Rugbywêreldbeker 1995

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Rugbywêreldbeker 1995
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Datums 25 Mei – 24 Junie
Aantal nasies 16 (52 kwalifiseer)
Finale posisies
Kampioen  Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Naaswenner  Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Derde plek  Vlag van Frankryk Frankryk
Toernooistatistiek
Wedstryde 32
Bywoning 1 100 000 (gem. 34 375 per wedstryd)
Drieë 189 (gemiddeld 5.91 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Frankryk Thierry Lacroix (112)[1]
Meeste drieë Vlag van Nieu-Seeland Jonah Lomu
Vlag van Nieu-Seeland Marc Ellis (7 drieë elk)[2]
← 1991
1999 →

Die Rugbywêreldbeker 1995 is van 25 Mei tot 24 Junie 1995 in Suid-Afrika beslis. Dit was die derde rugbywêreldbeker van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou Wêreldrugby) aangebied word en die eerste in Afrika. Dit was die eerste wêreldbekertoernooi in een van Suid-Afrika se gewildste sportsoorte; later het dié land ook die Krieketwêreldbeker 2003 en die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2010 aangebied. Dit was ook die eerste keer wat ’n Suid-Afrikaanse rugbyspan weer aan ’n internasionale byeenkoms kon deelneem ná die lang stryd teen apartheid en as ’t ware die eerste groot toernooi vir en in Suid-Afrika ná die einde van dié politieke stelsel. Saam met die Afrikanasiesbeker 1996 was die Rugbywêreldbeker 1995 een van twee groot sportkompetisies in Suid-Afrika binne een jaar.

Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

Die toernooi se formaat van 1987 en 1991 het onveranderd gebly en 16 nasionale rugbyspanne het aan die Rugbywêreldbeker 1995 deelgeneem: die gasheer Suid-Afrika, die agt regstreekse kwalifiseerders van die 1991-toernooi (Australië, Engeland, Frankryk, Ierland, Kanada, Nieu-Seeland, Samoa en Skotland), asook die sewe beste spanne van die kwalifisering (Argentinië, Italië, die Ivoorkus, Japan, Roemenië, Tonga en Wallis). Tydens die Rugbywêreldbeker 1995 is 32 wedstryde gespeel, waaronder 24 tydens die groepfase en agt tydens die uitklopfase, insluitende die eindstryd. Die spanne is in vier groepe van vier elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne in die groep gespeel het. Die twee beste spanne van elke groep het hierna vir die kwarteindrondte gekwalifiseer. Die nominale gasheer Wallis, die verdedigende kampioen Suid-Afrika, die naaswenner Nieu-Seeland en die derde-plek-span Frankryk het regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 1999 in die destydse Vyfnasies gekwalifiseer. Net soos Suid-Afrika het die Ivoorkus vir die eerste keer aan ’n rugbywêreldbekertoernooi deelgeneem. Namibië het vir die eerste keer aan ’n kwalifisering deelgeneem en vyf wedstryde gewen, maar hulle kon egter nie vir die Rugbywêreldbeker 1995 kwalifiseer nie nadat die beslissende wedstryd teen Marokko in ’n gelykop geëindig het.

Suid-Afrika het die eindstryd op Ellispark in Johannesburg teen Nieu-Seeland met 15–12 gewen, nadat ’n bykomende tien minute ekstra tyd toegestaan is toe die telling 9–9 was.[3] Suid-Afrika het daarmee ná Nieu-Seeland in 1987 die tweede gasheer geword wat die rugbywêreldbekertoernooi tuis gewen het en die derde agtereenvolgende kampioen van die Suidelike Halfrond geword, ná Nieu-Seeland in 1987 en Australië in 1991. Daarbenewens was dit die eerste eindwedstryd in dié toernooi se geskiedenis wat twee spanne van die Suidelike Halfrond gesien het. Frankryk het in die derde en Engeland in die vierde plek geëindig; interessant genoeg het die vier groepwenners as die vier beste spanne van die toernooi geëindig.

