Pous Leo XIII: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
k r2.6.3) (robot Bygevoeg: mt:Papa Ljun XIII
Hansjoseph (besprekings | bydraes)
k herskryf om aan te pas by die res van die reeks; bestaande inhoud behou
Lyn 9: Lyn 9:
|opvolger=[[Pous Pius X|Pius X]]
|opvolger=[[Pous Pius X|Pius X]]
|geboortedatum=[[2 Maart]] [[1810]]
|geboortedatum=[[2 Maart]] [[1810]]
|geboorteplek= [[Carpineto Romano]], [[département]] van [[Rome]], [[Fraanse ryk]]
|geboorteplek= Carpineto Romano, Italië
|sterftedatum=[[20 Julie]] [[1903]] (93 jaar)
|sterftedatum=[[20 Julie]] [[1903]] (93 jaar)
|sterfteplek=[[Rome]], [[Italië]]
|sterfteplek=[[Rome]], [[Italië]]
|ander=Leo
|ander=Leo
}}
}}
'''Pous Leo XIII''' ([[2 Maart]] [[1810]] – [[20 Julie]] [[1903]]), was die 256ste pous van die [[Rooms-Katolieke Kerk]], hy regeer van [[1878]]-[[1903]] vir 25 jaar 5 maande en 1 dag. Hy was die oudste [[Pous]] (regeer tot die ouderdom van 93), en sy pontifikaat was die derde langste, na sy onmiddellike voorganger [[Pous Pius IX]], en [[Pous Johannes Paulus II]].


Hy is bekend vir intellektualisme, die ontwikkeling van die sosiale milieu met sy ensikliek Rerum Novarum en sy pogings om die posisie van die kerk te definieer met betrekking tot moderne denke. Hy het Rooms-Katolieke Mariologie beïnvloed en bevorder beide die Rosekrans en die skapulier. Hy het 'n rekord elf ensiklieke geskrywe oor die Rosekrans, twee nuwe Maria-skapuliere goedgekeur en was die eerste pous om die konsep van Maria as middelares ten volle te deurgrond.
'''Pous Leo XIII''' ([[2 Maart]] [[1810]] – [[20 Julie]] [[1903]]), gebore Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci aan 'n Italiaanse graafse familie, was die 256ste pous van die [[Rooms-Katolieke Kerk]], hy regeer [[1878]]-[[1903]]. Hy was die oudste [[Pous]] (regeer tot die ouderdom van 93), en het die derde langste pontifikaat, na sy onmiddellike voorganger [[Pous Pius IX|Pius IX]], en [[Pous Johannes Paulus II|Johannes Paulus II]].


==Biografie==
Hy is bekend vir intellektualisme, die ontwikkeling van die sosiale leer met sy ensikliek Rerum Novarum en sy pogings om die posisie van die kerk te definieer met betrekking tot moderne denke. Hy het Rooms-Katolieke Mariologie beïnvloed en bevorder beide die Rosekrans en die skapulier. Hy het 'n rekord elf encyclicals uitgereik op die Rosekrans, twee nuwe Mariaanse skapuliere goedgekeur en was die eerste pous om ten volle die konsep van Maria as middelares te omhels.


