Spaanse Inkwisisie: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 19: Lyn 19:


Die bekeerlinge kon uitstaande posisies sonder opposisie in die kerklike hiërargie beklee en sodoende ernstige teenstanders van Judaïsme word. Party van hulle het selfs adelikes geword.
Die bekeerlinge kon uitstaande posisies sonder opposisie in die kerklike hiërargie beklee en sodoende ernstige teenstanders van Judaïsme word. Party van hulle het selfs adelikes geword.

===Oorsake===
Daar is geen konsensus oor waarom die Reyes Católicos besluit het om die inkwisiesie in Spanje te vestig nie. Navorsers het verskeie moontlike redes voorgestel:
1. Die vestiging van godsdienstige eenheid. Aangesien die doel van die Katolieke konings was om 'n doeltreffende staatsmasjien te skep, was dit 'n prioriteit om godsdienstige eenheid te bewerkstellig. Daarbenewens het die Inkwisisie dit vir die monargie moontlik gemaak om aktief in godsdienstige sake in te gryp sonder die tussenkoms van die [[pous]].
2. Die politieke teenkanting teen die Katolieke konings te verswak.
3. Die magtige minderheid van ''oconversos'' te beëindig. In die Koninkryk van Aragón het hulle invloedryke families deur moeilike tye geplaas soos soos Santa Fe, Santángel, Caballería en Sánchez. Dit word egter weerspreek deur die feit dat Fernando self in sy administrasie finansies bly bestuur by talle ''konversos''.
4. Finansiering van die [[ekonomie]]. Aangesien een van die maatreëls inbeslagneeming van goedere inhou, kan hierdie moontlikheid nie buite rekening gelaat nie.

Wysiging soos op 20:13, 20 Januarie 2018

Die Spaanse Inkwisisie was 'n instituut wat in 1478 deur die Reyes Católicos van Spanje gestig is om Katolieke Ortodoksie gedurende hul heerskappy te handhaaf. Dit was onder direkte leiding van die Spaanse monargie. Dit word eers in 1834 tydens die heerskappy van Isabella II afgeskaf. As gevolg van die geheimsinnigheid rondom die Inkwisisie Howe, die “skouspelagtige” verbranding van bekende mense en Protestantse propaganda uit Nederland en Engeland, is die aantal slagoffers van die Inkwisisie sterk oorskat en vorm dit 'n belangrike deel van die donker legende.

In beginsel het die Inkwisisie, as 'n hof van die kanonieke-reg, slegs beheer oor gedoopte Christene. In haar geskiedenis is die jurisdiksie egter wel uitgebrei tot byna alle onderdane van die koning van Spanje.

Oorsprong

Wat voorafgegaan het

Die ondersoekende Inkwisisie is nie 'n Spaanse skepping nie. Dit is gestig op grond van 'n pouslike besluit Ad Abolendam ("met die doel om af te skaf"), wat aan die einde van die twaalfde eeu deur Pous Lucius III uitgereik is om die Albigensiese kettery in die suide van Frankryk te bestry. Daar was howe van die pouslike Inkwisisie in verskeie Europese koninkryke gedurende die Middeleeue. In die Koninkryk van Aragon is 'n pouslike Inkwisisie gegrond op die dekreet Excommunicamus van Pous Gregorius IX in 1232 gedurende die era van die Albigensiese kettery. Die belangrikste verteenwoordiger van die pouslike inkwisisie in Arágon was Raymundus van Peñafort. Met verloop van tyd het die belangrikheid van die Inkwisisie afgeneem. In die middel van die vyftiende eeu het die instituut, alhoewel juridies nog in werking, amper vergete.

In Kastilië was die pouslike Inkwisisie nog nooit aktief nie. Opsporing en straf van dwaalleer was take van die biskoppe daar; Dit is dus beter om te verwys na die biskoppe se Inkwisisie.

