Sachalin-oblast

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Sachalin-oblast
Сахалинская область
Die ligging van Sachalin-oblast in Rusland.
Die ligging van Sachalin-oblast in Rusland.
Politieke status
Land Russiese Federasie
Federale distrik Verre-Oosterse
Ekonomiese streek Verre-Oosterse
Stigting 2 Januarie 1947
Regering
Hoofstad Joezjno-Sachalinsk
Leier Oleg Kozjemjako
Amp Goewerneur
Wetgewer Oblast-doema
Bevolking
Sensus 2010
Totaal 497 973
Volgorde 72ste
Digtheid 5,72/km2
Stedelik 79,7%
Plattelands 20,3%
Statistiek
Oppervlakte 87 100 km2
Volgorde 37ste
Tydsone UTC+11:00
Registrasienommer  65
Amptelike tale Russies
Webtuiste http://www.adm.sakhalin.ru/
Wapen en vlag

Portaal  Portaalicoon   Rusland

Sachalin-oblast (Russies: Сахали́нская о́бласть, Sachalinskaja oblast) is ’n deelgebied van Rusland. Dit lê in die Verre-Oosterse Federale Distrik en die hoofstad is Joezjno-Sachalinsk.

Die oblast sluit die eiland Sachalin en die Koerile in die Russiese Verre Ooste in. Dit het ’n oppervlakte van 87 100 km2 en volgens die Russiese sensus van 2010[1] het dit 497 973 inwoners. Sachalin is ryk aan natuurlike gas en olie en is die vierde rykste federale gebied in Rusland. Dit grens in die weste aan Chabarofsk-krai, in die noorde aan Kamtsjatka-krai en in die suide aan Hokkaido, Japan.

Demografie[wysig | wysig bron]

Die oblast se bevolkingsyfer in 2010 was 497 973.[1] Daarvan is die 409 786 Russe die grootste groep (86,5%), gevolg deur 24 993 Koreane (5,3%) en 12 136 Oekraïners (2,6%).

Russies-Ortodoks
  
21.6%
Ortodoks (ander)
  
1.8%
Protestants
  
0.6%
Ander Christene
  
4.4%
Inheemse gelowe
  
1.4%
Spiritueel, maar nie       godsdienstig
  
37%
Ateïsties
  
15.4%
Ander of geen
  
17.8%
Godsdiens in Sachalin-oblast[2][3]

Ander, kleiner groepe sluit in Japannese, of die Ainoe, wat inheems aan die streek is en die Sowjetse oorname van die gebied ná die Tweede Wêreldoorlog teengestaan het.

Godsdiens[wysig | wysig bron]

Volgens ’n opname in 2012[2] behoort 21,6% van die Kirof-oblast se bevolking tot die Russies-Ortodokse Kerk, 4,4% is Christene maar behoort nie tot ’n spesifieke denominasie nie, 1,8% is Ortodokse Christene maar behoort nie tot die Russiese Kerk nie en 0,6% is Protestants. Daarbenewens beskou 37% hulle as spiritueel maar nie gelowig nie, 15,4% is ateïsties en 17,8% volg ander godsdienste of het nie die vraag beantwoord nie.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Die eerste Europeërs wat die waters om Sachalin verken het, was Iwan Moskwitin en Maarten Gerritsz Vries in die middel 1600's, Jean-François de La Pérouse in 1787 en Adam Johann von Krusenstern in 1805.

Die inheemse volke van Sachalin is die Nifchers, Oroks en Ainoe. Japannese het hulle in die 17de of 18de eeu in die gebied gevestig. Gedurende die Ming- en Qing-dinastie het China die eiland as deel van hulle ryk beskou. Japan, wat bekommerd was oor Rusland se uitbreiding in Noordoos-Asië, het hulle soewereiniteit oor die eiland in 1845 verklaar. Die Russe het egter nie die Chinese of Japannese aansprake erken nie en van die 1850's af begin om steenkoolmyne, administrasiegeriewe, skole, tronke en kerke op die eiland te vestig.

Aleksandrofskaja-tronk op die dorp Aleksandrofsk-Sachalinski in 1903.

In 1855 het Rusland en Japan ’n ooreenkoms onderteken waarvolgens burgers van albei lande op die eiland kon woon: Russe in die noorde en Japannese in die suide, sonder ’n vasgestelde grens tussen hulle. Later is ’n ooreenkoms met China onderteken waarvolgens China alle gebiede noord van Heilongjiang (die Amoer) en oos van die Oessoeri aan Rusland afstaan, insluitende Sachalin. ’n Russiese strafkamp is in 1857 opgerig, maar Japan het die suidelike deel van die eiland beheer tot in 1875, toe hulle dit aan Rusland afgestaan het in ruil vir die Koerile. Ná die Russies-Japannese Oorlog is ’n verdrag in 1905 onderteken waarvolgens die suidelike deel van die eiland onder Japan geval het. Dit het die Karafuto-prefektuur (樺太庁) van Japan geword, met die hoofstad Toyohara, nou bekend as Joezjno-Sachalinsk.

Ná die Russiese Rewolusie het die noorde van Sachalin deel van die Russiese SFSR geword. Sachalin-oblast is op 20 Oktober 1932 gestig. In Augustus 1945 het die Sowjetunie beheer van die hele eiland oorgeneem, asook van die Koerile.

Ná die Tweede Wêreldoorlog het Suid-Sachalin en die Koerile in 1946 die Suid-Sachalin-oblast van die Sowjetunie geword.[4] In 1947 het dit deel van Sachalin-oblast geword.

Die status van die Suid-Koerile word steeds betwis en sorg vir groot spanning in betrekkinge tussen Rusland en Japan. Geen amptelike vredesooreenkoms is nog deur die twee lande onderteken nie.[5] Japan het in 1952 afstand van Suid-Sachalin gedoen, maar nooit Rusland se aanspraak op die gebied erken nie. Dit word steeds op Japannese kaarte as niemandsland aangedui.

Op 24 April 1996 het Sachalin- en Rostof-oblast ’n magsdelingsooreenkoms met die federale regering gesluit waarvolgens outonomie aan hulle toegeken is.[6] Die ooreenkoms is op 4 Maart 2002 afgeskaf.[7]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 (ru) Оценка численности населения на 1 января 2014 года и в среднем за 2013 год Geargiveer 19 Oktober 2015 op Wayback Machine
  2. 2,0 2,1 "Arena: Atlas of Religions and Nationalities in Russia". Sreda, 2012.
  3. 2012 Arena Atlas Religion Maps. "Ogonek", № 34 (5243), 27/08/2012. Besoek op 21/04/2017. Geargiveer
  4. (ru) [Указ Президиума ВС СССР от 2.02.1946 об образовании Южно-Сахалинской области в составе Хабаровского края РСФСР|Указ Президиума ВС СССР от 02.02.1946 "Об образовании Южно-Сахалинской области в составе Хабаровского края РСФСР"]
  5. Hindell, Juliet (18 April 1998). "Russia and Japan's island row". BBC News. Besoek op 18 Januarie 2009.
  6. "Newsline - May 30, 1996 Rostov, Sakhalin Oblasts Sign Power-Sharing Agreements". Radio Free Europe/Radio Liberty (in Engels). 30 Mei 1996. Besoek op 2 Mei 2019.
  7. Chuman, Mizuki. "The Rise and Fall of Power-Sharing Treaties Between Center and Regions in Post-Soviet Russia" (PDF). Demokratizatsiya: 146.

Skakels[wysig | wysig bron]

Koördinate: 50°33′N 142°36′O / 50.550°N 142.600°O / 50.550; 142.600