Louis Couperus: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lyn 41: Lyn 41:
[[Lêer:CouperusHaverman1897.jpg|duimnael|upright|Louis Couperus in 1897, portret deur H. J. Haverman.]]
[[Lêer:CouperusHaverman1897.jpg|duimnael|upright|Louis Couperus in 1897, portret deur H. J. Haverman.]]
In 1894 is 'n Engelse vertaling van ''Majesteit'' deur [[Alexander Teixeira de Mattos]] gemaak; die resensente was egter nie tevrede daarmee nie, en in Nederland is Couperus se nuwe roman ''Wereldvrede'' ook nie gunstig deur kritici ontvang nie. Afgesien daarvan het Lodewijk van Deyssel ook 'n uiters negatiewe resensie geskryf waarin hy Couperus aangeraai het dat "De heer Couperus kan van mij ophoepelen". Couperus self het sy redakteurskap by ''De Gids'' (April 1895) opgesê. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.175–177}} In Oktober 1895 het Couperus en sy vrou weer na Italië gereis waar hulle [[Venesië]] besoek het; hulle het in 'n hotel naby die Piazza San Marco gebly, en Couperus het die werke van [[Tintoretto]], [[Titiaan]] en [[Paolo Veronese|Veronese]] bestudeer. Die volgende stad wat hulle besoek het was Rome, waar Couperus 'n aantal slegte resensies van sy boek ''Wereldvrede'' sou ontvang. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.179}} In Rome het hy die Nederlandse beeldhouer Pier Pander en die Nederlandse skilder [[Pieter de Josselin de Jong]] ontmoet. In Maart 1896 het Couperus en sy vrou teruggekeer na Nederland. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.184–185}} In 1896 het ''Hoge troeven'' verskyn, met 'n boekomslag wat ontwerp is deur Hendrik Petrus Berlage, en in April 1896 het Couperus begin skryf aan ''Metamorfoze''. In September het Couperus Johan Hendrik Ram in [[Zeist]] besoek, waar Ram by sy vader gebly het. Couperus het met Ram gesels oor ''Metamorfoze''. Dieselfde jaar het Couperus 'n geruime tyd in Parys deurgebring. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.191}} In 1897 het was Couperus klaar geskryf aan ''Metamorfoze'', wat in ''De Gids'' sou verskyn. Intussen het Elisabeth Couperus-Baud [[Oliver Schreiner]] se ''Trooper Peter Halket of Mashonaland'' vertaal. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.196}} Dieselfde jaar Couperus en sy vrou na [[Dresden]] vertrek, maar ook tyd deurgebring in [[Heidelberg]]. In Augustus 1897 het Couperus met sy nuwe boek, ''Psyche'' begin, en is hy aangestel as offisier in die [[Orde van Oranje-Nassau]]. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.199}} In Januarie 1898 het ''De Gids'' hoofstukke van ''Psyche'' begin publiseer. In Februarie 1898 het Couperus na Berlyn gereis waar hy Else Otten, die Duitse vertaler van sy boeke (en wie ook '' Psyche '' in Duits sou vertaal) ontmoet het. <ref name="BastetBiography"/> {{rp|p.206}} Saam met Elisabeth Couperus-Baud het hy Nederland in Mei 1898 verlaat vir 'n kort reis na Londen, waar hulle vriende ontmoet en die Ascot resiesbaan besoek het; Alexander Teixeira de Mattos het vir Couperus en sy vrou tydens 'n ''high tea'' voorgestel aan Engelse joernaliste en letterkundiges. Couperus het ook vir Edmund Gosse ontmoet, wat in 1891 'n voorwoord geskryf het vir ''Footsteps of Fate'', en die Engelse skilder Lawrence Alma-Tadema, wat 'n swaer van Gosse was. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.210–211}} Couperus en sy vrou het via [[Oxford]] teruggekeer na Nederland, waar hy in Desember 1898 ''Fidessa'' voltooi het. Couperus en sy vrou het daarna na Nederlands Oos-Indië vertrek en einde Maart 1899 in [[Tanjung Priok]] gearriveer. In Junie het hulle Couperus se suster Trudy en haar man Gerard Valette besoek, wat as 'n resident in [[Tegal]] gewerk het. Hier het Couperus sy nuwe roman, ''Langs lijnen der geleidelijkheid'', begin skryf. Toe Gerard Valette en sy vrou na [[Pasuruan]] moes verhuis weens Valette se werksverpligtinge, het Couperus en sy vrou 'n geruime tyd in Gabroe ([[Blitar]]) deurgebring. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.224}}
In 1894 is 'n Engelse vertaling van ''Majesteit'' deur [[Alexander Teixeira de Mattos]] gemaak; die resensente was egter nie tevrede daarmee nie, en in Nederland is Couperus se nuwe roman ''Wereldvrede'' ook nie gunstig deur kritici ontvang nie. Afgesien daarvan het Lodewijk van Deyssel ook 'n uiters negatiewe resensie geskryf waarin hy Couperus aangeraai het dat "De heer Couperus kan van mij ophoepelen". Couperus self het sy redakteurskap by ''De Gids'' (April 1895) opgesê. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.175–177}} In Oktober 1895 het Couperus en sy vrou weer na Italië gereis waar hulle [[Venesië]] besoek het; hulle het in 'n hotel naby die Piazza San Marco gebly, en Couperus het die werke van [[Tintoretto]], [[Titiaan]] en [[Paolo Veronese|Veronese]] bestudeer. Die volgende stad wat hulle besoek het was Rome, waar Couperus 'n aantal slegte resensies van sy boek ''Wereldvrede'' sou ontvang. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.179}} In Rome het hy die Nederlandse beeldhouer Pier Pander en die Nederlandse skilder [[Pieter de Josselin de Jong]] ontmoet. In Maart 1896 het Couperus en sy vrou teruggekeer na Nederland. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.184–185}} In 1896 het ''Hoge troeven'' verskyn, met 'n boekomslag wat ontwerp is deur Hendrik Petrus Berlage, en in April 1896 het Couperus begin skryf aan ''Metamorfoze''. In September het Couperus Johan Hendrik Ram in [[Zeist]] besoek, waar Ram by sy vader gebly het. Couperus het met Ram gesels oor ''Metamorfoze''. Dieselfde jaar het Couperus 'n geruime tyd in Parys deurgebring. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.191}} In 1897 het was Couperus klaar geskryf aan ''Metamorfoze'', wat in ''De Gids'' sou verskyn. Intussen het Elisabeth Couperus-Baud [[Oliver Schreiner]] se ''Trooper Peter Halket of Mashonaland'' vertaal. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.196}} Dieselfde jaar Couperus en sy vrou na [[Dresden]] vertrek, maar ook tyd deurgebring in [[Heidelberg]]. In Augustus 1897 het Couperus met sy nuwe boek, ''Psyche'' begin, en is hy aangestel as offisier in die [[Orde van Oranje-Nassau]]. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.199}} In Januarie 1898 het ''De Gids'' hoofstukke van ''Psyche'' begin publiseer. In Februarie 1898 het Couperus na Berlyn gereis waar hy Else Otten, die Duitse vertaler van sy boeke (en wie ook '' Psyche '' in Duits sou vertaal) ontmoet het. <ref name="BastetBiography"/> {{rp|p.206}} Saam met Elisabeth Couperus-Baud het hy Nederland in Mei 1898 verlaat vir 'n kort reis na Londen, waar hulle vriende ontmoet en die Ascot resiesbaan besoek het; Alexander Teixeira de Mattos het vir Couperus en sy vrou tydens 'n ''high tea'' voorgestel aan Engelse joernaliste en letterkundiges. Couperus het ook vir Edmund Gosse ontmoet, wat in 1891 'n voorwoord geskryf het vir ''Footsteps of Fate'', en die Engelse skilder Lawrence Alma-Tadema, wat 'n swaer van Gosse was. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.210–211}} Couperus en sy vrou het via [[Oxford]] teruggekeer na Nederland, waar hy in Desember 1898 ''Fidessa'' voltooi het. Couperus en sy vrou het daarna na Nederlands Oos-Indië vertrek en einde Maart 1899 in [[Tanjung Priok]] gearriveer. In Junie het hulle Couperus se suster Trudy en haar man Gerard Valette besoek, wat as 'n resident in [[Tegal]] gewerk het. Hier het Couperus sy nuwe roman, ''Langs lijnen der geleidelijkheid'', begin skryf. Toe Gerard Valette en sy vrou na [[Pasuruan]] moes verhuis weens Valette se werksverpligtinge, het Couperus en sy vrou 'n geruime tyd in Gabroe ([[Blitar]]) deurgebring. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.224}}
<!--
==After the ''Hidden Force''==
Many of the details about the life and works of a resident in the Dutch East Indies Couperus derived from his brother-in-law De la Valette. He characterized ''The Hidden Force'' as: ''The Hidden Force gives back especially the enmity of the mysterious Javanese soul and atmosphere, fighting against the Dutch conqueror.''<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.226}} Meanwhile, Couperus received a letter from his friend Johan Hendrik Ram, in which Ram wrote that he and lieutenant [[Lodewijk Thomson]] were about to travel to South Africa to follow the course of the [[Boer War]]s as [[diplomat|military diplomat]]s. In March 1900 Couperus and his wife travelled back to the Netherlands, where in ''De Gids'' the text of ''Inevitable'' was published.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.228}} In October 1900 Couperus and his wife moved to [[Nice]], where Couperus read [[Henryk Sienkiewicz]]' ''[[With Fire and Sword]]'', ''[[The Deluge (novel)|The Deluge]]'' and ''[[Quo Vadis (novel)|Quo Vadis]]'', while his own ''The Hidden Force'' was published in the Netherlands.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.251}} Meanwhile, Couperus started to work on his new novels ''Babel'' and ''De boeken der kleine zielen'' ("The Book of Small Souls"). In 1902 he was asked to become a member of the editorial board of a new magazine called "''Groot Nederland"'', together with W.G. van Nouhuys and [[Cyriel Buysse]].<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.276}} In October 1902 Couperus' father died at the age of 86. His house at Surinamestraat 20, The Hague was eventually sold to [[Conrad Theodor van Deventer]]. Couperus and his wife kept living in Nice, but Couperus went in January 1903 to Rome, where he met Pier Pander again and also received a letter from his publisher L.J. Veen, in which he complained that Couperus' books did not sell.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.292}} In May 1903 Couperus published ''Dionyzos-studiën'' ("Studies of [[Dionysus]]") in ''Groot Nederland'', in which Couperus paid tribute to [[classical antiquity]] (a doctrine without [[original sin]]) and especially to the god Dionysus.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.296}}


