Louis Couperus: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Blaai deur geskiedenis
← Ouer wysigingNuwer wysiging →
Content deleted Content added
VisueelWikiteks
No edit summary
Lyn 46: Lyn 46:


Couperus het daardie jaar (1903) weer na Italië (Venesië) vertrek en is in September na Nice. Gedurende die winter van 1903–1904 het hy Jean Lombard se werk oor die Romeinse keiser [[Elagabalus]] gelees; in 1903 het Georges Duviquet sy ''Héliogabale'' gepubliseer, wat presies was wat Couperus nodig gehad het vir sy idee om 'n roman te skryf oor 'n kranksinnige keiser (''De berg van licht''). Intussen het hy, ten einde sy rekeninge te kan betaal, ''Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan'' geskryf. <ref name="BastetBiography"/> {{rp|p.302}} In 1905 het hy ''De berg van licht'' gepubliseer, wat taamlik kontroversieel was omdat dit oor die onderwerp van homoseksualiteit gehandel het. In 1906 het Couperus en sy vrou na [[Bagni di Lucca]] (Italië) vertrek, waar hulle in Hotel Continental tuisgegaan en hulle aan Eleonora Duse voorgestel het. In Mei 1907 het ''Aan den weg der vreugde'', 'n novelle wat Couperus geskryf het terwyl hy in Bagni di Lucca vertoef het, in ''Groot Nederland'' verskyn; hy het 'n verdere brief van LJ Veen ontvang wat vermeld het dat Couperus se boeke nie goed verkoop nie. Hierop het het Couperus 'n afskeidsbrief aan Veen geskryf waarin hy aan Veen gesê het dat dit die einde van hul sakeverhouding was. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.341}} Gedurende die somer van 1907 het Couperus in [[Sienna]] die verhaal ''Uit de jeugd van San Francesco van Assisi'' geskryf wat gepubliseer sou word in ''Groot Nederland''. Vanaf hierdie tydstip af het Couperus beweer dat die dae van romans getel is en dat kortverhale (''kort romans'' genoem deur Couperus) die romans van die toekoms was. Couperus sou 'n reeks kortverhale skryf wat hy in die komende jare in tydskrifte soos "De Locomotief", "[[De Telegraaf]]" en die "Kroniek" sou publiseer.<ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.347}}
Couperus het daardie jaar (1903) weer na Italië (Venesië) vertrek en is in September na Nice. Gedurende die winter van 1903–1904 het hy Jean Lombard se werk oor die Romeinse keiser [[Elagabalus]] gelees; in 1903 het Georges Duviquet sy ''Héliogabale'' gepubliseer, wat presies was wat Couperus nodig gehad het vir sy idee om 'n roman te skryf oor 'n kranksinnige keiser (''De berg van licht''). Intussen het hy, ten einde sy rekeninge te kan betaal, ''Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan'' geskryf. <ref name="BastetBiography"/> {{rp|p.302}} In 1905 het hy ''De berg van licht'' gepubliseer, wat taamlik kontroversieel was omdat dit oor die onderwerp van homoseksualiteit gehandel het. In 1906 het Couperus en sy vrou na [[Bagni di Lucca]] (Italië) vertrek, waar hulle in Hotel Continental tuisgegaan en hulle aan Eleonora Duse voorgestel het. In Mei 1907 het ''Aan den weg der vreugde'', 'n novelle wat Couperus geskryf het terwyl hy in Bagni di Lucca vertoef het, in ''Groot Nederland'' verskyn; hy het 'n verdere brief van LJ Veen ontvang wat vermeld het dat Couperus se boeke nie goed verkoop nie. Hierop het het Couperus 'n afskeidsbrief aan Veen geskryf waarin hy aan Veen gesê het dat dit die einde van hul sakeverhouding was. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.341}} Gedurende die somer van 1907 het Couperus in [[Sienna]] die verhaal ''Uit de jeugd van San Francesco van Assisi'' geskryf wat gepubliseer sou word in ''Groot Nederland''. Vanaf hierdie tydstip af het Couperus beweer dat die dae van romans getel is en dat kortverhale (''kort romans'' genoem deur Couperus) die romans van die toekoms was. Couperus sou 'n reeks kortverhale skryf wat hy in die komende jare in tydskrifte soos "De Locomotief", "[[De Telegraaf]]" en die "Kroniek" sou publiseer.<ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.347}}
⚫
<!--
==Endless travelling==
During the winter of 1908 Couperus resided in Florence, where he translated [[John Argyropoulos]]' ''Aristodemus''; he published his translation in ''Groot Nederland''. In August 1908 Couperus and his wife started a pension lodge in Nice and placed an advert in the ''[[New York Herald]]'' to attract future guests. As of 27 November 1909 Couperus started publishing weekly serials in the Dutch newspaper ''Het Vaderland''; he also published ''Korte arabesken'' ("Short Arabesques", 1911, with publisher Maatschappij voor
goede en goedkoope lectuur) and a cheap edition of ''De zwaluwen neêr gestreken...'' ("The Swallows Flew Down", with publisher Van Holkema & Warendof). In December 1910 Couperus wrote in his sketch ''Melancholieën'' ("Melancholia") about the death of his father, mother, sister and brother:
: "They are the ghosts of Death ... These are the shades of my grey father, my adored mother, they are the ghosts of my sister, brother and friend. And between their shadows are the pale ghosts of the Commemorations ... Because the room is full of ghosts and ghosts. My silent, staring eyes are full of tears and I feel old and tired and afraid."<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.369}}
In the second part of 1910, Couperus started to write a novel again, despite the fact he earlier had said he never would write one again. This novel was to be called ''Antiek toerisme, een roman uit Oud-Egypte'' ("Tourism in Antiquity, a Novel from Ancient Egypt") and was published in ''Groot Nederland''. The book would be rewarded with the "''Nieuwe Gids'' prize for prose" in 1914. At the end of 1910, Couperus and his wife gave up their pension in Nice and travelled to Rome. In Rome Couperus collected and rearranged some of his serials, which he intended to publish in a book, ''[[Shadows of beauty|Schimmen van schoonheid]]'' ("Shadows of Beauty").<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.379}}


