Ennio Morricone

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Ennio Morricone
Ennio Morricone in 2007
tydens die Cannes-rolprentfees
Agtergrondinligting
Gebore(1928-11-10)10 November 1928
Rome, Italië
Sterf6 Julie 2020 (op 91)
Rome, Italië
GenresRolprentklankbane
Klassieke musiek
Absolute musiek
Jazzmusiek
Popmusiek
Rockmusiek
Beroep(e)Komponis, orkestrator, dirigent en trompetspeler
Jare aktief1946–2020
WebwerfAmptelike webwerf

Ennio Morricone, OMIR ([ˈɛnnjo morriˈkoːne]; 10 November 1928 – 6 Julie 2020) was 'n Italiaanse komponis, orkestrator, orkesdirigent en trompetspeler wat musiek in 'n groot verskeidenheid style gekomponeer het. Hy word onder meer onthou as die komponis van meer as 400 musiekklankbane vir rolprente en televisiefilms sowel as 'n honderdtal klassieke musiekstukke wat van hom een van die grootste meesters ooit in die genre gemaak het. Hy word veral onthou vir die klankbaan van die rolprent The Good, the Bad and the Ugly. Sewentig miljoen plate met sy musiek is wêreldwyd verkoop.[1]

Ennio Morricone se nalatenskap is 'n repertoire van onsterflike komposisies
Historiese 8-track-klankbande

Morricone, 'n boorling van Trastevere, een van Rome se tradisionele werkersklasbuurte aan die Tiber se regteroewer, en seun van 'n nagklub-trompetspeler, het al vroeg begin om trompet te speel en op die ouderdom van ses sy eerste musiekstuk gekomponeer. Hy het in klassieke musiek gestudeer en sy loopbaan as komponis met die skryf van musiek vir tonele (drama en musiekteater) en radioprogramme begin. Die Italiaanse afdeling van die platemaatskappy RCA het hom as musiekbewerker aangestel, terwyl hy ook musiek vir popkunstenaars begin komponeer het. Treffers vir sangkunstenaars soos Paul Anka, Françoise Hardy en Demis Roussos het uit sy pen gekom. Later het hy ook met die Britse popmusiekduo Pet Shop Boys begin saamwerk. Daarnaas het hy baanbrekerswerk vir die genre van avantgarde-musiek gedoen met sy werk vir die Gruppo di Improvvisazione di Nuova Consonanza, 'n kollektief van eksperimentele en improvisionele komponiste.

Maar dit is veral sy komposisies vir die silwerdoek en televisieprogramme waarvoor Ennio Morricone deur internasionale gehore onthou word. Die eerste musiekstukke in hierdie genre het hy vanaf die middel van die 1950's nog as spookskrywer vir ander komponiste gekomponeer. Ook het hy ander komponiste se stukke bewerk, onder meer vir rolprente wat onder die regie van meesterregisseurs soos Michelangelo Antonioni, Vittorio de Sica en Dino Risi ontstaan het. Uiteindelik het hy ook onder sy eie naam begin komponeer. Die musiekklankbane, wat in samewerking met Luciano Salce ontstaan het, het sy reputasie as komponis van formaat bevestig.

Verskeie kere het Ennio Morricone self as dirigent op die verhoog opgetree tydens opvoerings en konserte van sy filmmusiek en konsertstukke – waaronder sy legendariese opelugkonsert op Venesië se Markusplein in 2007 wat as musiek- en video-opname gedokumenteer en vrygestel is. Morricone se orkestrasies was dikwels ongewoon, uniek in die samestelling van klanke in sy orkestrasie. 'n Opname van die Amerikaanse sanger Woody Guthrie se lied Pastures of Plenty wat in Rome ontstaan het – met harde klanke van viole, die slaan van 'n sweep, kerkklokke, solo's vir elektriese en akoestiese kitare, klokkespel en koorsang (in latere Italiaanse western-rolprente (van die term spaghetti western het hy glad nie gehou nie) verder verryk deur byvoorbeeld die huil van 'n prairiewolf) – sou deure vir Morricone open. Die Italiaanse regisseur Sergio Leone (1929–1989) het – toe hy vir die eerste keer na hierdie opname geluister het – sy kontrak met 'n ander komponis gekanselleer en in 1964 aan Morricone die opdrag gegee om die musiekklankbaan vir A Fistful of Dollars (Per un pugno di dollari) te komponeer.

