Giorgio Agamben: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
Beeld
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 13: Lyn 13:


===Taal en metafisika===
===Taal en metafisika===
Taalfilosofie beslaan 'n groot deel van sy werk en kom ook terug in ''Homo sacer''. Verwysings na die taal- en praatprobleem verskyn in al sy boeke, maar vind hul hoogtepunt in die 1970's en 1980's. In 1974 het Agamben homself gevestig in [[Parys]] as 'n taal- en Middeleeuse kultuurdosent aan die Universiteit van Haute-Bretagne. Daarna verskyn gou na mekaar ''Infanzia e storia, Distruzione dell'esperienza e origine della storia'' (1978), ''Stanze, la parola e il fantasma nella cultura occidentale'' (1979), ''Il linguaggio e la morte, Un seminario sul luogo della negatività'' (1982) ''La fine del pensiero'' (1982), ''Idea della prosa'' (1985) en ietwat later ''Categorie italiane, studi di poetica'' (1996).
Taalfilosofie beslaan 'n groot deel van sy werk en kom ook terug in ''Homo sacer''. Verwysings na die taal- en praatprobleem verskyn in al sy boeke, maar vind hul hoogtepunt in die 1970's en 1980's. In 1974 het Agamben homself gevestig in [[Parys]] as 'n taal- en Middeleeuse kultuurdosent aan die Universiteit van Haute-Bretagne. Daarna verskyn gou na mekaar ''Infanzia e storia, Distruzione dell'esperienza e origine della storia'' (1978), ''Stanze, la parola e il fantasma nella cultura occidentale'' (1979), ''Il linguaggio e la morte, Un seminario sul luogo della negatività'' (1982) ''La fine del pensiero'' (1982), ''Idea della prosa'' (1985) en ietwat later ''Categorie italiane, studi di poetica'' (1996).

===Estetika===
Alhoewel Agamben nou veral bekend staan as 'n politieke filosoof, skryf hy hoofsaaklik vir die eerste 20 jaar oor taal en [[estetika]] Agamben se debuut is ''L'uomo senza contenuto'' ([[Milaan]], Rizzoli, 1970), "Die man sonder inhoud." Daarin werp hy lig op die verskillende gapings wat filosofiese estetika deurdring: die estetika van interpretasie teenoor die van persepsie, die kunstenaar teenoor die leser, die genie teenoor die goeie smaak. Teenoor die interne foute van estetika plaas Agamben nie 'n nuwe voorstel nie, maar 'n radikale vernietiging van die begrip estetika om 'n ander estetiese ervaring van [[kuns]] en [[letterkunde]] voor te berei. Vaarwel aan die estetika deur die kritiese ontleding van sy teenstrydighede is noodassklik as die kuns wil word wat dit nooit was nie; die maatstaf van die mens. Beide filosofie en estetika het nie die probleem van sensoriese ervaring en intellektuele kennis opgelos nie en is die [[idealisme]] dus deur die [[natuurwetenskap]]pe ingehaal, wat weer die maatstaf van die mens geword het. In ''Categorie ilatiane: Studi di poetica'' ([[Venesië]] 1996), ondersoek Agamben die aard van die medium poësie en sy verhouding tot die [[teologie]] en [[filosofie]]. In die essaybundel ''Image et Mémoire: 'Cerret sur l'image, dans dans et cinema'' (1998) 'Beeld en geheue: oorwegings oor die beeld, die dans en die film', ondersoek Agamben die funksie van die beeld. Sentraal is die video-kunstenaar Bill Viola.


== Bron ==
== Bron ==

Wysiging soos op 18:34, 6 Augustus 2018

Lêer:Giorgio Agamben, wall portrait.jpg
Giorgio Agamben

Giorgio Agamben (Rome, 22 April 1942) is 'n hedendaagse Italiaanse filosoof, bekend vir sy boek Homo sacer (1995). Agamben se filosofie word diep beïnvloed deur Martin Heidegger, van wie hy lesings bygewoon het en Walter Benjamin, wie se werk hy in Italiaans vertaal het. Agamben se ontmoeting met Heidegger was deurslaggewend vir sy filosofiese roeping. Hy beskou Benjamin as sy teengif teen die risiko’s verbonde in Heidegger se filosofie.

Filosofiese invloed

In 1966 en 1968 het Agamben na hy sy doktoraal voltooi het in 'n reeks seminare aangebied deur Heidegger (1889-1976) deelgeneem. Die seminare het in Le Thor in Frankryk plaasgevind het en gaan oor Georg Wilhelm Friedrich Hegel en Herakleitos. Die invloed van Heidegger deursuur die hele oeuvre van Agamben. Hierdie invloed kan duidelik herken word in 'n aantal van sy boeke. So byvoorbeeld is Stanza (1977) in memoriam aan Heidegger opgedra, Idea della prosa (1985) beskryf die verworwe insigte en ervarings tydens die seminare en is L'ombre de l'amour: le concept die l'amour chez Heidegger (2003) die uitwerk van 'n (verborge) aspek in Heidegger se filosofie.

