Jacob Zuma

Jacob Zuma
Jacob Zuma
14de President van Suid-Afrika
Ampsbekleër
Termynaanvang 9 Mei 2009
Voorafgegaan deur	Kgalema Motlanthe
Persoonlike besonderhede
Gebore	12 April 1942 Nkandla, KwaZoeloe-Natal, Suid-Afrika
Nasionaliteit	not-american
Politieke party	African National Congress

Jacob Gedleyihlekisa Zuma (gebore 12 April 1942, Nkandla, KwaZoeloe-Natal (Suid-Afrika)) is die president van Suid-Afrika sowel as van die land se regerende politieke party, die ANC en 'n voormalige Adjunkpresident van die Republiek van Suid-Afrika. Hy is 'n gewilde figuur, selfs oor politieke grense heen, maar word as omstrede gesien sedert sy finansiële adviseur skuldig bevind en veroordeel is weens korrupsie en bedrog. Hierdie gebeure het in Junie 2005 tot Zuma se afdanking as Visepresident van Suid-Afrika gelei. Zuma se stamnaam is Msholozi wat ook deur sy ondersteuners gebruik word om na hom te verwys.

Zuma is kort na sy afdanking as Visepresident van Suid-Afrika formeel aangekla van korrupsie. Die saak is egter van die rol geskrap nadat die staatsaanklaer se aansoek om uitstel van die handgewys is. In Desember 2005 is Zuma ook in die Johannesburgse hooggeregshof van verkragting aangekla. Die beweerde slagoffer, die dogter van 'n ontslape vriend van Zuma uit die struggle-era, was MIV-positief, 'n feit wat aan Zuma bekend was. Op 8 Mei 2006 het die hof die aanklagte van die hand gewys in 'n beslissing waarin die regter met die verdediging saam gestem het dat die betrokke seksuele daad konsensueel was. Gedurende die verhoor het Zuma erken dat hy onbeskermde seks met sy aanklaer gehad het maar dat hy na die tyd gestort het om die risiko om MIV op te doen te verminder. Die stelling is deur die regter, gesondheidskundiges en VIGS-aktiviste vooroordeel. Spotprenttekenaars soos Zapiro het ook daarmee spotgedryf.

As moontlik die mees prominente Zoeloe ANC-politikus, en 'n leier onder linksgesinde ondersteuningsgroepe binne die ANC, kon hy steeds staatmaak op aansienlike ondersteuning selfs na sy afdanking as Visepresident van die land. Sy ondersteuningsbasis bring mee dat hy daarin slaag om sy rol as Visepresident van die ANC te behou. Op 18 Desember 2007 het hy by die ANC se 2007 nasionale kongres in Pietersburg (ook Polokwane) die President van Suid-Afrika en vorige leier van die ANC met 2 329 teen 1 505 stemme geklop om die nuwe president van die ANC te word.

Die hoof oorblywende struikelblok tot Zuma se veldtog om President van Suid-Afrika te word is moontlike verdere korrupsieaanklagte wat deur die Nasionale Vervolgingsgesag gemaak mag word..

Vroeë jare en familie

Zuma is op 12 April 1942 in Nkandla, wat in nou in die KwaZulu-Natalprovinsie is, gebore. Zuma het sy kinderjare deur tussen Zoeloeland en die voorstede van Durban deurgebring. Sy vader was 'n polisieman, wat teen die einde van die Tweede Wêreldoorlog gesterf het toe Zuma nog 'n jong seun was. Hy het as jong seun beeste opgepas en het geen formele onderwys ontvang nie. Sy stamnaam is Msholozi.

Hy het op 'n vroeë ouderdom by politiek betrokke geraak en in 1959 by die ANC aangesluit. Hy het in 1962, na die verbanning van die ANC in 1960, 'n aktiewe lid van Umkhonto we Sizwe geword.