'''Pous Leo XIII'''<ref> De Montor, Artaud, Chevalier de. 1911. The Lives and Times of the Popes. The Catholic Publications Society, New York.</ref> is gebore as [[Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci]] (hy word algemeen [[Gioacchino Pecci]] genoem) op [[2 Maart]] [[1810]] in [[Carpineto Romano]], [[Kerklike Staat]]. Die dorpie lê net suid van Rome en was toe deel was van die Franse keiserryk. Hy was die sesde van sewe kinders van graaf Ludovico Pecci en sy vrou Anna Prosperi Buzzi, ‘n gesin van lae adel. Hy was die broer van kardinaal Giuseppi Pecci. Hoewel sy lae adelstand hom nie daarvoor kwalifiseer nie, word hy tog opgelei aan die Accademia dei Nobili (Akademie vir die adel). Hy word priester op [[31 Desember]] [[1837]] nadat hy op [[14 Februarie]] [[1837]] al aangestel is as persoonlike priester van die pous. Op [[27 April]] [[1843]] word hy aartsbiskop van Damietta. Hy maak vinnig opgang en op [[28 Januarie]] [[1843]] word hy nuntius in [[België]]. Koning Leopold I van België was die protestante matig gesind. Pecci instigeer die oprigting van die Belgiese Pouslike Kollege in Rome in 1844. Hy kom in konflik met die liberale party in België en meng hom in met die skoolstryd. Koning Leopold versoek die Vatikaan om hom terug te roep in 1846. Pecci word toe aartsbiskop van Perugia op [[27 Julie]] [[1846]]. Hy word bekend vir sy bestryding van die anti-klerikale wetgewing in Italië en die bevordering van die neo-thomisme (die teologie van Thomas van Aquinas).
{{Saadjie}}
[[Beeld:GiuseppePecciLeoXIII.jpg|thumb|right|Kardinaal Pecci]]
Op [[19 Desember]] [[1853]] word hy kardinaal met die basiliek San Crisogono in Trastevere as sy titelkerk. Op [[20 Februarie]] [[1878]] volg hy [[Pous Pius IX]] op en word gekroon op [[3 Maart]] [[1878]]. Hy regeer tot sy dood op [[20 Julie]] [[1903]] en word opgevolg deur [[Pous Pius X]].
Die naam ‘Leo’ beteken 'leeu'.
===Kerklike loopbaan===
*[[27 Januarie]] [[1843]] - Titulêr Aartsbiskop van Tamiathis.
*[[28 Januarie]] [[1843]] - Apostoliese Nuntius in België.
*[[19 Januarie]] [[1846]] – Aartsbiskop van Perugia (Italië).
*[[22 Desember]] [[1853]] – Kardinaal-Priester van San Crisogono.
*[[21 September]] [[1877]] – Kamerlengo van die Kollege van Kardinale.
*[[20 Februarie]] [[1878]] – Pous van Rome.

==Pontifikaat==
‘’’Pous Leo XIII’’’<ref>Benigni, U. (1910). Pope Leo XIII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Januarie 30, 2012 by: http://www.newadvent.org/cathen/09169a.htm</ref> <ref>Leo XIII. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.</ref>volg [[Pous Pius IX]] op [[20 Februarie]] [[1878]] op. Hy probeer om die kerk en die moderne samelewing nader aan mekaar te bring. Die “Syllabus Errorum” van [[Pous Pius IX]] het ‘n wig tussen die kerk en die samelewing gedrywe deur verskeie politieke en wetenskaplike beskouinge te veroordeel. Te midde van die demokratisering van die tweede helfte van die 19de eeu het Leo XII egter bly verkondig dat God en die kerk die bron van alle mag moet wees en nie volk en die nasie nie. Hy bestry persvryheid en vryheid van meningsuiting asook die idee dat alle kerke gelyk is. Hy droom van die herstel van die Pouslike Staat en die geestelike leierskap van die Christelike wêreld. Saam met sy staatsekretaris Mariano Rampolla versoen hy die Vatikaan met Bismarck en beëindig sodoende die “Kulturkampf”. Leo XIII is die eerste pous wat die Franse republiek gesteun het. Die Franse monargiste was nie baie gelukkig daarmee nie. Die pous het ook goeie kontakte gesmee met die nuwe republieke in Suid Amerika.

Pous Leo XIII lewe as vrywillige gevangene van die Italiaanse staat en hy roep Italiaanse katolieke op om nie aan die Italiaanse verkiesings deel te neem nie. Hy skryf verskeie ensiklieke waarvan “Rerum Novarum” (oor nuwe sake) van 1891 die bekendste is. Hy beskrywe hierin sy sosiale siening van kapitaal en arbeid. In die ensikliek “Aeterni Patris” (Ewige vader) beveel hy aan dat die teologie van Thomas van Aquino beter bestudeer word. In die algemeen bepleit hy katolieke wetenskapsbeoefening veral van die natuurwetenskappe wat in daardie tyd met wantroue bejeën is. Die konserwatiewe “ultramontane” was nie gelukkig daarmee nie. In 1833 open Leo XIII die Vatikaanse argiewe vir enige wetenskaplike ongeag sy of haar geloof met die voorbehoud dat dokumente slegs 75 jaar na hulle ontstaan bekend gemaak mag word.

