Jessica Lange

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jessica Lange
'n Beeld van die betrokke persoonlikheid.
Lange in 2008.

Geboortenaam Jessica Phyllis Lange
Geboorte 20 April 1949 (1949-04-20) (74 jaar oud)
Cloquet, Minnesota, Verenigde State
Nasionaliteit Amerikaans
Beroep(e) Aktrise
Aktiewe jare 1976-tans

Jessica Phyllis Lange (gebore op 20 April 1949) is ’n Amerikaanse aktrise wat in rolprente, die teater en op televisie verskyn het. Sy het onder meer twee Oscars, drie Emmys en vyf Golden Globes gewen. Die tydskrif Entertainment Weekly het haar in 1998 gelys as een van die 25 grootste aktrises van die 1990's.[1]

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Lange is ontdek terwyl sy deeltydse modelwerk gedoen het. Sy het haar rolprentdebuut in 1976 in King Kong gemaak en daarvoor haar eerste Golden Globe gewen. In 1982 was sy die eerste aktrise in 40 jaar wat in dieselfde jaar twee Oscar-benoemings gekry het:[2][3] sy het haar tweede Golden Globe en die Oscar vir beste vroulike byspeler gewen vir haar rol as ’n sepiester in Tootsie, en is vir ’n Oscar vir beste aktrise benoem vir haar vertolking van die gekwelde aktrise Frances Farmer in Frances. Lange het ook Oscar-benoemings gekry vir Country (1984), Sweet Dreams (1985) en Music Box (1989), voordat sy ’n Oscar en haar derde Golden Globe gewen het vir die rol van ’n huisvrou met bipolêre gemoedsteuring in Blue Sky (1994).

Sy is net die tweede aktrise in die geskiedenis (naas Meryl Streep) wat ’n Oscar vir beste aktrise gewen het nadat sy een vir beste vroulike byspeler gewen het – sy het dié rekord amper 20 jaar lank gehou voordat Cate Blanchett dit in 2014 reggekry het.[4]

Haar ander prente sluit in All That Jazz (1979), The Postman Always Rings Twice (1981), Crimes of the Heart (1986), Men Don't Leave (1990), Cape Fear (1991), Rob Roy (1995), A Thousand Acres (1997), Cousin Bette (1998), Titus (1999), Big Fish (2003), Don't Come Knocking (2005), Bonneville (2006), The Vow (2012), In Secret (2013), The Gambler (2014) en Wild Oats (2016).

Lange het haar Broadway-debuut in 1992 as Blanche DuBois gemaak in A Streetcar Named Desire, en haar West End-debuut in 1996 in dieselfde rol. Ander verhoogoptredes sluit in Long Day's Journey into Night (2000), waarvoor sy benoem is vir ’n Olivier-prys as beste aktrise, The Glass Menagerie (2005) en weer Long Day's Journey Into Night (2016). Sy het haar eerste Emmy gewen vir haar uitbeelding van Jackie Onassis se bekende tante, Big Edie, in Grey Gardens (2009), en haar eerste Screen Actors Guild Award, vyfde Golden Globe en tweede Emmy vir haar spel in American Horror Story se eerste en derde seisoen (2011–2015).

Lange is ook ’n fotograaf met twee gepubliseerde boeke[5] en ’n welwillendheidsambassadeur van Unicef.[6][7]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "The 25 Greatest Actresses of the 90's" (in Engels). Entertainment Weekly. 25 Desember 2015. ew.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Januarie 2020. Besoek op 25 Desember 2015.
  2. "Jessica Lange Biography" (in Engels). A+E Networks. 27 Maart 2013. biography.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 November 2018. Besoek op 27 Maart 2013.
  3. Flynn, Dan (2005). Famous Minnesotans: Past and Present. p. 137. ISBN 978-1-932472-29-5. Besoek op 3 September 2012. (see p.14) {{cite book}}: |work= ignored (hulp)
  4. "Will Cate Blanchett join Meryl Streep and Jessica Lange in Oscars upgrade lounge?" (in Engels). Goldderby.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 23 November 2014.
  5. Larocca, Amy (16 November 2008). "Shooting Star: The Debut Of Jessica Lange, Photographer". New York (in Engels). New York Media Holdings. nymaq.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Februarie 2020. Besoek op 11 Mei 2011.
  6. "Jessica Lange". Unicef. 16 November 2008. unicef.org. Besoek op 11 Mei 2011.
  7. "Jessica Lange Visits Russia". Unicef. Unicef. 16 November 2008. unicef.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 September 2018. Besoek op 11 Mei 2011.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]