Zuma het ook sy eerste vrou, met wie hy steeds getroud is, Gertrude Sizakele Khumalo, in 1959 ontmoet. Hy het geen kinders by sy eerste vrou wat as "MaKhumalo" of "MaShobane" bekend staan en by Zuma se huis in Nklanda woon. Zuma het later nog twee vroue gevat terwyl hy in ballingskap in buurlande van Suid-Afrika was. Sy tweede vrou was Me. Kate Mantsho, ’n lugwaardin van die Mosambiekse lugdiens saam met wie hy vier kinders gehad het. Mantsho het in 2000 selfmoord gepleeg ná ’n huwelik van 24 jaar. In die 1980’s het hy sy volgende vrou, Me. Nkosazana Dlamini, tans Minister van Buitelandse Sake, in Swaziland ontmoet terwyl sy by die Mbabane-staatshospitaal gewerk het. Hulle het vier kinders saam gehad en is in 1998 geskei.

In 2002 is Zuma weer getroud met Mantuli Zuma saam met wie hy reeds twee kinder het. Sy jongste vrou, die vyfde, is Thobeka Stacy Mabhija, vir wie hy onlangs lobolo betaal het en by wie hy reeds twee kinders het. Verder het Zuma 'n kind by Minah Shongwe, suster van Regter Jeremiah Shongwe, wat hom van Zuma se verkragtingsaak onttrek het.

Deelname aan die Stryd teen Apartheid

Gevangenis en bannelingskap

In 1963 is hy saam met 'n groep van 45 rekrute naby Zeerust in die Wes-Transvaal, tans deel van die Noordwes provinsie in hegtenis geneem. Hy is skuldig bevind aan sameswering om die regering omver te werp en tot 10 jaar gevangenisstraf gevonnis wat hy op Robbeneiland saam met Nelson Mandela, wat terselfdertyd weens 'n ander insident in gevangenis geneem is, uitgedien het.

Na sy vrylating was hy instrumenteel in die hervestiging van die ANC ondergrondse strukture in die Natal provinsie. Hy het Suid-Afrika in 1975 verlaat en was eers in Swaziland en toe in Mosambiek gebaseer waar hy na die Soweto-opstand met duisende uitgewekenes gewerk het.

Hy het in 1977 lid geword van die ANC se Nasionale Uitvoerende Komitee. Hy het ook gedien as Adjunkhoofafgevaardigde van die ANC in Mosambiek, 'n pos wat hy beklee het tot die ondertekening van die Nkomati-Ooreenkoms tussen die Mosambiekse en Suid-Afrikaanse regerings in 1984. Na die ondertekening van die ooreenkoms is hy aangestel as Hoofafgevaardigde van die ANC. Zuma is gedwing om Mosambiek in Januarie 1987 te verlaat na aansienlike druk op die Mosambiekse regering deur die PW Botha regime. Hy het na die ANC Hoofkantoor in Lusaka, Zambië, geskuif waar hy aangestel is as Hoof van Ondergrondse Strukture en kort daarna as Hoof van die Intelligensie Afdeling.

Hy het op die ANC se politieke en militêre raad gedien toe dit in die middel-1980's gevorm is.

Terugkeer na Suid-Afrika

Na die ontbanning van die ANC in Februarie 1990 was hy een van die eerste ANC leiers om na Suid-Afrika terug te keer om met die onderhandelingsproses te begin. In 1990 is hy verkies tot Voorsitter van die ANC in die Suid-Natal gebied, en het hy 'n leidende rol gespeel in die bekamping van politieke geweld in die gebied tussen lede van die ANC en die Inkatha Vryheidsparty. Die IVP, gelei deur Mangosuthu Buthelezi, het op daardie stadium heelwat klem gelê op Zoeloetrots en politieke mag. In dié konteks was Zuma se Zoeloe erfenis deurslaggewend in ANC-pogings om die geweld te beëindig. Die ANC se strategie was om politieke eerder as stamverband te beklemtoon as die oorsaak van die geweld en om ondersteuning onder Zoeloes in die gebied te werf.

