Hobo: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added

Inline

Huidige wysiging sedert 09:30, 21 Mei 2020

Die hobo is 'n houtblaasinstrument wat met 'n dubbelriet bespeel word. Die hobo bestaan uit drie dele wat saam 'n koniese buis vorm en word gewoonlik van grenadella- of rooshout gemaak. Die riet word in die boonste deel geprop, terwyl die onderste deel 'n uitklokkende beker vorm. Die toonomvang van die hobo strek vanaf die b-mol onder middel c oor ongeveer drie oktawe.

Ander bekende instrumente wat deel vorm van die hobofamilie sluit in die cor anglais (ook bekend as die Engelse horing) en die oboe d'amore.

Die moderne simfonie-orkes beskik gewoonlik oor drie hobo's en een cor anglais, alhoewel die aantal heelwat kan verskil, na gelang van die komponis se vereistes.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Lys van musiekinstrumente

Bekende werke vir hobo[wysig | wysig bron]

Hoboconcerto, K. 314 deur Wolfgang Amadeus Mozart

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Hobokonsert in C-majeur, K. 314 deur Wolfgang Amadeus Mozart

@@ Lyn 1: / Lyn 1: @@
-lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.
- Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.
- Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.
- Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.
- Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.
- — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?
- — Nie przeszkadzaj mi pisać.
- — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.
- — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.
- — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.
- lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.
- Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.
- Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.
- Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.
- Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.
- — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?
- — Nie przeszkadzaj mi pisać.
- — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.
- — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.
- — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.
- lewo wielki ka rem pokryty komin, przypierał do alchemicznego piecyka, na teraz zagasłego. Mnóstwo ziół schły porozwieszane i porozrzucane.
- Słabe światło okna jednego powiększało jeszcze dziwaczność tej izby, nie dając dojrzeć niczego dokładnie: głowa tylko, którą zwać będziem terafim, kościotrup w kącie, mumia w swych powijaczach w drugim, wyglądały z cieniów.
- Dwóch ludzi znajdowali się w pośrodku za stołem. Jeden maleńki, garbaty, łysy, z rudą brodą i okiem jednem zagasłem, zmrużonem, drugi poważny, piękny, słusznego wzrostu, dumnej postawy, w czarnej sukni z łańcuchem na szyi.
- Mały zwał się Duran, słuszny Gronovius. Znać było że pierwszy był nie jako pomocnikiem tylko i anima damnata drugiego; chociaż w twarzy Gronoviusa, pięknej i na pozór nawet szlachetnej, w oczach jego zmrużonych, wargach przyciętych sarkastycznie, czytać było można, że i bez pomocnika chytry cudzoziemiec byłby się obszedł; sam by potrafił sobie wystarczyć.
- Gronovius zajęty był pisaniem listu, Duranus rysował kwadrat magiczny napełniony liczbami, które naprzemian kreślił czarno, niebiesko i czerwono.
- — Mistrzu, ozwał się chwilką przed nadejściem księcia poczwarny karzeł, szydersko, złośliwie, jak wam się zdaje, król JM. rad będzie swojemu kwadratowi?
- — Nie przeszkadzaj mi pisać.
- — A gdybym koniecznie chciał przeszkadzać? dodał złośliwy karzeł.
- — W takim razie powiedz mi, to wcześnie przestanę.
- — Nie, nie, pisz, chciałem tylko sprobować twojej cierpliwości.
 [[Lêer:Oboj.jpg‎|duimnael|'n Hobo sonder sy riet]]
 Die '''hobo''' is 'n [[houtblaasinstrument]] wat met 'n [[dubbelriet]] bespeel word. Die hobo bestaan uit drie dele wat saam 'n koniese buis vorm en word gewoonlik van grenadella- of rooshout gemaak. Die riet word in die boonste deel geprop, terwyl die onderste deel 'n uitklokkende beker vorm. Die toonomvang van die hobo strek vanaf die b-mol onder middel c oor ongeveer drie oktawe.