Die Rugbywêreldbeker 1995 het om verskeie redes geskiedenis gemaak: Dit was die eerste groot sporttoernooi op die Afrikavasteland, die eerste rugbywêreldbekertoernooi wat heeltemal in een land aangebied is en die laaste groot toernooi van rugby se amateurera; twee maande later het die IRVR met die professionalisering van dié sport begin. Die Rugbywêreldbeker 1995 word ook wyd onthou vir die samewerking van alle Suid-Afrikaners onder die bewind van Nelson Mandela se regering van nasionale eenheid. Die oorhandiging van die Webb Ellis-beker deur ’n in die Springboktrui geklede Nelson Mandela aan die Springbokkaptein Francois Pienaar is waarskynlik die bekendste gebeurtenis van die Rugbywêreldbeker 1995 en versinnebeeld die versoening tussen “swart” en “wit Suid-Afrikaners”. Die oomblik is glo een van die beroemdste finale van enige sportsoort.[4] Dit was ook die laaste toernooi met die aantal van 16 nasionale rugbyspanne; vir die volgende Rugbywêreldbeker 1999 is die aantal na 20 verhoog. Vir die eerste keer in ’n rugbywêreldbekertoernooi was ’n drie gelyk aan vyf punte; voorheen was dit vier. Daarbenewens het die Rugbywêreldbeker 1995 die opkoms van die Nieu-Seelander Jonah Lomu as ’n rugbyster gesien.

Toewysing[wysig | wysig bron]

Speelstede in Suid-Afrika

Nadat die Rugbywêreldbeker 1987 in Australië en Nieu-Seeland en die Rugbywêreldbeker 1991 in al die destydse Vyfnasies aangebied is, was Suid-Afrika die enigste rugbynasie, wat tot dusver nog nie ’n rugbywêreldbekertoernooi aangebied het nie. Weens sy apartheidsbeleid was die land egter uit alle vorme van internasionale rugby geskors, hoewel enkele nasionale rugbyspanne nog steeds toere na Suid-Afrika onderneem het.

Ná die einde van apartheid en Suid-Afrika se hertoelating tot internasionale sporttoernooie het dié land in 1992 weer ’n volle lid van die IRVR geword. Vervolgens is die Rugbywêreldbeker 1995 aan Suid-Afrika toegewys.

Tydens die Rugbywêreldbeker 1995 is onderhandelinge tussen Australië, Nieu-Seeland en Suid-Afrika se beheerliggame gevoer en SANZAR, die voorganger van die hedendaagse SANZAAR, gestig. Een jaar later, in 1996, is die eerste Drienasiesreeks tussen Australië, Nieu-Seeland en Suid-Afrika beslis. Sedert Argentinië se aansluiting in 2012 staan dié toernooi as Die Rugbykampioenskap bekend.

Deelnemers[wysig | wysig bron]

Die volgende 16 spanne het vir die Rugbywêreldbeker 1995 gekwalifiseer: Die agt spanne wat tydens die Rugbywêreldbeker 1991 tot die kwarteindrondte gevorder het, het saam met die gasheer Suid-Afrika regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 1995 gekwalifiseer. Hulle was Australië, Engeland, Frankryk, Ierland, Kanada, Nieu-Seeland, Samoa en Skotland. Om die oorblywende sewe plekke het tydens die kwalifiseringsrondte 35 nasionale rugbyspanne meegeding.

Spanne wat aan die kwalifiseringstoernooi deelgeneem en die wat regstreeks gekwalifiseer het; altesaam 52 spanne het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

   Nie deelgeneem nie

Uitslag van die kwalifisering:

   Gasheer

   Agt beste spanne van die 1991-toernooi

   Wenner van die plaaslike kwalifisering

   Versuim om te kwalifiseer

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie Groep
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika Gasheer Eerste – Debuut A
Vlag van Australië Australië Regstreeks Derde 1991 Kampioen (1991) A
Vlag van Engeland Engeland 1991 Naaswenner (1991) B
Vlag van Frankryk Frankryk 1991 Naaswenner (1987) D
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 1991 Kwarteindrondte (1987, 1991) C
Vlag van Kanada Kanada 1991 Kwarteindrondte (1991) A
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 1991 Kampioen (1987) C
Vlag van Skotland Skotland 1991 Vierde plek (1991) D
Vlag van Samoa Samoa Tweede 1991 Kwarteindrondte (1991) D
Vlag van Argentinië Argentinië Kwalifiseringsrondte Derde 1991 Groepfase (1987, 1991) B
Vlag van Italië Italië Derde 1991 Groepfase (1987, 1991) B
Vlag van Ivoorkus Ivoorkus Eerste – Debuut D
Vlag van Japan Japan Derde 1991 Groepfase (1987, 1991) C
Vlag van Roemenië Roemenië Derde 1991 Groepfase (1987, 1991) A
Vlag van Tonga Tonga Tweede 1987 Groepfase (1987) B
Vlag van Wallis Wallis Derde 1991 Derde plek (1987) C

