Vlag van Israel: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Updated a link
Lyn 126: Lyn 126:


== Eksterne skakels ==
== Eksterne skakels ==
{{CommonsKategorie|Flags of Israel|Vlae van Israel}}
* {{CommonsKategorie-inlyn|Flags of Israel|Vlae van Israel}}
* {{en}} [http://www.crwflags.com/fotw/flags/il.html Israel] by ''Flags of the World''.
* {{en}} [http://www.crwflags.com/fotw/flags/il.html Israel] by ''Flags of the World''.



Wysiging soos op 19:39, 26 Oktober 2017

Vlag van Israel
Vlag van Israel
Vlag van Israel
Gebruik Burgerlike- en Staatsvlag en Nasionale vaandel Burgerlike en staatsvlag en nasionale vaandel
Verhouding 8:11
Goedgekeur 28 Oktober 1948[1]
Ontwerp ’n Blou Dawidster tussen twee blou horisontale bane op ’n wit agtergrond.
Wisselvormvlag van Israel
Wisselvormvlag van Israel
Bynaam Vlootvaandel
Verhouding 2:3
Goedgekeur 1948
Ontwerp ’n Wit driehoek aan die vlagpaalkant met ’n vlootblou Dawidster in op ’n vlootblou agtergrond.

Die nasionale vlag van Israel is op 28 Oktober 1948 amptelik in gebruik geneem, vyf maande na die Staat van Israel tot stand gekom het. Die vlag vertoon ’n blou Dawidster tussen twee horisontale blou bane op ’n wit agtergrond.

Die blou kleur word as “donker lugblou” beskryf[2] en wissel van vlag tot vlag[3][2] Die vlag is in 1891 vir die Sionistiese Beweging ontwerp. Die basiese ontwerp herinner aan die talliet, die Joodse gebededoek van die Asjkenasi-Jode, wat wit is met blou strepe. Die simbool in die middel verteenwoordig die Dawidster, ’n Joodse simbool wat na 1897 terugdateer toe dit in Praag deur die Eerste Sionistiese Kongres aanvaar is.[2]

In 2007 is ’n Israelse vlag van 660 m x 100 m met ’n gewig van 5,2 ton naby die antieke Joodse fort Masada onthul waar dit ’n wêreldrekord opgestel het vir die grootste vlag.[4]

Oorsprong van die vlag

Die blou bane is veronderstel om die strepe op ’n talliet, die tradisionele Joodse gebededoek, voor te stel. Die uitbeelding van die Dawidster op die vlag van die Staat van Israel word wêreldwyd erken as ’n simbool van die Jode en Judaïsme.

Die Israeliete het ’n blou kleurstof genaamd tekhelet gebruik; die kleurstof is gemaak van ’n seeslak (Hexaplex trunculus).[5] Die kleurstof was baie belangrik in Joodse en nie-Joodse kulture van die tyd en is deur koninklikes en boklasse gebruik om kleure, gordyne ens. mee te kleur. Die kleurstof van ’n verwante slak kan gebruik word om die purper kleur (argaman) te verkry.

In die Bybel word die Israeliete beveel om een van die drade van hulle klossies (tzitzit) met tekhelet te kleur: “as julle dit sien moet julle aan die gebooie van die Here dink, dat julle dit doen en nie jul hart en jul oë navolg … nie” (Num. 15:39). Tekhelet stem ooreen met die kleur van die goddelike openbaring (Midrasj Bamidbar Rabbah vx). Teen die einde van die Talmoediese era (500-600 nC) het die industrie wat die kleurstof vervaardig het ineengestort. Dit het al hoe skaarser geword en met verloop van tyd het die Joodse gemeenskap vergeet welke spesie van seeslak die spesifieke kleurstof vervaardig. Aangesien Jode nie in staat was om hierdie gebod na te kom nie het hulle die klossies wit gelos. In herinnering aan die gebod van die gebruik van tekhelet-kleurstof het dit algemene gebruik vir Jode geword om blou of pers strepe in die kleed van hulle talliet ingeweef.[6]