Gedurende die 1970's het Ennio Morricone sukses behaal met sy komposisies vir groot Italiaanse televisieproduksies soos Mosè, Marco Polo, I Promessi Sposi, La Piovra en baie ander.

Een van Ennio Morricone se kantates, Voci dal silenzio ("Stemme van stilte"; vir spreekstem, geluidsopnames, koor en orkes), wat in 2002 ontstaan het, baseer op 'n teks van die Suid-Afrikaanse digter, kritikus en anti-apartheidvegter Richard Rive wat in 1989 vermoor is. Die musiekstuk is deur Morricone onder die indruk van die terreuraanvalle in die Verenigde State op 11 September 2001 geskryf en gewy aan alle slagoffers van slagtings. In Februarie 2007 is die kantate met Morricone as dirigent in die Verenigde Nasies se hoofkwartier in New York opgevoer.

Morricone, Rome en Los Angeles[wysig | wysig bron]

Die klankbaan vir C'era una volta in America, Sergio Leone se laaste rolprent, was Morricone se gunstelingwerk wat in die Forum Studios te Rome opgeneem is

Ennio Morricone was passievol oor sy geboortestad. Hier het hy saam met sy vrou Maria 'n ruim en elegante paleisagtige woonstel met uitsig oor die Piazza Venezia, 'n plein in die middestad van Rome, bewoon.

Sy musiekklankbane het gewoonlik in sy eie ateljee in Rome ontstaan. Hy het net beperkte kennis van Engels gehad – een van die hoofredes hoekom hy die aanbod van 'n Amerikaanse ateljee om in 'n eie villa in Los Angeles, wat aan hom beskikbaar gestel sou word, te komponeer van die hand gewys het.

Al is hy enkele keer vir 'n Academy Award genomineer, is pryse vir die beste musiekklankbaan deur ander komponiste ingepalm. Sy musiek was moontlik te innovatief vir die Academy of Motion Picture Arts and Sciences wat sy lewenswerk eers in 2007 met 'n Academy Award (Oscar) bekroon het. Vir die prystoekenning het hy vir die eerste keer in sy lewe 'n besoek aan Los Angeles gebring.

Op 25 Oktober 2009 het hy sy lank verwagte debuut in Los Angeles se Hollywood Bowl gemaak vir die konsert Once Upon A Time in Hollywood. Hy het die Hollywood Bowl Orchestra gedirigeer, terwyl ook die Angeles Chorale opgetree het.[2]

Mauro Maur & Ennio Morricone, Forum Studios

In Rome het Ennio Morricone in 1969 saam met Armando Trovajoli, Luis Bacalov, Piero Piccioni en die vervaardifger en ateljeebestuurder Enrico De Meli sy eie klankateljee Forum Studios (tans bekend as Forum Music Village) gevestig, geleë in die elegante stadsdeel Parioli benede die Rooms-Katolieke kerk Basilica del Sacro Cuore Immacolato di Maria op die plein Piazza Euclide. Hier het meesterwerke ontstaan soos Morricone se klankbaan vir die epiese rolprent C'era una volta in America (Once Upon A Time In America) wat in die Prohibisie-tydperk afspeel. Soos hy later sou opmerk, was hierdie klankbaan sy gunstelingwerk.