Stadions[wysig | wysig bron]

Altesaam is nege stadions in nege stede dwarsdeur Suid-Afrika vir die Rugbywêreldbeker 1995 gebruik. Van die stadions is met die oog op die toernooi opgeknap. Ses van die nege stadions is Suid-Afrikaanse toetsgronde. In die vier grootste stadions is die uitklopfase en die eindstryd is op die Johannesburgse Ellispark beslis.

Oorspronklik is ook wedstryde in Brakpan, Germiston, Pietermaritzburg, Potchefstroom en Witbank beplan, maar dié wedstryde is na ander plekke verskuif. Hierdeur is die aantal plekke van 14 tot nege verminder. Die redenasie vir hierdie stap was die geriewe vir beide die pers en die toeskouers, maar ook veiligheid. Die stap is in Januarie 1994 gedoen. Verdere veranderinge is in April onderneem, só is aandwedstryde na stadions met goeie spreiligte verskuif.

Johannesburg, Gauteng Pretoria, Gauteng Kaapstad, Wes-Kaap Durban, KwaZulu-Natal
Ellispark Loftus Versfeld Nuweland Kings Park
26°11′51″S 28°3′39″O / 26.19750°S 28.06083°O / -26.19750; 28.06083 (Ellispark) 25°45′12″S 28°13′22″O / 25.75333°S 28.22278°O / -25.75333; 28.22278 (Loftus Versfeld) 33°58′14″S 18°28′6″O / 33.97056°S 18.46833°O / -33.97056; 18.46833 (Nuweland) 29°49′30″S 31°1′47″O / 29.82500°S 31.02972°O / -29.82500; 31.02972 (Kings Park)
Kapasiteit: 60 000 Kapasiteit: 50 000 Kapasiteit: 50 000 Kapasiteit: 50 000
Bloemfontein, Vrystaat
Vrystaatstadion
29°7′2″S 26°12′32″O / 29.11722°S 26.20889°O / -29.11722; 26.20889 (Vrystaatstadion)
Kapasiteit: 40 000
Port Elizabeth, Oos-Kaap Rustenburg, Noordwes Oos-Londen, Oos-Kaap Stellenbosch, Wes-Kaap
Boet Erasmus-stadion Olympia-park Basil Kenyon-stadion Danie Craven-stadion
33°58′55″S 25°38′22″O / 33.98194°S 25.63944°O / -33.98194; 25.63944 (Boet Erasmus) 25°39′45″S 27°13′19″O / 25.66250°S 27.22194°O / -25.66250; 27.22194 (Olympia-park) 33°0′24″S 27°54′19″O / 33.00667°S 27.90528°O / -33.00667; 27.90528 (Buffalo City) 33°56′24″S 18°52′25″O / 33.94000°S 18.87361°O / -33.94000; 18.87361 (Danie Craven)
Kapasiteit: 38 950 Kapasiteit: 30 000 Kapasiteit: 22 000 Kapasiteit: 16 000

Formaat[wysig | wysig bron]

Die Rugbywêreldbeker 1995 is oor 30 dae tussen 16 verskillende spanne oor 32 wedstryde beslis. Dit het op 25 Mei 1995 op Nuweland in Kaapstad met die openingswedstryd tussen die gasheer Suid-Afrika en die verdedigende kampioen Australië afgeskop. Die toernooi het geëindig op Ellispark in Johannesburg op 24 Junie met die eindstryd tussen Suid-Afrika en Nieu-Seeland, waartydens die Springbokke die Webb Ellis-beker ingepalm het.

Kalender[wysig | wysig bron]

Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 1995 se daaglikse program aan. ’n Rooi blokkie dui op beide die openings- en sluitingseremonie, ’n pers blokkie op wedstryde tydens die groepfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.