Die idee dat die blou en wit kleure die nasionale kleure van die Jode was is deur Ludwig August von Frankl, ’n Oostenrykse digter, geopper. In sy gedig “Kleure van Juda” skryf hy:

Wanneer sublieme gevoelens sy hart vul, is hy geklee in die kleure van sy land. Hy staan in gebed, toegedraai in ’n sprankelende wit toga.
Die some van die wit toga is gekroon met blou strepe; Asof van ’n Hoëpriester, versier met blou bande.
Dit is die kleure van die geliefde land, blou en wit kleure van Juda; Wit is die glans van priesterdom en blou die prag van die uitspansel.[7]


In 1885 het die landboudorpie Risjon Letsion ’n blou en wit vlag wat deur Israel Belkind en Fanny Abramowitsj ontwerp is, gebruik in ’n optog ter viering van haar derde herdenking.[8] In 1891 het Michael Halperin, een van die stigters van die landboudorp Nachalat Reuven het ’n soortgelyke vlag gebruik met ’n blou heksagram en die letters “נס ציונה” (Nes Ziona, “ ’n banier vir Sion”: ’n verwysing na Jeremia 4:6 wat later aanvaar is as die moderne naam van die stad). ’n Blou-en-wit vlag met die Dawidster en die Hebreeuse woord “Machabee” is in 1891 deur die B’nai Sion-opvoedingsgenootskap gebruik. Jacob Baruch Askowitsj en sy seun Charles het die “vlag van Juda” ontwerp wat op 24 Julie 1891 tydens die inwyding van die Sionsaal van die B’nai Sion-opvoedingsgenootskap in Boston, Massachusetts. Die vlag was gebaseer op die tradisionele talliet met dun blou bane naby die bo- en onderkant en in die middel ’n sespuntige Dawidskild met die woord “Machabee” in vergulde letters.

Herzl se voorgestelde vlag soos in sy dagboek geskets. Hoewel hy die Dawidster geteken het, het hy dit nie so beskryf nie.

In Herzl se 1896 Der Judenstaat (1896), skryf hy:

Wir haben keine Fahne. Wir brauchen eine. Wenn man viele Menschen führen will, muss man ein Symbol über ihre Häupter erheben. Ich denke mir eine weisse Fahne, mit sieben goldenen Sternen. Das weisse Feld bedeutet das neue, reine Leben; die Sterne sind die sieben goldenen Stunden unseres Arbeitstages. Denn im Zeichen der Arbeit gehen die Juden in das neue Land.[9]

Ons het geen vlag nie. Ons benodig een. Indien ons baie mense wil lei moet ons ’n simbool bo hul kop hys. Ek dink aan ’n wit vlag met goue sterre. Die wit veld beteken die nuwe, reine lewe; die sterre is die sewe goue ure van die werksdag. Omdat die werksadel die Jode na ’n nuwe land sal lei.

David Wolffsohn, ’n sakeman wat ’n prominente rol in die vroeë Sionistiese beweging, was bewus daarvan dat die ontluikende Sionistiese beweging geen vlag gehad het nie en dat die ontwerp wat deur Theodor Herzl voorgestel is, ondersteuning geniet het, het geskryf:

Op aandrang van Herzl, ons leier, het ek na Basle gekom ter voorbereiding van die Sionistiese Kongres. Onder die probleme wat my aandag geverg het was een wat die wese van die Joodse probleem omvat het. Watter vlag moet in die Kongressaal hang? Dit het my toe bygeval dat ons reeds ’n vlag het – dit is blou en wit. Die talliet waarmee ons onsself bedek wanneer ons bid: dit is ons simbool. Kom ons haal die talliet uit sy sak en ontvou dit voor die oë van Israel en alle volke. Ek het gevolglik ’n blou en wit vlag met ’n Dawidskild daarop geverf, bestel. Dit is hoe die nasionale vlag ontstaan het.