Hy is in die jaar daarna verkies tot Onder-Sekretaris-Generaal van die ANC en in Januarie 1994 is hy genomineer as die ANC-kandidaat vir die Premierskap van KwaZoeloe-Natal.

Politieke loopbaan

Opkoms as nasionale leier

Na die eerste veelrassige verkiesing in Suid-Afrika in 1994 is Zuma aangestel as 'n Lid van die Uitvoerende Komitee vir ekonomiese aangeleenthede en toerisme vir die KZN provinsiale regering nadat sy kandidaatskap vir adjunkpresident van die ANC terug getrek het om Thabo Mbeki toe te laat om onbestrede tot die amp verkies te word. In Desember 1994 is hy verkies tot Nasionale Voorsitter van die ANC en voorsitter van die ANC in KwaZoeloe-Natal, en is later herverkies tot die amp in 1996. Hy is in Desember 1997 by die ANC se Nasionale Kongres in Mafikeng tot adjunkpresident van die ANC verkies.

Termyn as adjunkpresident van Suid-Afrika

Zuma is in Junie 1999 deur die nuutaangestelde President Mbeki aangestel as Adjunkpresident van Suid-Afrika. Hy is algemeen gesien as die natuurlike opvolger tot die presidensie wanneer Thabo Mbeki uit die pos aftree.

As Adjunkpresident was hy betrokke by verskeie buitelandse sake aangeleenthede soos bilaterale verhoudinge met onder meer Swede, Nigerië, Duitsland, Australië en Sjina. Verder was hy betrokke by Nepad en die Afrika Unie sake en die bemiddeling van vrede pogings in die groot-mere state. In die verband het hy in Kampala saam met President Yoweri Museveni van Uganda opgetree as bemiddelaar in die Burundi-vredesproses.

Sy pligte in die amp het ook die voorsitterskap van die Suid-Afrikaanse Nasionale VIGS-raad Ingesluit. Die VIGS-raad is 'n hoëvlak multisektorale liggaam wat die doelstelling het om 'n leierskap rol te speel in die bou van konsensus oor VIGS beleid en strategie.

Op 18 April 2002 is die Morele Heropboubeweging (Engels: Moral Regeneration Movement) by die Waterkloof Lugmagbasis in Pretoria geloods. Die organisasie is gestig na 'n aantal skokkende misdade soos die verkragting van babas. Zuma is in sy hoedanigheid as adjunkpresident verantwoordelikheid vir die inisiatief aangesê. In dié rol het hy verskeie toesprake oor die onderwerp gelewer. In die toesprake het hy gepleit dat die boodskap dat morele hernuwing die verantwoordelikheid van elke Suid-Afrikaner is, en nie net dié van die beweging se leierskap of die regering nie. Hy het ook gesê dat "Elke Suid-Afrikaner moet 'n agent vir morele heropbou wees". Op 10 Februarie 2003 het die parlementslid Raenette Taljaard, wat die amptelike opposisie, die Demokratiese Alliansie, se woordvoerder oor Suid-Afrika se Wapentransaksie in 'n brief aan President Mbeki gevra of of hy dit as van pas beskou dat daar 'n wolk van agterdog oor die adjunkpresident hang wat belas is met die veldtog vir morele hernuwing en heropbou. Mbeki het in 'n geskrewe antwoord bevestig dat Zuma steeds die veldtog sou lei waarop Taljaard gereageer het dat as dit die soort morele leiding is wat 'n mens nie verbaas sou laat as die aantal Yengeni's sou vermenigvuldig nie.

Tydens sy amp as adjunkpresident het hy in Junie 1998 het Zuma van Dr. Nkosazana Dlamini-Zuma, op daardie stadium Minister van Buitelandse Sake van Suid-Afrika, geskei.

