Spektroskopie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die bestudering van wit lig wat met ’n prisma versprei word, is ’n voorbeeld van spektroskopie.

Spektroskopie is ’n versamelnaam vir wetenskaplike tegnieke om die wisselwerking tussen materie en stralingsenergie te ondersoek.[1][2]

Histories was spektroskopie die bestudering van sigbare lig wat volgens hul golflengtes deur ’n prisma versprei word. Later is die begrip heelwat uitgebrei om enige wisselwerking met stralingsenergie as ’n funksie van sy golflengte of frekwensie in te sluit.

Spektroskopiese tegnieke word toegepas in die natuurkunde, analitiese skeikunde en fisiese chemie om die eienskappe van saamgestelde molekulêre, atoom- of subatoom-stelsels te bepaal.

Elektromagnetiese spektroskopie[wysig | wysig bron]

'n Belangrike deel van die spektroskopie maak gebruik van fotone. Afhanklik van die golflengte van die straling kan verskeie eienskappe bestudeer word

Ander vorme[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Crouch, Stanley; Skoog, Douglas A. (2007). Principles of instrumental analysis. Australia: Thomson Brooks/Cole. ISBN 0-495-01201-7.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  2. Herrmann, R.; C. Onkelinx (1986). "Quantities and units in clinical chemistry: Nebulizer and flame properties in flame emission and absorption spectrometry". Pure and Applied Chemistry. 58 (12): 1737–1742. doi:10.1351/pac198658121737.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]