Hoewel hierdie vlag die Joodse geloofsimbole beklemtoon wou Theodor Herzl hê dat die vlag meer universele simbole moes bevat: 7 goue sterre vir die 7-uur werkskwota van die verligte te stigte staat, wat sosialistiese wetgewing sou bevorder.[10]

Volgrootte Israelse vlag

In 1897 is die Eerste Sionistiese Kongres in Basel, Switserland gehou om ’n tuisland vir die Jode in Palestina te oorweeg. Morris Harris, ’n lid van die New York Hovevei Sion het sy tentwinkel gebruik om ’n geskikte banier en versierings vir die ontvangs te maak en sy moeder, Lena, het die vlag gestik.[11] Die vlag was twee blou bane en ’n groot blou Dawidster in die middel. Die vlag was tien voet by ses voet – dieselfde as die vlag van die Verenigde State – en het bekend geword as die “Vlag van Sion”. Dit is as die amptelike Sionistiese vlag aanvaar gedurende die Tweede Sionistiese Kongres in Switserland in 1898 en Israel, as onafhanklike staat, het in 1948 die ontwerp as sy amptelike vlag aanvaar.[12]

’n Vlag met blou en wit bane en ’n Dawidster in die middel het in 1904 saam met vlae van ander lande van een van die geboue by die Louisiana Wêreldtentoonstelling gehang.[13]

Interpretasie van kleure

Skema Tekstielkleur
Wit Chesed (Goddelike welwillendheid)[14]
Blou Dit simboliseer die glorie van God, reinheid en Gevurah (strengheid van God)[15][16]

Kritiek deur Arabiese Israeli’s

Vlag van die middeleeuse Turkse Karamanied-dinastie

Sommige Arabiese Israeli-politici sowel as die Hoë Opvolgkomitee vir Arabiese Burgers van Israel het ’n herevaluering van die Israelse vlag aangevra met die argument dat die Dawidster in die middel van die vlag ’n eksklusiewe Joodse simbool is.[17]

Marokkaanse munt met Salomo se Seël

Talle ander volke het egter geloofsimbole in hul vlae; Moslemsimbole kom voor op die vlae van Algerië, Turkye en Pakistan en Christensimbole kom voor op die vlae van Denemarke, Switserland en die Verenigde Koninkryk.

Die Dawidster is boonop histories nie eksklusief ’n Joodse simbool nie. In die middeleeue was dit ’n simbool van Islam, beken as Salomo (Suleiman) se Seël en dit was uiters gewild onder die Anatoolse Beylikke. State wat die seël in hul vlag gebruik het was die Karamaniede en Jandariede. Die seël is ook deur die Ottomane gebruik in die versiering van hul moskees, munte en persoonlike vlae of pasja’s, insluitend dié van Khaïr ad-Din Barbarossa, asook in Christelike argitektuur soos die Basiliek van die Heilige Kruis in Florence.[18][19]

Teenstand deur ortodokse Jode

Die Hasiediem was baie uitgesproke in hul opposisie teen die vroeë Sionisme en het dikwels teen die Sioniste in opstand gekom. Hulle het selfs die Dawidster, aanvanklik ’n geloofsimbool wat slegs in die sinagoge verskyn het, verban omdat dit deur die Sioniste “verontreinig” is.[20] Rabbi Moses Feinstein het die Israelse vlag “ ’n dwase en betekenislose voorwerp” genoem en die vertoon daarvan in sinagoges ontmoedig.[21] Die Chazon Isj het geskryf dat Jode nie moet bid in ’n sinagoge waar die vlag vertoon word nie, selfs al is daar geen ander sinagoge naby nie.[22] Ovadja Josef, voormalige Sefardiese Hoofrabbi van Israel, het ook die vertoon van die vlag in sinagoges verbied en die “ ’n herinnering aan die handelinge van die kwaaddoeners” genoem.[23] Streng-ortodokse Jode in Israel het nooit die vlag vertoon nie[24] en sommige gaan selfs oor tot vlagverbranding op Israel se onafhanklikheidsdag.[25]

