Rea (maan): Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Zorrobot (besprekings | bydraes)
k robot Bygevoeg: tr:Rhea (uydu)
DragonBot (besprekings | bydraes)
k robot Bygevoeg: sh:Reja (mjesec)
Lyn 50: Lyn 50:
[[ro:Rhea (satelit)]]
[[ro:Rhea (satelit)]]
[[ru:Рея (спутник)]]
[[ru:Рея (спутник)]]
[[sh:Reja (mjesec)]]
[[simple:Rhea (moon)]]
[[simple:Rhea (moon)]]
[[sk:Rhea (mesiac)]]
[[sk:Rhea (mesiac)]]

Wysiging soos op 23:28, 1 Januarie 2009

Rhea, soos afgeneem deur Cassini in 2005.

Rhea is die tweede grootste natuurlike satelliet van die planeet Saturnus. Die maan is in 1672 ontdek deur Giovanni Cassini.

Rhea is 'n ysliggaam met 'n digtheid van ongeveer 1240 kg/m3. Die lae digtheid is 'n aanwysing dat die maan se rotskern minder as 'n derde van die massa van die maan in beslag neem; die res bestaan uit bevrore water. Rhea is soortgelyk aan Dione, maar daar is 'n verskil tussen die voorste en agterste halfrondes, wat waarskynlik beteken dat hulle 'n vergelykbare samestelling en geskiedenis het. Die temperatuur op Rhea is -174 °C in die son en tussen -200 °C en -220 °C in die skaduwee.

Rhea besit talle kraters en het helder merke op sy oppervlak. Die oppervlak kan op die basis van die digtheid van die kraters in twee geologiese gebiede verdeel word: die eerste gebied bevat kraters met 'n deursnit groter as 40 km en die tweede deel, wat in die pool- en ewenaargebiede voorkom, besit kraters met 'n deursnit wat kleiner as 40 km is. Dit dui daarop dat die oppervlak op 'n tyd opnuut gevorm is.

Die voorste halfronde het die meeste kraters en het 'n eenvormige helderheid. Net soos op Callisto het die kraters nie werklik reliëf nie, soos ook die geval op die maan en Mercurius is. Op die agterste halfrond is 'n netwerk van helder merke en strepe op 'n donker agtergrond. Daar word veronderstel dat hierdie stroke materiaal is wat deur ysvulkane versprei is, vroeg in die geskiedenis van Rhea, toe die maan nog vloeibaar aan die binnekant was.

'n Kunstenaar se voorstelling van die ring om Rhea.

NASA het op 6 Maart 2008 verklap dat die Cassini-wenteltuig bewyse gevind het dat daar materiaal in 'n ring (of moontlik ringe) om Rhea wentel - soortgelyk aan die ringe wat om Saturnus self wentel. Dit is die eerste keer dat 'n maan gevind is wat self ook moontlik 'n ring het. Bewyse vir die ring(e) se bestaan is vir die eerste keer deur Cassini in November 2005 waargeneem en wetenskaplikes het sedertdien ondersoeke gedoen wat gewys het dat Rhea se swaartekragveld, saam met die maan se wenteling om Saturnus, wel die vorming van ringe sou toelaat, asook die langdurige instandhouding daarvan.

Sien ook

Eksterne skakels