Tegnologiebeleid

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Daar is 'n aantal subtiele verskille in definisies van tegnologiebeleid. Volgens die Amerikaanse wetenskaplike en adviseur Lewis M. Branscomb het tegnologiebeleid betrekking op die "openbare middele vir die koestering van die vermoëns en die optimalisering van hul aansoeke in die diens van die nasionale doelwitte en belange".[1] Branscomb definieer tegnologie in hierdie konteks as "die samevoeging van vermoëns, fasiliteite, vaardighede, kennis, en organisasie nodig om suksesvol 'n nuttige diens of produk te skep".[2] Ander geleerdes onderskei tussen tegnologiebeleid en wetenskaplike inligting, wat daarop dui dat die eerste oor "die ondersteuning, verbetering en ontwikkeling van tegnologie" gaan, terwyl laasgenoemde fokus op "die ontwikkeling van wetenskap en die opleiding van wetenskaplikes ".[3] Rigas Arvanitis, by die Institut de Recherche pour le developpement (IRD) in Frankryk, dui daarop dat "wetenskap en tegnologiebeleid maak voorsiening vir al die openbare sektor riglyne vir die ontwerp van skepping, befondsing, ondersteuning en mobilisering van wetenskaplike en tegnologiese hulpbronne ".[4] Tegnologiebeleid is 'n vorm van 'n aktiewe nywerheidsbeleid. Dit is die geval aangesien tegnologiese ontwikkeling soos waargeneem in verskeie gemeenskappe, nywerhede en tydperke, markte nie altyd industriële sukses verseker nie. Staat-ingryping of ondersteuning word gereeld benodig om in gevalle van mark-mislukking (wat kan insluit, byvoorbeeld, onder-befondsing van navorsing en ontwikkeling) te bowe te kom.[5]

Tegnologiese determinisme[wysig | wysig bron]

Tegnologiese determinisme is 'n reduksionistiese teorie wat veronderstel dat tegnologie die ontwikkeling van 'n samelewing se sosiale struktuur en kulturele waardes dryf [6] Die term word geskep deur Thor Veblen (1857–1929), 'n Amerikaanse sosioloog en ekonoom. Die mees radikale tegnologiese determinisme in die Verenigde State van Amerika in die 20ste eeu was waarskynlik die van Clarence Ayres, wat 'n volgeling van Thor Veblen en John Dewey was. William Ogburn is ook bekend vir sy radikale tegnologiese determinisme.

Beskou deur die lens van wetenskapbeleid, kan openbare beleid direk die befondsing van, intellektuele infrastruktuur vir industriële navorsing, beïnvloed deur middel van belasting aansporings, direkte befondsing of indirekte ondersteuning aan die organisasies wat befonds, en navorsing uitvoer. Vannevar Bush, direkteur van die kantoor van wetenskaplike navorsing en ontwikkeling vir die Amerikaanse regering in Julie 1945 geskryf: "Wetenskap is 'n behoorlike saak van die regering" [7] Vannevar Bush bestuur die voorloper van die National Science Foundation, en sy geskrifte inspireer direk navorsers wat die skakel (hyperlink) en die rekenaar muis uitvind. Die DARPA inisiatief om die rekenaar te ondersteun was die stukrag vir die ontwikkeling van die TCP/IP. Op dieselfde wyse dat wetenskaplike konsortiums soos CERN vir hoë-energie fisika 'n verbintenis het tot openbare kennis, toegang tot hierdie openbare kennis in fisika het direk gelei tot CERN se borgskap van die ontwikkeling van die Wêreldwye web en standaard Internet toegang vir almal.

Die eerste groot uitbreiding van 'n tegnologiese deterministiese siening vanuit 'n sosio-ekonomiese gesigspunt was afkomstig van die Duitse filosoof en ekonoom Karl Marx. Sy teoretiese raamwerk was gegrond op die perspektief dat veranderinge in die tegnologie, en spesifiek produktiewe tegnologie, 'n primêre invloed op die menslike sosiale verhoudings en organisatoriese struktuur het. Voorts stel hy dat sosiale verhoudings en kulturele praktyke uiteindelik sentreer rondom die tegnologiese en ekonomiese basis van 'n gegewe samelewing. Hierdie posisie van Marx raak ingebed in die hedendaagse samelewing, waar die idee dat snelveranderende tegnologie allesomvattende verandering in menselewens kan meebring, algemeen is.[8] Hoewel baie skrywers beweer dat daar 'n tegnologies deterministiese siening van die mens se geskiedenis is, is nie almal Marxiste nie en 'n paar skrywers bevraagteken die mate waarin Marx self 'n deterministise denker was. Verder is daar verskeie vorme van tegnologiese determinisme.[9]

Tegnologiebeleid en ekonomie[wysig | wysig bron]