== Eindelose reis ==
⚫
Since Couperus and publisher L.J. Veen were unable to agree on the payment of Couperus, Couperus then published ''Schimmen van schoonheid'' and ''Antiek Toerisme'' with publisher Van Holkema en Warendorf. In Rome Couperus visited [[Museo Barracco di Scultura Antica]], [[San Saba, Rome|San Saba]], the [[Villa Madama]] and the [[Colosseum]] (among other things). He also paid a visit to the [[Borgia Apartment]] and wrote a number of sketches about [[Lucrezia Borgia|Lucrezia]] and [[Pinturicchio]], who had painted her.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.385}} In 1911 he wrote in ''Groot Nederland'' a sketch about Siena and [[Ostia Antica]]. He read [[Marie-Louis-Antoine-Gaston Boissier|Gaston Boissier]]'s ''Promenades archéologiques'' and made long walks through the ancient ruins of Rome. He also visited the exhibition in the [[Accademia di Belle Arti Firenze|Belle Arti]] in Florence, where also Dutch painters exhibited their work. Here he met [[Willem Steelink, Jr.|Willem Steelink]] and [[Arnold Marc Gorter]], who gave him a warm welcome.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.388}} Couperus wrote about the travelling he and his wife constantly did: ''your living or not living, what hast thou found, O thou poor seekers, O thou poor vagabonds, rich in suitcases?'' <ref name="BastetBiography" />{{rp|p.393}} Couperus spend the winter of 1911–1912 in Florence; meanwhile the [[First Balkan War|Greco-Turkish War]] broke out and influenced life in Florence as well. Couperus wrote a sketch called ''De jonge held'' ("The Young Hero") about the son of friends in Italy who returned wounded from the [[Front (military)|front]].<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.405}} In December Couperus and his wife left for [[Sicily]] but spent some time in [[Orvieto]], where they stayed in the same hotel that [[Bertel Thorvaldsen]] had once visited. Hereafter they travelled to Naples, where Couperus admired the [[Farnese Hercules]], which inspired him to start writing his next novel, ''Herakles''.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.411}}
Gedurende die winter van 1908 het Couperus in Florence gewoon waar hy [[John Argyropoulos]] se ''Aristodemus'' vertaal het; hy het die vertaling in ''Groot Nederland'' gepubliseer. In Augustus 1908 het Couperus en sy vrou 'n pension-lodge in Nice begin en 'n advertensie in die ''New York Herald'' geplaas om toekomstige gaste te lok. Met ingang van 27 November 1909 het Couperus weeklikse reekse begin publiseer in die Nederlandse koerant ''Het Vaderland''; hy het ook ''Korte arabesken'' (1911, met die uitgewer Maatschappij voor goede en goedkoope lectuur) en 'n goedkoop uitgawe van ''De zwaluwen neêr gestreken ... '' gepubliseer (met die uitgewer Van Holkema & Warendof). In Desember 1910 skryf Couperus in sy skets ''Melancholieën'' oor die dood van sy vader, moeder, suster en broer. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.369}} In die tweede deel van 1910 het Couperus weer 'n roman begin skryf, ondanks die feit dat hy vroeër gesê het dat hy nooit weer een sou skryf nie. Hierdie roman sou ''Antiek toerisme, een roman uit Oud-Egypte'' heet en is in ''Groot Nederland'' gepubliseer. Die boek sou in 1914 beloon word met die ''Nieuwe Gids''-prys vir prosa. Aan die einde van 1910 het Couperus en sy vrou hul pension in Nice prysgegee en na Rome gereis. In Rome het Couperus enkele van sy reekse versamel en herrangskik wat hy van plan was om in 'n boek, ''Schimmen van schoonheid'', te publiseer. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.379}}


⚫
Aangesien Couperus en die uitgewer L.J. Veen nie kon ooreenkom oor Couperus se betaling nie, het Couperus daarna ''Schimmen van schoonheid'' en ''Antiek Toerisme'' by die uitgewer Van Holkema en Warendorf gepubliseer. In Rome het Couperus die Museo Barracco di Scultura Antica, San Saba, Rome, die Villa Madama en die [[Kolosseum]] (onder andere) besoek. Hy het ook die Borgia-woonstel besoek en 'n aantal sketse oor [[Lucrezia Borgia|Lucrezia]] en [[Pinturicchio]], wat haar geskilder het, geskryf. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.385}} In 1911 het hy 'n skets geskryf wat in ''Groot Nederland'' gepubliseer is oor Sienna en Ostia Antica. Hy het Marie-Louis-Antoine-Gaston Boissier se ''Promenades archéologiques'' gelees en tydsame wandelinge onderneem deur die antieke ruïnes van [[Rome]]. Hy het ook die tentoonstelling in die Accademia di Belle Arti Firenze in Florence besoek, waar ook Nederlandse skilders hul werk ten toon gestel het. Hier het hy Willem Steelink, Jr. en Arnold Marc Gorter ontmoet, wat hom hartlik verwelkom het. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.388}}<ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.393}} Couperus het die winter van 1911–1912 in Florence deurgebring; intussen het die Eerste Balkanoorlog (Grieks-Turkse oorlog) uitgebreek en ook die lewe in Florence ontwrig. Couperus het 'n skets getiteld ''De jonge held'' geskryf oor die seun van vriende in Italië wat gewond van die front teruggekeer het. <ref name="BastetBiography"/> {{rp|p.405}} In Desember het Couperus en sy vrou na [[Sisilië]] vetrek, maar 'n rukkie in [[Orvieto]] vertoef waar hulle in dieselfde hotel tuisgegaan het wat Bertel Thorvaldsen op 'n keer besoek het. Hierna het hulle na Napels gereis waar Couperus die [[Farnese Hercules]] bewonder het, wat hom geïnspireer het om sy volgende roman, ''Herakles'', te begin skryf. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.411}}
⚫
<!--
==Trading places==
==Trading places==
The first chapters of ''Herakles'' appeared during the first half of 1912 in ''Groot Nederland''. Couperus then stayed in Sicily, where he visited [[Syracuse, Sicily|Syracuse]] and [[Messina]]; he and his wife then returned to Florence. During this period he visited [[Pisa]] and then travelled to Venice, where he attended the inauguration of the then-restored [[St Mark's Campanile]] (tower), and wrote about it in his sketch ''Feest van San Marco'' ("The party of San Marco").<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.416}} Meanwhile, publisher L.J. Veen gave a positive answer to Couperus' question if he would be willing to publish the bundled sketches.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.420}} As a result, in 1912 and 1913 ''Uit blanke steden onder blauwe lucht'' ("From white cities under blue sky") appeared in two parts. Couperus travelled from Venice to [[Igis]] and to [[Munich]], where he visited a performance of [[Pedro Calderón de la Barca|Calderón]]s ''El mayor encanto, amor'' in the Künstler-Theater and a performance of [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart's]] ''[[Don Giovanni]]'' at the Residenz-Theater. When Couperus celebrated his 50th birthday, ''Het Vaderland'' paid tribute to him by letting his friends and admirers publish praising words. Those friends and admirers included but were not limited to Frans Bastiaanse, Emmanuel de Bom, Henri van Booven, Ina Boudier-Bakker, Marie Joseph Brusse (the father of [[Kees Brusse]]), [[Herman Heijermans]] and Willem Kloos.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.442}} A committee was formed to collect the funds required for Couperus to make a journey to [[Egypt]]. Members of that committee were for example [[Pieter Cornelis Boutens]], Alexander Teixeira de Mattos and K.J.L. Alberdingk Thijm.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.444}} Couperus however could not make this journey to Egypt because of [[World War I]].
The first chapters of ''Herakles'' appeared during the first half of 1912 in ''Groot Nederland''. Couperus then stayed in Sicily, where he visited [[Syracuse, Sicily|Syracuse]] and [[Messina]]; he and his wife then returned to Florence. During this period he visited [[Pisa]] and then travelled to Venice, where he attended the inauguration of the then-restored [[St Mark's Campanile]] (tower), and wrote about it in his sketch ''Feest van San Marco'' ("The party of San Marco").<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.416}} Meanwhile, publisher L.J. Veen gave a positive answer to Couperus' question if he would be willing to publish the bundled sketches.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.420}} As a result, in 1912 and 1913 ''Uit blanke steden onder blauwe lucht'' ("From white cities under blue sky") appeared in two parts. Couperus travelled from Venice to [[Igis]] and to [[Munich]], where he visited a performance of [[Pedro Calderón de la Barca|Calderón]]s ''El mayor encanto, amor'' in the Künstler-Theater and a performance of [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart's]] ''[[Don Giovanni]]'' at the Residenz-Theater. When Couperus celebrated his 50th birthday, ''Het Vaderland'' paid tribute to him by letting his friends and admirers publish praising words. Those friends and admirers included but were not limited to Frans Bastiaanse, Emmanuel de Bom, Henri van Booven, Ina Boudier-Bakker, Marie Joseph Brusse (the father of [[Kees Brusse]]), [[Herman Heijermans]] and Willem Kloos.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.442}} A committee was formed to collect the funds required for Couperus to make a journey to [[Egypt]]. Members of that committee were for example [[Pieter Cornelis Boutens]], Alexander Teixeira de Mattos and K.J.L. Alberdingk Thijm.<ref name="BastetBiography" />{{rp|p.444}} Couperus however could not make this journey to Egypt because of [[World War I]].