Agamben het ook langtermynnavorsing gedoen oor die Duits-Joodse Walter Benjamin (1892-1940) en het die Italiaanse uitgawe van sy volledige werk (1978) vir Einaudi Uitgewers versorg. Agamben se werk is deels 'n voortsetting of uitbreiding van Benjamin se voorstelle. Homo sacer is, byvoorbeeld, 'n uiteensetting van Benjamin se voorstel van 'n Kritiese Oorweging van Geweld (1921), naamlik dat dit die moeite werd sou wees om die oorsprong van die dogma van die heiligheid van die lewe na te spoor. In Etat D'Exception is die kernpunt dat 'die uitsonderingtoestand die reël geword het', wat uit die essayversamelingː Maar 'n storm waai uit die paradys: filosofiese opstelle oor taal en geskiedenis, kom.

Met die keuse van hierdie leermeesters, 'n Joodse uitgeworpene en 'n nasionaalsosialistiese rektor, is daar spanning in Agamben se werk. Meer nog omdat 'n belangrike filosofiese saak 'n interpretasie van die gebeure van Auschwitz aanraak. Die vraag ontstaan of 'n Heideggeriese filosoof oor die Sjoa kan skryf sonder omstredenheid. Mesnard het sy kritiek uitgespreek op Agamen se politieke filosofie in sy boek Giorgio Agamben à l'épreuve d'Auschwitz (2001). Hierdie boek is 'n antwoord op Agamen se Quel che resta di Auschwitz: L 'archivio e il testimone (1999). Ander filosowe wat 'n belangrike plek in Agamens se oeuvre inneem, is Carl Schmitt, Michel Foucault, Hannah Arendt, Aristoteles, Hegel.

Temas

Agamben soek in sy filosofie 'n oplossing vir die - sedert Plato - radikale onderskeid tussen filosofie en poësie, wese en bestaan. Baie van sy temas hou verband met hiermee naamlik: taal, denke, prosa, poësie, fantasie, beelde, geheue en getuienis. Veral die taal speel 'n belangrike rol by Agamben. Trouens, sy hele filosofie ontwikkel uit sy taalfilosofie.

Taal en metafisika

Taalfilosofie beslaan 'n groot deel van sy werk en kom ook terug in Homo sacer. Verwysings na die taal- en praatprobleem verskyn in al sy boeke, maar vind hul hoogtepunt in die 1970's en 1980's. In 1974 het Agamben homself gevestig in Parys as 'n taal- en Middeleeuse kultuurdosent aan die Universiteit van Haute-Bretagne. Daarna verskyn gou na mekaar Infanzia e storia, Distruzione dell'esperienza e origine della storia (1978), Stanze, la parola e il fantasma nella cultura occidentale (1979), Il linguaggio e la morte, Un seminario sul luogo della negatività (1982) La fine del pensiero (1982), Idea della prosa (1985) en ietwat later Categorie italiane, studi di poetica (1996).

Estetika

Alhoewel Agamben nou veral bekend staan as 'n politieke filosoof, skryf hy hoofsaaklik vir die eerste 20 jaar oor taal en estetika Agamben se debuut is L'uomo senza contenuto (Milaan, Rizzoli, 1970), "Die man sonder inhoud." Daarin werp hy lig op die verskillende gapings wat filosofiese estetika deurdring: die estetika van interpretasie teenoor die van persepsie, die kunstenaar teenoor die leser, die genie teenoor die goeie smaak. Teenoor die interne foute van estetika plaas Agamben nie 'n nuwe voorstel nie, maar 'n radikale vernietiging van die begrip estetika om 'n ander estetiese ervaring van kuns en letterkunde voor te berei. Vaarwel aan die estetika deur die kritiese ontleding van sy teenstrydighede is noodassklik as die kuns wil word wat dit nooit was nie; die maatstaf van die mens. Beide filosofie en estetika het nie die probleem van sensoriese ervaring en intellektuele kennis opgelos nie en is die idealisme dus deur die natuurwetenskappe ingehaal, wat weer die maatstaf van die mens geword het. In Categorie ilatiane: Studi di poetica (Venesië 1996), ondersoek Agamben die aard van die medium poësie en sy verhouding tot die teologie en filosofie. In die essaybundel Image et Mémoire: 'Cerret sur l'image, dans dans et cinema (1998) 'Beeld en geheue: oorwegings oor die beeld, die dans en die film', ondersoek Agamben die funksie van die beeld. Sentraal is die video-kunstenaar Bill Viola.

Bron

  • Hierdie artikel is vertaal vanuit die Nederlandse Wikipedia