== Na die '' Hidden Force '' ==
Couperus left that year (1903) again for Italy (Venice) and went to Nice in September. During the winter of 1903–1904, he read [[Jean Lombard]]'s work about Roman emperor [[Elagabalus]]; in 1903 Georges Duviquet published his ''Héliogabale'', which was just what Couperus needed for his idea to write a novel about a crazy emperor (''De berg van licht'', "The Mountain of Light"). Meanwhile, to pay his bills, he wrote ''Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan'' ("Of old people, the things that pass").<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.302}} In 1905 he published ''De berg van licht'', which was rather controversial as it dealt with the subject of homosexuality. In 1906 Couperus and his wife left for [[Bagni di Lucca]] (Italy), where they stayed at Hotel Continental and were introduced to [[Eleonora Duse]]. In May 1907 ''Aan den weg der vreugde'', a novella Couperus wrote while staying at Bagni di Lucca, was published in ''Groot Nederland''; he received another letter from L.J. Veen, saying that Couperus' books did not sell well, and so Couperus wrote a farewell letter to Veen in which he told Veen this was the end of their business relationship.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.341}} During the summer of 1907 Couperus wrote in [[Siena]] the story ''Uit de jeugd van San Francesco van Assisi'''("From the youth of St. [[Francis of Assisi]]") to be published in ''Groot Nederland''. From this period on Couperus claimed that the days of novels were counted and that short stories (called short novels by Couperus) were the novels of the future. Couperus would write a series of short stories, which he published the then coming years in magazines such as "De Locomotief", "[[De Telegraaf]]" and the "Kroniek".<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.347}}
Couperus het baie van die besonderhede oor die lewe en werke van 'n inwoner in die Nederlands Oos-Indie by sy swaer De la Valette bekom. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.226}} Intussen het Couperus 'n brief van sy vriend Johan Hendrik Ram ontvang waarin Ram geskryf het dat hy en luitenant Lodewijk Thomson op die punt was om na Suid-Afrika te reis om die loop van die [[Tweede Vryheidsoorlog|Anglo-Boereoorlog]] as militêre diplomate te volg. In Maart 1900 het Couperus en sy vrou teruggereis na Nederland. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.228}} In Oktober 1900 het Couperus en sy vrou na [[Nice]] verhuis waar Couperus Henryk Sienkiewicz se werke gelees het terwyl sy eie ''The Hidden Force'' in Nederland gepubliseer is. <ref name="BastetBiography"/>{{rp |p.251}} Intussen het Couperus begin werk aan sy nuwe romans ''Babel'' en ''De boeken der kleine zielen''. In 1902 is hy gevra om lid te word van die redaksie van 'n nuwe tydskrif genaamd ''Groot Nederland'' saam met WG van Nouhuys en Cyriel Buysse. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.276}} In Oktober 1902 het Couperus se vader op 86-jarige ouderdom gesterf. Sy huis aan die Surinamestraat 20, Den Haag, is uiteindelik aan Conrad Theodor van Deventer verkoop. Couperus en sy vrou het in Nice bly woon, maar Couperus is in Januarie 1903 na Rome, waar hy Pier Pander weer ontmoet het en ook 'n brief van sy uitgewer LJ Veen ontvang het, waarin hy kla dat Couperus se boeke nie verkoop nie. <ref naam="BastetBiography"/>{{rp|p.292}} In Mei 1903 het Couperus '' [[Dionisus|Dionyzos]]-studiën'' in ''Groot Nederland'' gepubliseer, waarin Couperus hulde gebring het aan die [[klassieke oudheid]] ('n leerstelling sonder erfsonde) en veral aan die god Dionisus. <ref name = "BastetBiography"/>{{rp|p.296}}


