Swartrenoster: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
SassoBot (besprekings | bydraes)
k robot Bygevoeg: simple:Black Rhinoceros
JAnDbot (besprekings | bydraes)
k robot Verwyder: simple:Black Rhinoceros
Lyn 86: Lyn 86:
[[pt:Rinoceronte-negro]]
[[pt:Rinoceronte-negro]]
[[ru:Чёрный носорог]]
[[ru:Чёрный носорог]]
[[simple:Black Rhinoceros]]
[[sl:Črni nosorog]]
[[sl:Črni nosorog]]
[[sr:Црни носорог]]
[[sr:Црни носорог]]

Wysiging soos op 14:27, 27 Mei 2009

Swartrenoster
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Filum:
Klas:
Orde:
Familie:
Genus:
Diceros
Spesie:
D. bicornis
Binomiale naam
Diceros bicornis
Linnaeus, 1758
Subspesies

Diceros bicornis michaeli
Diceros bicornis longipes
Diceros bicornis minor
Diceros bicornis bicornis

Verspreiding van die swartrenoster

Die swartrenoster (Diceros bicornis) is renosterspesie endemies aan die oostelike en sentrale gebiede van Afrika. Die naam is misleidend, aangesien die renoster meer 'n donker grys-bruinerige kleur het.

Die Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur het op 7 Julie 2006 aangekondig dat een van die swartrenostersubspesies, Diceros bicornis longipes, voorlopig as uitgesterf beskou word.[1]

Daar is omtrent 3600 swartrenosters in die wêreld.

Verspreiding en habitat

Vroeër het die swartrenoster van ongeveer 10 grade Noord tot by die punt van Afrika voorkgekom. Die verspreidingsgebied is egter hewig verklein en die dier is vandag beperk tot wildreservate in Kenia, Tanzanië, Namibië, Zambië en Suid-Afrika.

Swartrenosters word aangetref in gebiede met beskikbare water, in areas tussen woud en grasvlaktes.

Voorkoms

Die maklikste manier om die swartrenoster van die witrenoster te herken is deur sy gepunte bolip wat oor sy onderlip strek (die witrenoster het 'n wyer. vierkantige bolip). 'n Volwasse swartrenoster weeg tussen 1000 en 2000 kg, 'n gemiddelde hoogte van ongeveer 160 cm en 'n lengte van 3 tot 3,7 meter (sy 70 cm-lange stert uitgesluit. 'n Ander kenmerk van enige renoster is sy horing: 'n swartrenoster se voorste horing kan tot 135 cm lang wees en sy tweede horing tot 46 cm.

Paring vind dwarsdeur die jaar plaas, alhoewel daar piektye in sommige gebiede is. Na 'n draagtyd van 18 maande gee die wyfie geboorte aan 'n enkele kalfie. Die wyfie sal elke twee tot vyf jaar geboorte skenk. Na 2,5 tot 3,5 jaar kan die kleintjie onafhanklik van sy ouers funksioneer. Wyfies is teen 4-6 jaar geslagsryp en mannetjies teen 7-9 jaar. In gevangenskap kan swartrenosters tot 45 jaar oud word.

Dieet

Swartrenosters gebruik hulle lippe om blare en ander plantagtige materiaal mee af te skeur. In kontras gebruik die witrenoster sy breë lip om gras na sy mond te "vee". Renosters benodig vars drinkwater en sal dus nie te ver van waterbronne dwaal nie.

Gedrag

Swartrnosters baai graag in vlak watergate. Die water help moontlik om die renosters af te koel, terwyl die modder hulle moontlik 'n beskermende lagie teen bytende vlieë bied. Hulle is nie trekdiere nie en hulle tuisgebied oorlap. Alhoewel mannetjies waarskynlik territoriaal is, sal hulle ander ondergeskikte mannetjies in hulle gebiede duld. Wyfies bly gewoonlik alleen saam het haar kalfies, maar sal soms 'n weggooikalfie tot die groep toelaat. Renosters baai saam in los groepe van tot 13 diere. Die swartrenosters is onvoorspelbaar en kan gevaarlik wees. Hulle het nie baie goeie oë nie, maar 'n uitstekende reuksintuig en sal mense, voertuie of kampeerplekke bestorm as hulle mense ruik. 'n Swartrenoster kan 'n spoed van 45 km/h behaal wanneer hy hardloop. Meeste bestormings is alleen bedoel om die vyand af te skrik en word nie met 'n aanval gevolg nie, maar swartrenosters kan ernstige skade berokken wanneer hulle wel aanval.

Menslike bedreiging

Die swartrenoster se horing is 'n uiters gewilde tradisionele medisyne in Sjina, Taiwan, Hong Kong en Singapoer en as 'n ornamentele dolkhandvatsel in Noord-Afrika en die Midde-Ooste. Die aanvraag vir swartrenosters se horing is so groot dat 'n beraamde 90% van alle swartrenostersterftes as gevolg van stroping vir die horing is.

Bronnelys en verwysings

  • Soogdiere van die Krugerwildtuin en ander Nasionale Parke (1979). Saamgestel deur Die Nasionale Parkeraad. 'n Publikasie van die Raad van Kuratore vir Nasionale Parke van die Republiek van Suid-Afrika. ISBN 0 86953 027 5.
  • Jansa, S. 1999. Diceros bicornis, Animal Diversity Web.
  1. "West African black rhino 'is extinct'". The Times. 7 Julie 2006. Besoek op 9 Oktober 2007.