Wysiging soos op 19:12, 4 Oktober 2020

Louis Couperus
Louis Couperus in 1917
Gebore(1863-06-10)10 Junie 1863
Den Haag, Nederland
Sterf16 Julie 1923 (op 60)
De Steeg, Nederland
Beroepromansier
Jare aktief1878–1923

Louis Marie-Anne Couperus (10 Junie 1863 – 16 Julie 1923) was 'n Nederlandse romansier en digter. Sy oeuvre bevat 'n wye verskeidenheid genres: liriese poësie, sielkundige- en historiese fiksie, novelles, kortverhale, sprokiesverhale, feuilletons en sketse. Couperus word beskou as een van die voorste figure van die Nederlandse letterkunde. In 1923 is die Tollensprijs aan hom toegeken.

Couperus en sy vrou het wyd deur Europa en Asië gereis en hy het later verskeie reisbeskrywings geskryf wat hy op 'n weeklikse basis gepubliseer het.

Jeug

Couperus as kind

Louis Marie-Anne Couperus is op 10 Junie 1863 by Mauritskade 11 in Den Haag, Nederland, gebore. Hy was die elfde en jongste kind van John Ricus Couperus (1816–1902) en Catharina Geertruida Reynst (1829–1893). Vier van die tien broers en susters is oorlede voordat Louis gebore is. Couperus is op 19 Julie 1863 in die Eglise wallonne (Walloniese kerk) in Den Haag gedoop. [1]:p.31–59 Toe Louis vyf jaar oud geword het was sy jongste suster Trudy reeds twaalf jaar oud en sy jongste broer, Frans, elf. [1]:p.55 In Den Haag het hy skoolgegaan aan die kosskool van meneer Wyers, waar hy die eerste keer sy latere vriend Henri van Booven ontmoet het. [1]:p.61 Op 6 November 1872 het die Couperus-gesin met die trein na Den Helder gereis en op die stoomboot Prins Hendrik geklim wat hulle na Nederlands Oos-Indië sou neem. [1]:p.65 Hulle het Batavia op 31 Desember 1872 bereik, waar hulle oornag het in die destyds beroemde Hotel des Indes. [1]:p.68 Die gesin het hulle in 'n huis in Batavia aan die Koningsplein gevestig, maar sy moeder en broer Frans (wat aan peritonitis gely het) het in Desember 1873 na Nederland teruggekeer; sy moeder het egter in April 1874 teruggekeer na Nederlands Oos-Indië. [1]:p.68–69 So het Couperus dus 'n deel van sy jeug (1873–1878) in die Nederlandse Oos-Indië deurgebring [2] en skoolgaan in Batavia.

Hier het hy sy niggie, Elisabeth Couperus-Baud, vir die eerste keer ontmoet. In sy roman De zwaluwen neergestreken skryf hy oor sy jeug: "Ons was nig en neef en het saam gespeel. Ons het saam gedans. Ons besit steeds ons baba-prente. Sy was geklee in 'n markies-rok en ek was soos 'n edelknaap aangetrek. My kledingstuk was van swart fluweel en ek was baie trots op my eerste Travesti (teater)."[3]In die Nederlandse Oos-Indië het Couperus ook vir die eerste keer sy toekomstige swaer, Gerard de la Valette ('n skrywer en amptenaar van die Nederlandse Indiese regering wat met sy suster Trudy sou trou) ontmoet, wat in 1913 oor sy verhouding met Couperus geskryf het: Ons het mekaar die eerste keer in Batavia ontmoet, toe hy 'n seun van tien jaar was en ek 'n jong man. Ons het mekaar met redelik groot tussenposes gesien. Tog het ek hom gereeld genoeg as seun en 'n jong man leer ken sodat ons 'n goeie verhouding ontwikkel het." [1]:p.71 Nadat hy laerskool voltooi het, het Couperus die Willem III Gimnasium in Batavia bygewoon. [1]:p.78 In die somer van 1878 het Couperus en sy gesin teruggekeer na Nederland, waar hulle in 'n huis aan die Nassaukade (plein) 4. gaan woon het. [1]:p.83 In Den Haag is Couperus na die hogereburgerschool (HBS); gedurende hierdie tydperk van sy lewe het hy baie tyd by die Vlielander-Hein-familie deurgebring (sy suster was getroud met Benjamin Marius Vlielander Hein); later was hul seun, François Emile Vlielander Hein (1882–1919), sy gunsteling broerskind, en het lg. hom met sy literêre werk gehelp. [1]:p.84 Aan die HBS het Couperus sy latere vriend Frans Netscher ontmoet; gedurende hierdie tydperk van sy lewe het hy die romans gelees wat deur Émile Zola en Ouida geskryf is (laasgenoemde sou hy jare later in Florence ontmoet). [1] :p.86–87 Toe Couperus se skooluitslae nie verbeter het nie, het sy vader hom na 'n skool gestuur waar hy opgelei is om onderwyser in die Nederlands te wees. In 1883 het hy die opera Le tribut de Zamora bygewoon wat deur Charles Gounod geskryf is; hy het later elemente van hierdie opera gebruik in sy roman getiteld Eline Vere. [1]:p.94

Die begin van Couperus se loopbaan as skrywer

In 1885 het hy beplan om 'n operette vir kinders te skryf. Virginie la Chapelle het die musiek geskryf en Couperus het die lirieke verskaf vir De schoone slaapster in het bosch. Die opera is deur 'n honderd kinders opgevoer in die Koninklijke Schouwburg in Den Haag. [1]:p.94 In Januarie 1885 het Couperus reeds een van sy vroeë gedigte geskryf, getiteld Kleopatra. [1]:p.95 Ander skrywes uit hierdie tydperk sluit die sonnet Een portret en Uw glimlach of uw bloemen in. [1]:p.96 In 1882 begin Couperus Petrarch te lees met die bedoeling om 'n roman oor hom te skryf. Dit is nooit gerealiseer nie, alhoewel hy die novelle In het huis bij den dom gepubliseer het, wat losweg geïnspireer is deur Plutarchus. [1]:p.98 Pas nadat Couperus sy novelle getiteld Een middag bij Vespaziano voltooi het , het hy Johannes Bosboom en sy vrou Anna Louisa Geertruida Bosboom-Toussaint besoek, vir wie se werke Couperus groot bewondering gehad het. Couperus het mevrou Bosboom-Toussaint sy novelle laat lees, wat sy baie goed gevind het. [1]:p.99 In 1883 het Couperus Laura begin skryf; hierdie novelle is in verskillende uitgawes in De Gids ('n Nederlandse literêre tydskrif) in 1883 en 1884 gepubliseer. In 1885 is Couperus se debuut in boekvorm, getiteld Een lent van vaerzen, gepubliseer (deur die uitgewer JL Beijers, met 'n boekomslag wat ontwerp is deur die skilder Ludwig Willem Reymert Wenckebach). [1]:p.100 'n Indiwidu wat Couperus in daardie dae baie bewonder het vir sy aanvoeling vir skoonheid en intelligensie was die skrywer Carel Vosmaer, wat hy gereeld ontmoet het terwyl hy in Den Haag gaan stap het. [1] :p.101