Aantal daaglikse wedstryde tydens die toernooi
Groepfase
Mei/Junie 		Do
25 		Vr
26 		Sa
27 		So
28 		Ma
29 		Di
30 		Wo
31 		Do
1 		Vr
2 		Sa
3 		So
4 		Ma
5 		Di
6 		Wo
7 		Do
8 		Vr
9
Seremonies OS
Groep A 1 1 1 1 2
Groep B 2 1 1 2
Groep C 2 2 2
Groep D 2 2 2
Uitklopfase
Junie 		Sa
10 		So
11 		Ma
12 		Di
13 		Wo
14 		Do
15 		Vr
16 		Sa
17 		So
18 		Ma
19 		Di
20 		Wo
21 		Do
22 		Vr
23 		Sa
24
Seremonies SS
Uitklopfase 2 2 1 1 1 1
Verklaring

   Seremonies

   Groepfase

   Uitklopfase

   Bronseindstryd

   Eindstryd

Groepe[wysig | wysig bron]

Groep A Groep B Groep C Groep D

Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Vlag van Australië Australië
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Kanada Kanada

Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Samoa Samoa
Vlag van Italië Italië
Vlag van Argentinië Argentinië

Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland
Vlag van Wallis Wallis
Vlag van Japan Japan

Vlag van Frankryk Frankryk
Vlag van Skotland Skotland
Vlag van Tonga Tonga
Vlag van Ivoorkus Ivoorkus

Die groepwedstryde is op die volgende stede verdeel:

  • Groep A: Kaapstad, Port Elizabeth en Stellenbosch
  • Groep B: Durban en Oos-Londen
  • Groep C: Johannesburg en Bloemfontein
  • Groep D: Pretoria en Rustenburg

Groepfase[wysig | wysig bron]

Soos in die rugbywêreldbekertoernooie van 1987 en 1991 is die 16 deelnemende nasionale rugbyspanne in vier groepe van vier elk verdeel; elke span het een wedstryd teen elk van die ander spanne in dieselfde groep gespeel, dus het elke span drie wedstryde in die groepfase gespeel. Drie punte is vir ’n oorwinning toegeken, twee vir ’n gelykop en een vir ’n nederlaag: spanne wat met dieselfde aantal punte geëindig het, is volgens die punte wat total aangeteken is gerangskik.

Klassifisering binne elke groep was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • Drie wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • Twee vir ’n gelykop;
  • Een vir ’n nederlaag.

Aan die einde van die groepfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vierde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindrondte deurgedring het. As twee spanne gelyk op punte was, is die rangorde deur die punte wat total aangeteken is bepaal.

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derdeplekwedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die groepe het na die uitklopfase deurgedring. Groepwenners het teen naaswenners in ander groepe in die kwarteindstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Groep A het teen die naaswenner van Groep B en die wenner van Groep B teen die naaswenner van Groep A gespeel. Spanne van dieselfde groep sou dus eers weer in óf die bronseindstryd óf die eindstryd kon ontmoet het.

Elke wedstryd in die uitklopfase moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag was, is daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik is daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, tien minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner was nie, is daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin geslaag het om punte aan te teken, gewen het. As daar steeds nie ’n wenner was ná 110 minute nie is die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.

1995-effek op 1999-kwalifisering[wysig | wysig bron]

Die nominale 1999-gasheer (Wallis), die verdedigende kampioen (Suid-Afrika), die naaswenner (Nieu-Seeland) en die derde plek-span (Frankryk) het regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 1999 gekwalifiseer.

Wedstrydbeamptes[wysig | wysig bron]

’n Paneel van 22 skeidsregters is vir die toernooi ingespan.

Wedstryde[wysig | wysig bron]

Kwalifiseer vir die kwarteindrondte
Uit die toernooi geskakel.

Die wedstryde is in twee fases opgedeel, naamlik die groep- en die uitklopfase.

Groepfase[wysig | wysig bron]

16 spanne het aan die groepfase deelgeneem. Die twee beste spanne in elke groep het na die uitklopfase deurgedring.

Groep A[wysig | wysig bron]

Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 3 3 0 0 68 26 +42 6 9
Vlag van Australië Australië 3 2 0 1 87 41 +46 11 7
Vlag van Kanada Kanada 3 1 0 2 45 50 –5 4 5
Vlag van Roemenië Roemenië 3 0 0 3 14 97 –83 1 3

Groep B[wysig | wysig bron]

Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Engeland Engeland 3 3 0 0 95 60 +35 12 9
Vlag van Samoa Samoa 3 2 0 1 96 88 +8 13 7
Vlag van Italië Italië 3 1 0 2 69 94 –25 7 5
Vlag van Argentinië Argentinië 3 0 0 3 69 87 –18 8 3