Leo se toenadering tot die Anglikaanse Kerk het misluk en in sy bul “Apostolicae Curae” verklaar hy hulle priester- en biskopwydings asook die apostoliese suksessie ongeldig. Die Ortodokse Kerke se wydings is wel geldig verklaar. Leo XIII probeer om die verlies van die wêreldlike mag te herstel. Hy strewe konkordate na met verskeie lande en slaag daarin om die aansien van die pousdom aansienlik te verbeter. Hy sterf op [[20 Julie]] [[1903]] en word opgevolg deur [[Pous Pius X]]. Sy grafmonument is gemaak deur Giulio Tadolini en kan gesien word in die basiliek St. Jan van Laterane.
===Die kollege van kardinale===
Pous Leo XIII het 147 nuwe kardinale aangestel in 27 konsistories. Weens die omvang van die lys word dit '''[[Lys van kardinale aangestel deur Pous Leo XIII|hier]]''' gehou.

===Saligverklarings===
*[[14 Julie]] [[1881]] - Bertrand van Garrigue
*[[9 Desember]] [[1886]] - John Shert
*[[9 Desember]] [[1886]] - Richard Thirkeld
*[[9 Desember]] [[1886]] - Robert Johnson
*[[9 Desember]] [[1886]] - Edmund Campion
*[[9 Desember]] [[1886]] - Richard Reynolds
*[[1888]] – Francis Pontillo
*[[10 November]] [[1889]] – Jean-Gabriel Perboyre
*[[1893]] – Kluisenaar Falco
*[[29 Januarie]] [[1893]] - Gerard Majella
*[[14 Mei]] [[1893]] – Juan Alcober Figuero
*[[14 Mei]] [[1893]] – Pedro Sanz i Jordà
*[[4 April]] [[1894]] - Juan de Ávila Jijón
*[[13 Mei]] [[1895]] - Adrian Fortescue
*[[11 Februarie]] [[1895]] – Jeanne de Toulouse
*[[13 Mei]] [[1895]] - John Rugg
*[[13 Mei]] [[1895]] - John Beche ( ook Thomas Marshall)
*[[5 Oktober]] [[1899]] - Raymond delle Vigne (Raymond van Capua)
*[[27 Mei]] [[1900]] - Ignacio Clemente Delgado Cebrián
*[[3 Junie]] [[1900]] - Margarita Martinengo

===Heiligverklarings===
*[[8 Desember]] [[1881]] - Benedetto Giuseppe Labre
*[[8 Desember]] [[1881]] - Clare van Montefalco
*[[8 Desember]] [[1881]] - John Baptist de Rossi
*[[8 Desember]] [[1881]] - Lorenzo da Brindisi
*[[1883]] – Karel die Goeie (Graaf van Vlaandere)
*[[15 Januarie]] [[1887]] - Alessio Falconieri
*[[6 September]] [[1887]] - Alphonsus Rodriguez
*[[1888]] – Die sewe stigters van die Serviete Orde
*[[22 Januarie]] [[1888]] – Johannes (Jan) Berchmans
*[[1888]] - Peter Claver
*[[14 Maart]] [[1890]] - Lijdwine van Schiedam
*[[27 Mei]] [[1897]] - Antonio Maria Zaccaria
*[[27 Mei]] [[1897]] – Pierre Fourier
*[[1899]] - Bede
*[[24 Mei]] [[1900]] - Jean-Baptiste de La Salle
*[[24 Mei]] [[1900]] - Margarita van Cascia
*[[1902]] - Eurosia (ook Orosia)
===Bulle, briewe, ensiklieke en dekrete===
Pous Leo XIII het ‘n groot aantal publikasies die lig laat sien. Die belangrikste ensiklieke word hieronder gegee, maar ‘n volledige lys van sy publikasie kan [[Lys van publikasies van Pous Leo XIII|hier]] gevind word.
*[[1 September]] [[1883]] - Supremi Apostolatus Officio – Oor die verbreiding en die versterking van die Rosekransdevosie.
*[[20 April]] [[1884]] – Humanum Genus – Oor die [[Vrymesselary]].
*[[20 Junie]] [[1888]] – Libertas Praestantissimum – Oor die menslike vryheid.
*[[15 Mei]] [[1891]] – Rerum Novarum – Oor kapitaal en arbeid.
*[[22 September]] [[1891]] – Octobre Mense – Oor die Rosekransdevosie in die maand Oktober.
*[[18 November]] [[1893]] – Providentissimus Deus – Oor Bybelstudie.

