Filmbedryf in Afrika: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
Begin 'n nuwe artikel, nog besigǃ
 
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 7: Lyn 7:
== Geskiedenis ==
== Geskiedenis ==
=== Koloniale era ===
=== Koloniale era ===
Gedurende die koloniale era is Afrika grotendeels verteenwoordig deur Westerse rolprentmakers. In die eerste dekades van die twintigste eeu het Westerse rolprentmakers films gemaak wat swart Afrikane as "eksotiese mense", "onderdanige werkers" of as "wild of kannibalisties" voorstel. 'n Voorbeeld is ''Kings of the Cannibal Islands'' in 1909, ''Voodoo Vengeance'' (1913) en ''Congorilla'' (1932).<ref name="Hayward, Susan 2006. bl. 426-442"/> Films uit die koloniale era het Afrika as eksoties uitgebeeld, sonder geskiedenis of [[kultuur]]. Voorbeelde is volop en sluit in "oerwoudstories" wat gebaseer is op die [[Tarzan]]-karakter wat deur [[Edgar Rice Burroughs]] en die avontuurfilm ''The African Queen'' (1951) geskep is, en verskillende verwerkings van H. Rider Haggard se roman ''King Solomon's Mines'' (1885).<ref name="authentic">{{cite journal | author=Murphskirty, David| title=Africans Filming Africa: Questioning Theories of an Authentic African Cinema| journal=Journal of African Cultural Studies| year=2000| volume=13| issue=2| pages=239–249| doi=10.1080/713674315| jstor=1771833| s2cid=55143264}}</ref> Baie vroeë etnografie "het daarop gefokus om die verskille tussen inheemse mense en die blanke beskaafde man te beklemtoon, en sodoende koloniale propaganda te versterk". <ref>{{cite web|url=https://www.cinefiliaritrovata.it/the-anti-colonial-gaze-in-ethnographic-cinema-voyage-au-congo-e-marquis-de-wavrin/ |title=The anti-colonial gaze in ethnographic cinema: "Voyage au Congo" e "Marquis de Wavrin" |date=1 Julie 2018| access-date=18 Oktober 2018| publisher=Cinefilia ritrovata }}</ref> Marc Allégret se eerste film, ''Voyage au Congo'' (1927), het die Masa-mense met respek uitgebeeld, veral 'n jong Afrikaan wat sy boetie vermaak het met 'n [[krokodil]] op 'n tou. Tog word die Afrika inwoners uitgebeeld as mense, maar nie as gelykes nie; 'n dialoogkaart verwys byvoorbeeld na die bewegings van 'n tradisionele dans as naïef. Sy minnaar, skrywer André Gide, vergesel Allégret en skryf 'n boek met die titel ''Voyage au Congo.'' Allégret het later Zouzou gemaak met [[Josephine Baker]], die eerste bekende rolprent met 'n swart vrou in 'n hoofrol. Baker het 'n sensasie in die kunstetoneel in [[Parys]] veroorsaak deur te dans in die ''Revue Nègre'' [fr] geklee slegs in 'n string piesangs.
Gedurende die koloniale era is Afrika grotendeels verteenwoordig deur Westerse rolprentmakers. In die eerste dekades van die twintigste eeu het Westerse rolprentmakers films gemaak wat swart Afrikane as "eksotiese mense", "onderdanige werkers" of as "wild of kannibalisties" voorstel. 'n Voorbeeld is ''Kings of the Cannibal Islands'' in 1909, ''Voodoo Vengeance'' (1913) en ''Congorilla'' (1932).<ref name="Hayward, Susan 2006. bl. 426-442"/> Films uit die koloniale era het Afrika as eksoties uitgebeeld, sonder geskiedenis of [[kultuur]]. Voorbeelde is volop en sluit in "oerwoudstories" wat gebaseer is op die [[Tarzan]]-karakter wat deur [[Edgar Rice Burroughs]] en die avontuurfilm ''The African Queen'' (1951) geskep is, en verskillende verwerkings van H. Rider Haggard se roman ''King Solomon's Mines'' (1885).<ref name="authentic">{{cite journal | author=Murphskirty, David| title=Africans Filming Africa: Questioning Theories of an Authentic African Cinema| journal=Journal of African Cultural Studies| year=2000| volume=13| issue=2| pages=239–249| doi=10.1080/713674315| jstor=1771833| s2cid=55143264}}</ref> Baie vroeë etnografie "het daarop gefokus om die verskille tussen inheemse mense en die blanke beskaafde man te beklemtoon, en sodoende koloniale propaganda te versterk". <ref>{{cite web|url=https://www.cinefiliaritrovata.it/the-anti-colonial-gaze-in-ethnographic-cinema-voyage-au-congo-e-marquis-de-wavrin/ |title=The anti-colonial gaze in ethnographic cinema: "Voyage au Congo" e "Marquis de Wavrin" |date=1 Julie 2018| access-date=18 Oktober 2018| publisher=Cinefilia ritrovata }}</ref> Marc Allégret se eerste film, ''Voyage au Congo'' (1927), het die Masa-mense met respek uitgebeeld, veral 'n jong Afrikaan wat sy boetie vermaak het met 'n [[krokodil]] op 'n tou. Tog word die Afrika inwoners uitgebeeld as mense, maar nie as gelykes nie; 'n dialoogkaart verwys byvoorbeeld na die bewegings van 'n tradisionele dans as naïef. Sy minnaar, skrywer André Gide, vergesel Allégret en skryf 'n boek met die titel ''Voyage au Congo.'' Allégret het later ''Zouzou'' gemaak met [[Josephine Baker]], die eerste bekende rolprent met 'n swart vrou in 'n hoofrol. Baker het 'n sensasie in die kunstetoneel in [[Parys]] veroorsaak deur te dans in die ''Revue Nègre'' [fr] geklee slegs in 'n string piesangs.