ANC-leierskapstryd

Terwyl Zuma as Adjunkpresident gedien het, het hy aansienlike steun geniet uit die linkervleuel van die ANC, insluitend baie in die ANC Jeugliga, die Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party en COSATU. Terwyl Zuma korrupsie-aanklagte in die gesig gestaar het, het die organisasies Zuma aanhou ondersteun. Ondersteuning van die half-outonome strukture binne die party het Zuma gehelp om ondersteuning te behou selfs nadat hy die Adjunkpresidentskap verloor het. Hy is byvoorbeeld heraangestel as ANC visepresident nadat hy kort na Schaik se skuldigbevinding uit die pos bedank het. Hy het ook 'n salaris van die party ontvang vir die pos -- 'n voorreg wat nie te vore deur bekleërs van die pos geniet is nie.

Zuma se afdanking is op twee maniere geïnterpreteer. Baie Suid-Afrikaanse en buitelandse waarnemers het dit geloof as 'n duidelike teken dat die Suid-Afrikaanse regering toegewyd is tot die uitroei van korrupsie binne sy eie geledere. Aan die anderkant het sommige mense in Suid-Afrika klem geplaas op die feit dat Zuma en Mbeki verskillende ondersteuningbasisse binne die ANC verteenwoordig. Sommige linksgesindes het sy afdanking gesien as 'n geleentheid vir Mbeki se meer markgerigte vleuel in die party om hulle opkoms verder te verstewig, en samesweringsteorië oor Zuma se uit die weg ruiming doen in sommige kringe die rondte.

Zuma se saak het by elkeen van sy korrupsieverwante hofverskynings in 2005 groot skares ondersteuners ter ondersteuning van sy saak getrek. Tydens een van die hofverskynings het Zuma ondersteuners t-hemde met Mbeki se beeld op verbrand. Dit is deur die ANC veroordeel en Zuma en sy bondgenote het pleit vir 'n terugkeer na partydissipline vir komende byeenkomste. By die volgende hofverskyning in November 2005 het duisende Zuma-ondersteuners vergader om hom te ondersteun; hy het die skare in Durban in Zoeloe toegespreek en partyeenheid bepleit. Hy het by die geleentheid die apartheid-era struggle-lied Leth' umshini wam' met lirieke wat, as dit letterlik vertaal word, beteken "bring my my masjien" maar wat na 'n masjiengeweer verwys. Tydens 'n Oktobertoer vir die ANC Jeugliga elders in die land is Zuma ook deur groot skares toegejuig. Hoewel sy volgehoue gewildheid ten minste gedeeltelik gegrond is op intra-party politiek word daar gemeen dat Zoeloe benadering tot lojaliteit en behulpsaamheid ook 'n faktor was.

As gevolg van ondersteuning deur elemente in die party bly Zuma 'n kredietwaardige politiese figuur; baie het geglo dat al wat tussen hom en die presidentskap staan 'n geloofwaardige verdediging is teen die korrupsie-aanklagte wat teen hom gemaak is. Dit is 'n taak wat bemoeilik is maar geensins onmoontlik gemaak is deur die onomwonde oordeel teen Shaik nie. Politieke kommentators wat glo dat Zuma moontlik steeds die presidentskap in 2009 kan bekom betwyfel ook dat Zuma linksgesindes werklik sal kan bevredig aangesien dieselfde globale en nasionale ekonomiese beperkinge wat Mbeki se presidentskap help vorm het ook in die volgende presidensiële termyn van toepassing sal wees.

Omstredenheid

Korrupsie-aanklagte

Bulelani Ngcuka, op daardie tydstip Nasionale Direkteur van Openbare Vervolging, het aantygings van magsmisbruik teen beide Zuma en die hoofsweep van die ANC, Tony Yengeni ondersoek. Dit het gegaan oor die onbehoorlike beïnvloeding in Suid-Afrika se omstrede wapentransaksie, en die vraag of finansiële voordeel daaruit voortgespruit het. Terwyl Yengeni skuldig bevind is, is die saak teen Zuma laat vaar. Ngcuka het gestel dat "…that there was prima facie evidence of corruption, but insufficient to win the case in court". Ngcuka het die staatsdiens na die insident verlaat om 'n loopbaan in privaat praktyk te volg.