==Bibliografie==
*Artaud de Montor, Alexis, Chevalier de. (1911) The lives and times of the popes (vertaal vanaf "Les vies des papes") The Catholic publication Society of America, New York. Heruitgee: Kessinger Publishing. http://www.saint-mike.org/library/ papal_library/default.asp
*Duff, Eamon (2001). ''Saints and Sinners: A History of the Popes'', Yale University Press. ISBN 0300091656.
*Maxwell-Stuart, P. G. (2002). ''Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present'', Thames & Hudson. ISBN 0500017980.

==Verwysings==
{{reflist}}
{{refbegin}}

{{refeindig}}
==Eksterne skakels==
{{En-Wikisource info|Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Leo XIII}}
*{{CE|http://www.newadvent.org/cathen/09169a.htm}}
*{{CF|http://www.catholic-forum.com/saints/pope0256.htm}}
*{{PTA|http://www.cfpeople.org/Books/Pope/POPEp254.htm#T1}}
*{{Bulle|http://www.papalencyclicals.net/Leo13/index.htm}}
*{{VH|http://www.vaticanhistory.de/vh/html/leo_xiii_1.html}}
*{{CA|http://www2.fiu.edu/~mirandas/bios1853-ii.htm#Pecci}}
*{{CH|http://www.catholic-hierarchy.org/bishop/bpecci.html}}
*{{Giga|http://www.gcatholic.com/hierarchy/pope/L13.htm}}
*{{PapalLib|Saint-Mike Papal library skakel}}
{{Commons-kategorie|Leo XIII|Leo XIII}}

==Nota==
Saamgestel en vertaal uit die [[:nl:Paus Leo XIII|Nederlandse]], [[:en:Pope Leo XIII|Engelse]], [[:de:Leo XIII.|Duitse]] en [[:fr:Léon XIII|Franse]] wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.


==Opvolging==
==Opvolging==
{{s-start}}
{{s-start}}
{{s-bef|voor=Filipo de Angelis}}
{{s-ttl|titel=Kamerlengo van die Kollege van Kardinale|jare=[[1877]] – [[1878]]}}
{{s-aft|na=Camillo di Pietro}}
{{s-bef|voor=[[Pous Pius IX|Pius IX]]}}
{{s-bef|voor=[[Pous Pius IX|Pius IX]]}}
{{s-ttl|titel=Pous (Pontifex Maximus)|jare=[[1878]] – [[1903]]}}
{{s-ttl|titel=Pous (Pontifex Maximus)|jare=[[1878]] – [[1903]]}}
{{s-aft|na=[[Pous Pius X|Pius X]]}}
{{s-aft|na=[[Pous Pius X|Pius X]]}}

|}


{{pouse}}
{{pouse}}
{{teenpouse}}
{{teenpouse}}
[[Kategorie: Pouse|Leo III]]
[[Kategorie: Italiaanse pouse|Leo III]]
[[Kategorie: Rooms-Katolieke Kerk]]


Basis URL: http://nl.wikipedia.org/wiki/Paus_Leo_XIII
[[Kategorie:Pouse|Leo XIII]]
[[Kategorie:Italiaanse pouse|Leo XIII]]

{{Link FA|fi}}


[[ar:ليون الثالث عشر]]
[[ar:ليون الثالث عشر]]
[[ay:Liyun XIII]]
[[ay:Liyun XIII]]
[[az:XIII Lev]]
[[az:XIII Lev]]
[[bar:Leo XIII.]]
[[be:Леў XIII, Папа Рымскі]]
[[be:Леў XIII, Папа Рымскі]]
[[bg:Лъв XIII]]
[[bg:Лъв XIII]]
Lyn 70: Lyn 167:
[[la:Leo XIII]]
[[la:Leo XIII]]
[[lt:Leonas XIII]]
[[lt:Leonas XIII]]
[[lv:Leons XIII]]
[[mk:Папа Лав XIII]]
[[mk:Папа Лав XIII]]
[[mr:पोप लिओ तेरावा]]
[[mr:पोप लिओ तेरावा]]
[[ms:Paus Leo XIII]]
[[ms:Paus Leo XIII]]
[[mt:Papa Ljun XIII]]
[[nl:Paus Leo XIII]]
[[nl:Paus Leo XIII]]
[[no:Leo XIII]]
[[no:Leo XIII]]

