woestyne waar reënval baie onreëlmatig is nie en droër plekke in vogtiger streke soos plekke met hoë soutgehaltes of epifiete op bome kan nogtans ook vetplante oplewer. Hulle kan dus byvoorbeeld xerofiete, halofiete of'' epifiete wees en is nie kenmerkend aan 'n bepaalde bioom nie. Daar is nogtans 'n taamlik algemene misvatting dat "xerofiet" en "sukkulent" sinonieme is. [2] Daar is metodes om te meet hoe sukkulent 'n plant is, soos die hidrouliese kapasitansie of die sukkulensie-indeks.
Verwysings
- ↑ Advances in Botanical Research, Volume 55 Jean-Claude Kader, Michel Delseny Academic Press, 2010, ISBN 0-12-380869-3, 9780123808691
- ↑ Life Strategies of Succulents in Deserts: With Special Reference to the Namib Desert Dieter J. von Willert CUP Archive, 1992,ISBN 0521244684, ISBN 9780521244688