“Nyl na Eufraat”/“Groter Israel”-kontroversie

’n Tradisionele talliet met die blou strepe

Sommige groeperinge beweer dat die blou bane op die Israelse vlag die Nyl- en Eufraatriviere voorstel as die grense van Land van Israel, die land wat volgens die Bybel deur God aan die Jode beloof is.[26] Diegene wat hierdie bewering aanvoer dring daarop aan dat die vlag ’n “geheime” begeerte van die Jode voorstel om die hele grondgebied tussen die Nyl en Eufraat, wat sou beteken dat ’n groot gedeelte van Egipte, die hele Jordanië, die grootste gedeelte van Sirië en ’n gedeelte van Irak, verower moet word. Jasser Arafat, Iran en Hamas het al hierdie bewering aangevoer,[27] en met herhaling die idee aan die Israelse vlag toegeskryf.[28][29]

Sionistiese én anti-Sionistiese outeurs het die feit dat die bane op die vlag territoriale ambisies voorstel, van alle waarheid ontbloot. Daniel Pipes merk op dat “die blou bane inderdaad ontleen is aan die tradisionele Joodse gebededoek”,[30] en Danny Rubinstein wys uit dat “…Arafat… bygevoeg het, in vroeëre onderhoude, die twee blou bane op die Israelse vlag die Nyl en Eufraat voorstel… Geen Israeli, selfs diegene wat begrip vir die Palestynse nood toon,… die nonsens oor die blou bane op die vlag ontwerp is volgens die kleure van die tradisionele talliet nie…”[29] Israel Shahak, die knaende kritikus van Israel en Sionisme is net so uitdruklik. In sy Die Sionistiese Plan vir die Midde-Ooste sê hy:

’n Goeie voorbeeld is die volgehoue oortuiging in die nie-bestaande skrif aan die muur van die Knesset van die Bybelse vers oor die Nyl en die Eufraat. ’n Ander voorbeeld is die volgehoue, en totaal onware verklarings, wat deur sommige van die belangrikste Arabiese leiers gemaak is, dat die twee blou bane van die Israelse vlag die Nyl en Eufraat voorstel terwyl dit in werklikheid van die Joodse gebededoek (talliet) kom.

Sakr ebu Fakr, ’n Arabiese skrywer, het hom ook teen die idee uitgespreek. Hy skryf dat die “Nyl na Eufraat”-aanspraak oor die vlag een van die sewe gewilde wanopvattings/mites oor die Jode is wat steeds in die Arabiese wêreld sirkuleer ten spyte daarvan dat daar voldoende bewyse is wat dit weerlê.[31]

Die Handves van Hamas sê nietemin “dat die Sioniste na Palestina, streef na uitbreiding van die Nyl tot die Eufraat”, en op 26 Januarie 2006 het Mahmoed al-Zahar, leier van Hamas, daarop aangedring dat Israel sy vlag verander en die “Nyl na Eufraat”-argument gevoer.[32]

Verwysing in die Neurenberg-wette

Paragraaf 4 in “Die Wette vir die Beskerming van Duitse Bloed en Duitse Eer” lui ’n deel van die Neurenberg-wette van 1935 dat 1. “Jode verbied word om die Ryks- en nasionale vlag of die Duitse nasionale kleure te vertoon. 2. Andersyds word dit toegestaan dat hulle die Joodse kleure mag vertoon. Die uitoefening van hierdie reg word deur die Staat beskerm.” Paragraaf 5.3 beskryf die straf vir oortreding van die eerste punt as een of albei van tot een jaar tronkstraf en ’n boete.[33] Die Joodse kleure waarna hier verwys word is blou en wit.[34]

