Parafileties: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Uitleg van bronteks
k thumb → duimnael
Lyn 1: Lyn 1:
[[Lêer:Clade-grade II.png|thumb|350px|In hierdie polifiletiese stamboom is die blou en die rooi groep monofiletiese groepe, terwyl die groen groep parafileties is.]]
[[Lêer:Clade-grade II.png|duimnael|350px|In hierdie polifiletiese stamboom is die blou en die rooi groep monofiletiese groepe, terwyl die groen groep parafileties is.]]
’n [[Takson]] is '''parafileties''' as die [[laaste gemeenskaplike voorsaat]] van al die lede van die groep tot die takson behoort, maar nie alle afstammelinge van die voorsaat nie.
’n [[Takson]] is '''parafileties''' as die [[laaste gemeenskaplike voorsaat]] van al die lede van die groep tot die takson behoort, maar nie alle afstammelinge van die voorsaat nie.



Wysiging soos op 18:03, 15 Januarie 2019

In hierdie polifiletiese stamboom is die blou en die rooi groep monofiletiese groepe, terwyl die groen groep parafileties is.

’n Takson is parafileties as die laaste gemeenskaplike voorsaat van al die lede van die groep tot die takson behoort, maar nie alle afstammelinge van die voorsaat nie.

Parafiletiese taksons verskil van monofiletiese taksons, waar die groep die gemeenskaplike voorsaat en al die afstammelinge daarvan insluit, en van polifiletiese taksons, waar die meeste afstammelinge wel tot die groep behoort, maar nie die gemeenskaplike voorsaat self nie.

Voorbeeld

Die klas Reptilia is ’n goeie voorbeeld van ’n parafiletiese takson. Dit bevat in die tradisionele, taksonomiese klassifikasie die skilpaaie, akkedisse, slange, tuataras, krokodille, dinosourusse en soogdierreptiele. Hulle het almal ’n gemeenskaplike voorsaat wat tradisioneel ook ’n reptiel was, maar voëls val nie in die klas nie, hoewel hulle ook uit reptiele ontstaan het. Al die afstammelinge van die gemeenskaplike voorsaat behoort dus nie tot Reptilia nie.

Taksonomie en kladistiek

In moderne taksonomie word daarna gestreef om waar moontlik slegs met monofiletiese taksons te werk. Die moontlikheid om die DNA van organismes te vergelyk, het die ontwikkeling van ’n nuwe klassifikasiestelsel versnel.