Couperus het daardie jaar (1903) weer na Italië (Venesië) vertrek en is in September na Nice. Gedurende die winter van 1903–1904 het hy Jean Lombard se werk oor die Romeinse keiser [[Elagabalus]] gelees; in 1903 het Georges Duviquet sy ''Héliogabale'' gepubliseer, wat presies was wat Couperus nodig gehad het vir sy idee om 'n roman te skryf oor 'n kranksinnige keiser (''De berg van licht''). Intussen het hy, ten einde sy rekeninge te kan betaal, ''Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan'' geskryf. <ref name="BastetBiography"/> {{rp|p.302}} In 1905 het hy ''De berg van licht'' gepubliseer, wat taamlik kontroversieel was omdat dit oor die onderwerp van homoseksualiteit gehandel het. In 1906 het Couperus en sy vrou na [[Bagni di Lucca]] (Italië) vertrek, waar hulle in Hotel Continental tuisgegaan en hulle aan Eleonora Duse voorgestel het. In Mei 1907 het ''Aan den weg der vreugde'', 'n novelle wat Couperus geskryf het terwyl hy in Bagni di Lucca vertoef het, in ''Groot Nederland'' verskyn; hy het 'n verdere brief van LJ Veen ontvang wat vermeld het dat Couperus se boeke nie goed verkoop nie. Hierop het het Couperus 'n afskeidsbrief aan Veen geskryf waarin hy aan Veen gesê het dat dit die einde van hul sakeverhouding was. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.341}} Gedurende die somer van 1907 het Couperus in [[Siena]] die verhaal ''Uit de jeugd van San Francesco van Assisi'' geskryf wat gepubliseer sou word in ''Groot Nederland''. Vanaf hierdie tydstip af het Couperus beweer dat die dae van romans getel is en dat kortverhale (''kort romans'' genoem deur Couperus) die romans van die toekoms was. Couperus sou 'n reeks kortverhale skryf wat hy in die komende jare in tydskrifte soos "De Locomotief", "[[De Telegraaf]]" en die "Kroniek" sou publiseer.<ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.347}}
<!--
==Endless travelling==
==Endless travelling==
During the winter of 1908 Couperus resided in Florence, where he translated [[John Argyropoulos]]' ''Aristodemus''; he published his translation in ''Groot Nederland''. In August 1908 Couperus and his wife started a pension lodge in Nice and placed an advert in the ''[[New York Herald]]'' to attract future guests. As of 27 November 1909 Couperus started publishing weekly serials in the Dutch newspaper ''Het Vaderland''; he also published ''Korte arabesken'' ("Short Arabesques", 1911, with publisher Maatschappij voor
During the winter of 1908 Couperus resided in Florence, where he translated [[John Argyropoulos]]' ''Aristodemus''; he published his translation in ''Groot Nederland''. In August 1908 Couperus and his wife started a pension lodge in Nice and placed an advert in the ''[[New York Herald]]'' to attract future guests. As of 27 November 1909 Couperus started publishing weekly serials in the Dutch newspaper ''Het Vaderland''; he also published ''Korte arabesken'' ("Short Arabesques", 1911, with publisher Maatschappij voor
Lyn 64: Lyn 64:


In these years Couperus met S.F. van Oss, who was the founder of [[HP/De Tijd|''De Haagsche Post'']], who asked if Couperus would be willing to write for his magazine. Couperus later published his travelogues (made during his travels to Africa, Dutch East Indies and Japan) as a result in De Haagsche Post, as well as many [[epigram]]s.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.523}} For his friend Herman Roelvink he translated the play written by [[George Bernard Shaw]], ''[[Caesar and Cleopatra (play)|Caesar and Cleopatra]]'' (1916). As from December 1916 he restarted writing his weekly sketch in ''Het Vaderland'', for example ''Romeinsche portretten'' (Roman portraits), during which he was inspired by [[Martial]] and [[Juvenal]]. He also continued giving performances for the public in the evening. In 1917 he wrote the novel ''Het zwevende schaakbord'' (The floating chessboard), about the adventures of [[Gawain]]; this novel was first published as a serial in the Haagsche Post. He read as research for this book [[Jacob van Maerlant]]'s ''Merlijns boec'' and Lodewijk van Velthem's ''Boec van Coninc Artur'' ("Book of King Arthur").<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.545}} In July 1918 publisher L.J. Veen sent Couperus a translation of [[Vitruvius]]' ''[[De architectura]]'' and Couperus wrote about it in ''Het Vaderland''. Meanwhile, het Hofstadtoneel (Residence Theater) was about to perform the stage version (made by Elisabeth Couperus-Baud) of ''Eline Vere''; this play received bad product reviews. During this period of his life Couperus read the works written by [[Quintus Curtius Rufus]], [[Arrian]] and [[Plutarch]] to find inspiration for his next work ''Iskander''.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.568}} The year 1919 was not a happy one for Couperus: his favourite nephew Frans Vlielander Hein died together with his wife when his ship was hit by a [[Naval mine|mine]] and L.J. Veen, his publisher and his brother-in-law Benjamin Marinus Vlielander Hein died that year as well.
In these years Couperus met S.F. van Oss, who was the founder of [[HP/De Tijd|''De Haagsche Post'']], who asked if Couperus would be willing to write for his magazine. Couperus later published his travelogues (made during his travels to Africa, Dutch East Indies and Japan) as a result in De Haagsche Post, as well as many [[epigram]]s.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.523}} For his friend Herman Roelvink he translated the play written by [[George Bernard Shaw]], ''[[Caesar and Cleopatra (play)|Caesar and Cleopatra]]'' (1916). As from December 1916 he restarted writing his weekly sketch in ''Het Vaderland'', for example ''Romeinsche portretten'' (Roman portraits), during which he was inspired by [[Martial]] and [[Juvenal]]. He also continued giving performances for the public in the evening. In 1917 he wrote the novel ''Het zwevende schaakbord'' (The floating chessboard), about the adventures of [[Gawain]]; this novel was first published as a serial in the Haagsche Post. He read as research for this book [[Jacob van Maerlant]]'s ''Merlijns boec'' and Lodewijk van Velthem's ''Boec van Coninc Artur'' ("Book of King Arthur").<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.545}} In July 1918 publisher L.J. Veen sent Couperus a translation of [[Vitruvius]]' ''[[De architectura]]'' and Couperus wrote about it in ''Het Vaderland''. Meanwhile, het Hofstadtoneel (Residence Theater) was about to perform the stage version (made by Elisabeth Couperus-Baud) of ''Eline Vere''; this play received bad product reviews. During this period of his life Couperus read the works written by [[Quintus Curtius Rufus]], [[Arrian]] and [[Plutarch]] to find inspiration for his next work ''Iskander''.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.568}} The year 1919 was not a happy one for Couperus: his favourite nephew Frans Vlielander Hein died together with his wife when his ship was hit by a [[Naval mine|mine]] and L.J. Veen, his publisher and his brother-in-law Benjamin Marinus Vlielander Hein died that year as well.
-->