== Verwysings ==
== Verwysings ==

Wysiging soos op 18:25, 21 Oktober 2021

Die filmbedryf in Afrika verwys na filmproduksie en die filmindustrie in Afrika. Dit dateer uit die vroeë 20ste eeu, toe filmrolle die primêre filmtegnologie was wat gebruik is. Gedurende die koloniale era is die lewe in Afrika oorweging getoon deur die werk van blanke, koloniale, Westerse filmmakers, wat swartes grootliks negatief as eksotiese "anders" uitgebeeld het.[1] Daar is geen enkele Afrika filmbedryf nie; daar is verskille tussen Noord-Afrikaanse en Sub-Sahara bedrywe in die verskillende lande.[2]

Die bioskope van Tunisië en Egipte is van die oudstes ter wêreld. Auguste en Louis Lumière vertoon hul films in Alexandrië, Kaïro, Tunis, Soussa en Hammam-Lif in 1896.[3][4] Albert Samama Chikly word dikwels aangewys as die eerste vervaardiger van inheemse Afrika films, wat al in Desember 1905 hul eie kort dokumentêre in die casino van Tunis vertoon.[5] Saam met hul dogter Haydée Tamzali sou Chikly belangrike vroeë mylpale lewer, soos The Girl from Carthage, in 1924. In 1935 begin die MISR-filmstudio in Kaïro meestal formele komedies en musiekblyspeles, maar ook films soos Kamal Selim se The Will (1939). Die Egiptiese filmwese floreer in die 1940's, 1950's en 1960's, beskou as sy goue era.[6] Youssef Chahine se vooraanstaande Cairo Station (1958) het Alfred Hitchcock se Psycho voorspel en 'n grondslag gelê vir die Arabiese filmwese.[7]

Die Nigeriese filmbedryf is die grootste in Afrika wat, aantal jaarlikse films vervaardig en totale inkomste betref.[8][9] Dit is ook die tweede grootste filmprodusent ter wêreld.[10] In 2016 het die filmbedryf in Nigerië 2,3% van sy bruto binnelandse produk (BBP) bygedra.[10]

