Pierre Bourdieu: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Uitleg van bronteks
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 15: Lyn 15:


Vir baie was Bourdieu nie 'n maklike skrywer nie. Sy voortdurende drang om alles so akkuraat as moontlik te beskryf deur bysinne en tersydes asook om ook tussen nuanses te onderskei, het soms tot ontoeganklike [[prosa]] gelei.
Vir baie was Bourdieu nie 'n maklike skrywer nie. Sy voortdurende drang om alles so akkuraat as moontlik te beskryf deur bysinne en tersydes asook om ook tussen nuanses te onderskei, het soms tot ontoeganklike [[prosa]] gelei.

===Veld, kapitaal en habitus===
Bourdieu het tydens sy studies in aanraking gekom met die [[eksistensialisme]] van Sartre. In eksistensialisme het die akteurs 'n groot invloed om hul wêreld te skep. Volgens Bourdieu het Sartre nie voldoende rekening gehou met die beperkings wat die sosiale struktuur op akteurs opgelê het nie. Aanvanklik het hy 'n oplossing gevind in die strukturalisme van [[Claude Lévi-Strauss]], maar uiteindelik was dit net so beperkend vir hom, maar aan die ander kant van die struktuur-agentskapsdebat. Hy het die eksistensialisme van Sartre by subjektivisme ingedeel, wat ook die [[fenomenologie]] van Alfred Schütz, die simboliese interaksionisme van Herbert Blumer en die etnometodologie van Harold Garfinkel ingesluit het. Lévi-Strauss het in die kamp van objektivisme geval, met ook die strukturalisme van Ferdinand de Saussure en die strukturele Marxisme.


== Bron ==
== Bron ==

Wysiging soos op 16:09, 12 September 2018

Pierre Bourdieu (Denguin, 1 Augustus 1930 - Parys, 23 Januarie 2002) was 'n Franse sosioloog. In sy eie land was hy 'n leidende linkse intellektueel, maar daarbuite was hy hoofsaaklik onder sosiale wetenskaplikes bekend. Gedeeltelik weens sy opus magnum La distinction van 1979 word hy beskou as een van die groot sosioloë van die twintigste eeu.

Lewensloop

Bourdieu is gebore as die seun van 'n posman in 'n boerderygemeenskap aan die rand van die Pireneë. Hy studeer in filosofie aan die Ecole-normale supérieure in Parys en het daarna gedoseer aan die universiteit van Algiers. In Algerië, waar hy ook as soldaat gedien het, het hy in die vyftigerjare sy eerste sosiologiese studie gedoen, die wetenskap waarna hy hom "bekeer" het. Hy het onder andere die ontworteling van die Algeriërs deur die Franse kolonialisme en die Islam ondersoek.

In 1968 stig hy die ondersoeksinstituut Centre de Sociologie Européene en in 1975 stig hy die tydskrif Actes de la recherche en sciences sociales. In 1982 het hy Raymond Aron as professor in die gesogte Collège de France geslaag. Hy was nog altyd in die eerste plek betrokke by sosiale ongelykheid, wat waarskynlik te danke is aan sy eie lae afkoms. Benewens die feit dat hy sosioloog geword het, het hy al hoe meer 'n politieke aktivis geword. Hy het teen moderne sosiale demokrate soos Jospin en Blair gedraai, wat in die 1980's en 1990's toenemend neoliberaal geword het. Hierteenoor het hy in Frankryk grootgeword tot net so bekende intellektuele soos byvoorbeeld Jean-Paul Sartre, Michel Foucault of Jacques Derrida geword.

Toe hy ook op 23 Januarie 2002 onverwags aan kanker gesterf het, was hy 71 - die koerant Le Monde het geopen en talle televisienuusverslae het hieroor berig. Hy is begrawe by die beroemde Parys-begraafplaas Père-Lachaise.

Werk

Algemeen

Bourdieu was een van die min groot sosioloë wat teorie en empirisme verbind het. Hy het grootskaalse navorsing gedoen deur beide opnames, in-diepte onderhoude en bronnavorsing en kon die versamelde data gebruik vir nuwe, diepgaande teorieë.

Daarbenewens het hy altyd refleksiwiteit in sosiologie gepropageer. Sosioloë moet altyd bewus wees van hul eie posisie in die navorsingsveld, in die wetenskap en in die samelewing. Hulle moet hulself en sosiale wetenskap op dieselfde manier bestudeer as wat ander doen.

Vir baie was Bourdieu nie 'n maklike skrywer nie. Sy voortdurende drang om alles so akkuraat as moontlik te beskryf deur bysinne en tersydes asook om ook tussen nuanses te onderskei, het soms tot ontoeganklike prosa gelei.

Veld, kapitaal en habitus

Bourdieu het tydens sy studies in aanraking gekom met die eksistensialisme van Sartre. In eksistensialisme het die akteurs 'n groot invloed om hul wêreld te skep. Volgens Bourdieu het Sartre nie voldoende rekening gehou met die beperkings wat die sosiale struktuur op akteurs opgelê het nie. Aanvanklik het hy 'n oplossing gevind in die strukturalisme van Claude Lévi-Strauss, maar uiteindelik was dit net so beperkend vir hom, maar aan die ander kant van die struktuur-agentskapsdebat. Hy het die eksistensialisme van Sartre by subjektivisme ingedeel, wat ook die fenomenologie van Alfred Schütz, die simboliese interaksionisme van Herbert Blumer en die etnometodologie van Harold Garfinkel ingesluit het. Lévi-Strauss het in die kamp van objektivisme geval, met ook die strukturalisme van Ferdinand de Saussure en die strukturele Marxisme.

Bron

  • Hierdie artikel is vertaal vanuit die Nederlandse Wikipedia