In 2004 het Zuma 'n sleutelfiguur in die Schabir Shaik verhoor geword. Schabir Shaik, 'n Durbanse sakeman en ook Zuma se finansiële adviseur, is ondervra oor die aankoop van Valour class patrol corvettes deur Suid-Afrika, 'n voorgestelde waterfrontontwikkeling in Durban, en rojale spandering op Zuma se woning in Nkandla. Op 2 Junie 2005 is Shaik skuldig bevind en gevonnis tot 15 jaar tronkstraf. Die regter, Hillary Squires het die verhouding tussen Zuma en Shaik as algemeen korrup beskryf.

Na twaalf dae van intense mediagissing oor Zuma se toekoms het President Thabo Mbeki hom op 14 Junie 2005 van al sy pligte as Adjunkpresident onthef. Mbeki het in 'n gesamentlike sitting van die parlement verklaar: "in die belang van die agbare Adjunkpresident, die regering, ons jong demokratiese stelsel en ons land, sal dit die beste wees om die agbare Jacob Zuma van sy verantwoordelikhede as Adjunkresident van die republiek en lid van die kabinet te onthef." (Engels: "in the interest of the honourable deputy president, the government, our young democratic system and our country, it would be best to release the honourable Jacob Zuma from his responsibilities as deputy president of the republic and member of the cabinet.")

Kort daarna het die Nasionale Vervolgingsowerheid aangekondig dat dit Zuma op twee klagte van korrupsie sou aankla. Die verhoordatum is geskeduleer vir 31 Julie 2006 .

Op 20 September 2006 het regter Herbert Msimang Zuma se korrupsieverhoor egter van die Durbanse Hooggeregshofrol geskrap.. Die Staat se swak hantering van die Zuma-saak het dit vir Msimang onmoontlik gemaak om die saak verder uit te stel. Daarna het die Nasionale Vervolgingsgesag, soos uit politieke oorde verwag, weer vir Zuma aangekla.

Regter Chris Nicholson het op 12 September 2008 die saak teen Zuma in die Pietermaritzburgse hooggeregshof ongeldig verklaar. Die regter het gesê die uitspraak het niks met Zuma se skuld of onskuld te doen nie, maar met die onbillike administrasie van geregtigheid. Hy het ook die regering gekritiseer vir hulle politisering van die saak.

Verkragtingsaak

'n Skare ondersteuners en nuuskieriges buite die Johannesburgse hooggeregshof tydens die regter se uitspraak op 8 Mei 2006.

In November 2005 is 'n ondersoek na klagtes dat Zuma 'n 31 jaar oue familievriend by sy woning in Forest Town, Johannesburg verkrag het begin. Reeds voor die klagte aanhangig gemaak is het die media verslag gedoen dat die beweerde slagoffer 'n lid van 'n prominente ANC-familie was en ook 'n VIGS-aktivis is; en dat Zuma toegegee het dat hy 'n konsensuele seksuele verhouding met die vrou gehad het.

Op die oggend van 6 Desember 2005 is 'n formele verkragtingsaanklag teen Zuma gemaak. Zuma het die klagtes heftig ontken en sy politiese verbintenis tot die bekamping van seksuele geweld bevestig. Voor die klagtes formeel gelê is, het gerugte oor die verkragtingbeskuldigings in November die rondte begin doen. Dit het begin lyk of Zuma se politiese vooruitsigte begin versleg het. Voormalige bondgenote het begin stellings maak wat lyk of hulle hulle van Zuma distansieer. Verslae het verskyn wat beweer het dat hy waarskynlik uit sy partypos sou bedank. 'n Paar van sy ondersteuners het getrou gebly maar teen die tyd dat die aanklagtes in Desember gelê word het meeste mense saam gestem dat die politieke magte wat agter Zuma geskaar het 'n nuwe vaandeldraer sou moes vind.