Bekende Israelse vlae

  • Die Israelse vlag wat deurentyd die beleg van Fort Budapest gedurende die Jom Kippoeroorlog gehys was , wat tans bewaar word in die Gedenkterrein en Museum vir die Gepantserde Korps in Latrun. Fort Budapest was die enigste sterkpunt aan die Bar-Lew-linie wat vir die duur van die oorlog onder Israelse beheer was.
  • Die “Inkvlag” van 1948 wat gehys is gedurende die Onafhanklikheidsoorlog naby Eilat. Die hys van hierdie vlag deur ’n aantal Israelse soldate is op foto vasgelê en herinner aan die foto van waar die Amerikaanse vlag in 1944 op Iwo Jima gehys word. Net soos met die laasgenoemde is ’n gedenkteken na aanleiding van die Israelse foto gemaak.
  • Die Wêreldrekordvlag van 2007 wat op ’n vliegveld naby die geskiedkundige bergfort Masada onthul is. Die vlag is in die Filippyne gemaak, was 660 x 100 meter en het 5,2 ton geweeg. Die rekord is bevestig deur die Guinness Book of Records. Die idee het gekom van Grace Gelindez-Gupana, ’n Filippynse entrepreneur, as diplomatieke gebaar van ondersteuning vir Israel.[4]

