Ysgrond

Die Storflaket-ysgrondplato in Noord-Swede met krake weens die smelt van die ysgrond.

Ysgrond is grond onder die vriespunt van water (0°C of 32°F) vir twee jaar of langer. Ys is nie noodwendig teenwoordig nie, soos in die geval van ’n nie-poreuse rotsbodem, maar dit is meestal. Dit kom veral voor naby die Noord- en Suidpool, maar ook in baie hoë gebiede verder van die pole.

Die mate waarin die grond geys is, wissel na gelang van klimaatsveranderings. ’n Groot deel van die Noordpoolstreek is vandag met ysgrond bedek. Soms ontdooi die grond in die somer. Plantlewe kom net in die aktiewe laag voor en nie in die deel wat permanent gevries is nie. Die dikte van die aktiewe laag wissel van jaar tot jaar en van plek tot plek, maar is gewoonlik 0,6–4 meter dik. In dele met baie koue winters kan die ysgrond tot 1 493 meter dik wees, soos in die opvanggebied van die Lena- en Jana-rivier in Siberië.

Verwysings

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Engelse Wikipedia-artikel [1]

Eksterne skakels

• Internasionale Ysgrondvereniging (IPA)
• Wat is ysgrond?, opname in Kanada
• Ysgrond: ’n Bouersprobleem in Alaska
• Die Amerikaanse Ysgrondvereniging (USPA)