Die ateljee, wat is die mees prestigieuse in Italië beskou word, is tans in besit van Marco Patrignani. Bekende kunstenaars uit die musiekbedryf soos Quincy Jones, Placido Domingo, Andrea Bocelli, The Red Hot Chilli Peppers and Will. I.Am, Morrisey en Cher het hier langspelers opgenem wat met 'n Grammy Award bekroon of daarvoor genomineer is. Ennio Morricone het in die ateljee sy 90ste verjaardag gevier.[3]

Dood[wysig | wysig bron]

Ennio Morricone is saans op 6 Julie 2020 in die mediese kliniek van Università Campus Bio-Medico di Roma oorlede, enkele dae nadat hy in sy woning in Rome geval en sy dybeen gebreek het.[4] Die besering het komplikasies veroorsaak. Sy afsterwe is deur sy advokaat Giorgio Assumma bevestig. In 'n persverklaring, wat Assumma uitgereik het, is meegedeel dat Ennio Morricone "op 6 Julie teen sononder in Rome oorlede is, vervul met vrede deur die geloof. Hy het sy lewe tot op die laaste oomblik ten volle bewus en in waardigheid gelewe."[5] Hy word oorleef deur sy vrou Maria Travia, hul vier kinders – Marco (1957), Alessandra (1961), Andrea (1964) en Giovanni (1966) – en kleinkinders.

Volgens Ennio Morricone se wens was sy begrafnis deur dieselfde gees van beskeidenheid gekenmerk wees soos sy lewe en is dit net deur nouste familielede en sy twee beste vriende, die regisseur Giovanni Tornatore en die advokaat Giorgio Assumma, bygewoon. Die komponis het sy laaste rusplek op die Romeinse begraafplaas Cimitero Laurentino gevind.[6]

Die Withuis se huldeblyk aan Ennio Morricone[wysig | wysig bron]

Un grande italiano che con le sue opere ha raccontato l'America in modo unico e irripetibile. La sua musica continuerà a regalarci emozioni per sempre.

— The White House, Washington, DC[7]

Ouditorium in Rome (of saal daarin) sal sy naam dra[wysig | wysig bron]

Die ouditorium Parco della Musica in Rome

Stadraadslede van die MoVimento 5 Stelle het voorgestel om Rome se multifunksionele ouditorium Parco della Musica, wat deur Renzo Piano ontwerp is, of 'n konsertsaal daarin, na die befaamde komponis te vernoem. Die voorstel om die hele gebou te hernoem word deur Rome se burgemeesteres Virginia Raggi (M5S) gesteun.[8]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Cinecittà New, 6 Julie 2020: Master Ennio Morricone dies at 92. Besoek op 7 Julie 2020". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Julie 2020. Besoek op 7 Julie 2020.
  2. LA Weekly, 10 September 2009: Ennio Morricone to Make Los Angeles Debut (Finally!) at the Hollywood Bowl. Besoek op 6 Julie 2020
  3. Roma h24 – Prati Borgo-San Pietro: Parioli, viaggio nel mondo di Morricone: qui il Maestro dava forma al suo genio. Besoek op 7 Julie 2020
  4. Los Angeles Times, 6 Julie 2020: Oscar-winning Italian composer Ennio Morricone dies at 91. Besoek op 6 Julie 2020
  5. The Guardian, 6 Julie 2020: Ennio Morricone, Oscar-winning Italian film composer, dies aged 91. Besoek op 6 Julie 2020
  6. Il Faro Online, 7 Julie 2020: Ennio Morricone sepolto al cimitero Laurentino di Roma. Besoek op 9 Julie 2020
  7. Rainews.it, 7 Julie 2020: Il maestro Ennio Morricone tumulato nel cimitero Laurentino. Besoek op 9 Julie 2020
  8. Cinecittà News, 6 Julie 2020: Morricone: a lui sarà dedicato l'Auditorium? Besoek op 7 Julie 2020

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Forum Music Village (klankateljees)

Musiekstyl

Onderhoude

Laaste onderhoud

Doodsberigte

Klankbane

Amptelike YouTube-kanaal

Fotogalerye