Helote
Die helote (εἵλωτες, heílotes) was 'n onderhorige bevolkingsgroep wat die meerderheid in Lakonia en Messenia (gebiede onder Spartaanse regering) uitgemaak het. Selfs in die oudheid was daar nie eenstemmigheid oor hul presiese status nie: volgens Kritias was hulle "slawe deur en deur",[1] maar Julius Pollux was van mening dat hulle 'n status "tussen vrymanne en slawe" beklee het.[2] Hulle was aan die land gebonde, en het in die landbou gewerk as 'n meerderheid, waardeur hulle die Spartaanse burgers ekonomies ondersteun het. Hulle is ritueel mishandel, verneder en selfs afgemaai: elke herfs kon hulle deur 'n lid van die Krypteia om die lewe gebring word sonder vrees vir nagevolge.[3][4][5]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Apud Libanios, Orationes 25, 63 = Fragment 37 DK; kyk ook Plutarchus, Lewe van Lykurgos 28, 11.
- ↑ Pollux 3, 83. Die uitdrukking het waarskynlik ontstaan by Aristophanes van Bisantium; Cartledge, p.139.
- ↑ Plutarchus, Lewe van Lykurgos, 28, 3–7.
- ↑ Herakleides Lembos Fr. Hist. Gr. 2, 210.
- ↑ Athenaeos, 657 D.