==Laaste jare==
==Laaste jare==

Wysiging soos op 18:46, 4 Oktober 2020

Louis Couperus
Louis Couperus in 1917
Gebore(1863-06-10)10 Junie 1863
Den Haag, Nederland
Sterf16 Julie 1923 (op 60)
De Steeg, Nederland
Beroepromansier
Jare aktief1878–1923

Louis Marie-Anne Couperus (10 Junie 186316 Julie 1923) was 'n Nederlandse romansier en digter. Sy oeuvre bevat 'n wye verskeidenheid genres: liriese poësie, sielkundige- en historiese fiksie, novelles, kortverhale, sprokiesverhale, feuilletons en sketse. Couperus word beskou as een van die voorste figure van die Nederlandse letterkunde. In 1923 is die Tollensprijs aan hom toegeken.

Couperus en sy vrou het wyd deur Europa en Asië gereis en hy het later verskeie reisbeskrywings geskryf wat hy op 'n weeklikse basis gepubliseer het.

Jeug

Couperus as kind

Louis Marie-Anne Couperus is op 10 Junie 1863 by Mauritskade 11 in Den Haag, Nederland, gebore. Hy was die elfde en jongste kind van John Ricus Couperus (1816–1902) en Catharina Geertruida Reynst (1829–1893). Vier van die tien broers en susters is oorlede voordat Louis gebore is. Couperus is op 19 Julie 1863 in die Eglise wallonne (Walloniese kerk) in Den Haag gedoop. [1]:p.31–59 Toe Louis vyf jaar oud geword het was sy jongste suster Trudy reeds twaalf jaar oud en sy jongste broer, Frans, elf. [1]:p.55 In Den Haag het hy skoolgegaan aan die kosskool van meneer Wyers, waar hy die eerste keer sy latere vriend Henri van Booven ontmoet het. [1]:p.61 Op 6 November 1872 het die Couperus-gesin met die trein na Den Helder gereis en op die stoomboot Prins Hendrik geklim wat hulle na Nederlands Oos-Indië sou neem. [1]:p.65 Hulle het Batavia op 31 Desember 1872 bereik, waar hulle oornag het in die destyds beroemde Hotel des Indes. [1]:p.68 Die gesin het hulle in 'n huis in Batavia aan die Koningsplein gevestig, maar sy moeder en broer Frans (wat aan peritonitis gely het) het in Desember 1873 na Nederland teruggekeer; sy moeder het egter in April 1874 teruggekeer na Nederlands Oos-Indië. [1]:p.68–69 So het Couperus dus 'n deel van sy jeug (1873–1878) in die Nederlandse Oos-Indië deurgebring [2] en skoolgaan in Batavia.

Hier het hy sy niggie, Elisabeth Couperus-Baud, vir die eerste keer ontmoet. In sy roman De zwaluwen neergestreken skryf hy oor sy jeug: "Ons was nig en neef en het saam gespeel. Ons het saam gedans. Ons besit steeds ons baba-prente. Sy was geklee in 'n markies-rok en ek was soos 'n edelknaap aangetrek. My kledingstuk was van swart fluweel en ek was baie trots op my eerste Travesti (teater)."[3]In die Nederlandse Oos-Indië het Couperus ook vir die eerste keer sy toekomstige swaer, Gerard de la Valette ('n skrywer en amptenaar van die Nederlandse Indiese regering wat met sy suster Trudy sou trou) ontmoet, wat in 1913 oor sy verhouding met Couperus geskryf het: Ons het mekaar die eerste keer in Batavia ontmoet, toe hy 'n seun van tien jaar was en ek 'n jong man. Ons het mekaar met redelik groot tussenposes gesien. Tog het ek hom gereeld genoeg as seun en 'n jong man leer ken sodat ons 'n goeie verhouding ontwikkel het." [1]:p.71 Nadat hy laerskool voltooi het, het Couperus die Willem III Gimnasium in Batavia bygewoon. [1]:p.78 In die somer van 1878 het Couperus en sy gesin teruggekeer na Nederland, waar hulle in 'n huis aan die Nassaukade (plein) 4. gaan woon het. [1]:p.83 In Den Haag is Couperus na die hogereburgerschool (HBS); gedurende hierdie tydperk van sy lewe het hy baie tyd by die Vlielander-Hein-familie deurgebring (sy suster was getroud met Benjamin Marius Vlielander Hein); later was hul seun, François Emile Vlielander Hein (1882–1919), sy gunsteling broerskind, en het lg. hom met sy literêre werk gehelp. [1]:p.84 Aan die HBS het Couperus sy latere vriend Frans Netscher ontmoet; gedurende hierdie tydperk van sy lewe het hy die romans gelees wat deur Émile Zola en Ouida geskryf is (laasgenoemde sou hy jare later in Florence ontmoet). [1] :p.86–87 Toe Couperus se skooluitslae nie verbeter het nie, het sy vader hom na 'n skool gestuur waar hy opgelei is om onderwyser in die Nederlands te wees. In 1883 het hy die opera Le tribut de Zamora bygewoon wat deur Charles Gounod geskryf is; hy het later elemente van hierdie opera gebruik in sy roman getiteld Eline Vere. [1]:p.94