Wysiging soos op 07:33, 26 April 2012

Pous Leo XIII
Geboortenaam Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci
Pontifikaat begin 20 Februarie 1878
Pontifikaat eindig 20 Julie 1903
Voorganger Pius IX
Opvolger Pius X
Gebore 2 Maart 1810
Carpineto Romano, Italië
Sterf 20 Julie 1903 (93 jaar)
Rome, Italië
Ander pouse genaamd Leo

Pous Leo XIII (2 Maart 181020 Julie 1903), was die 256ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk, hy regeer van 1878-1903 vir 25 jaar 5 maande en 1 dag. Hy was die oudste Pous (regeer tot die ouderdom van 93), en sy pontifikaat was die derde langste, na sy onmiddellike voorganger Pous Pius IX, en Pous Johannes Paulus II.

Hy is bekend vir intellektualisme, die ontwikkeling van die sosiale milieu met sy ensikliek Rerum Novarum en sy pogings om die posisie van die kerk te definieer met betrekking tot moderne denke. Hy het Rooms-Katolieke Mariologie beïnvloed en bevorder beide die Rosekrans en die skapulier. Hy het 'n rekord elf ensiklieke geskrywe oor die Rosekrans, twee nuwe Maria-skapuliere goedgekeur en was die eerste pous om die konsep van Maria as middelares ten volle te deurgrond.

Biografie

Pous Leo XIII[1] is gebore as Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci (hy word algemeen Gioacchino Pecci genoem) op 2 Maart 1810 in Carpineto Romano, Kerklike Staat. Die dorpie lê net suid van Rome en was toe deel was van die Franse keiserryk. Hy was die sesde van sewe kinders van graaf Ludovico Pecci en sy vrou Anna Prosperi Buzzi, ‘n gesin van lae adel. Hy was die broer van kardinaal Giuseppi Pecci. Hoewel sy lae adelstand hom nie daarvoor kwalifiseer nie, word hy tog opgelei aan die Accademia dei Nobili (Akademie vir die adel). Hy word priester op 31 Desember 1837 nadat hy op 14 Februarie 1837 al aangestel is as persoonlike priester van die pous. Op 27 April 1843 word hy aartsbiskop van Damietta. Hy maak vinnig opgang en op 28 Januarie 1843 word hy nuntius in België. Koning Leopold I van België was die protestante matig gesind. Pecci instigeer die oprigting van die Belgiese Pouslike Kollege in Rome in 1844. Hy kom in konflik met die liberale party in België en meng hom in met die skoolstryd. Koning Leopold versoek die Vatikaan om hom terug te roep in 1846. Pecci word toe aartsbiskop van Perugia op 27 Julie 1846. Hy word bekend vir sy bestryding van die anti-klerikale wetgewing in Italië en die bevordering van die neo-thomisme (die teologie van Thomas van Aquinas).

Kardinaal Pecci

Op 19 Desember 1853 word hy kardinaal met die basiliek San Crisogono in Trastevere as sy titelkerk. Op 20 Februarie 1878 volg hy Pous Pius IX op en word gekroon op 3 Maart 1878. Hy regeer tot sy dood op 20 Julie 1903 en word opgevolg deur Pous Pius X. Die naam ‘Leo’ beteken 'leeu'.