Groep C[wysig | wysig bron]

Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 3 3 0 0 222 45 +177 29 9
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 3 2 0 1 93 94 –1 13 7
Vlag van Wallis Wallis 3 1 0 2 89 68 +21 9 5
Vlag van Japan Japan 3 0 0 3 55 252 –197 8 3

Groep D[wysig | wysig bron]

Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Frankryk Frankryk 3 3 0 0 114 47 +67 13 9
Vlag van Skotland Skotland 3 2 0 1 149 27 +122 17 7
Vlag van Tonga Tonga 3 1 0 2 44 90 –46 6 5
Vlag van Ivoorkus Ivoorkus 3 0 0 3 29 172 –143 3 3

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindstryd
                   
10 Junie – Johannesburg        
 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  42
17 Junie – Durban
 Vlag van Samoa Samoa  14  
 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  19
10 Junie – Durban
   Vlag van Frankryk Frankryk  15  
 Vlag van Frankryk Frankryk  36
24 Junie – Johannesburg
 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland  12  
 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  15
11 Junie – Kaapstad
   Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  12
 Vlag van Engeland Engeland  25
18 Junie – Kaapstad
 Vlag van Australië Australië  22  
 Vlag van Engeland Engeland  29 Uitspeel om derde plek
11 Junie – Pretoria
   Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  45   22 Junie – Pretoria
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  48
   Vlag van Frankryk Frankryk  19
 Vlag van Skotland Skotland  30  
 Vlag van Engeland Engeland  9

Kwarteindrondte[wysig | wysig bron]

Halfeindrondte[wysig | wysig bron]

Bronseindstryd[wysig | wysig bron]

Eindstryd[wysig | wysig bron]


Rugbywêreldkampioen 1995
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika

Statistiek[wysig | wysig bron]

Finale puntestand[wysig | wysig bron]

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al 16 deelnemende nasionale rugbyspanne in die Rugbywêreldbeker 1995.[14]

Uitslag van die Rugbywêreldbeker 1995:

   Kampioen

   Naaswenner

   Derde plek

   Vierde plek

   Kwarteindrondte

   Groepfase

   Nie deelgeneem nie

Rang Span Groep S W G V P Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika A 6 6 0 0 144 13 8 18 3
2 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland C 6 5 0 1 327 41 34 14 4
3 Vlag van Frankryk Frankryk D 6 5 0 1 184 17 9 26 1
4 Vlag van Engeland Engeland B 6 4 0 2 158 11 8 25 4
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5 Vlag van Skotland Skotland D 4 2 0 2 179 20 14 17 0
6 Vlag van Samoa Samoa B 4 2 0 2 110 14 8 8 0
7 Vlag van Australië Australië A 4 2 0 2 109 12 11 9 0
8 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland C 4 2 0 2 105 13 11 6 0
In die groepfase uitgeskakel
9 Vlag van Wallis Wallis C 3 1 0 2 89 9 7 8 2
10 Vlag van Italië Italië B 3 1 0 2 69 7 5 7 1
11 Vlag van Kanada Kanada A 3 1 0 2 45 4 2 6 1
12 Vlag van Tonga Tonga D 3 1 0 2 44 6 4 2 0
13 Vlag van Argentinië Argentinië B 3 0 0 3 69 8 4 7 0
14 Vlag van Japan Japan C 3 0 0 3 55 8 6 1 0
15 Vlag van Ivoorkus Ivoorkus D 3 0 0 3 29 3 1 4 0
16 Vlag van Roemenië Roemenië A 3 0 0 3 14 1 0 2 0
Algeheel 32 1730 189 130 158 16

Meeste punte en drieë[wysig | wysig bron]