Die begin van Couperus se loopbaan as skrywer

In 1885 het hy beplan om 'n operette vir kinders te skryf. Virginie la Chapelle het die musiek geskryf en Couperus het die lirieke verskaf vir De schoone slaapster in het bosch. Die opera is deur 'n honderd kinders opgevoer in die Koninklijke Schouwburg in Den Haag. [1]:p.94 In Januarie 1885 het Couperus reeds een van sy vroeë gedigte geskryf, getiteld Kleopatra. [1]:p.95 Ander skrywes uit hierdie tydperk sluit die sonnet Een portret en Uw glimlach of uw bloemen in. [1]:p.96 In 1882 begin Couperus Petrarch te lees met die bedoeling om 'n roman oor hom te skryf. Dit is nooit gerealiseer nie, alhoewel hy die novelle In het huis bij den dom gepubliseer het, wat losweg geïnspireer is deur Plutarchus. [1]:p.98 Pas nadat Couperus sy novelle getiteld Een middag bij Vespaziano voltooi het , het hy Johannes Bosboom en sy vrou Anna Louisa Geertruida Bosboom-Toussaint besoek, vir wie se werke Couperus groot bewondering gehad het. Couperus het mevrou Bosboom-Toussaint sy novelle laat lees, wat sy baie goed gevind het. [1]:p.99 In 1883 het Couperus Laura begin skryf; hierdie novelle is in verskillende uitgawes in De Gids ('n Nederlandse literêre tydskrif) in 1883 en 1884 gepubliseer. In 1885 is Couperus se debuut in boekvorm, getiteld Een lent van vaerzen, gepubliseer (deur die uitgewer JL Beijers, met 'n boekomslag wat ontwerp is deur die skilder Ludwig Willem Reymert Wenckebach). [1]:p.100 'n Indiwidu wat Couperus in daardie dae baie bewonder het vir sy aanvoeling vir skoonheid en intelligensie was die skrywer Carel Vosmaer, wat hy gereeld ontmoet het terwyl hy in Den Haag gaan stap het. [1] :p.101

In 1883 het Couperus 'n opvoering deur Sarah Bernhardt in Den Haag bygewoon, maar hy was meer beïndruk deur haar rokke as haar opvoering self. [1]:p.106 Die volgende jaar het John Ricus Couperus, Louis Couperus se vader, sy familielandgoed "Tjicoppo" in Nederlands Oos-Indië verkoop en opdrag gegee dat 'n nuwe huis gebou moes word by Surinamestraat 20 in Den Haag. Hier het Couperus voortgegaan met die digkuns en sy bestudering van die Nederlandse letterkunde. [1]:p.108 In Junie 1885 is hy aangestel as lid van die gesogte Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, twee jaar nadat hy Orchideeën. Een bundel poëzie en proza, wat gemengde resensies gekry het, gepubliseer het. Die joernalis Willem Gerard van Nouhuys het geskryf dat Orchideeën kortgekom het aan kwaliteit; Jacob Nicolaas van Hall was egter positief, maar Willem Kloos het dit "literêre gemors" genoem. [1]:p.110 Couperus het sy eksamen op 6 Desember 1886 geslaag en sy sertifikaat ontvang, wat hom in staat gestel het om onderrig aan sekondêre skole te gee. Hy het egter nie 'n onderwysloopbaan nagestreef nie en besluit om eerder te bly konsentreer op letterkunde. Aan die einde van 1887 het hy begin werk aan die werk wat weldra sy bekendste roman sou word: Eline Vere. [1]:p.114

Eline Vere, die begin van sukses

Louis Couperus ná 'n tekening deur Bas Veth in 1892

Couperus het kort voordat hy Eline Vere geskryf het Oorlog en Vrede en Anna Karenina deur Leo Tolstoi gelees. Die struktuur van Couperus se boek sou soortgelyk wees aan die van Anna Karenina (d.w.s. 'n werk wat verdeel is in kort hoofstukke). [1]:p.114 Hy het kort tevore ook Geeste, 'n toneelstuk wat deur Henrik Ibsen geskryf is, gelees, waarna ook verwys word in Eline Vere. [1]:p.122 Sy roman is tussen 17 Junie en 4 Desember 1888 gepubliseer in die Nederlandse koerant Het Vaderland; 'n resensent van die Algemeen Handelsblad het as volg daaroor geskryf: "Die skrywer het talent". [4] Intussen het Couperus 'n novelle met die titel Een ster geskryf wat in Nederland gepubliseer is, en 'n reis na Swede onderneem. [1]:p.124 Gedurende hierdie tydperk van sy lewe was Couperus 'n aktiewe lid van die dramaklub van die skrywer Marcel Emants (Utile et Laetum wat "nuttig en gelukkig" beteken); daar het hy 'n nuwe vriend, Johan Hendrik Ram, 'n kaptein van die grenadiers, ontmoet. Ram sou later in Desember 2013 selfmoord pleeg. [1]:p.126 In April 1890 het die Nieuwe Gids 'n resensie gepubliseer van Eline Vere. Dit is geskryf deur Lodewijk van Deyssel. Deyssel het geskryf dat "die roman van meneer Couperus 'n goeie en 'n literêre werk is". Couperus het ook 'n nuwe vriend, die skrywer Maurits Wagenvoort, ontmoet. Hy het vir Couperus en die skilder George Hendrik Breitner na sy huis genooi. [1]:p.126–127

'n Tweede uitgawe van Eline Vere is binne 'n jaar gepubliseer. Couperus het in Mei 1890 sy volgende roman, Noodlot, voltooi; hierdie roman is in De Gids gepubliseer. Dit is moontlik dat die hoofkarakter van Noodlot ("Frank") geïnspireer is deur die karakter van Couperus se vriend Johan Hendrik Ram. [1]:p.132 Couperus het nou begin om Paul Bourget se roman getiteld Un coeur de femme te lees, wat hom geïnspireer het tydens die skryf van sy novelle Extaze. [1]:p.135 In Julie 1890 het hy Eene illuzie voltooi, en op 12 Augustus 1890 die gesogte DA Thiemeprijs (Vernoem na die bekende uitgewer) ontvang. [1]:p.137[5] In Oktober van dieselfde jaar het hy na Parys gereis, waar hy 'n brief ontvang het van sy toekomstige uitgewer, LJ Veen, waarin hy toestemming vra om Noodlot te publiseer, welke aanbod Couperus van die hand gewys het omdat die boek veronderstel was om deur Elsevier gepubliseer te word. [1]:p.141 Toe sy oom Guillaume Louis Baud sterf het Couperus hom teruggehaas na Den Haag om die begrafnis by te woon. Hier het Couperus besluit om met sy niggie, Elisabeth Couperus-Baud, te trou. Die troue het op 9 September 1891 in Den Haag plaasgevind.