Dit het aanvanklik gelyk of die verkragtingaanklagte Zuma se ondersteuners se vaart gestuit het. Maar in 'n verhoor voor sy verkragtingsaak het duisende Zuma ondersteuners weer by die hof vergader, terwyl 'n kleiner groep antiverkragtinggroepe namens die beweerde verkragtingslagoffer betoog het. Zuma het die omstrede "Mshini" strydlied vir die skare gesing, en woordvoerders van die ANC Jeugliga en Kommunistiese Party Jeugliga het hulle steun vir Zuma uitgespreek. Gedurende die verloop van Zuma se verkragtingsaak het berigte opgeduik dat die Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party (SAKP) diep verdeeld is oor hoe die Zuma-aangeleentheid en die SAKP se verhouding met hom aangespreek moet word. Baie lede van die party se jeugvleuel het Zuma ondersteun terwyl ander mense in die SAKP skepties gestaan het oor die waarde daarvan om hulle by 'n spesifieke persoon te skaar eerder as om op die beginsels van regering te fokus.

Ondanks die wegbreek van voormalige ondersteuners het Zuma-staatmakers aangehou om by die hof byeen te kom. In 'n voorval wat later deur die Vriende van Jacob Zuma veroordeel is, het 'n groep van meestal vroulike Zumaondersteuners onderklere en foto's van die beweerde slagoffer brand terwyl hulle die slagspreuk "Burn this bitch" geskree het. Antiverkragtingsgroepe het die gereelde aanvalle op die integriteit en morele stand van Zuma se beskuldiger, beledigings wat op 'n goeie vriend van die klaer geskree is en klippe wat na vrouelede van die skare gegooi is nadat hulle vir die klaer aangesien is gekritiseer.. Zuma se verdedigingspan het getuienis oor die vrou se seksuele geskiedenis aangebied en gestel dat die seks wat plaasgevind het konsensueel was; die aanklaers het beweer dat haar gebrek aan weerstand as gevolg van skok was. Die verhoor het ook tot omstredenheid gelei toe Zuma erken dat hy nie 'n kondoom gebruik het toe hy seks gehad het met die vrou nie, ten spyte daarvan dat hy bewus was dat sy MIV-positief is. Hy het in die hof aangevoer dat hy gestort het om sy aansteekrisiko te verminder. Dit het MIV-opvoeders ontstig wat beklemtoon dat dit niks sou doen om MIV oordrag te verhinder nie.

Zuma is op 8 Mei 2006 deur regter Willem van der Merwe onskuldig bevind op die aanklag van verkragting. Die regter het die bevinding gebaseer op die sy analise van die getuienis wat op die volgende punte gefokus was: Ongeloofwaardige getuienis en verklarings deur SAPD getuies omtrent die verskil in die klaagster en die beskuldigde se weergawes van die toneel van die beweerde verkragting. Die verskil en ontleding van die sielkundige verslae en getuienis wat vir die staat en die klaagster voor die hof geplaas is. Die regter se gevolgtrekking dat die klaagster 'n geneigdheid het om valse verkragtingsaantygings te maak.

Vroueregte

In 2004 toe Zuma nog Adjunkpresident was het hy hom uitgespreek ten gunste van tradisionele maagdelikheidstoetse wat in die Zoeloe en Swazi gemeenskappe uitgevoer word. Hy het jong meisies aangemoedig om maagdelikheidstoetse te ondergaan om die verspreiding van MIV/VIGS en tienerswangerskap te bekamp. Menseregtegroepe het beswaar gemaak dat die gebruik van maagdelikheidstoetse 'n menseregteskending is.

