Nieu-Latyn

Nieu-Latyn is 'n weergawe van Latyn van ná die Middeleeue. Dit word veral gebruik in die werk van die wetenskaplike klassifikasiesisteem, en is algemeen aangewend vanaf die 1890's deur taalkundiges en wetenskaplikes.

'n Nieu-Latynse inskrywing by die Universiteit van Salamanca (in Spanje), wat die besoek van die toentertydse prins Akihitum (Akihito) en prinses Michika (Michiko) van Japan herdenk

Geleerdes in die studie van ou-Grieks en -Latyn bedoel met die woord alle gebruik van die Latynse taal ná die Renaissance (oftewel, ná die jaar 1600).

Die klassifikasiewerk gedoen deur Carolus Linnaeus behels die belangrikste gedeelte van die Nieu-Latynse teks. Ander belangrike bydraers was Isaac Newton en Leibniz.

Alhoewel veral die tweede helfte van die 19e eeu en die hele 20ste eeu gekenmerk was deur die algemene agteruitgang van Latyn as 'n belangrike onderwerp, het vele skrywers binne die Rooms-Katolieke kerk aangehou om Nieu-Latyn as skryftaal te gebruik. Die laaste werklik betekenisvolle oorspronklike letterkundige werk in Nieu-Latyn is gedoen deur John Milton.

'n Paar bekende letterkundige werke, veral in die genre van kinderboeke is in die 20ste eeu in Nieu-Latyn vertaal. 'n Paar voorbeelde is:

• Alicia in Terra Mirabili -- Alice se avonture in wonderland
• Arbor Alma -- Die gewende boom
• Cattus Petasatus -- Die kat in die hoed
• Ferdinandus Taurus -- Ferdinand die bul
• Harrius Potter et Philosophi Lapis -- Harry Potter en die towenaar se steen
• Regulus -- Die klein prinsie
• Virent Ova, Viret Perna -- Groen eiers en ham
• Winnie Ille Pu -- Winnie-die-Poeh

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.