Ngamimeer

'n Tekening deur Alfred Ryder, toe Oswell, Murray en Livingstone in 1980 Ngamimeer ontdek het.

Die Ngamimeer is ‘n vlak pan in die noordweste van Botswana. Hierdie geslote bekken loop nie uit in ‘n see of oseaan nie.

Ligging

Die Ngamimeer lê op die noordgrens van die Kalahari, net suid van die Okavangomoeras en suidwes van die dorp Maun. Hierdie plat gebied is ovaalvormig van noordoos na suidwes. Op die noordoewer lê die nedersetting Sehithwa. Daar draai ‘n pad noordwes weg na die Caprivistrook. Die pan lê 932 m bo seevlak en tussen 22° en 23° oos en 20° en 21° suid.

Water

Hierdie sogenaamde meer is tans meesal droog, maar was aanvanklik ‘n binnelandse see. Gewoonlik is dit skaars ‘n moeras van minder as 50 km². In die seldsame goeie reënjare wat Angola ervaar, voer die Taogherivier nog oortollige water van die Okavangomoeras na die Ngamimeer. As die water onder uitsonderlike omstandighede in die Ngamimeer te hoog word, vloei die oortollige water met die Botletlerivier na die Makarikaripanne. Die meer het sedert 1890 begin krimp en in 1896 was dit heeltemal droog omdat die water uit die Okavango dit nie meer kon bereik nie. In 1950 was dit ‘n see van gras, maar skaars drie jaar later was dit weer vol water. Weer in 1962 verskyn die meer om net weer in 1965 te verdwyn. In 1979 was die water hoog, in 1982 is dit weer ‘n droë pan en in 1989 en 2000 is daar weer baie water. Weens die wisselende waterstand het die meer geen vaste oewer nie. Die hoogste waterstand word eers lank na die reëntyd bereik weens die besonder langsame vloei van die water in die Okavangodelta. Die afname in die water kan onder andere toegeskryf word aan die wêreldwye klimaatsverandering. Natuurlike siklusse in die weerpatrone oor ‘n paar eeue heen kan egter ook nie buite rekening gelaat word nie. Seekoeie het in die verlede die rivierlope skoon gehou. Nadat hulle deur jagters uitgedun is, verstop die plantegroei die strome. Op die oewers word met beeste geboer en die beesmis wakker weer die groei van alge aan. Al hierdie faktore het ook indirek ‘n nadelige invloed op die reënval van Suid-Afrika.

Ou rivierlope

Wetenskaplikes vermoed dat die Zambezirivier voorheen water aan die Ngamimeer verskaf het en dat dit toe ‘n oppervlakte van ‘n 125 000km² beslaan het. Boonop het hulle ‘n ou rivierbedding opgespoor wat water uit die meer na die Oranjerivier sou gelei het. (Dieselfde kenners meen ook dat die Kunenerivier voorheen in die Etoshapan geloop het.)

Navorsers en avonturiers

Verskeie geleerdes en avontuursoekers het die meer besoek.

• David Livingstone was in 1849 by die meer wat toe ‘n omvang van 640 km² gehad het.
• die Brits-gebore Ernest H.L. Schwarz (1873-1928), ‘n skrywer en professor in die geologie aan die Rhodes-universiteit, het die meer ingesluit in sy planne vir die herwinning van die Kalahari.
• die Brit Willilam Cotton Oswell (1818-1893), jagter en ontdekkingreisiger
• die Sweed Carl Johan Andersson (1827-1867), voëlkundige, jagter en ontdekkingsreisiger.
• die Switser Hans Schinz (1858-1941), plantkundige
• Siegfried Passarge (in die periode 1868-1899), reisiger en geograaf
• Joseph McCabe (1816-1865), jagter, handelaar, versamelaar van plante vir Kew
• Mungo Murray (rondom 1849), vroeë ontdekkingsreisiger

Flora en fauna

Toeriste word na die gebied gelok deur die besondere natuurlewe. Die ekonomie van die streek berus op toerisme en beesboerdery. Dit is die habitat van die pelikaan, arend, flamink, ibis, grootwitreier en die rooibekkwelea. Op die oewers groei akasias, palms en kremetartbome.

Saturnus-maan

Op Titaan, ‘n maan van die planeet Saturnus, is daar in 2002 ‘n droë kol ontdek en die naam Ngami Lacuna gegee.

Etimologie

Die meer het sy naam waarskynlik te danke aan die Khoikhoi-woord vir water, naamlik gami.

Bronne

• Ensiklopedie van die wêreld, deel 7. Stellenbosch: Albertyn, 1994. ISBN 0-949948-21-7

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Ngamimeer.