Odin

Georg von Rosen - Oden som vandringsman, 1886 (Odin die wandelaar)

Odin, se twee raw (Huginn en Muninn) en sy twee wolwe (Geri and Freki)

Scan van het boek "Walhall", Felix und Therese Dahn, 1888

Odin (Oudnoords: Óðinn, Sweeds en Deens: Oden) word gesien as die oppergod in die Germaanse godsdiens. Wes-Germaanse name van Odin is Weda (Oud-Fries), Woden (Angelsaksies en Oudsaksies), Wodan (Oud-Frankies), Wuodan (Alemannies), Wotan of Wothan (Germaans) en Guodan (Lombardies).

Odin of Wodan (1832)

In Afrikaans, Nederlands en Engels is Woensdag na hierdie God vernoem. In Duits was Woensdag aanvanklik ook bekend as Wotanstag, maar onder invloed van die Christelike Kerk het dit uiteindelik Mittwoch (Midweek) geword.

Die woord weet (weten) is verwant aan die naam Wodan (van Oudgermaanse Watanaz).

Die naam Wodan as Oppergod van ons voorouers was algemeen in Wes-Europa, maar in Noord-Europa was hy meer bekend as Odin. Odin/Wodan woon in Gladsheimr maar ook soms in Valaskjálf vanwaar hy die hele wêreld kan sien. Ook beskik hy oor ’n spesiale saal (hal) bekend as die Walhalla. Die Walhalha is die hemel van die gestorwe krygers. Hulle word versamel en gekeur deur die Walkure.

Die naam van sy vrou is Frigg, maar hy het ook minnaresse gehad. Van sy bekendste seuns was ook bekende Germaanse Gode, naamlik: Thor of Donar, Baldr en die blinde Hodr (ook bekend as Hod of Hodur). Met Jörd (Aarde) het hy die seun Thor verwek en met ‘n Reusin die seun Vidar. Met Rindr het hy die seun Vali verwek.

Wysheid

Odin/Wodan is beskou as ’n Alwetende en Alwyse God. Hy het ook bekend gestaan as Alvader of Almagtige Vader. Odin/Wodan was die Oppergod van die Germane en daar is met ontsag oor hom gepraat. Vir Odin was kennis mag en het hy voordurend gesoek en gestreef na Kennis en Waarheid. Vir hierdie drang na kennis moes hy 'n oog afstaan aan die dwerg Mimir om uit die Bron van Wysheid te kon drink. Odin/Wodan sou ook 9 dae lank aan die Wêreldboom Yggdrasill gehang het as 'n self-offer vir die verkryging van die Geheim van Kennis. Hy sou homself ook met 'n spies gesteek het terwyl hy aan die boom gehang het (selfkastyding).

Kenmerke

Odin/Wodan word aan die volgende herken: Hy was fors gebou met ‘n lang wit baard en een oog. Hy was geklee in ‘n lang mantel en het ‘n hoed gedra. Hy het ‘n spies (Gungnir), ‘n mantel, ‘n slaprandhoed en ‘n ring (Draupnir). Vanaf hierdie ring drup daar elke negende nag, agt goue ringe af. Hierdie 8 goue ringe staan simbool vir die volgende 8 dae, waarna weer 'n heilige nag aanbreek. Die ou Germaanse week het uit 9 nagte bestaan. Odin/Wodan het twee kraaie (Huginn en Munnin) wat vir hom nuus bring. Sleipnir is sy agtbenige perd waarmee hy soos 'n stormwind deur die lug kan vlieg. Freki en Geri is Odin/Wodan se twee wolwe wat hom op die slagveld begelei.

Skepper

Odin/Wodan dateer uit die ystydperk. In hierdie tyd lek die oerkoei Audumla die reus Búri los uit die ys. Hierdie Búri is die stamvader van alle Gode. Uit Búri het Borr gekom en hy en die vroulike reus Bestla kry drie seuns: Odin/Wodan, Vili en Vé. Dit was die eerste Gode. Hulle het die eerste twee mense geskape, nl. Ask en Embla. Talle Germaanse koningsgeslagte (byvoorbeeld Volsung) beweer dat hulle van Odin/Wodan afstam.

Odin/Wodan vorm ’n goddelike drie-eenheid met Vile en Vé. Sommige bronne vermeld egter ’n drie-eenheid met Hoenir en Lodur.

Einddoel

Odin/Wodan berei homself voor vir die einde van die wêreld: Ragnarok. Krygers wat tydens hulle aardse lewe in die stryd gesterf het, word in die Einherier (elitekorps) opgeneem. Hierdie Einheri’s oefen elke dag. Wanneer die einde van die wêreld kom, sal hierdie leër saam met die Gode veg teen duistere magte onder leiding van Loki. In die Ragnarok kom Odin/Wodan te staan teen Fenrir, die Bose Wolf. Odin/Wodan verloor egter hierdie tweestryd, maar die dapper seun van Odin/Wodan, Vanir, neem wraak deur Fenrir dood te maak.

Na die Ragnarok, kom daar ’n 'Nuwe Wêreld'. Die 'Ou Wêreld' gaan onder en vergaan.

Kerstening

Met die koms van die Romeinse Christendom na Wes- en Noord-Europa, word die Germaanse godsdiens langsamerhand verdring. Die Christelike godsdiens is dikwels met die swaard en die brandstapel op die Germane afgedwing. Die ou Germaanse Gode is met die koms van die Christendom as ongewens verklaar. Hierdie ou Germaanse Gode is voortaan as duiwelsfigure beskou.

Bibliografie

• Van Egir tot Ymer: Personages en thema’s uit de Germaanse en Noorse mythologie: Paula Vermeyden en Arend Quak 2000 SUN Nijmegen.

Sien ook

• Ásatrú