In 1883 het Couperus 'n opvoering deur Sarah Bernhardt in Den Haag bygewoon, maar hy was meer beïndruk deur haar rokke as haar opvoering self. [1]:p.106 Die volgende jaar het John Ricus Couperus, Louis Couperus se vader, sy familielandgoed "Tjicoppo" in Nederlands Oos-Indië verkoop en opdrag gegee dat 'n nuwe huis gebou moes word by Surinamestraat 20 in Den Haag. Hier het Couperus voortgegaan met die digkuns en sy bestudering van die Nederlandse letterkunde. [1]:p.108 In Junie 1885 is hy aangestel as lid van die gesogte Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, twee jaar nadat hy Orchideeën. Een bundel poëzie en proza, wat gemengde resensies gekry het, gepubliseer het. Die joernalis Willem Gerard van Nouhuys het geskryf dat Orchideeën kortgekom het aan kwaliteit; Jacob Nicolaas van Hall was egter positief, maar Willem Kloos het dit "literêre gemors" genoem. [1]:p.110 Couperus het sy eksamen op 6 Desember 1886 geslaag en sy sertifikaat ontvang, wat hom in staat gestel het om onderrig aan sekondêre skole te gee. Hy het egter nie 'n onderwysloopbaan nagestreef nie en besluit om eerder te bly konsentreer op letterkunde. Aan die einde van 1887 het hy begin werk aan die werk wat weldra sy bekendste roman sou word: Eline Vere. [1]:p.114

Eline Vere, die begin van sukses

Louis Couperus ná 'n tekening deur Bas Veth in 1892

Couperus het kort voordat hy Eline Vere geskryf het Oorlog en Vrede en Anna Karenina deur Leo Tolstoi gelees. Die struktuur van Couperus se boek sou soortgelyk wees aan die van Anna Karenina (d.w.s. 'n werk wat verdeel is in kort hoofstukke). [1]:p.114 Hy het kort tevore ook Geeste, 'n toneelstuk wat deur Henrik Ibsen geskryf is, gelees, waarna ook verwys word in Eline Vere. [1]:p.122 Sy roman is tussen 17 Junie en 4 Desember 1888 gepubliseer in die Nederlandse koerant Het Vaderland; 'n resensent van die Algemeen Handelsblad het as volg daaroor geskryf: "Die skrywer het talent". [4] Intussen het Couperus 'n novelle met die titel Een ster geskryf wat in Nederland gepubliseer is, en 'n reis na Swede onderneem. [1]:p.124 Gedurende hierdie tydperk van sy lewe was Couperus 'n aktiewe lid van die dramaklub van die skrywer Marcel Emants (Utile et Laetum wat "nuttig en gelukkig" beteken); daar het hy 'n nuwe vriend, Johan Hendrik Ram, 'n kaptein van die grenadiers, ontmoet. Ram sou later in Desember 2013 selfmoord pleeg. [1]:p.126 In April 1890 het die Nieuwe Gids 'n resensie gepubliseer van Eline Vere. Dit is geskryf deur Lodewijk van Deyssel. Deyssel het geskryf dat "die roman van meneer Couperus 'n goeie en 'n literêre werk is". Couperus het ook 'n nuwe vriend, die skrywer Maurits Wagenvoort, ontmoet. Hy het vir Couperus en die skilder George Hendrik Breitner na sy huis genooi. [1]:p.126–127

'n Tweede uitgawe van Eline Vere is binne 'n jaar gepubliseer. Couperus het in Mei 1890 sy volgende roman, Noodlot, voltooi; hierdie roman is in De Gids gepubliseer. Dit is moontlik dat die hoofkarakter van Noodlot ("Frank") geïnspireer is deur die karakter van Couperus se vriend Johan Hendrik Ram. [1]:p.132 Couperus het nou begin om Paul Bourget se roman getiteld Un coeur de femme te lees, wat hom geïnspireer het tydens die skryf van sy novelle Extaze. [1]:p.135 In Julie 1890 het hy Eene illuzie voltooi, en op 12 Augustus 1890 die gesogte DA Thiemeprijs (Vernoem na die bekende uitgewer) ontvang. [1]:p.137[5] In Oktober van dieselfde jaar het hy na Parys gereis, waar hy 'n brief ontvang het van sy toekomstige uitgewer, LJ Veen, waarin hy toestemming vra om Noodlot te publiseer, welke aanbod Couperus van die hand gewys het omdat die boek veronderstel was om deur Elsevier gepubliseer te word. [1]:p.141 Toe sy oom Guillaume Louis Baud sterf het Couperus hom teruggehaas na Den Haag om die begrafnis by te woon. Hier het Couperus besluit om met sy niggie, Elisabeth Couperus-Baud, te trou. Die troue het op 9 September 1891 in Den Haag plaasgevind.

Verdere sukses as skrywer

Op 21 September 1891 vestig Couperus en sy vrou hulle in 'n klein villa aan Roeltjesweg (nou Couperusweg) in Hilversum; [6] nadat Couperus sy nuwe boek Extaze in Oktober 1891 voltooi het, skryf hy Uitzichten en begin met sy nuwe romantiese en geestelike novelle getiteld Epiloog. [1]:p.152 Extaze is in 1892 gepubliseer in De Gids. Couperus het die uitgewer LJ Veen gevra om dit as 'n roman te publiseer, maar die aanbod wat Veen aan hom gemaak het geweier. [1]:p.153 In 1891 is 'n Engelse vertaling van Noodlot, getiteld Footsteps of Fate geskryf (deur Clara Bell) en in 1892 is 'n Engelse vertaling van Eline Vere vrygestel. Intussen het L.J. Veen Couperus 'n beter aanbod gemaak, wat hy aanvaar het. Couperus het 'n eksemplaar van Oscar Wilde se roman The Picture of Dorian Gray vanaf hom ontvang; Wilde het op sy beurt ook die Engelse vertaling van Couperus se Noodlot gelees [7] en aan Couperus geskryf om hom te komplimenteer met sy boek. [1]:p.155 Elisabeth Couperus-Baud het Wilde se roman in Nederlands vertaal as Het portret van Dorian Gray. Nederlandse kritici het uiteenlopende resensies oor Extaze geskryf. Die skrywer en joernalis Henri Borel het negatief gereageer, terwyl Lodewijk van Deyssel dit goed gevind het. Frederik van Eeden het geskryf dat hy 'n spesifieke afkeer aan die boek gehad het. [1]:p.157 Couperus en sy vrou het na Den Haag verhuis, waar Couperus Majesteit geskryf het, nadat hy 'n artikel in The Illustrated London News oor Nikolaas II van Rusland gelees het. [1] :p.159 Gerrit Jäger, 'n dramaturg, het 'n teateropvoering van Noodlot geskryf; dit is in 1892 opgevoer deur die Rotterdamse teatergeselskap. Die destydse beroemde Nederlandse akteur Willem Royaards, wat 'n kennis van Couperus was, het een van die hoofkarakters vertolk. [1]:p.160 Op 1 Februarie 1893 het Couperus en sy vrou na Florence vertrek, maar hulle moes terugkom weens die afsterwe van Couperus se moeder. Hy het in sy roman Metamorfoze geskryf oor hoe sy op haar sterfbed gerus het. [1]:p.161 Gedurende hierdie tyd was Elisabeth Couperus-Baud besig om George Moore se roman Vain Fortune te vertaal, terwyl Majesteit in De Gids gepubliseer is. [1]:p.164

