Johannes III Doukas Vatatzes
| Johannes III Doukas Vatatzes | |
|---|---|
| Keiser van die Romeine (aanspraakmaker) | |
 Johannes III, uit ’n manuskrip van die 15de eeu.
| |
| Titel | Keiser van Nicea (aanspraakmaker: Bisantynse keiser) |
| Bewind | 15 Desember 1222 – 3 November 1254 |
| Voorganger | Theodorus I Laskaris |
| Opvolger | Theodorus II Laskaris |
| Gebore | Omstreeks 1193 |
| Oorlede | 3 November 1254 |
| Dinastie | Laskaris |
| Vader | Basileios Vatatzes |
| Moeder | 'n Dogter van Isak Angelos Doukas, oom van keiser Isak II Angelos |
| Vrou | Irene Laskarina Anna van Hohenstaufen |
| Naam as heilige | Johannes die Genadige |
| Feesdag | 4 November |
Johannes III Doukas Vatatzes (Grieks: Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, Iōannēs III Doukas Vatatzēs; omstreeks 1193 - 3 November 1254) was van 1222 tot 1254 keiser van die Niceense Ryk.
Hy was ’n suksesvolle soldaat uit ’n militêre familie en is omstreeks 1216 deur keiser Theodorus I Laskaris gekies as die tweede man van sy dogter, Irene Laskarina, en erfgenaam van die troon ná die dood van haar eerste man, Andronikos Palaiologos. Hierdie reëling het lede van die Laskaris-familie van die troonopvolging uitgesluit en toe Johannes III in Desember 1221 keiser word,[1] moes hy teenstand teen sy bewind onderdruk. Die stryd het in 1224 geëindig toe hy sy teenstanders verslaan het ondanks steun van die Latynse Ryk van Konstantinopel.
Bewind[wysig | wysig bron]
In 1230 het Johannes III ’n bondgenootskap met Iwan Asen II van Bulgarye teen die Latynse Ryk gesluit.[2] In 1235 het die Bulgare en Nicene teen die Latynse Ryk opgeruk en in 1236 het hulle probeer om Konstantinopel te beset.[2]
In 1241 het Johannes voordeel getrek uit Iwan Asen II se dood om in 1242 sy eie opperheerskappy oor Tessalonika te vestig en die stad later te annekseer, sowel as ’n groot deel van die Bulgaarse Thracië in 1246.[3] In 1247 het Johannes ’n effektiewe vesting teen Konstantinopel gebou.
Johannes III het die binnelandse vooruitgang en ekonomie van sy ryk versigtig ontwikkel en regverdigheid en welsynwerk aangemoedig.
Hy was in beide oorlogs- en vredestyd ’n aktiewe leier en het daarop aanspraak gemaak dat hy die ware erfgenaam van die Romeinse Ryk was.
’n Halfeeu ná sy dood is hy tot heilige verklaar, as Johannes die Genadige. Sy feesdag is op 4 November.[4][5]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ George Akropolites. The History. Vert. Ruth Macrides. New York: Oxford University Press, 2007, p. 160.
- ↑ 2,0 2,1 Sien Treadgold. History of the Byzantine State and Society, pp. 722–724.
- ↑ Treadgold. History of the Byzantine State and Society, p. 728.
- ↑ Great Synaxaristes: (gr) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βατατζὴς ὁ ἐλεήμονας βασιλιὰς. 4 Νοεμβρίου. ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ.
- ↑ Ostrogorsky, George. History of the Byzantine State. New Brunswick, N.J: Rutgers University Press, 1969, p. 444.
Bykomende bronne[wysig | wysig bron]
- The New Cambridge Medieval History, Vol. V, Cambridge University Press, 1995. ISBN 0-521-36289-X, 9780521362894
- The Oxford Dictionary of Byzantium. (1991). New York and Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