Kerklike loopbaan

Pontifikaat

‘’’Pous Leo XIII’’’[2] [3]volg Pous Pius IX op 20 Februarie 1878 op. Hy probeer om die kerk en die moderne samelewing nader aan mekaar te bring. Die “Syllabus Errorum” van Pous Pius IX het ‘n wig tussen die kerk en die samelewing gedrywe deur verskeie politieke en wetenskaplike beskouinge te veroordeel. Te midde van die demokratisering van die tweede helfte van die 19de eeu het Leo XII egter bly verkondig dat God en die kerk die bron van alle mag moet wees en nie volk en die nasie nie. Hy bestry persvryheid en vryheid van meningsuiting asook die idee dat alle kerke gelyk is. Hy droom van die herstel van die Pouslike Staat en die geestelike leierskap van die Christelike wêreld. Saam met sy staatsekretaris Mariano Rampolla versoen hy die Vatikaan met Bismarck en beëindig sodoende die “Kulturkampf”. Leo XIII is die eerste pous wat die Franse republiek gesteun het. Die Franse monargiste was nie baie gelukkig daarmee nie. Die pous het ook goeie kontakte gesmee met die nuwe republieke in Suid Amerika.

Pous Leo XIII lewe as vrywillige gevangene van die Italiaanse staat en hy roep Italiaanse katolieke op om nie aan die Italiaanse verkiesings deel te neem nie. Hy skryf verskeie ensiklieke waarvan “Rerum Novarum” (oor nuwe sake) van 1891 die bekendste is. Hy beskrywe hierin sy sosiale siening van kapitaal en arbeid. In die ensikliek “Aeterni Patris” (Ewige vader) beveel hy aan dat die teologie van Thomas van Aquino beter bestudeer word. In die algemeen bepleit hy katolieke wetenskapsbeoefening veral van die natuurwetenskappe wat in daardie tyd met wantroue bejeën is. Die konserwatiewe “ultramontane” was nie gelukkig daarmee nie. In 1833 open Leo XIII die Vatikaanse argiewe vir enige wetenskaplike ongeag sy of haar geloof met die voorbehoud dat dokumente slegs 75 jaar na hulle ontstaan bekend gemaak mag word.

Leo se toenadering tot die Anglikaanse Kerk het misluk en in sy bul “Apostolicae Curae” verklaar hy hulle priester- en biskopwydings asook die apostoliese suksessie ongeldig. Die Ortodokse Kerke se wydings is wel geldig verklaar. Leo XIII probeer om die verlies van die wêreldlike mag te herstel. Hy strewe konkordate na met verskeie lande en slaag daarin om die aansien van die pousdom aansienlik te verbeter. Hy sterf op 20 Julie 1903 en word opgevolg deur Pous Pius X. Sy grafmonument is gemaak deur Giulio Tadolini en kan gesien word in die basiliek St. Jan van Laterane.

Die kollege van kardinale

Pous Leo XIII het 147 nuwe kardinale aangestel in 27 konsistories. Weens die omvang van die lys word dit hier gehou.

Saligverklarings

Heiligverklarings

Bulle, briewe, ensiklieke en dekrete

Pous Leo XIII het ‘n groot aantal publikasies die lig laat sien. Die belangrikste ensiklieke word hieronder gegee, maar ‘n volledige lys van sy publikasie kan hier gevind word.

Bibliografie

  • Artaud de Montor, Alexis, Chevalier de. (1911) The lives and times of the popes (vertaal vanaf "Les vies des papes") The Catholic publication Society of America, New York. Heruitgee: Kessinger Publishing. http://www.saint-mike.org/library/ papal_library/default.asp
  • Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0300091656.
  • Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0500017980.

Verwysings

  1. De Montor, Artaud, Chevalier de. 1911. The Lives and Times of the Popes. The Catholic Publications Society, New York.
  2. Benigni, U. (1910). Pope Leo XIII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Januarie 30, 2012 by: http://www.newadvent.org/cathen/09169a.htm
  3. Leo XIII. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.

Eksterne skakels

Wikisource
Wikisource
Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:
  • PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)
  • Bulle 'n Databasis van pouslike ensiklieke, dekrete en bulle (in Engels)
  • Inskrywing in die Giga Catholic Information (Engels).
  • [Saint-Mike Papal library skakel Inskrywing] in die Saint-Mike Papal Library (Engels).

Nota

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.

Opvolging

Voorafgegaan deur
Filipo de Angelis
Kamerlengo van die Kollege van Kardinale
18771878
Opgevolg deur
Camillo di Pietro
Voorafgegaan deur
Pius IX
Pous (Pontifex Maximus)
18781903
Opgevolg deur
Pius X

Basis URL: http://nl.wikipedia.org/wiki/Paus_Leo_XIII