Dorslandtrek: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
k thumb → duimnael
Robot voeg by: Kategorie:Die Groot Trek
Lyn 38: Lyn 38:
[[Kategorie:Geskiedenis van Namibië]]
[[Kategorie:Geskiedenis van Namibië]]
[[Kategorie:Geskiedenis van Suid-Afrika]]
[[Kategorie:Geskiedenis van Suid-Afrika]]
[[Kategorie:Die Groot Trek]]


{{Saadjie}}
{{Saadjie}}

Wysiging soos op 15:34, 8 April 2019

Die administrasie van Suidwes-Afrika het in 1974 'n 4c-seël, ontwerp deur Kobus Esterhuysen, uitgereik ter herdenking van die vertrek van die eerste Dorslandtrekgeselskap in 1874.
Dorslandtrekkers se roete.
Ossewaens bring in 1928 Angola-Afrikaners se besittings by Swartbooisdrift oor die Kunenerivier tydens die repatriasie van 1 900 nasate van die Dorslandtrek.

Die Dorslandtrek was in werklikheid 'n reeks trekke uit die destydse Transvaal deur die Kalahari tot in die destydse Portugese kolonie Angola tussen 1874 en 1906.

Ongeveer 700 persone (benewens ’n onbekende getal arbeiders) het Transvaal gedurende die jare 1874 tot 1877 verlaat en hulle in Januarie 1881 ná ’n swerftog van sewe jaar op Humpata en Caconda op die hooglande van Angola gevestig. Hulle het hoofsaaklik weens godsdienstige redes, teenkanting teen bestuur van pres. Thomas Francois Burgers en moontlik politieke en ekonomiese redes getrek. Die trek van 1905 het gespruit uit omstandighede na die Tweede Vryheidsoorlog, soos die verlies van onafhanklikheid, armoede en die soeke na 'n beter bestaan in Angola.

Die eerste trekgroep van 60 persone het in Mei 1874 begin bymekaarkom. In Mei 1875 het hulle die Dorsland binnegetrek en in Januarie 1876 Rietfontein, naby Gobabis, met geen aanvanklike lewensverlies nie, maar groot veeverliese, bereik.

Die tweede trekgroep, onder leiding van manne soos L.M. du Plessis, van ongeveer 600 persone het vanaf begin Mei 1875 twee jaar lank op die oewer van die Krokodilrivier oorgestaan, maar die Dorsland eers in Mei 1877 binnegetrek. Hierdie groep het veral swaar gely as gevolg van swak beplanning en onderlinge leierskapstryd. Tydens hulle trek deur die Dorsland het hulle ongekende lyding weens malaria en ontbering beleef. Duisende stuks vee het van dors en nagana, veroorsaak deur die steek van tsetsevlieë, gevrek.

Die derde trekgroep van ongeveer 40 persone het in April 1877 begin trek en kort daarna by die tweede trekgroep aangesluit. Teen Februarie 1878 het die drie trekgroepe verenig, hoewel hulle van tyd tot tyd weer in kleiner groepies verdeel het, en verder getrek tot by die Okavangorivier en van daar af na die Etoshapan. Nadat hulle ’n ruk lank daar oorgestaan het, het hulle vir ongeveer 18 maande in Kaokoland op plekke soos Rusplaas en Kaoko Otavi vertoef voordat hulle na Angola getrek het.

Gedurende hulle epiese tog het ongeveer 230 blanke trekkers gesterf en ongeveer dieselfde getal na Transvaal teruggekeer. Hoewel ongeveer 130 babas gedurende die trek gebore is, het slegs sowat 370 persone uiteindelik hulle beloofde land bereik.

Benewens ’n aantal kleiner trekke het drie groot trekgroepe tussen 1892 en 1894 by die trekkers in Angola aangesluit. Die laaste van die groot trekgeselskappe het in 1906 in Angola aangekom, hoewel kleiner groepe en individue tot 1928 by die Angola-Boere aangesluit het.

Naas Humpata en Caconda het die Angola-Boere hulle ook op plekke soos Mombolo, Bié, die Sandveld, Cubal en Que gevestig. Die meeste het ’n bestaan uit gemengde boerdery, transportry en jag gemaak. Vir naastenby 50 jaar het die Angola-Boere ’n deurslaggewende rol in die geskiedenis en ekonomiese ontwikkeling van Angola gespeel.

Mettertyd het die aanvanklike goeie verhoudinge met die Portugese owerheid versleg. 'n Trekkerafvaardiging het in die jare twintig die administrasie van Suidwes-Afrika en die Unie se minister van lande ontmoet. Skikkings is in 1928 bereik vir hulle oorkoms na Suidwes-Afrika. Die Unie-regering het 500 000 pond beskikbaar gestel om hulle vervoer en vestiging te betaal. Altesaam 350 gesinne (wat op 1 900 mense neergekom het) het na Suidwes-Afrika verhuis. Net 53 gesinne het in Angola agtergebly.

Vanaf 1958 tot 1963 is die meerderheid van die ongeveer 600 oorblywende Angola-Boere na Suidwes-Afrika en Suid-Afrika gerepatrieer, terwyl slegs enkele persone agtergebly het. Met die uitbreek van die burgeroorlog in 1975 in Angola het die laaste ongeveer 600 nasate van die Angola-Boere uit Angola gevlug en het die verbintenis van die Angola-Boere met Angola ná byna ’n eeu tot ’n einde gekom.

Bronnelys

Sien ook