In 1894 het Couperus by die redaksie van De Gids aangesluit; die ander lede was Geertrudus Cornelis Willem Byvanck ('n skrywer), Jacob Nicolaas van Hall (skrywer en politikus), Anton Gerard van Hamel (professor in Frans), Ambrosius Hubrecht en Pieter Cort van der Linden. In September 1893 het Couperus en sy vrou vir die tweede keer na Italië vertrek. In Florence het hulle in 'n pension naby die Santa Maria Novella betrek; hier het Couperus in November 1893 'n skets getiteld Annonciatie - 'n literêre beskrywing van die gelyknamige skildery deur Simone Martini en Lippo Memmi in die Uffizi-galery - geskryf. [1]:p.165 In Desember het Couperus en sy vrou Rome besoek, waar Couperus San Pietro geskryf het (sy indruk van die Sint Pieterskerk), Pincio, Michelangelo se koepel, Via Appia en Brief uit Rome. In hierdie werke verwys Couperus na die werke wat hy self oor Rome gelees het: Ariadne deur Ouida, Rienzi deur Henry Bulwer, The Marmer Faun (Transformation) deur Hawthorne, Voyage en Italie deur Taine en Cosmopolotis deur Bourget. [1]:p.166 In Februarie 1894 het Couperus na Napels en Athene gereis, en daarna teruggekeer na Florence, waar hy Ouida besoek het. Couperus en sy vrou het teruggekeer na Nederland, waar Elisabeth Couperus-Baud 'n vertaling van George Moore se Vain Fortune gemaak het; hulle het in die huis aan Jacob van der Doesstraat 123 gaan woon. Gedurende hierdie tyd het Gerrit Jäger selfmoord gepleeg deur te verdrink. Couperus het begin werk aan wat uiteindelik Wereldvrede sou word, en 'n vertaling van Flaubert se La Tentation de Saint Antoine geskryf. [1]:p.170–172

Konsolidasie fase

Louis Couperus in 1897, portret deur H. J. Haverman.

In 1894 is 'n Engelse vertaling van Majesteit deur Alexander Teixeira de Mattos gemaak; die resensente was egter nie tevrede daarmee nie, en in Nederland is Couperus se nuwe roman Wereldvrede ook nie gunstig deur kritici ontvang nie. Afgesien daarvan het Lodewijk van Deyssel ook 'n uiters negatiewe resensie geskryf waarin hy Couperus aangeraai het dat "De heer Couperus kan van mij ophoepelen". Couperus self het sy redakteurskap by De Gids (April 1895) opgesê. [1]:p.175–177 In Oktober 1895 het Couperus en sy vrou weer na Italië gereis waar hulle Venesië besoek het; hulle het in 'n hotel naby die Piazza San Marco gebly, en Couperus het die werke van Tintoretto, Titiaan en Veronese bestudeer. Die volgende stad wat hulle besoek het was Rome, waar Couperus 'n aantal slegte resensies van sy boek Wereldvrede sou ontvang. [1]:p.179 In Rome het hy die Nederlandse beeldhouer Pier Pander en die Nederlandse skilder Pieter de Josselin de Jong ontmoet. In Maart 1896 het Couperus en sy vrou teruggekeer na Nederland. [1]:p.184–185 In 1896 het Hoge troeven verskyn, met 'n boekomslag wat ontwerp is deur Hendrik Petrus Berlage, en in April 1896 het Couperus begin skryf aan Metamorfoze. In September het Couperus Johan Hendrik Ram in Zeist besoek, waar Ram by sy vader gebly het. Couperus het met Ram gesels oor Metamorfoze. Dieselfde jaar het Couperus 'n geruime tyd in Parys deurgebring. [1]:p.191 In 1897 het was Couperus klaar geskryf aan Metamorfoze, wat in De Gids sou verskyn. Intussen het Elisabeth Couperus-Baud Olive Schreiner se Trooper Peter Halket of Mashonaland vertaal. [1]:p.196 Dieselfde jaar Couperus en sy vrou na Dresden vertrek, maar ook tyd deurgebring in Heidelberg. In Augustus 1897 het Couperus met sy nuwe boek, Psyche begin, en is hy aangestel as offisier in die Orde van Oranje-Nassau. [1]:p.199 In Januarie 1898 het De Gids hoofstukke van Psyche begin publiseer. In Februarie 1898 het Couperus na Berlyn gereis waar hy Else Otten, die Duitse vertaler van sy boeke (en wie ook Psyche in Duits sou vertaal) ontmoet het. [1] :p.206 Saam met Elisabeth Couperus-Baud het hy Nederland in Mei 1898 verlaat vir 'n kort reis na Londen, waar hulle vriende ontmoet en die Ascot resiesbaan besoek het; Alexander Teixeira de Mattos het vir Couperus en sy vrou tydens 'n high tea voorgestel aan Engelse joernaliste en letterkundiges. Couperus het ook vir Edmund Gosse ontmoet, wat in 1891 'n voorwoord geskryf het vir Footsteps of Fate, en die Engelse skilder Lawrence Alma-Tadema, wat 'n swaer van Gosse was. [1]:p.210–211 Couperus en sy vrou het via Oxford teruggekeer na Nederland, waar hy in Desember 1898 Fidessa voltooi het. Couperus en sy vrou het daarna na Nederlands Oos-Indië vertrek en einde Maart 1899 in Tanjung Priok gearriveer. In Junie het hulle Couperus se suster Trudy en haar man Gerard Valette besoek, wat as 'n resident in Tegal gewerk het. Hier het Couperus sy nuwe roman, Langs lijnen der geleidelijkheid, begin skryf. Toe Gerard Valette en sy vrou na Pasuruan moes verhuis weens Valette se werksverpligtinge, het Couperus en sy vrou 'n geruime tyd in Gabroe (Blitar) deurgebring. [1]:p.224

Na die Hidden Force

Couperus het baie van die besonderhede oor die lewe en werke van 'n inwoner in die Nederlands Oos-Indie by sy swaer De la Valette bekom. [1]:p.226 Intussen het Couperus 'n brief van sy vriend Johan Hendrik Ram ontvang waarin Ram geskryf het dat hy en luitenant Lodewijk Thomson op die punt was om na Suid-Afrika te reis om die loop van die Anglo-Boereoorlog as militêre diplomate te volg. In Maart 1900 het Couperus en sy vrou teruggereis na Nederland. [1]:p.228 In Oktober 1900 het Couperus en sy vrou na Nice verhuis waar Couperus Henryk Sienkiewicz se werke gelees het terwyl sy eie The Hidden Force in Nederland gepubliseer is. [1]:p.251 Intussen het Couperus begin werk aan sy nuwe romans Babel en De boeken der kleine zielen. In 1902 is hy gevra om lid te word van die redaksie van 'n nuwe tydskrif genaamd Groot Nederland saam met WG van Nouhuys en Cyriel Buysse. [1]:p.276 In Oktober 1902 het Couperus se vader op 86-jarige ouderdom gesterf. Sy huis aan die Surinamestraat 20, Den Haag, is uiteindelik aan Conrad Theodor van Deventer verkoop. Couperus en sy vrou het in Nice bly woon, maar Couperus is in Januarie 1903 na Rome, waar hy Pier Pander weer ontmoet het en ook 'n brief van sy uitgewer LJ Veen ontvang het, waarin hy kla dat Couperus se boeke nie verkoop nie. [1]:p.292 In Mei 1903 het Couperus Dionyzos-studiën in Groot Nederland gepubliseer, waarin Couperus hulde gebring het aan die klassieke oudheid ('n leerstelling sonder erfsonde) en veral aan die god Dionusos. [1]:p.296