Konteks

'n Groot deel van die Iberiese Skiereiland is oorheers deur die Arabiere en dele in die suide, veral Granada, het 'n groot Moslem-bevolking gehad. Tot 1492 was Granada nog steeds onder Arabiese heerskappy. Die groot stede, in besonder Sevilla, Valladolid, hoofstad van Kastilië en Barcelona, hoofstad van Corona de Aragón, het groot bevolkings van Jode gehad, gekonsentreer in sogenaamde juderías, Joodse wyke.

Gedurende die Middeleeue was daar 'n redelike vreedsame godsdienstige samelewing in die koninkryke van die Skiereiland, hoewel enkelle voorvalle tussen Christene, Jode en Moslems plaasgevind het. Daar was 'n lang Joodse tradisie van sterrekyk in Aragon. Die vader van Ferdinand, Johan II van Aragón, het die Joodse Abjathar Crescas aangewys as die beste sterrekundige. Die Jode beklee ook baie belangrike posisies, beide in godsdienstige en politieke posisies. Kastilië het selfs 'n nie-amptelike rabbi, 'n Joodse meester in die geneeskunde gehad.

Aan die einde van die veertiende eeu het 'n golf antisemitisme egter op sommige plekke in Spanje ontstaan, aangemoedig deur die preke van Martínez, aartsdiaken van Écija. Die pogroms van Junie 1391 was besonder bloedig: in Sevilla is honderde Jode doodgemaak, die sinagoge is heeltemal verwoes en in ander stede soos Córdoba, Valencia en Barcelona was die aantal slagoffers baie hoog.

Een van die gevolge van hierdie versteurings was die massiewe bekering van Jode. Voor hierdie datum was bekerings skaars, maar toe het bekering skielik sosiale betekenis verkry. Sedert die vyftiende eeu kon mens praat van judeokonversos, ook 'nuwe Christene' genoem, as 'n nuwe sosiale groep wat deur beide Jode en Christene met agterdog beskou is. So het die Jode nie net moontlike vervolgings ontsnap nie, maar kon hulle ook talle werksgeleenthede en posisies behou wat hulle normaalweg sou verbied deur wette wat die Jode ernstig beperk het. Onder die bekeerlinge het baie na 'n belangrike posisie in Spanje in die vyftiende eeu gestyg. Bekende bekeerlinge was onder andere: die dokters Lagoon en Francisco Lopez Villalobos, meester dokter van Ferdinand die Katolieke; die skrywers Juan del Encina, Juan de Mena, Diego de Valera en Alfonso de Palencia en die bankiers Luis de Santángel en Gabriel de Sánchez, wat Christopher Columbus se reis befonds het.

Die bekeerlinge kon uitstaande posisies sonder opposisie in die kerklike hiërargie beklee en sodoende ernstige teenstanders van Judaïsme word. Party van hulle het selfs adelikes geword.

Oorsake

Daar is geen konsensus oor waarom die Reyes Católicos besluit het om die inkwisiesie in Spanje te vestig nie. Navorsers het verskeie moontlike redes voorgestel: 1. Die vestiging van godsdienstige eenheid. Aangesien die doel van die Katolieke konings was om 'n doeltreffende staatsmasjien te skep, was dit 'n prioriteit om godsdienstige eenheid te bewerkstellig. Daarbenewens het die Inkwisisie dit vir die monargie moontlik gemaak om aktief in godsdienstige sake in te gryp sonder die tussenkoms van die pous. 2. Die politieke teenkanting teen die Katolieke konings te verswak. 3. Die magtige minderheid van oconversos te beëindig. In die Koninkryk van Aragón het hulle invloedryke families deur moeilike tye geplaas soos soos Santa Fe, Santángel, Caballería en Sánchez. Dit word egter weerspreek deur die feit dat Fernando self in sy administrasie finansies bly bestuur by talle konversos. 4. Finansiering van die ekonomie. Aangesien een van die maatreëls inbeslagneeming van goedere inhou, kan hierdie moontlikheid nie buite rekening gelaat nie.