Ab

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Ab

Ab is die naam en titel van die owerste van 'n outonome klooster (wat gewoonlik as 'n abdy bekend staan) van een van die ou kloosterordes soos die Benediktyne, Kamaldolese, Kartuisers, Trappiste en Cisterciënsers. Die woord ab is afgelei van die Hebreeus abba, wat vader beteken. Hierdie titel was alreeds in die vierde eeu in gebruik in Egipte waar die jonger volgelinge/dissipels van 'n kluisenaar na hul geestelike vader as hul ab(ba) verwys het. Dit was uit hierdie oorspronklike geestelike vaderskap dat die latere juridiese amp ontwikkel het. Die amp van ab het sy finale beslag gekry in die Reël van St. Benedictus.

'n Ab word gewoonlik verkies deur die monnike van sy abdy/klooster op 'n vasgestelde wyse soos voorgeskryf in hul reël of konstitusie. Oorspronklik was dit die norm dat 'n persoon lewenslank in die amp van ab aangestel is, maar deesdae word 'n ab gewoonlik vir 'n bepaalde ampstermyn aangestel.