89 271
wysigings
Verskil tussen weergawes van "Klankopname en reproduksie"
Jump to navigation
Jump to search
opruim na vertaling, help asb!
(Geskep deur die bladsy "Sound recording and reproduction" te vertaal) |
(opruim na vertaling, help asb!) |
||
|
[[Lêer:Frances_Densmore_recording_Mountain_Chief2.jpg|duimnael|Frances Densmore neem Blackfoot,
'''Klank opname en reproduksie''' is 'n [[Elektrisiteit|elektriese]], [[Masjien|meganiese]], elektroniese of digitale inskripsie en herskepping van klankgolwe, soos die gesproke stem, sang, instrumentale musiek of spesiale byklanke. Die twee hoof groepe van tegnologie in klankopname is analoog opname en digitale opname.
opskrif en
Akoestiese analoog opname word gedoen met 'n mikrofoon diafragma wat verandering in die [[Lugdruk|atmosferiese druk]] kan optel en word dan op 'n medium soos 'n [[fonograaf]] opgeneem (wat klankgolwe as grepe opneem). In magnetiese bandopname, vibreer die klankgolwe die mikrofoon diafragma en word omskep in 'n wisselende [[elektriese stroom]], wat dan omgeskakel word na 'n wisselende [[Magneetveld|magnetiese veld]] deur 'n elektromagneet, wat 'n voorstelling van die klank maak as gemagnetiseerde gebiede op 'n plastiek band met 'n magnetiese laag op dit. Analoog klank reproduksie is die omgekeerde proses, met 'n groter luidspreker diafragma wat veranderinge aan atmosferiese druk veroorsaak en wat dan akoestiese klankgolwe vorm.
== Geskiedenis ==
[[Lêer:Dukirch.gif|regs|duimnael|260x260px|Meganiese orrel, 1650.]]
Lank voor [[klank]] opgeneem is, is musiek reeds opgeneem - in vorm van [[
Uitkerwings in die Rosslyn Kapel van die 1560's kan 'n vroeë poging van opname verteenwoordig van die Chladni patrone vervaardig deur klank in klip vertoë, alhoewel hierdie teorie nie onweerlegbaar bewys is nie.
In die 14de eeu, 'n meganiese klokluier, wat beheer word deur 'n roterende silinder, bekendgestel in [[Vlaandere]].
Soortgelyke ontwerpe het verskyn in orrels (15de eeu),
Die eerste praktiese klank opname en reproduksie toestel was die fonograaf silinder, uitgevind deur [[Thomas Edison]] in 1877 en gepatenteer in 1878.<ref>{{Cite web|url=http://patimg1.uspto.gov/.piw?Docid=00200521&idkey=NONE|title=Patent Images|website=patimg1.uspto.gov|access-date=May 24, 2017}}</ref> Die uitvinding het gou versprei oor die wêreld en oor die volgende twee dekades het die kommersiële opname, verspreiding en verkoop van klankopnames 'n groeiende nuwe internasionale bedryf geword. Die ontwikkeling van die massa-produksie tegnieke het gemaak dat die silinder baie gewild was onder verbruikers tussen 1880's tot ongeveer 1910.
=== Plaat fonograaf ===
Dit was makliker om plate te vervaardig, vervoer en te stoor en klank kon ook effens harder opgeneem word as met silinders. Verkope van die [[grammofoonplaat]] het silinder verby geneem in 1910 en teen die einde van die Eerste Wêreldoorlog het die plaat die kommersiële opnames gedomineer. Edison, wat die hoof vervaardiger van silinders was, het ''Edison Disc Record'' geskep, in 'n poging om weer sy mark terug te wen.
Hoewel daar geen universele spoed was nie, het verskeie maatskappye plate met verskillende spoed vervaardig. Die groot platemaatskappye het later op 'n standaard ooreengekom van 78 revolusies per minuut. Die gespesifiseerde spoed was 78.26
Die nominale spoed van die plaat het aanleiding gegee tot die bynaam van ''seventy-eight
▲Hoewel daar geen universele spoed was nie, het verskeie maatskappye plate met verskillende spoed vervaardig. Die groot platemaatskappye het later op 'n standaard ooreengekom van 78 revolusies per minuut. Die gespesifiseerde spoed was 78.26 rpm in [[Amerika]] en 77.92 rpm vir die res van die wêreld. Die verskillende spoed was as gevolg van die verskil in siklus frekwensies aangedryf deur die elektrisiteit om die opname van draaibanke en draaitafels te [[kalibreer]].
Vroeër het die suiwer akoestiese metodes van opname die sensitiwiteit en frekwensie beperk.
