Stoomenjin

Prinsiep van Newcomen se stoomenjin

'n Stoomenjin in werking.

'n Stoomenjin is 'n hitte-enjin wat meganiese werk doen deur stoom as 'n werkende vloeier te gebruik.

Die idee om kookwater te gebruik met die doel om meganiese beweging te produseer het 'n lang geskiedenis, wat omtrent 2 000 jaar terug dateer. Die vroeë toestelle was nie praktiese kragprodusente nie, maar in die laaste 300 jaar het meer gevorderde ontwerpe wat bruikbare krag kon produseer 'n hoofbron van meganiese krag geword. Dit het gelei tot die Industriële Revolusie, wat begin het met toepassings vir mynwaterverwydering deur vakuumenjins te gebruik. Ontwikkelings wat daarop gevolg het, het die energie van stoom wat onder druk geplaas is gebruik deur dit om te skakel na roterende beweging. Dit het die aandrywing van vervaardigingsmasjinerie verbreed, en die bedryf daarvan in staat gestel om enige plek waar water en hout- of steenkoolbrandstowwe verkry kon word. Voorheen was dit beperk tot die ligging van waterwiele of windmeule. Hierdie kragbron sou later toegepas word in hoofaandryfmasjiene, beweegbare toestelle soos stoomtrekkers en spoorweg lokomotiewe. Moderne stoomturbines genereer omtrent 80% van die elektriese krag in die wêreld deur 'n verskeidenheid hittebronne te gebruik.

Stoomenjins is tipies buitebrandenjins, alhoewel ander eksterne hittebronne soos sonkrag, kernkrag of geotermiese krag ook gebruik kan word. Die hittesiklus is bekend as die Rankine-siklus.

In die algemene taalgebruik kan "stoomenjin" verwys na geïntegreerde stoomaanlegte soos spoorweg stoomlokomotiewe en draagbare enjins, of selfs die masjien alleen, soos in balkenjins en stasionêre stoomenjins. Gespesialiseerde toestelle soos stoomhammers en stoomheimasjiene is afhanklik van 'n stoomvoorraad vanaf 'n aparte stoomketel.