Verdere sukses as skrywer

Op 21 September 1891 vestig Couperus en sy vrou hulle in 'n klein villa aan Roeltjesweg (nou Couperusweg) in Hilversum; [6] nadat Couperus sy nuwe boek Extaze in Oktober 1891 voltooi het, skryf hy Uitzichten en begin met sy nuwe romantiese en geestelike novelle getiteld Epiloog. [1]:p.152 Extaze is in 1892 gepubliseer in De Gids. Couperus het die uitgewer LJ Veen gevra om dit as 'n roman te publiseer, maar die aanbod wat Veen aan hom gemaak het geweier. [1]:p.153 In 1891 is 'n Engelse vertaling van Noodlot, getiteld Footsteps of Fate geskryf (deur Clara Bell) en in 1892 is 'n Engelse vertaling van Eline Vere vrygestel. Intussen het L.J. Veen Couperus 'n beter aanbod gemaak, wat hy aanvaar het. Couperus het 'n eksemplaar van Oscar Wilde se roman The Picture of Dorian Gray vanaf hom ontvang; Wilde het op sy beurt ook die Engelse vertaling van Couperus se Noodlot gelees [7] en aan Couperus geskryf om hom te komplimenteer met sy boek. [1]:p.155 Elisabeth Couperus-Baud het Wilde se roman in Nederlands vertaal as Het portret van Dorian Gray. Nederlandse kritici het uiteenlopende resensies oor Extaze geskryf. Die skrywer en joernalis Henri Borel het negatief gereageer, terwyl Lodewijk van Deyssel dit goed gevind het. Frederik van Eeden het geskryf dat hy 'n spesifieke afkeer aan die boek gehad het. [1]:p.157 Couperus en sy vrou het na Den Haag verhuis, waar Couperus Majesteit geskryf het, nadat hy 'n artikel in The Illustrated London News oor Nikolaas II van Rusland gelees het. [1] :p.159 Gerrit Jäger, 'n dramaturg, het 'n teateropvoering van Noodlot geskryf; dit is in 1892 opgevoer deur die Rotterdamse teatergeselskap. Die destydse beroemde Nederlandse akteur Willem Royaards, wat 'n kennis van Couperus was, het een van die hoofkarakters vertolk. [1]:p.160 Op 1 Februarie 1893 het Couperus en sy vrou na Florence vertrek, maar hulle moes terugkom weens die afsterwe van Couperus se moeder. Hy het in sy roman Metamorfoze geskryf oor hoe sy op haar sterfbed gerus het. [1]:p.161 Gedurende hierdie tyd was Elisabeth Couperus-Baud besig om George Moore se roman Vain Fortune te vertaal, terwyl Majesteit in De Gids gepubliseer is. [1]:p.164

In 1894 het Couperus by die redaksie van De Gids aangesluit; die ander lede was Geertrudus Cornelis Willem Byvanck ('n skrywer), Jacob Nicolaas van Hall (skrywer en politikus), Anton Gerard van Hamel (professor in Frans), Ambrosius Hubrecht en Pieter Cort van der Linden. In September 1893 het Couperus en sy vrou vir die tweede keer na Italië vertrek. In Florence het hulle in 'n pension naby die Santa Maria Novella betrek; hier het Couperus in November 1893 'n skets getiteld Annonciatie - 'n literêre beskrywing van die gelyknamige skildery deur Simone Martini en Lippo Memmi in die Uffizi-galery - geskryf. [1]:p.165 In Desember het Couperus en sy vrou Rome besoek, waar Couperus San Pietro geskryf het (sy indruk van die Sint Pieterskerk), Pincio, Michelangelo se koepel, Via Appia en Brief uit Rome. In hierdie werke verwys Couperus na die werke wat hy self oor Rome gelees het: Ariadne deur Ouida, Rienzi deur Henry Bulwer, The Marmer Faun (Transformation) deur Hawthorne, Voyage en Italie deur Taine en Cosmopolotis deur Bourget. [1]:p.166 In Februarie 1894 het Couperus na Napels en Athene gereis, en daarna teruggekeer na Florence, waar hy Ouida besoek het. Couperus en sy vrou het teruggekeer na Nederland, waar Elisabeth Couperus-Baud 'n vertaling van George Moore se Vain Fortune gemaak het; hulle het in die huis aan Jacob van der Doesstraat 123 gaan woon. Gedurende hierdie tyd het Gerrit Jäger selfmoord gepleeg deur te verdrink. Couperus het begin werk aan wat uiteindelik Wereldvrede sou word, en 'n vertaling van Flaubert se La Tentation de Saint Antoine geskryf. [1]:p.170–172

Konsolidasie fase

Louis Couperus in 1897, portret deur H. J. Haverman.

In 1894 is 'n Engelse vertaling van Majesteit deur Alexander Teixeira de Mattos gemaak; die resensente was egter nie tevrede daarmee nie, en in Nederland is Couperus se nuwe roman Wereldvrede ook nie gunstig deur kritici ontvang nie. Afgesien daarvan het Lodewijk van Deyssel ook 'n uiters negatiewe resensie geskryf waarin hy Couperus aangeraai het dat "De heer Couperus kan van mij ophoepelen". Couperus self het sy redakteurskap by De Gids (April 1895) opgesê. [1]:p.175–177 In Oktober 1895 het Couperus en sy vrou weer na Italië gereis waar hulle Venesië besoek het; hulle het in 'n hotel naby die Piazza San Marco gebly, en Couperus het die werke van Tintoretto, Titiaan en Veronese bestudeer. Die volgende stad wat hulle besoek het was Rome, waar Couperus 'n aantal slegte resensies van sy boek Wereldvrede sou ontvang. [1]:p.179 In Rome het hy die Nederlandse beeldhouer Pier Pander en die Nederlandse skilder Pieter de Josselin de Jong ontmoet. In Maart 1896 het Couperus en sy vrou teruggekeer na Nederland. [1]:p.184–185 In 1896 het Hoge troeven verskyn, met 'n boekomslag wat ontwerp is deur Hendrik Petrus Berlage, en in April 1896 het Couperus begin skryf aan Metamorfoze. In September het Couperus Johan Hendrik Ram in Zeist besoek, waar Ram by sy vader gebly het. Couperus het met Ram gesels oor Metamorfoze. Dieselfde jaar het Couperus 'n geruime tyd in Parys deurgebring. [1]:p.191 In 1897 het was Couperus klaar geskryf aan Metamorfoze, wat in De Gids sou verskyn. Intussen het Elisabeth Couperus-Baud Oliver Schreiner se Trooper Peter Halket of Mashonaland vertaal. [1]:p.196 Dieselfde jaar Couperus en sy vrou na Dresden vertrek, maar ook tyd deurgebring in Heidelberg. In Augustus 1897 het Couperus met sy nuwe boek, Psyche begin, en is hy aangestel as offisier in die Orde van Oranje-Nassau. [1]:p.199 In Januarie 1898 het De Gids hoofstukke van Psyche begin publiseer. In Februarie 1898 het Couperus na Berlyn gereis waar hy Else Otten, die Duitse vertaler van sy boeke (en wie ook Psyche in Duits sou vertaal) ontmoet het. [1] :p.206 Saam met Elisabeth Couperus-Baud het hy Nederland in Mei 1898 verlaat vir 'n kort reis na Londen, waar hulle vriende ontmoet en die Ascot resiesbaan besoek het; Alexander Teixeira de Mattos het vir Couperus en sy vrou tydens 'n high tea voorgestel aan Engelse joernaliste en letterkundiges. Couperus het ook vir Edmund Gosse ontmoet, wat in 1891 'n voorwoord geskryf het vir Footsteps of Fate, en die Engelse skilder Lawrence Alma-Tadema, wat 'n swaer van Gosse was. [1]:p.210–211 Couperus en sy vrou het via Oxford teruggekeer na Nederland, waar hy in Desember 1898 Fidessa voltooi het. Couperus en sy vrou het daarna na Nederlands Oos-Indië vertrek en einde Maart 1899 in Tanjung Priok gearriveer. In Junie het hulle Couperus se suster Trudy en haar man Gerard Valette besoek, wat as 'n resident in Tegal gewerk het. Hier het Couperus sy nuwe roman, Langs lijnen der geleidelijkheid, begin skryf. Toe Gerard Valette en sy vrou na Pasuruan moes verhuis weens Valette se werksverpligtinge, het Couperus en sy vrou 'n geruime tyd in Gabroe (Blitar) deurgebring. [1]:p.224