Couperus het daardie jaar (1903) weer na Italië (Venesië) vertrek en is in September na Nice. Gedurende die winter van 1903–1904 het hy Jean Lombard se werk oor die Romeinse keiser Elagabalus gelees; in 1903 het Georges Duviquet sy Héliogabale gepubliseer, wat presies was wat Couperus nodig gehad het vir sy idee om 'n roman te skryf oor 'n kranksinnige keiser (De berg van licht). Intussen het hy, ten einde sy rekeninge te kan betaal, Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan geskryf. [1] :p.302 In 1905 het hy De berg van licht gepubliseer, wat taamlik kontroversieel was omdat dit oor die onderwerp van homoseksualiteit gehandel het. In 1906 het Couperus en sy vrou na Bagni di Lucca (Italië) vertrek, waar hulle in Hotel Continental tuisgegaan en hulle aan Eleonora Duse voorgestel het. In Mei 1907 het Aan den weg der vreugde, 'n novelle wat Couperus geskryf het terwyl hy in Bagni di Lucca vertoef het, in Groot Nederland verskyn; hy het 'n verdere brief van LJ Veen ontvang wat vermeld het dat Couperus se boeke nie goed verkoop nie. Hierop het het Couperus 'n afskeidsbrief aan Veen geskryf waarin hy aan Veen gesê het dat dit die einde van hul sakeverhouding was. [1]:p.341 Gedurende die somer van 1907 het Couperus in Sienna die verhaal Uit de jeugd van San Francesco van Assisi geskryf wat gepubliseer sou word in Groot Nederland. Vanaf hierdie tydstip af het Couperus beweer dat die dae van romans getel is en dat kortverhale (kort romans genoem deur Couperus) die romans van die toekoms was. Couperus sou 'n reeks kortverhale skryf wat hy in die komende jare in tydskrifte soos "De Locomotief", "De Telegraaf" en die "Kroniek" sou publiseer.[1]:p.347

Eindelose reis

Gedurende die winter van 1908 het Couperus in Florence gewoon waar hy John Argyropoulos se Aristodemus vertaal het; hy het die vertaling in Groot Nederland gepubliseer. In Augustus 1908 het Couperus en sy vrou 'n pension-lodge in Nice begin en 'n advertensie in die New York Herald geplaas om toekomstige gaste te lok. Met ingang van 27 November 1909 het Couperus weeklikse reekse begin publiseer in die Nederlandse koerant Het Vaderland; hy het ook Korte arabesken (1911, met die uitgewer Maatschappij voor goede en goedkoope lectuur) en 'n goedkoop uitgawe van De zwaluwen neêr gestreken ... gepubliseer (met die uitgewer Van Holkema & Warendof). In Desember 1910 skryf Couperus in sy skets Melancholieën oor die dood van sy vader, moeder, suster en broer. [1]:p.369 In die tweede deel van 1910 het Couperus weer 'n roman begin skryf, ondanks die feit dat hy vroeër gesê het dat hy nooit weer een sou skryf nie. Hierdie roman sou Antiek toerisme, een roman uit Oud-Egypte heet en is in Groot Nederland gepubliseer. Die boek sou in 1914 beloon word met die Nieuwe Gids-prys vir prosa. Aan die einde van 1910 het Couperus en sy vrou hul pension in Nice prysgegee en na Rome gereis. In Rome het Couperus enkele van sy reekse versamel en herrangskik wat hy van plan was om in 'n boek, Schimmen van schoonheid, te publiseer. [1]:p.379

Aangesien Couperus en die uitgewer L.J. Veen nie kon ooreenkom oor Couperus se betaling nie, het Couperus daarna Schimmen van schoonheid en Antiek Toerisme by die uitgewer Van Holkema en Warendorf gepubliseer. In Rome het Couperus die Museo Barracco di Scultura Antica, San Saba, Rome, die Villa Madama en die Kolosseum (onder andere) besoek. Hy het ook die Borgia-woonstel besoek en 'n aantal sketse oor Lucrezia en Pinturicchio, wat haar geskilder het, geskryf. [1]:p.385 In 1911 het hy 'n skets geskryf wat in Groot Nederland gepubliseer is oor Sienna en Ostia Antica. Hy het Marie-Louis-Antoine-Gaston Boissier se Promenades archéologiques gelees en tydsame wandelinge onderneem deur die antieke ruïnes van Rome. Hy het ook die tentoonstelling in die Accademia di Belle Arti Firenze in Florence besoek, waar ook Nederlandse skilders hul werk ten toon gestel het. Hier het hy Willem Steelink, Jr. en Arnold Marc Gorter ontmoet, wat hom hartlik verwelkom het. [1]:p.388[1]:p.393 Couperus het die winter van 1911–1912 in Florence deurgebring; intussen het die Eerste Balkanoorlog (Grieks-Turkse oorlog) uitgebreek en ook die lewe in Florence ontwrig. Couperus het 'n skets getiteld De jonge held geskryf oor die seun van vriende in Italië wat gewond van die front teruggekeer het. [1] :p.405 In Desember het Couperus en sy vrou na Sisilië vetrek, maar 'n rukkie in Orvieto vertoef waar hulle in dieselfde hotel tuisgegaan het wat Bertel Thorvaldsen op 'n keer besoek het. Hierna het hulle na Napels gereis waar Couperus die Farnese Hercules bewonder het, wat hom geïnspireer het om sy volgende roman, Herakles, te begin skryf. [1]:p.411

Laaste jare

In 1920 het Iskander ('n roman oor Alexander die Grote) in Groot Nederland, verskyn; kritici was nie positief nie, weens die vele homoseksuele tonele daarin. In Oktober 1920 het Couperus vir die Haagsche Post na Egipte gereis; sy reisverslae is weekliks gepubliseer. In Afrika het hy Algiers besoek, na Constantine, Biskra, Touggourt en Timgad gereis, en sy reis voorgesit na Tunis en die ruïnes van Kartago, waar hy 'n leerling van Marie-Louis-Antoine-Gaston Boissier ontmoet het. Hierna is Couperus terug na Algiers, omdat hy die boksvaardighede van Georges Carpentier wou sien. Hierna het hy geskryf: "Ek dink dat ek in my lewe te veel boeke geskryf het en te min geboks het." [1]:p.595 Op 3 Mei 1921 het Couperus en sy vrou na Marseille teruggekeer en langsaam na Parys gereis ten einde betyds te wees vir die feeste wat gehou is vir die heiligverklaring van Johanna van Arkel. Op 1 Junie het Couperus en sy vrou na Engeland vertrek waar hulle Alexander Teixeira de Mattos sou ontmoet. Tydens die besoek het Couperus With Louis Couperus in London-Season geskryf; hierdie verhale is in die Haagsche Post gepubliseer. In Engeland het Couperus die romanskrywer Stephen McKenna en Edmund Gosse ontmoet. Hy het kennis gemaak met Frank Arthur Swinnerton tydens 'n middagete, en na 'n Russiese ballet in die Prince's Theatre gaan kyk, waar die orkes onder leiding van Ernest Ansermet gestaan het.