Meeste punte aangeteken:[1]
Naam Punte
1 Vlag van Frankryk Thierry Lacroix 112
2 Vlag van Skotland Gavin Hastings 104
3 Vlag van Nieu-Seeland Andrew Mehrtens 84
4 Vlag van Engeland Rob Andrew 79
5 Vlag van Suid-Afrika Joel Stransky 61
6 Vlag van Australië Michael Lynagh 47
7 Vlag van Nieu-Seeland Simon Culhane 45
8 Vlag van Wallis Neil Jenkins 41
9 Vlag van Italië Diego Domínguez 39
10 Vlag van Nieu-Seeland Marc Ellis 35
Vlag van Nieu-Seeland Jonah Lomu
Meeste drieë gedruk:[2]
Naam Drieë
1 Vlag van Nieu-Seeland Marc Ellis 7
Vlag van Nieu-Seeland Jonah Lomu
3 Vlag van Skotland Gavin Hastings 5
Vlag van Engeland Rory Underwood
5 Vlag van Suid-Afrika Adriaan Richter 4
Vlag van Suid-Afrika Chester Williams
Vlag van Frankryk Thierry Lacroix
8 Vlag van Australië Joe Roff 3
Vlag van Nieu-Seeland Eric Rush
Vlag van Samoa George Harder
Vlag van Wallis Gareth Thomas
Vlag van Italië Paolo Vaccari
Vlag van Nieu-Seeland Josh Kronfeld
Vlag van Nieu-Seeland Walter Little
Vlag van Frankryk Émile Ntamack
Vlag van Nieu-Seeland Glen Osborne
Vlag van Nieu-Seeland Jeff Wilson
Vlag van Frankryk Philippe Saint-André

Rolprent[wysig | wysig bron]

Die Rugbywêreldbeker 1995 vorm die hoofonderwerp van die 2009-rolprent Invictus (Latyn; Afrikaans: “Die onoorwonne”). Dié rolprent is op die boek Playing the Enemy deur John Carlin gebaseer en beskryf hoe die destydse Suid-Afrikaanse president Nelson Mandela tydens die toernooi met sy ondersteuning vir die Suid-Afrikaanse nasionale rugbyspan, die Springbokke, Suid-Afrika oor rassegrense heen verenig het. Die regie is behartig deur Clint Eastwood en die hoofkaraktere Nelson Mandela en Francois Pienaar word deur Morgan Freeman en Matt Damon onderskeidelik vertolk.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Rugbyportaal

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 (en) "Rugby World Cup 1995: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 24 Januarie 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 (en) "Rugby World Cup 1995: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 24 Januarie 2024.
  3. ↑ (en) "1995: Party time for SA". BBC. 24 September 2003. Besoek op 24 Januarie 2024.
  4. ↑ (en) "Rugby World Cup history". BBC. 7 Oktober 2003. Besoek op 24 Januarie 2024.
  5. ↑ (en) "'Battle of Boet Erasmus' remembered". Nuus24. 3 Junie 2015. Besoek op 24 Januarie 2024.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Tries scored: greater than or equal to 3". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2018. Besoek op 3 November 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 (en) "World Cup records". BBC. 26 September 2003. Besoek op 24 Januarie 2024.
  8. ↑ (en) Tony Smith (6 Oktober 2019). "Rugby World Cup: Where are the 1995 All Blacks now?". Stuff. Besoek op 24 Januarie 2024.
  9. ↑ 9,0 9,1 (en) "All Time RWC Player Records". rugbyworldcup.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Januarie 2016. Besoek op 24 Januarie 2016.
  10. ↑ (en) "All Time RWC Team Records". rugbyworldcup.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Januarie 2016. Besoek op 24 Januarie 2016.
  11. ↑ (en) Robert Colereports (26 Mei 1995). "Tonga rattle French until sending-off". The Independent. Besoek op 24 Januarie 2024.
  12. ↑ (en) Pirate Irwin (4 Oktober 2007). "Max Brito at end of tether after 12-year struggle". Mail & Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  13. ↑ (en) "1995: England 25–22 Australia". BBC. 24 September 2003. Besoek op 24 Januarie 2024.
  14. ↑ (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2020. Besoek op 23 Junie 2020.

Verdere leesstof[wysig | wysig bron]

  • (en) Gerald Davies (2004). The History of the Rugby World Cup. Sanctuary Publishing Ltd. ISBN 1-86074-602-0.
  • (en) Nick Farr-Jones (2003). Story of the Rugby World Cup. Australian Post Corporation. ISBN 0-642-36811-2.
  • (en) Grant Harding; David Williams (2000). The Toughest of Them All: New Zealand and South Africa: The Struggle for Rugby Supremacy. Auckland, Nieu-Seeland: Penguin Books. ISBN 978-0-14-029577-1.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  • (en) Lance Peatey (2011). In Pursuit of Bill: A Complete History of the Rugby World Cup. New Holland Publishers. ISBN 978-1-74257-191-1.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Rugbywêreldbeker

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023 • Australië 2027 • Verenigde State 2031

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_1995&oldid=2647433"