Na die Hidden Force

Couperus het baie van die besonderhede oor die lewe en werke van 'n inwoner in die Nederlands Oos-Indie by sy swaer De la Valette bekom. [1]:p.226 Intussen het Couperus 'n brief van sy vriend Johan Hendrik Ram ontvang waarin Ram geskryf het dat hy en luitenant Lodewijk Thomson op die punt was om na Suid-Afrika te reis om die loop van die Anglo-Boereoorlog as militêre diplomate te volg. In Maart 1900 het Couperus en sy vrou teruggereis na Nederland. [1]:p.228 In Oktober 1900 het Couperus en sy vrou na Nice verhuis waar Couperus Henryk Sienkiewicz se werke gelees het terwyl sy eie The Hidden Force in Nederland gepubliseer is. [1]:p.251 Intussen het Couperus begin werk aan sy nuwe romans Babel en De boeken der kleine zielen. In 1902 is hy gevra om lid te word van die redaksie van 'n nuwe tydskrif genaamd Groot Nederland saam met WG van Nouhuys en Cyriel Buysse. [1]:p.276 In Oktober 1902 het Couperus se vader op 86-jarige ouderdom gesterf. Sy huis aan die Surinamestraat 20, Den Haag, is uiteindelik aan Conrad Theodor van Deventer verkoop. Couperus en sy vrou het in Nice bly woon, maar Couperus is in Januarie 1903 na Rome, waar hy Pier Pander weer ontmoet het en ook 'n brief van sy uitgewer LJ Veen ontvang het, waarin hy kla dat Couperus se boeke nie verkoop nie. Verwysingfout: Ongeldig <ref>-etiket; ongeldige name, byvoorbeeld te veel:p.292 In Mei 1903 het Couperus Dionyzos-studiën in Groot Nederland gepubliseer, waarin Couperus hulde gebring het aan die klassieke oudheid ('n leerstelling sonder erfsonde) en veral aan die god Dionisus. [1]:p.296

Couperus het daardie jaar (1903) weer na Italië (Venesië) vertrek en is in September na Nice. Gedurende die winter van 1903–1904 het hy Jean Lombard se werk oor die Romeinse keiser Elagabalus gelees; in 1903 het Georges Duviquet sy Héliogabale gepubliseer, wat presies was wat Couperus nodig gehad het vir sy idee om 'n roman te skryf oor 'n kranksinnige keiser (De berg van licht). Intussen het hy, ten einde sy rekeninge te kan betaal, Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan geskryf. [1] :p.302 In 1905 het hy De berg van licht gepubliseer, wat taamlik kontroversieel was omdat dit oor die onderwerp van homoseksualiteit gehandel het. In 1906 het Couperus en sy vrou na Bagni di Lucca (Italië) vertrek, waar hulle in Hotel Continental tuisgegaan en hulle aan Eleonora Duse voorgestel het. In Mei 1907 het Aan den weg der vreugde, 'n novelle wat Couperus geskryf het terwyl hy in Bagni di Lucca vertoef het, in Groot Nederland verskyn; hy het 'n verdere brief van LJ Veen ontvang wat vermeld het dat Couperus se boeke nie goed verkoop nie. Hierop het het Couperus 'n afskeidsbrief aan Veen geskryf waarin hy aan Veen gesê het dat dit die einde van hul sakeverhouding was. [1]:p.341 Gedurende die somer van 1907 het Couperus in Siena die verhaal Uit de jeugd van San Francesco van Assisi geskryf wat gepubliseer sou word in Groot Nederland. Vanaf hierdie tydstip af het Couperus beweer dat die dae van romans getel is en dat kortverhale (kort romans genoem deur Couperus) die romans van die toekoms was. Couperus sou 'n reeks kortverhale skryf wat hy in die komende jare in tydskrifte soos "De Locomotief", "De Telegraaf" en die "Kroniek" sou publiseer.[1]:p.347

  • Eene illuzie (1892)
  • Hooge troeven (1896)
  • Psyche (1898)
  • Fidessa (1899)
  • Babel (1901)
  • God en goden (1903)
  • Aan den weg der vreugde (1908)
  • De ode (1919)
  • Lucrezia[nb 1] (1920)
  • Het zwevende schaakbord (1922)

Kortverhale en sketse

Louis Couperus het honderde kortverhale, sketse, reisbeskrywings en briewe geskryf, wat aanvanklik gepubliseer is as feuilletons. Hierdie feuilletons is later gebundel en gepubliseer as boeke.

  • Reis-impressies (1894)
  • Over lichtende drempels (1902)
  • Van en over mijzelf en anderen. Eerste bundel (1910)
  • Antieke verhalen van goden en keizers, van dichters en hetaeren (1911)
  • Korte arabesken (1911)
  • De zwaluwen neêr gestreken... (1911)
  • Schimmen van schoonheid (1912)
  • Uit blanke steden onder blauwe lucht. Eerste bundel (1912)
  • Uit blanke steden onder blauwe lucht. Tweede bundel (1913)
  • Van en over mijzelf en anderen. Tweede bundel (1914)
  • Van en over alles en iedereen (1915) :[nb 2]
    1. Rome
    2. Genève, Florence
    3. Sicilië, Venetië, München
    4. Van en over mijzelf en anderen [nb 3]
    5. Spaansch toerisme
  • Van en over mijzelf en anderen. Derde bundel (1916)
  • Van en over mijzelf en anderen. Vierde bundel (1917)
  • Jan en Florence (1917) [nb 4]
  • Wreede portretten (1917) [nb 5]
  • Legende, mythe en fantazie (1918)
  • Der dingen ziel (1918) [nb 6]
  • Brieven van den nutteloozen toeschouwer (1918) [nb 7]
  • Elyata (1919)[nb 8]
  • De betoveraar (1919) [nb 9]
  • Met Louis Couperus in Afrika (1921)
  • Oostwaarts (1923).[nb 10]
  • Proza. Eerste bundel (1923) [nb 10]
  • Het snoer der ontferming (1924) [nb 10]
  • Proza. Tweede bundel (1924) [nb 10]
  • Nippon (1925) [nb 10]
  • Proza. Derde bundel (1925) [nb 10]