Verwysings

  1. (en) "Israel". Flags of the World. Besoek op 16 Januarie 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 (en) Mishory, Alec. "Die vlag en die embleem" (html). Israelse Departement van Buitelandse Sake. Besoek op 28 Julie 2006. Joseph Sprinzak, Speaker van die Tussentydse Raad van Staatsverklaring van die Vlag van die Staat van Israel word aangehaal
  3. (en) "Vlag van Israel". Israel Wetenskap en Tegnologie. {{cite web}}: Text "format-html" ignored (hulp)
  4. 4,0 4,1 "Reuse Israel-vlag stel rekord op vir grootste in wêreld". Haaretz. Associated Press. 25 November 2007. Besoek op 2 Augustus 2014.
  5. (en) "Tekhelet-tydlyn". Ptil Tekhelet. Besoek op 16 Januarie 2015.
  6. Simmons, Rabbi Shraga. Talliet-strepe, About.com se “Vra die Rabbi”. URL besoek op 3 April 2006.[dooie skakel]
  7. Frankl, A.L. “Juda's Farben”, in Ahnenbilder (Leipzig, 1864), p. 127
  8. The first families, Jerusalem Post
  9. Der Judenstaat in die oorspronklike Duits
  10. (en) Scholem, Gershom (September 1949). "The Curious History of the Six Pointed Star; How the 'Magen David' Became the Jewish Symbol". Commentary. p. 243-251. Besoek op 19 November 2013.
  11. (en) "Ontstaan van die vlag van Israel". 1998. Besoek op 27 Januarie 2015.
  12. (en) http://history.state.gov/milestones/1945-1952/arab-israeli-war
  13. (en) Gottheil, Richard (1911). "Sionisme (afdeling Verspreiding van Sionisme)". Jewish Encyclopedia.
  14. (en) "Waarom die talliet-strepieskode?". Chabad. Besoek op 13 November 2014.
  15. Bamidbar Rabbah 14:3; Tsjoelien 89a.
  16. Eksodus 24:10; Esegiël 1:26; Tsjoelien 89a.
  17. (en) Die Nasionale Komitee vir die Hoofde van die Arabiese Plaaslike Owerhede in Israel (Desember 2006). "Die Toekomsvisie van Palestynse Arabiere in Israel" (PDF). Besoek op 8 Oktober 2009.
  18. (en) Crittenden Frum, Danielle (10 April 2014). "Sit hierdie pasga 'n Turkse geur op u sederhouttafel". Tablet. Besoek op 13 November 2014.
  19. (en) Wolak, Arthur (26 Junie 2011). "Toska se Joodse toeriste-aanloklikhede. 'n Inspirerende besoek aan Florence, Pisa en Livorno". Jerusalem Post. Besoek op 13 November 2014.
  20. (en) Diaspora Nationalism and Jewish Identity in Habsburg Galicia. Cambridge University Press. 31 Augustus 2012. pp. 172–173. ISBN 978-1-107-01424-4. Besoek op 9 Mei 2013.
  21. (en) Yakov M. Rabkin (2006). A threat from within: a century of Jewish opposition to Zionism. Fernwood Pub. p. 166. ISBN 978-1-55266-171-0. Besoek op 16 Augustus 2011.
  22. (en) Yakov Rabkin. Judaism vs Zionism in the Holy Land [dooie skakel], A Threat from Within: A Century of Jewish Opposition to Zionism, Fernwood/Zed Books, 2006.
  23. Diaspora Nationalism and Jewish Identity in Habsburg Galicia. Cambridge University Press. 31 Augustus 2012. pp. 172–173. ISBN 978-1-107-01424-4. Besoek op 9 Mei 2013. Waarskynlik die prominentste Sefardiese regskenner, Rabbi Ovadja Josef van Jerusalem, onderskryf Rabbi Feinstein se uitspraak en spesifiseer in sy kommentaar dat "diegene wat die vlag as 'n simbool van die staat kies, kwaaddoeners is". Hy beklemtoon vat die verwydering van die vlag, " 'n ydele en nuttelose voorwerp", uit sinagoges in harmonie en vrede moet geskied.
  24. (en) Litvak, Meir (2006). "Haredim and Western Culture: A View from Both Sides of the Ocean". Middle Eastern Societies and the West: Accomodation Or Clash of Civilizations?. The Moshe Dayan Center. p. 287. ISBN 978-965-224-073-6. Nota 31: Hierdie vertoon van die vlag staan in skrille kontras met die negatiewe houding van Israelse Harediem jeens die Israelse vlag wat gevolglik nooit op Israelse Haredi-huise of -sakeondernemings vertoon word nie.
  25. (en) Goode, Erich (19 Januarie 2010). Moral Panics: The Social Construction of Deviance. John Wiley & Sons. p. 16. ISBN 978-1-4443-0793-1. Talle haredim of ultra-ortodokse Jode glo dat Israel nie 'n legitieme staat geag behoort te word alvorens die messias homself manifesteer nie. Gevolglik is daar sommige anti-Sionistiese haredi-faksies wat op onafhanklikheidsdag die vlag van Israel brand. {{cite book}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  26. Genesis 15.18: “Op dié dag het die HERE met Abram ’n verbond gesluit en gesê: Aan jou nageslag gee Ek hierdie land, van die rivier van Egipte af tot by die groot rivier, die Eufraatrivier”
  27. Playboy-onderhoud: Jasser Arafat[dooie skakel], Playboy, September 1988.
    ARAFAT: Ja, want hulle wil dit nie hê nie. Kyk na die slagspreuke wat hulle gebruik: dat die land van Israel van die Eufraat tot die Nyl strek. Dit was vir baie jare bo die ingang van die Knesset, die parlement, geskryf. Dit wys hulle nasionale ambisie – hulle wil tot by die Jordaanrivier vorder. Een Israel vir hulle, wat is daar vir ons oor… Weet u wat die betekenis van die Israelse vlag is?
    PLAYBOY: Nee.
    ARAFAT: Dit is wit met twee blou bane. Die twee lyne stel twee riviere voor met Israel daartussen. Die riviere is die Nyl en die Eufraat.
  28. (en) Rubin, Barry. Die PLO tussen Anti-Sionisme en Antisemitisme, Agtergrond en Onlangse Verwikkelinge, The Vidal Sassoon International Center for the Study of Antisemitism, The Hebrew University of Jerusalem, 1993. URL besoek op 3 April 2006.
  29. 29,0 29,1 (en) Rubinstein, Danny (15 November 2004). "Opruiende legendes". Haaretz. Besoek op 3 April 2006.
  30. (en) Pipes, Daniel (Maart 1994). "Imperiale Israel: Die Nyl-na-Eufraat-kwaadsprekery". Middle East Quarterly. Besoek op 3 April 2006.
  31. Ebu Fakr, Sakr. “Sewe Vooroordele oor die Jode”, Al-Hayat, 12-14 November 1997.
  32. (en) Shiloh, Scott (30 Januarie 2006). "Mofaz: Hamas tree onverantwoordelik op; Hamas: Israel moet sy vlag verander". Arutz Sheva. Besoek op 3 April 2006.
  33. (en) http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/nurmlaw2.html
  34. J. Boas: German–Jewish Internal Politics under Hitler 1933–1938[dooie skakel], in: Leo Baeck Institute Yearbook, 1984, pp3–25

Eksterne skakels

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.