Hy het ook sy Engelse uitgewer, Thornton Butterworth, ontmoet en 'n klein konsert besoek waar Myra Hess gespeel het, en met George Moore en George Bernard Shaw vergader. [1]:p.605 Couperus het ook sy foto deur E.O. Hoppé laat neem, waarna hy 'n vergadering met die Nederlandse konsul in Londen, René de Marees van Swinderen, gehad het en 'n ete aan die huis van H. H. Asquith genuttig het. Die volgende dag het Couperus na die Titmarsh-klub gegaan, waar hy William Leonard Courtney ontmoet het en Nancy Astor, wat hy voorheen in Constantine ontmoet het, hoor praat het in die Britse laerhuis. Kort hierna het Couperus en sy vrou teruggekeer na Nederland. In Nederland het Couperus homself voorberei vir sy reis na Nederlands-Indië, China en Japan. Hy en sy vrou het op 1 Oktober 1921 na Nederlands-Indië vertrek en die boot by Belawan gelos omdat hulle by hul vriend Louis Constant Westenenk in Medan sou bly. In Batavia het hy saam met Goewerneur-generaal Dirk Fock geëet en ook openbare optredes gehou, waar hy sy boeke voorgelees het. Na 'n besoek aan die Borobudur het Couperus en sy vrou Surabaya en Bali besoek. Op 16 Februarie het hulle vertrek na Hongkong en Sjanghai. [1]:p.635 In Japan het hulle Kobe en Kioto besoek; hier het Couperus ernstig siek geword, en is hy met Tifuskoors gediagnoseer en na die Internasionale Hospitaal in Kobe gestuur. Na sewe weke was hy fiks genoeg om na Jokohama te reis. Hy en sy vrou het twee weke in die Fujiya Hotel gebly, waar Couperus Kenjirō Tokutomi se roman Nami-Ko gelees het. Hy en sy vrou het daarna na Tokio gereis waar hulle by die Nederlandse konsul tuisgegaan het en Nikkō besoek het. Hulle het op 10 Oktober 1922 na Nederland teruggekeer. [1]:p.644

Dood en eerbewyse

Standbeeld van Couperus deur Kees Verkade in Den Haag

Terug in Nederland het dit geblyk dat Couperus se niere en lewer aangetas is. Ondanks sy siekte het Couperus 'n reeks sketse vir Het Vaderland en Groot Nederland geskryf. Hy kon ook weer die opera besoek en het 'n opvoering van Aida bygewoon. In 1923 het die egpaar na De Steeg verhuis, waar Couperus die taamlik gesogte Tollensprijs ontvang het. [8] Intussen is 'n komitee saamgestel om Couperus se 60ste verjaardag te vier en fondse in te samel as 'n verjaardaggeskenk. Couperus se gesondheid het vinnig agteruitgegaan, en afgesien van long- en lewerprobleme, het Couperus aan 'n infeksie in sy neus gely. Tydens Couperus se verjaardagpartytjie is 'n bedrag van 12.000 gulden aan hom oorhandig en is toesprake gehou deur Lodewijk van Deyssel en die predikant Johannes Theodoor de Visser; Couperus is ook benoem tot ridder in die Orde van de Nederlandse leeu. [9] Ook onder andere Minister Herman Adriaan van Karnebeek en Albert Vogel sr. het respek aan Couperus betoon. [10] Op 11 Julie 1923 is Couperus na die hospitaal in Velp, Gelderland omrede die infeksie in sy neus nie wou genees nie, maar hy is 'n dag later weer huis toe. Hy het nou aan wondroos sowel as sepsis in die neus gely. Hy het op 14 Julie in 'n koma verval, en twee dae lank in die toestand gebly met 'n hoë koors, waarna hy op 16 Julie 1923 oorlede is. [11] Hy is by Westerveld veras.

Bibliografie

Omslag van Eline Vere ontwerp deur Ludwig Willem Reymert Wenckebach
Omslag van Extaze ontwerp deur Hendrik Petrus Berlage
Omslag van Psyche ontwerp deur Jan Toorop
Omslag van De boeken der kleine zielen. Zielenschemering ontwerp deur Theo Neuhuys

Boeke gepubliseer tydens Couperus se lewe

Poësie

  • Een lent van vaerzen (1884)
  • Orchideeën. Een bundel poëzie en proza (1886)
  • Williswinde (1895)

Romans

  • Eline Vere (1889)
  • Noodlot (1890)
  • Extaze. Een boek van geluk (1892)
  • Majesteit (1893)
  • Wereldvrede (1895)
  • Metamorfoze (1897)
  • Langs lijnen der geleidelijkheid (1900)
  • De stille kracht (1900)
  • De boeken der kleine zielen. De kleine zielen (1901)
  • De boeken der kleine zielen. Het late leven (1902)
  • De boeken der kleine zielen. Zielenschemering (1902)
  • De boeken der kleine zielen. Het heilige weten (1903)
  • Dionyzos (1904)
  • De berg van licht (1905/6)
  • Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan... (1906)
  • Antiek toerisme. Roman uit Oud-Egypte (1911)
  • De ongelukkige (1915)
  • De komedianten (1917)
  • De verliefde ezel (1918)
  • Xerxes of de hoogmoed (1919)
  • Iskander. De roman van Alexander den Groote (1920)

Novelles, sprokiesverhale en kortverhale

  • Eene illuzie (1892)
  • Hooge troeven (1896)
  • Psyche (1898)
  • Fidessa (1899)
  • Babel (1901)
  • God en goden (1903)
  • Aan den weg der vreugde (1908)
  • De ode (1919)
  • Lucrezia[nb 1] (1920)
  • Het zwevende schaakbord (1922)

Kortverhale en sketse

Louis Couperus het honderde kortverhale, sketse, reisbeskrywings en briewe geskryf, wat aanvanklik gepubliseer is as feuilletons. Hierdie feuilletons is later gebundel en gepubliseer as boeke.

  • Reis-impressies (1894)
  • Over lichtende drempels (1902)
  • Van en over mijzelf en anderen. Eerste bundel (1910)
  • Antieke verhalen van goden en keizers, van dichters en hetaeren (1911)
  • Korte arabesken (1911)
  • De zwaluwen neêr gestreken... (1911)
  • Schimmen van schoonheid (1912)
  • Uit blanke steden onder blauwe lucht. Eerste bundel (1912)
  • Uit blanke steden onder blauwe lucht. Tweede bundel (1913)
  • Van en over mijzelf en anderen. Tweede bundel (1914)
  • Van en over alles en iedereen (1915) :[nb 2]
    1. Rome
    2. Genève, Florence
    3. Sicilië, Venetië, München
    4. Van en over mijzelf en anderen [nb 3]
    5. Spaansch toerisme
  • Van en over mijzelf en anderen. Derde bundel (1916)
  • Van en over mijzelf en anderen. Vierde bundel (1917)
  • Jan en Florence (1917) [nb 4]
  • Wreede portretten (1917) [nb 5]
  • Legende, mythe en fantazie (1918)
  • Der dingen ziel (1918) [nb 6]
  • Brieven van den nutteloozen toeschouwer (1918) [nb 7]
  • Elyata (1919)[nb 8]
  • De betoveraar (1919) [nb 9]
  • Met Louis Couperus in Afrika (1921)
  • Oostwaarts (1923).[nb 10]
  • Proza. Eerste bundel (1923) [nb 10]
  • Het snoer der ontferming (1924) [nb 10]
  • Proza. Tweede bundel (1924) [nb 10]
  • Nippon (1925) [nb 10]
  • Proza. Derde bundel (1925) [nb 10]

Lukraak

  • De verzoeking van den H. Antonius[nb 11] (1896)

Verzamelde werken

  1. Jeugdwerk; Eline Vere; Novellen (1953)
  2. Noodlot; Extase; Majesteit; Wereldvrede; Hoge troeven (1953)
  3. Metamorfose; Psyche; Fidessa; Langs lijnen van geleidelijkheid (1953)
  4. De stille kracht; Babel; Novellen; De zonen der zon; Jahve; Dionysos (1953)
  5. De boeken der kleine zielen (1952)
  6. Van oude mensen de dingen die voorbijgaan; De berg van licht (1952)
  7. Aan de weg der vreugde; Antiek toerisme; Verhalen en arabesken (1954)
  8. Herakles; Verhalen en dagboekbladen; Uit blanke steden onder blauwe lucht (1956)
  9. Lucrezia; De ongelukkige; Legenden en portretten (1956)
  10. De komedianten; De verliefde ezel; Het zwevende schaakbord (1955)
  11. Xerxes; Iskander (1954)
  12. Verhalen (1957)