▲Die nominale spoed van die plaat het aanleiding gegee tot die bynaam van ''seventy-eight.'' Plate is van plastiek materiaal gemaak en is gespeel met die behulp van naalde wat uit 'n verskeidenheid van materiale bestaan. Die leeftyd van 'n plaat hang af watter maatskappy dit vervaardig het.
Die
In die VSA en die meeste ontwikkelde lande het die twee nuwe
▲Vroeër het die suiwer akoestiese metodes van opname die sensitiwiteit en frekwensie beperk. Mid-frekwensie-reeks note kon opgeneem word, maar nie baie lae en baie hoë frekwensies nie. Instrumente soos 'n viool was moeilik om oor te dra op plaat. 'n Tegniek om die struikelblok te oorkom was met behulp van die Stroh viool- 'n keëlvormige horing wat aan 'n diafragma vas is, wat op sy beurt weer aan die viool brug vas is - vandat elektriese opnames begin doen is, is die horing afgeskaf.
▲Die lang-speel plaat 33 rpm is ontwikkel by <nowiki><i>Columbia Records</i></nowiki> en is in 1948 bekendgestel. Die kort-speler was 'n gerieflike 18 cm lank en 45 rpm en is bekendgestel deur RCA Victor in 1949.
▲In die VSA en die meeste ontwikkelde lande het die twee nuwe vinyl formate heeltemal die 78 rpm vervang, maar in sommige dele van die wêreld was 78 rpm nog tot laat in die 1960's in gebruik. Vinyl was baie duurder as skellak, maar omdat 'n langspeel plaat op die mark beskikbaar was, was die duurder prys aanvaarbaar. Vinyl het nuwe kwaliteit klank gebied en was minder breekbaar as skellak plate.
== Elektriese opname ==
[[Lêer:Rca44.png|duimnael|RCA-44, 'n klassieke
Klankopname het begin as 'n suiwer meganiese proses. Behalwe vir 'n paar telefoon-gebaseerde opname toestelle, sonder versterking, soos die telegrafone,{{Efn|The earliest known surviving electrical recording was made on a [[telegraphone]] magnetic recorder at the 1900 Exposition Universelle in Paris. It includes brief comments by Emperor Franz Joseph and the audio quality, ignoring dropouts and some noise of later origin, is comparable to that of a contemporary telephone.}} het dit so gebly tot die 1920's. Tussen die uitvinding van die grammofoon in 1877 en die eerste kommersiële digitale opnames in die vroeë 1970's, was die mees belangrike mylpaal in die geskiedenis van klankopname die bekendstelling van die ''elektriese opname'', waar 'n [[mikrofoon]] gebruik is om klank om te skakel in 'n elektriese sein wat versterk is en gebruik kon word om die opname stylus te beklemtoon. Hierdie innovasie het die "horing klank" resonansies uitgeskakel, wat gekenmerk is aan 'n akoestiese proses. Opnames was nou duideliker en meer volrond en kon 'n verspreiding van frekwensies opneem. Gedurende hierdie tyd, het verskeie radio-verwante ontwikkelinge in [[elektronika]] na vore gekom om die opname proses te verbeter en te vergemaklik. Dit sluit in verbeterde mikrofone en hulp toerusting soos elektroniese filters, wat albei afhanklik is van elektroniese [[Klankversterker|versterking]] in die praktiese gebruik in die opname.
Tydens die [[Eerste Wêreldoorlog]] het ingenieurs in die [[Verenigde State]] en [[Groot-Brittanje]] gewerk aan maniere om die klank van 'n Duitse duikboot op te neem, asook om die klank weer te herproduseer vir opleidings doeleindes. Die akoestiese opneem metode kon nie die klank akkuraat weergee nie, die vroegste resultate was dus nie belowend nie.
Die eerste elektriese opname wat aan die publiek uitgereik is, was op 11 November 1920, tydens 'n begrafnisdiens vir 'n soldaat in [[Westminster-abdy
▲Die eerste elektriese opname wat aan die publiek uitgereik is, was op 11 November 1920, tydens 'n begrafnisdiens vir 'n soldaat in [[Westminster-abdy|Westminster Abbey]] in Londen. Die opname ingenieurs het mikrofone gebruik wat op daardie stadium in telefone geïnstalleer was. Vier was strategies opgestel en gekoppel aan 'n voertuig buite die gebou, waar al die bedrading aanmekaar gekoppel was. Hoewel elektroniese versterking gebruik is, was die klank swak en onduidelik. Vir 'n hele paar jaar daarna was dit die enigste bewys van 'n elektroniese opname.