Lukraak

  • De verzoeking van den H. Antonius[nb 11] (1896)

Verzamelde werken

  1. Jeugdwerk; Eline Vere; Novellen (1953)
  2. Noodlot; Extase; Majesteit; Wereldvrede; Hoge troeven (1953)
  3. Metamorfose; Psyche; Fidessa; Langs lijnen van geleidelijkheid (1953)
  4. De stille kracht; Babel; Novellen; De zonen der zon; Jahve; Dionysos (1953)
  5. De boeken der kleine zielen (1952)
  6. Van oude mensen de dingen die voorbijgaan; De berg van licht (1952)
  7. Aan de weg der vreugde; Antiek toerisme; Verhalen en arabesken (1954)
  8. Herakles; Verhalen en dagboekbladen; Uit blanke steden onder blauwe lucht (1956)
  9. Lucrezia; De ongelukkige; Legenden en portretten (1956)
  10. De komedianten; De verliefde ezel; Het zwevende schaakbord (1955)
  11. Xerxes; Iskander (1954)
  12. Verhalen (1957)

Volledige werken Louis Couperus

  1. Een lent van vaerzen (1988)
  2. Orchideeën. Een bundel poëzie en proza (1989)
  3. Eline Vere. Een Haagsche roman (1987)
  4. Noodlot (1990)
  5. Extaze. Een boek van geluk (1990)
  6. Eene illuzie (1988)
  7. Majesteit (1991)
  8. Reis-impressies (1988)
  9. Wereldvrede (1991)
  10. Williswinde (1990)
  11. Hooge troeven (1991)
  12. De verzoeking van den H. Antonius (1992)
  13. Metamorfoze (1988)
  14. Psyche (1992)
  15. Fidessa (1992)
  16. Langs lijnen van geleidelijkheid (1989)
  17. De stille kracht (1989)
  18. Babel (1993)
  19. De boeken der kleine zielen. I en II (1991)
  20. De boeken der kleine zielen. III en IV (1991)
  21. Over lichtende drempels (1993)
  22. God en goden (1989)
  23. Dionyzos (1988)
  24. De berg van licht (1993)
  25. Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan... (1988)
  26. Aan den weg der vreugde (1989)
  27. Van en over mijzelf en anderen (1989)
  28. Antieke verhalen. Van goden en keizers, van dichters en hetaeren (1993)
  29. Korte arabesken (1990)
  30. Antiek toerisme. Roman uit Oud-Egypte (1987)
  31. De zwaluwen neêr gestreken... (1993)
  32. Schimmen van schoonheid (1991)
  33. Uit blanke steden onder blauwe lucht (1994)
  34. Herakles (1994)
  35. Van en over alles en iedereen (1990)
  36. De ongelukkige (1994)
  37. De komedianten (1992)
  38. Legende, mythe en fantazie (1994)
  39. De verliefde ezel (1994)
  40. De ode (1990)
  41. Xerxes, of De hoogmoed (1993)
  42. Iskander. De roman van Alexander den Groote (1995)
  43. Met Louis Couperus in Afrika (1995)
  44. Het zwevende schaakbord (1994)
  45. Oostwaarts (1992)
  46. Proza. Eerste bundel (1995)
  47. Het snoer der ontferming. Japansche legenden (1995)
  48. Nippon (1992)
  49. Ongebundeld werk (1996)
  50. Ongepubliceerd werk (1996)

Gepubliseerde briewe

  • Couperus, Louis; Bastet, Frédéric (1977). Brieven van Louis Couperus aan zijn uitgever (in Nederlands). 's-Gravenhage.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link) In twee volumes: 1. Waarde heer Veen : (1890–1902) en 2. Amice : (1902–1919)
  • Couperus, Louis; Veen, L. J.; Vliet, H. T. M. van (1987). Louis Couperus en L. J. Veen : bloemlezing uit hun correspondentie (in Nederlands). Utrecht: Veen. ISBN 9020426869.
  • Couperus, Louis; Baud, Elisabeth Wilhelmina Johanna; Wintermans, Casper (2003). Dear sir : brieven van het echtpaar Couperus aan Oscar Wilde (in Nederlands en Engels). Woubrugge: Avalon Pers. ISBN 9080731420.

Notas en verwysings

Notas

  1. Vroeër gepubliseer as deel van Schimmen van schoonheid (1912)
  2. 'n Reeks van vyf boeke, wat almal gelyktydig gepubliseer is in Junie 1915
  3. Herdruk van Van en over mijzelf en anderen II.
  4. Herdruk van Van en over mijzelf en anderen III, eerste helfte.
  5. Herdruk van Van en over mijzelf en anderen III, tweede helfte.
  6. Herdruk van Van en over mijzelf en anderen IV, eerste helfte.
  7. Herdruk van Van en over mijzelf en anderen IV, tweede helfte.
  8. Herdruk van Legende, mythe en fantazie, eerste helfte.
  9. Hedruk van Legende, mythe en fantazie, tweede helfte.
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Postuum gepubliseer.
  11. 'n Vertaling van fragmente van Flaubert se La Tentation de Saint Antoine.

Verwysings

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 1,47 1,48 1,49 1,50 1,51 1,52 1,53 1,54 1,55 1,56 1,57 1,58 1,59 (in Nederlands)Bastet, Frédéric (1987). [http: //www.dbnl.org/tekst/bast002loui01_01/ Louis Couperus: Een biografie] (in Nederlands). Amsterdam: Querido. ISBN 9021451360. Besoek op 24 April 2013. {{cite book}}: Check |url= value (hulp)
  2. (in Nederlands) JA Dautzenberg, Nederlandse Literatuur, 1989.
  3. (in Nederlands) 3Ap025% 3Aa0344 /layout/fullscreen 'Een vreemde ervaring die Couperus verwerkte in de Stille Kracht', in De Telegraaf, 22 Augustus 1987 - Besoek op 24 Maart 2013
  4. (in Nederlands) / ddd% 3A010145295% 3Ampeg21% 3Ap004% 3Aa0061 'Kunst en letteren', in Algemeen Handelsblad, 14 Maart 1889. Besoek op 24 Maart 2013.
  5. (in Nederlands).nl/view/article/id/ddd%3A010385037% 3Ampeg21% 3Ap005% 3Aa0066 'Stadsnieuws', De Tijd, 15 Augustus 1890. Besoek op 24 Maart 2013.
  6. (in Nederlands) books? id=LnwHSeJBHmYC & pg=PA63 Couperusweg in Hilversum - Besoek op 24 Maart 2013
  7. Wat 'n slegte resensie gekry het. Die koerant het soos volg geskryf: 'n meer droefgeestige, leliker of lawwer verhaal het ons lanklaas gelees. 'Kunst en Letteren', in Algemeen Handelsblad. 30 Junie 1891. Besoek op 8 Februarie 2013.

Eksterne skakels