Volledige werken Louis Couperus

  1. Een lent van vaerzen (1988)
  2. Orchideeën. Een bundel poëzie en proza (1989)
  3. Eline Vere. Een Haagsche roman (1987)
  4. Noodlot (1990)
  5. Extaze. Een boek van geluk (1990)
  6. Eene illuzie (1988)
  7. Majesteit (1991)
  8. Reis-impressies (1988)
  9. Wereldvrede (1991)
  10. Williswinde (1990)
  11. Hooge troeven (1991)
  12. De verzoeking van den H. Antonius (1992)
  13. Metamorfoze (1988)
  14. Psyche (1992)
  15. Fidessa (1992)
  16. Langs lijnen van geleidelijkheid (1989)
  17. De stille kracht (1989)
  18. Babel (1993)
  19. De boeken der kleine zielen. I en II (1991)
  20. De boeken der kleine zielen. III en IV (1991)
  21. Over lichtende drempels (1993)
  22. God en goden (1989)
  23. Dionyzos (1988)
  24. De berg van licht (1993)
  25. Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan... (1988)
  26. Aan den weg der vreugde (1989)
  27. Van en over mijzelf en anderen (1989)
  28. Antieke verhalen. Van goden en keizers, van dichters en hetaeren (1993)
  29. Korte arabesken (1990)
  30. Antiek toerisme. Roman uit Oud-Egypte (1987)
  31. De zwaluwen neêr gestreken... (1993)
  32. Schimmen van schoonheid (1991)
  33. Uit blanke steden onder blauwe lucht (1994)
  34. Herakles (1994)
  35. Van en over alles en iedereen (1990)
  36. De ongelukkige (1994)
  37. De komedianten (1992)
  38. Legende, mythe en fantazie (1994)
  39. De verliefde ezel (1994)
  40. De ode (1990)
  41. Xerxes, of De hoogmoed (1993)
  42. Iskander. De roman van Alexander den Groote (1995)
  43. Met Louis Couperus in Afrika (1995)
  44. Het zwevende schaakbord (1994)
  45. Oostwaarts (1992)
  46. Proza. Eerste bundel (1995)
  47. Het snoer der ontferming. Japansche legenden (1995)
  48. Nippon (1992)
  49. Ongebundeld werk (1996)
  50. Ongepubliceerd werk (1996)

Gepubliseerde briewe

  • Couperus, Louis; Bastet, Frédéric (1977). Brieven van Louis Couperus aan zijn uitgever (in Nederlands). 's-Gravenhage.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link) In twee volumes: 1. Waarde heer Veen : (1890–1902) en 2. Amice : (1902–1919)
  • Couperus, Louis; Veen, L. J.; Vliet, H. T. M. van (1987). Louis Couperus en L. J. Veen : bloemlezing uit hun correspondentie (in Nederlands). Utrecht: Veen. ISBN 9020426869.
  • Couperus, Louis; Baud, Elisabeth Wilhelmina Johanna; Wintermans, Casper (2003). Dear sir : brieven van het echtpaar Couperus aan Oscar Wilde (in Nederlands en Engels). Woubrugge: Avalon Pers. ISBN 9080731420.

Notas en verwysings

Notas

  1. ↑ Vroeër gepubliseer as deel van Schimmen van schoonheid (1912)
  2. ↑ 'n Reeks van vyf boeke, wat almal gelyktydig gepubliseer is in Junie 1915
  3. ↑ Herdruk van Van en over mijzelf en anderen II.
  4. ↑ Herdruk van Van en over mijzelf en anderen III, eerste helfte.
  5. ↑ Herdruk van Van en over mijzelf en anderen III, tweede helfte.
  6. ↑ Herdruk van Van en over mijzelf en anderen IV, eerste helfte.
  7. ↑ Herdruk van Van en over mijzelf en anderen IV, tweede helfte.
  8. ↑ Herdruk van Legende, mythe en fantazie, eerste helfte.
  9. ↑ Hedruk van Legende, mythe en fantazie, tweede helfte.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Postuum gepubliseer.
  11. ↑ 'n Vertaling van fragmente van Flaubert se La Tentation de Saint Antoine.

Verwysings

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 1,47 1,48 1,49 1,50 1,51 1,52 1,53 1,54 1,55 1,56 1,57 1,58 1,59 1,60 1,61 1,62 1,63 1,64 1,65 1,66 1,67 1,68 1,69 1,70 1,71 (in Nederlands)Bastet, Frédéric (1987). [http: //www.dbnl.org/tekst/bast002loui01_01/ Louis Couperus: Een biografie] (in Nederlands). Amsterdam: Querido. ISBN 9021451360. Besoek op 24 April 2013. {{cite book}}: Check |url= value (hulp)
  2. ↑ (in Nederlands) JA Dautzenberg, Nederlandse Literatuur, 1989.
  3. ↑ (in Nederlands) 3Ap025% 3Aa0344 /layout/fullscreen 'Een vreemde ervaring die Couperus verwerkte in de Stille Kracht', in De Telegraaf, 22 Augustus 1987 - Besoek op 24 Maart 2013
  4. ↑ (in Nederlands) / ddd% 3A010145295% 3Ampeg21% 3Ap004% 3Aa0061 'Kunst en letteren', in Algemeen Handelsblad, 14 Maart 1889. Besoek op 24 Maart 2013.
  5. ↑ (in Nederlands).nl/view/article/id/ddd%3A010385037% 3Ampeg21% 3Ap005% 3Aa0066 'Stadsnieuws', De Tijd, 15 Augustus 1890. Besoek op 24 Maart 2013.
  6. ↑ (in Nederlands) books? id=LnwHSeJBHmYC & pg=PA63 Couperusweg in Hilversum - Besoek op 24 Maart 2013
  7. ↑ Wat 'n slegte resensie gekry het. Die koerant het soos volg geskryf: 'n meer droefgeestige, leliker of lawwer verhaal het ons lanklaas gelees. 'Kunst en Letteren', in Algemeen Handelsblad. 30 Junie 1891. Besoek op 8 Februarie 2013.
  8. ↑ (in Nederlands) id / ddd% 3A010008411% 3Ampeg21% 3Ap003% 3Aa0090 'De Tollensprijs voor Couperus', in Het Vaderland. 18 April 1923. Besoek op 24 Maart 2013.
  9. ↑ (in Nederlands) % 3Ap004% 3Aa0090 'Couperus gedecoreerd', in Bataviasch Nieuwsblad . 11 Junie 1923. Besoek op 24 Maart 2013.
  10. ↑ Lodewijk van Deyssel was een, maar volgens die proefskrif van Karel Reijders het hy nie met Couperus gepraat nie. (in Nederlands) 'Couperus bij Van Deyssel een gigantische confrontatie', in Limburgs Dagblad. 6 Julie 1968. Besoek op 24 Maart 2013.
  11. ↑ (in Nederlands) /ddd%3A010935043%3Ampeg21%3Ap003% 3Aa0065 'Louis Couperus', in Limburgsch Dagblad . 17 Julie 1923. Besoek op 24 Maart 2013.

Eksterne skakels

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Louis_Couperus&oldid=2285839"