Lothar von Trotha

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Lothar von Trotha
Lothar von Trotha

Geboortenaam Adrian Dietrich Lothar von Trotha
Geboortedatum 3 Julie 1848
Geboorteplek Magdeburg, Pruisiese Sakse
Sterfdatum 31 Maart 1920 (op 71)
Sterfplek Bonn, Duitsland
Lojaliteit Koninkryk Pruise
Duitse Keiserryk
Jare in diens 1865-1920
Rang Generaal
Oorloë Beiers-Duitse Oorlog
Frans-Duitse Oorlog
Wahehe-opstand
Bokseropstand
Herero-opstand
Toekennings Orde van die Rooi Adelaar (2de klas)
Pour le Mérite-toekenning

Lothar von Trotha (*3 Julie 1848, Magdeburg, Pruisiese Sakse – †31 Maart 1920, Bonn, Duitsland) was ’n Duitse militêre bevelvoerder onder andere tydens die Herero-oorloë in Duits-Suidwes-Afrika.

Vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Trotha was die vierde kind van die Pruisiese offisier Wolf Thilo von Trotha en sy vrou, Friederike Henriette Mariane von Boehn. Omdat sy vader dikwels verplaas is, het Trotha verskeie skole, onder meer die gimnasia in Koblenz, Keulen en Kulm besoek. Hy het selfs ’n rukkie aan die Universiteit van Berlyn gestudeer, maar die militêre atmosfeer waarin hy grootgeword het asook die prominente rol wat die offisierskorps in die opkomende Pruisiese staat gespeel het, het hom op ’n militêre loopbaan laat besluit. Sy sterk gevoel vir dissipline en pligsbesef is reeds daar gevestig.

Op 24 November 1865 het Trotha by 2. Infanteriegarderegiment (Berlyn-Plotzensee) aangesluit en saam met hulle in 1866 in die Seweweekse Oorlog teen Oostenryk geveg. Gedurende 1870-1871 het hy met die rang van adjudant aan die Frans-Pruisiese Oorlog deelgeneem waartydens hy twee keer gewond is en die Ysterkruis in die tweede klas aan hom toegeken is. Na dienstermyne in Straatsburg, Mainz, Rastatt, Berlyn en Ratzeburg het hy in 1893 gevorder tot luitenant-kolonel.

Buitelandse Sake[wysig | wysig bron]

Die jaar daarna is hy na die Departement van Buitelandse Sake oorgeplaas vir diens in die kolonies. Sy eerste buitelandse opdrag was in Duits-Oos-Afrika waar hy van 1894 tot 1897 waarnemende goewerneur en bevelvoerder van die Schutztruppe (koloniale troepe) was. Hier het sy militêre aansien skerp gestyg nadat hy in 1896 die Wahehe-opstand onderdruk het. Terug in Duitsland in Maart 1897 het hy gevorder tot generaal-majoor toe hy in 1900 die tweede keer koloniale diens verrig het met die onderdrukking van die Bokseropstand in China. Hiervoor is hy met die Orde van die Rooi Adelaar in die tweede klas gedekoreer. Terug in Duitsland is hy in Maart 1903 bevorder tot luitenant-generaal.

Duits-Suidwes-Afrika[wysig | wysig bron]

Toe goewerneur Theodor Leutwein in 1904 oënskynlik sukkel om die Herero-opstand in Duits-Suidwes-Afrika te onderdruk, is von Trotha vanweë sy ervaring op 16 Mei 1904 aangestel as opperbevelvoerder van die Schutstruppe in Duits-Suidwes-Afrika. Dit het die mees omstrede gedeelte van sy loopbaan ingelui.

As bevelvoerder was hy slegs aan die Duitse Generale Staf verantwoording verskuldig en kon sy veldtog na eie goeddunke beplan. Binne drie maande is die Herero’s teen die Waterberg vasgekeer. Hoewel die Duitsers hulle op 11 Augustus 1904 in verskeie gevegte by Waterberg verslaan het, kon von Trotha hulle nie tot oorgawe dwing nie. Eerder as om oor te gee het die Herero’s die droë Sandveld ingevlug en Betsjoeanaland probeer bereik. Omdat von Trotha die moontlikheid dat die Herero’s hulle in die toekoms weer teen die Duitse bewind sou verset finaal wou uitskakel, het hy verkies om die militêre stryd voort te sit eerder as om ’n vredesaanbod te maak. Die Duitse troepe het die Herero’s agtervolg en hulle het in groot getalle in die Sandveld van dors omgekom.

Von Trotha se naam is in die geskiedenis van Duits-Suidwes-Afrika verewig onder meer vanweë ’n dispuut wat oor ’n dokument ontstaan het waarvolgens hy op 2 Oktober 1904 ’n bevel sou uitgevaardig het dat Herero-mans nie krygsgevange geneem mag word nie. Hierdie dokument is egter nie onderteken nie en historici verskil steeds oor die egtheid daarvan. Daar word ook beweer dat die bewoording van die bevel in ooreenstemming met von Trotha se beleid was, en andersyds word, te midde van groot opspraak wat in Duitsland verwek is, beweer dat die bevel nooit uitgevoer is nie. Volgens von Trotha was die verlies aan mense- en dierelewens in Duits-Suidwes-Afrika glad nie uniek nie en tiperend van die kolonisasieproses van alle lande van daardie tyd.

Voordat von Trotha op 19 November 1905 na Duitsland teruggekeer het, het hy eers in die suide van Duits-Suidwes-Afrika ’n Duitse oorwinning oor die Hottentotte verseker. Vir sy militêre prestasies in hierdie kolonie is hy op 18 Augustus 1905 met die Pour le Mérite-toekenning vereer. Hy het op 21 Mei 1906 met pensioen uit aktiewe diens getree.

Persoonlike lewe en nalatenskap[wysig | wysig bron]

Behalwe ’n militaris, was von Trotha ’n natuurliefhebber, plantkundige en ornitoloog en hy het tydens sy dienstydperk oorsee heelwat eksemplare in dié verband versamel. Twee voëlspesies, die Ploceur trothae en die Bubo ascalaphus trothae, is spesiaal deur die Koninklike Museum in Berlyn na hom genoem. In 1933 het die Duitse regering ’n straat in München tot “Von-Trotha-Straße” genoem maar in 2006 het die stadsraad van München die straat herdoop na “Herero-Straße”.[1]

Na die dood van sy eerste vrou op 9 Oktober 1905 is hy in 1912 met Lucy Brinkman (gebore Goldstein) getroud.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Pool, G. Beyers, C.J. (red.). Suid-Afrikaanse Biografiese Woordeboek. Pretoria: Chris van Rensburg nms. die RGN. p. 962. ISBN 0796904197.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Evangelischer Presseverband für Bayern (6 Oktober 2006). "Stadt München benennt von-Trotha-Straße um" (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Februarie 2012. Besoek op 7 Oktober 2009.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]