Tegnologiebeleid neem 'n "evolusionêre benadering 'om tegniese verandering, en hiermee verband hou met evolusionêre-groeiteorie, wat ontwikkel is deur Luigi Pasinetti, J.S. Metcalfe, Pier Paolo Saviotti, en Koen Frenken en ander, gebou op die vroeë werk van David Ricardo.[10][11]

In teenstelling met die evolusionêre paradigma, beskou die klassieke politieke wetenskap tegnologie as 'n statiese "swart boks". Net so beskou neoklassieke ekonomie tegnologie as 'n residuele, of eksogene faktor, om anders onverklaarbare groei te verduidelik (byvoorbeeld, skokke in die aanbod wat die produksie te verhoog, wat die vlak ewewigsprys in 'n ekonomie). In die Verenigde State van Amerika, die skepping van die VSA Kantoor van Wetenskap en Tegnologiebeleid gereageer het op die behoefte beleid benaderings waarin nie al die tegnologie as identies behandel op grond van hul sosiale of ekonomiese veranderlikes. Tegnologiebeleid is anders as wetenskapstudies, maar beide is beïnvloed deur Thomas Samuel Kuhn. Navorsing in die tegnologiebeleid-domein erken die belangrikheid van, onder andere, Vannevar Bush, Moses Abramovitz, William J. Abernathy en James M. Utterback.

Tegnologiebeleid benader wetenskap as die strewe na verifieerbare of vervalsbaarheid hipoteses, terwyl die sosiale wetenskap al hoe meer beïnvloed word deur 'n postmoderne benadering waarvolgens die wetenskap nie beskou word as 'n objektiewe werklikheid nie. Tegnologiebeleid is egter selde postmodern. Die doel is die verbetering van die beleid en organisasies wat gebaseer is op 'n evolusionêre siening en verstand van die onderliggende wetenskaplike en tegnologiese beperkings betrokke by ekonomiese ontwikkeling, maar ook hul potensiaal. Byvoorbeeld, sommige skoon steenkool tegnologieë via koolstofsekwestrasie en die toekenning van die elektromagnetiese spektrum-veiling is idees wat uit tegnologiebeleid skole kom. Die dominante ontwerp paradigma, wat ontwikkel is deur William J. Abernathy en James M. Utterback, is 'n idee met 'n beduidende implikasies vir innovasie, markstruktuur en mededingende dinamika beide binne en tussen lande wat na vore gekom van empiriese navorsing in tegnologiebestuur, 'n domein van tegnologiebeleid.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. BRANSCOMB, LM (1995). Confessions of a technophile. Springer Science & Business Media.
  2. BRANSCOMB, LM (1995). Confessions of a technophile. Springer Science & Business Media.
  3. Dodgson, M., & Bessant, J. (1997). Effektiewe innovasie beleid: 'n nuwe benadering. Long Range Beplanning, 30 (1), 143.
  4. Arvanitis, Rigas. Wetenskap en tegnologie beleid. Eolss Uitgewers Beperk, 2009.
  5. Borris, M. & Stowsky, J. (1997). Tegnologie Beleid en ekonomiese groei. Berkeley Rondetafel op die internasionale ekonomie. UC Berkeley: Berkeley Rondetafel op die internasionale ekonomie
  6. [Smith, M.R. en Marx, L., 1994 Dryf tegnologie geskiedenis?: Die dilemma van tegnologiese determinisme. MIT Press.]
  7. LPA / nsf50 / vbush1945.htm Vannevar Bush (Julie 1945), "Wetenskap, die eindelose Grens."
  8. Smith & Marx, Merrit Roe & Leo (Junie 1994). Does Technology Drive History? The Dilemma of Technological Determinism. The MIT Press. ISBN 978-0-262-69167-3.
  9. Bimber, Bruce (Mei 1990). "Karl Marx and the Three Faces of Technological Determinism". Social Studies of Science. 20 (2): 333–351. doi:10.1177/030631290020002006.
  10. Pasinetti, Luisi 1981 Structural change and economic growth, Cambridge University Press. J.S. Metcalfe and P.P. Saviotti (eds.), 1991, Evolutionary Theories of Economic and Technological Change, Harwood, 275 pages. J.S. Metcalfe 1998, Evolutionary Economics and Creative Destruction, Routledge, London. Frenken, K., Van Oort, F.G., Verburg, T., Boschma, R.A. (2004). Variety and Regional Economic Growth in the Netherlands – Final Report (The Hague: Ministry of Economic Affairs), 58 p. (pdf)
  11. Saviotti, Pier Paolo; Frenken, Koen (2008), "Export variety and the economic performance of countries", Journal of Evolutionary Economics 18 (2): 201–218, doi:10.1007/s00191-007-0081-5