Geskiedenis

Koloniale era

Gedurende die koloniale era is Afrika grotendeels verteenwoordig deur Westerse rolprentmakers. In die eerste dekades van die twintigste eeu het Westerse rolprentmakers films gemaak wat swart Afrikane as "eksotiese mense", "onderdanige werkers" of as "wild of kannibalisties" voorstel. 'n Voorbeeld is Kings of the Cannibal Islands in 1909, Voodoo Vengeance (1913) en Congorilla (1932).[11] Films uit die koloniale era het Afrika as eksoties uitgebeeld, sonder geskiedenis of kultuur. Voorbeelde is volop en sluit in "oerwoudstories" wat gebaseer is op die Tarzan-karakter wat deur Edgar Rice Burroughs en die avontuurfilm The African Queen (1951) geskep is, en verskillende verwerkings van H. Rider Haggard se roman King Solomon's Mines (1885).[12] Baie vroeë etnografie "het daarop gefokus om die verskille tussen inheemse mense en die blanke beskaafde man te beklemtoon, en sodoende koloniale propaganda te versterk". [13] Marc Allégret se eerste film, Voyage au Congo (1927), het die Masa-mense met respek uitgebeeld, veral 'n jong Afrikaan wat sy boetie vermaak het met 'n krokodil op 'n tou. Tog word die Afrika inwoners uitgebeeld as mense, maar nie as gelykes nie; 'n dialoogkaart verwys byvoorbeeld na die bewegings van 'n tradisionele dans as naïef. Sy minnaar, skrywer André Gide, vergesel Allégret en skryf 'n boek met die titel Voyage au Congo. Allégret het later Zouzou gemaak met Josephine Baker, die eerste bekende rolprent met 'n swart vrou in 'n hoofrol. Baker het 'n sensasie in die kunstetoneel in Parys veroorsaak deur te dans in die Revue Nègre [fr] geklee slegs in 'n string piesangs.

Verwysings

  1. Hayward, Susan. "Third World Cinemas: African Continent" in Cinema Studies: The Key Concepts (Third Edition). Routledge, 2006. bl. 426-442
  2. Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Hayward, Susan 2006. p. 426-442
  3. Leaman, Oliver (16 Desember 2003). Companion Encyclopedia of Middle Eastern and North African Film (in Engels). Routledge. ISBN 9781134662524.
  4. "Alexandria, Why? (The Beginnings of the Cinema Industry in Alexandria)". Bibliotheca Alexandrina's AlexCinema.
  5. "Three Programmes". Cinema Ritrovato. Besoek op 14 Oktober 2020.
  6. "The Golden Age of Egyptian Cinema – the 1940s to 1960s". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 November 2017. Besoek op 6 Oktober 2017.
  7. "African Cinema: Invisible Classics". British Film Institute. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2012.
  8. "Nigeria surpasses Hollywood as world's second largest film producer – UN". United Nations. 5 Mei 2009. Besoek op 26 Maart 2013.
  9. "Nigeria's Nollywood eclipsing Hollywood in Africa". The Independent. 15 Mei 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Mei 2010. Besoek op 24 November 2010.
  10. 10,0 10,1 "Spotlight: The Nigerian Film Industry" (PDF). Julie 2017.
  11. Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Hayward, Susan 2006. bl. 426-442
  12. Murphskirty, David (2000). "Africans Filming Africa: Questioning Theories of an Authentic African Cinema". Journal of African Cultural Studies. 13 (2): 239–249. doi:10.1080/713674315. JSTOR 1771833. S2CID 55143264.
  13. "The anti-colonial gaze in ethnographic cinema: "Voyage au Congo" e "Marquis de Wavrin"". Cinefilia ritrovata. 1 Julie 2018. Besoek op 18 Oktober 2018.