Barbier van Sevilla
Die Barbier van Sevilla (Italiaans: Il barbiere di Siviglia) is ’n opera deur Gioachino Rossini, gegrond op ’n Franse toneelstuk deur Pierre de Beaumarchais.[1]
Die Barbier van Sevilla is 'n komiese opera (of opera buffa) met twee bedrywe. Dit is Rossini se bekendste opera, wat verskeie welbekende liedjies bevat. Die opera is die eerste keer op 20 Februarie 1816 in Rome opgevoer. Selfs na twee honderd jaar bly dit steeds 'n gewilde werk.[2]
Rolle[wysig | wysig bron]
| Rol | Tipe stem | Première, 20 Februarie 1816 (Dirigent: Gioachino Rossini) |
|---|---|---|
| Rosina, ryk leerling in Bartolo se huis | mezzo-sopraan | Geltrude Righetti |
| Dokter Bartolo, Rosina se voog | bas | Bartolomeo Botticelli |
| Graaf Almaviva, 'n plaaslike edelman | tenoor | Manuel García |
| Figaro, die barbier van Sevilla | bariton | Luigi Zamboni |
| Fiorello, die graaf se slaaf | bas | Paolo Biagelli |
| Basilio, Bartolo se medepligtige | bas | Zenobio Vitarelli |
| Berta (Marcellina), slaaf van dokter Bartolo | sopraan | Elisabetta Loiselet |
| Ambrogio, slaaf van dokter Bartolo | stil | |
| 'n Notaris | stil |
Eerste bedryf[wysig | wysig bron]
Die plein voor dr. Bartolo se huis.
Die storie speel in die dorp Sevilla in Spanje af. Dit is veronderstel om die 17de eeu te wees. In 'n dorpsplein buite dr. Bartolo se huis is 'n groep musikante voor Rosina se venster wat 'n serenade opvoer. Onder hulle is Lindoro, wat voorgee om 'n arm student wees, maar hy is eintlik graaf Almaviva in vermomming. Hy hoop om Rosina se liefde te wen. Hy betaal die musikante wat dan die toneel verlaat.
Figaro kom in. Hy was vantevore Almaviva se dienaar (slaaf) gewees. Die aria wat hy sing is baie bekend en staan as Largo al faktotum bekend. Almaviva vra hom om hom te help om Rosina te ontmoet, en bied hom geld aan as hy dit kan regkry. Figaro sê dat hy hom as 'n soldaat moet vermom en voorgee om dronk te wees, en so probeer om toegang tot die huis te kry.
Binne dr. Bartolo se huis sing Rosina die lied Una voce poco fa ('n Stem nou net). Rosina skryf aan die graaf, en noem hom Lindoro, omdat sy dink dat dit is sy regte naam is. Soos sy die kamer verlaat, kom Bartolo en Basilio binne. Bartolo is agterdogtig oor die graaf, en Basilio sê dat hulle stories oor hom moet opmaak om hom uit die weg te ruim.
Toe hulle weg is, kom Rosina en Figaro in. Figaro vra Rosina om 'n kort nota aan Lindoro te skryf. Sy het dit egter reeds gedoen. Sy is verras deur Bartolo, maar kry dit reg om hom te flous.
Berta, dr. Bartolo se dienaar, probeer om die huis te verlaat. Sy ontmoet die graaf wat as 'n dronk soldaat vermom is. Bartolo kan nie van die graaf ontslae raak nie, wat dit regkry om 'n vinnige woord met Rosina in te kry. Hy fluister vir haar dat hy Lindoro is en gee haar 'n brief. Bartolo kyk wantrouig toe. Hy wil weet waaroor die brief gaan, maar Rosina flous hom deur hom 'n lys van dinge wat gewas moet word te gee. Bartolo en die graaf begin te stry. Basilio, Figaro en Berta verskyn en die hoof van die wagte hoor die geraas. Bartolo dink dat die graaf in hegtenis geneem is, maar Almaviva vertel die wagte sy regte naam en hy word onmiddellik vrygelaat. Bartolo en Basilio kan nie verstaan hoekom dit gebeur het nie. Rosina lag vir hulle.
Tweede bedryf[wysig | wysig bron]
Dr. Bartolo se huis.
Almaviva kom weer by die dokter se huis aan. Hierdie keer vermom as 'n musiekonderwyser. Hy gee voor dat Basilio siek is en dat hy in sy plek gekom het. Aanvanklik is Bartolo verdag, maar hy laat hom in toe hy Rosina se brief sien. Hy gee Rosina 'n sangles. Bartolo dink dat Lindoro een van die graaf se dienaars is, en dat hy meisies vir die graaf probeer kry. Bartolo wil hom nie alleen met Rosina laat nie, en hy kry Figaro (die barbier) om hom te skeer.
Toe Basilio skielik verskyn, koop Almaviva hom met geld om om weg te gaan en te sê dat hy siek is. Bartolo besef op die ou end dat dit 'n truuk is, en kry almal uit die kamer uit. Hy gaan na 'n notaris om 'n troukontrak tussen hom en Rosina te kry. Hy wys Rosina die brief wat sy aan "Lindoro" geskryf het, en laat haar dink dat Lindoro 'n dienaar en geslepe vriend van Almaviva is.
Die verhoog is leeg terwyl die musiek 'n donderstorm naboots. Die graaf en Figaro klim met 'n leer na die balkon en kom die kamer deur 'n venster binne. Rosina wys Almaviva die brief en sê dat sy baie hartseer is. Almaviva vertel haar wie hy regtig is. Rosina het hom nou lief. Figaro sê dat hulle moet loop. Basilio en die notaris kom na die voordeur en probeer om met die leer af te klim, maar dit is nie meer daar nie. Basilio kan óf omkoopgeld aanvaar om 'n getuie tot die huwelik te wees, óf doodgeskiet word. Hy besluit, saam met Figaro, om as getuie vir die ondertekening van die huwelikskontrak tussen die graaf en Rosina op te tree. Bartolo bars in, maar dit is te laat. Bartolo (wat die leer weggevat het) word gelukkig gemaak deur hom te vertel dat hy Rosina se bruidskat kan hou.
|
Figaro se gesang
|
|
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
- ↑ Fisher, Burton D., The Barber of Seville (Opera Classics Library Series). Grand Rapids: Opera Journeys, 2005.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Barbier van Sevilla.
Normdata  |
|
|---|