Verskeie plate maatskappye en onafhanklike uitvinders, veral Orlando Marsh, het met toerusting geëksperimenteer en tegnieke vir elektriese opnames in die vroeë 1920's. Marsh se elektriese opname, Autograph Records, was reeds aan die publiek verkoop in 1924, 'n jaar voor die groot plate maatskappy opnames begin verkoop het. Steeds was die kwaliteit nog nie aansienlik beter van die opnames nie.<ref>{{Citation|url=http://www.mainspringpress.com/marsh_electric.html|title=When Did Marsh Laboratories Begin to Make Electrical Recordings?|author=Allan Sutton}}</ref>
== Magnetiese band ==
[[Lêer:Magnetic-tape-acetate-vs-polyester-backing.jpg|duimnael|Magnetiese oudiobande:
'n Belangrike uitvinding gedurende hierdie tydperk was die [[bandopnemer]]. Magnetiese band opnames maak gebruik van 'n versterkte elektriese klanksein om soortgelyke variasies te genereer van die magnetiese veld wat deur 'n band kop vervaardig word. Die bandkop dien as 'n miniatuur
[[Lêer:Side_A,_TDK_D-C60_20041220.jpg|duimnael|'n Tipiese kasset.]]
Magnetiese bande het verandering meegebring in die opname-industrie asook radio. Klank kon nou opgeneem, afgevee en heropgeneem word op dieselfde band, klanke kon ook gedupliseer word van band tot band met slegs die minimale verlies aan kwaliteit. Binne 'n paar jaar na die koms van die bandopnemer, is die Ampex 200 model bekendgestel in 1948 - die Amerikaner Les Paul het die eerste multisnit-bandopnemer ontwerp, nog 'n tegniese revolusie in die opname industrie.
== Digitale opname ==
[[Lêer:Pcm.svg|links|duimnael|150x150px|Grafiese voorstelling van 'n klankgolf in analoog (rooi) en 4-
Die koms van digitale klank-opname en later die [[Laserskyf|kompakte skyf]] (CD) in 1982 het beduidende verbeterings meegebring. Die CD het 'n groot verandering in die musiekbedryf tot gevolg gehad, en [[Grammofoonplaat|die plate]] se mark is verklein na 'n nismark in die middel van die 1990's. Nuwe tegnologie moes nou ontwikkel word aangesien 'n CD maklik
[[Lêer:Sony-pcm-m10.jpg|regs|duimnael|'n Digitale klankopnemer van Sony]]
Die mees onlangse en revolusionêre ontwikkelings is in digitale opname, met die ontwikkeling van gekompakteerde en saamgesperste digitale klank lêers wat vinnig versprei kan word en wat op 'n koste-effektiewe manier gestoor kan word.<ref>{{Cite journal|journal=Journal of the Audio Engineering Society|volume=47|date=March 1991|title=The future of digital audio recording|author=Kees Schouhamer Immink|authorlink=Kees Schouhamer Immink|url=https://www.researchgate.net/publication/322974158|pages=171–172}}</ref> Die [[MD-skyf|md-skyf]] - speler, met behulp van ATRAC kompressie op klein, goedkoop, herskryfbare CD's is in die 1990's bekendgestel, maar het verouder toe geheuestokkies op die mark gekom het. Soos wat tegnologie verbeter, het die aantal data wat gestoor kan word ook al hoe groter geword,- [[Super Audio CD]], [[DVD-Oudio|DVD-A]], [[Blu-ray-skyf|Blu-ray]] en [[HD-DVD]] het gemaak dat langer programme van 'n hoër gehalte op 'n enkele CD kon pas. Klank kon ook van die internet afgelaai en in digitale lêers gestoor word of direk op digitale musiekspelers. Nuwe toepassings soos [[
== Kulturele effek ==
[[Lêer:Secretary_Pompeo_briefs_the_traveling_press_(42895283735).jpg|duimnael|Baie lede van die media gebruik opnemers om onderhoude op te neem.]]
Die ontwikkeling van analoog klank opname in die negentiende eeu en die wydverspreide gebruik in die twintigste eeu het 'n groot impak op die ontwikkeling van musiek. Voor analoog klank opname uitgevind is, was musiek geluister tydens 'n lewendige opvoering. Dwarsdeur die [[Middeleeue]], [[Renaissance]], [[Barok]], Klassieke en Romantiese musiekeras, was die enigste manier om musiek "op te neem" deur middel van [[
Met die ontwikkeling van analoog klank opnames kon 'n uitvoering permanent reggestel word in al sy elemente: toonhoogte, ritme en uitdrukking. Die ontwikkeling van klankopname het gemaak dat meer mense na bekende orkeste, musiekgroepe en sangers kan luister, omdat die opname wyer beskikbaar is as die optrede wat slegs 'n seker aantal mense in die lokaal toelaat. Die beskikbaarheid van klankopnames het dus die verspreiding van verskillende musiek genres moontlik gemaak, regoor die wêreld.
== Notas ==
| |||