Homoseksualiteit en selfdegeslaghuwelike

In September 2006 het Zuma na bewering tydens sy Erfenisdagtoespraak in KwaDukuza gesê dat 'n ungqingili (homoseksuele persoon) in sy jonger dae nooit voor hom gestaan het nie, want hy sou hom “platgeslaan het”. Hy het na bewering ook gesê dat huwelike tussen mense van dieselfde geslag ’n skande teen die nasie en teen God is. Zuma het later "onvoorwaardelik" om verskoning gevra vir die "pyn en woede" wat sy uitlatings kon veroorsaak het. Hy het ter selfde tyd ook gesê dat hy "die verdienstelike bydrae van baie gay en lesbiese landgenote gemaak het in die vryheidstryd en die rol wat hulle steeds speel in die bou van 'n suksesvolle nie-rassige, nie-diskriminêre Suid-Afrika, respekteer, erken en prys".

Zuma se verskoning het gemengde reaksie uitgelok aangesien sommige organisasies gevoel het dat hy slegs om verskoning gevra het vir die gevoelens wat sy stellings ontlont het en nie vir die stellings self nie.

Analise

Zuma se opvolger as Visepresident van Suid-Afrika is Phumzile Mlambo-Ngcuka (die vrou van Bulelani Ngcuka) wat sedert 1999 Minister van Minerale en Energie was. Alhoewel haar aanstelling oor die algemeen deur die sakegemeenskap verwelkom is, is haar gewildheid onder gewone ANC-lede steeds onseker. Sy is in die openbaar uitgejou by ten minste een ANC-byeenkoms deur Zuma-ondersteuners in die tydperk toe die korrupsie-aanklagte reeds gemaak is maar voor die verkragtingsaanklagte gemaak is. . Die stryd om opvolging van die presidentskap is dus steeds onbeslis.

Of Zuma ooit genoegsaam herstel van sy huidige situasie om aanspraak te maak op die Presidentskap of nie, bly die verhaal van die klagtes teen Zuma en sy afdanking as Visepresident een van die belangrikste in post-apartheid Suid-Afrika politiek. Zuma se verhaal is 'n hoogs dramatiese begin tot die opvolgstryd vir die Presidentskap, en stel ook 'n presedent vir die wyse waarop post-apartheid Suid-Afrika met ampsbekleërs wat van misdade beskuldig word, sal handel. Die saga van hoe Suid-Afrikaners gereageer het op die korrupsie-aanklagte teen Zuma lewer ook 'n helder en openbare voorbeeld van sommige van die verskille binne die ANC en die party se ondersteuningsgroepe -- skeidings wat heel moontlik die toekomstige politieke debat in Suid-Afrika sal besleg.

Eksterne skakels

• Deurlopende dossiere oor Zuma: Beeld, iAfrica (Afrikaans, Engels)
• Nuusberigte oor die verkragtingsaak in Beeld Die Burger (Afrikaans)
• [High Court of South Africa oor verkragtingsaak http://www.saflii.org/za/cases/ZAGPHC/2006/45.pdf]
• Ongoing M&G "special report" on Jacob Zuma--compilation of links to earlier M&G articles (Engels)
• Zuma aangekla (Engels)
• Zuma saak onthul SA verkragtingsprobleem (Engels)
• Analise: SA se Zuma in die beskuldigde bank (Engels)
• http://www.anc.org.za/people/zumaj.html ANC-biografie van Jacob Zuma (Engels)
• Volledige teks van die uitspraak in die saak teen Schabir Shaik, Zuma se finansiële adviseur (Engels)
• Nuusberigte oor sy afdanking: BBC News Online, News24.com, IOL (Engels)
• Full text of Mbeki's speech dismissing Zuma (Engels)
• Mail and Guardian article: Zuma's successor "very strong" (Engels)
• The Friends of Jacob Zuma Trust (Engels)

Voorafgegaan deur Thabo Mbeki

Adjunkpresident van Suid-Afrika 1999–2005

Opgevolg deur Phumzile Mlambo-Ngcuka

Voorafgegaan deur Kgalema Motlanthe

President van Suid-Afrika 2009 –

Opgevolg deur Posbekleër