Cecil Beaton

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Cecil Beaton
CBE Kt
Portret deur Lafayette, omstreeks 1923.
Portret deur Lafayette, omstreeks 1923.
Geboortenaam Cecil Walter Hardy Beaton
Gebore (1904-01-14)14 Januarie 1904
Hampstead, Londen,[1] Engeland
Oorlede 18 Januarie 1980 (op 76)
Reddish House, Wiltshire, Engeland
Beroep
  • Fotograaf
  • Binneversierder
  • Skrywer
  • Kostuumontwerper
Nasionaliteit Brits

Sir Cecil Walter Hardy Beaton CBE Kt (14 Januarie 1904 - 18 Januarie 1980) was 'n Britse mode-, portret- en oorlogsfotograaf, skilder en binneversierder, sowel as 'n verhoog- en kostuumontwerper vir rolprente en die teater wat twee Oscars gewen het.

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Ná 'n kort ruk in die familie se houtonderneming het hy in Holborn as 'n sementhandelaar gewerk. Dit het gelei tot 'n "orgie van fotografie oor naweke", en hy het besluit om dit sy loopbaan te maak.[2] Onder beskerming van Osbert Sitwell het hy sy eerste uitstalling in die Cooling Gallery in Londen gehou. Dit het nogal 'n opskudding veroorsaak.

'n Selfportret van Cecil Beaton in 'n tempel in Kalkutta, Indië.

Hy het geglo hy sal meer sukses behaal aan die ander kant van die Atlantiese Oseaan; hy het na New York verhuis en stadigaan 'n reputasie daar opgebou. Teen die tyd dat hy die stad verlaat het, het hy 'n kontrak met Condé Nast Publications gehad om foto's eksklusief vir hulle te neem."[3]

Van 1930 tot 1945 het Beaton in Wiltshire gewoon en baie bekendes daar onthaal. In 1947 het hy 'n huis gekoop wat hy gerestoureer het. Greta Garbo was 'n besoeker.[4] Hy het tot met sy dood daar gewoon.[5][6]

Beaton het in Amerika boekomslae en kostuums vir middagvertoning ten bate van welsyn ontwerp, totdat die tydskrif Vogue hom in 1927 dikwels begin gebruik het.[7] Hy het later sy eie ateljee oopgemaak.

Beaton se eerste kamera was 'n Kodak 3A-voukamera. In sy loopbaan het hy beide grootformaat- as kleiner Rolleiflex-kameras gebruik. Hy was nooit bekend as 'n tegnies bekwame fotograaf nie en het eerder daarop gefokus om 'n treffende model of toneel te gebruik en vir die perfekte oomblik te wag om die foto te neem.

Die uitruil van idees tussen Beaton van die Britse uitgawe van Vogue, Horst P. Horst van die Franse Vogue en ander kunstenaars het gelei tot die voorkoms van styl en verfyndheid waarvoor die 1930's bekend is.[8]

Beaton se beste werk was sy modefoto's en portrette van bekendes. Hy het ook vir Vanity Fair gewerk en bekendes in Hollywood afgeneem. In 1938 het Beaton na Engeland teruggekeer en 'n vooraanstaande oorlogsfotograaf geword. Hy is die bekendste vir sy foto's van die skade wat deur die Duitse Blitz aangerig is. Sy styl het verbeter en die omvang van sy foto's het vergroot.[9]

Beaton se foto van die driejarige Eileen Dunne.

Beaton het dikwels foto's van die Britse koninklike familie geneem vir amptelike publikasie.[10] Koningin Elizabeth die koninginmoeder was sy gunstelingonderwerp. Hy het die beroemde troufoto's van die Hertog en Hertogin van Windsor geneem. Hy het prinses Margaret in 1951 in 'n roomkleurige Diorrok afgeneem vir haar 21ste verjaardag, en dit het een van die mees ekoniese koninklike foto's van die 20ste eeu geword.[11][12][13]

Die ontwerp vir Audrey Hepburn in My Fair Lady (1964), waarvoor Beaton 'n Oscar gewen het.

In die Tweede Wêreldoorlog is Beaton na die departement van inligting gestuur en het hy die taak gekry om foto's van die tuisfront te neem. Hy het een van die beroemdste foto's van die oorlog geneem: van die driejarige Blitz-slagoffer Eileen Dunne wat in die hospitaal aansterk terwyl sy haar lappop vashou.[14]

Ná die oorlog het Beaton vir Broadway stelle, kostuums en beligting ontwerp vir Lady Windermere's Fan. Vir sy kostuumontwerpe vir die rolprentmusiekblyspele Gigi (1958) en My Fair Lady (1964) het hy 'n Oscar gewen. Hy het ook ontwerpe vir verskeie ander prente gedoen.

Beaton het ook die akademiese drag van die Universiteit van Oos-Anglië ontwerp.[15]

Persoonlike lewe[wysig | wysig bron]

Beaton het verhoudings met verskeie mans gehad,[16] asook met verskeie vroue, onder andere die aktrises Greta Garbo en Coral Browne. Hy is in 1972 tot ridder geslaan.[17] Twee jaar later het hy 'n beroerte gehad wat die regterkant van sy liggaam verlam gelaat het.

Hy is op 18 Januarie 1980 in sy huis in Wiltshire oorlede, vier dae ná sy 76ste verjaardag.[14]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Foley, Elizabeth; Coates, Beth (2010). Advanced Homework for Grown-ups. Random House. ISBN 9781409087540. Besoek op 14 Desember 2014.
  2. ↑ Beaton, Cecil (1951). Photobiography. Londen: Odhams Press, p.40.
  3. ↑ Beaton, Cecil (1951). Photobiography. London: Odhams Press, p.56.
  4. ↑ Broad Chalke, UK: British History, http://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=116110 .
  5. ↑ Vickers, Hugo (2003). The Unexpurgated Beaton: The Cecil Beaton Diaries as He Wrote Them, 1970–1980. Londen: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 1400041120.
  6. ↑ Broad Chalke, A History of a South Wiltshire Village, its Land & People Over 2,000 years, The People of the Village, 1999 .
  7. ↑ Muir, Robin (1 Februarie 2004). "The Beaton Generation". The Independent. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Februarie 2009. Besoek op 9 Mei 2008.
  8. ↑ "Too, Too Vomitous". Time. 2 Februarie 1931. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2007. Besoek op 9 Mei 2008.
  9. ↑ Richard Holledge, "A Career Restored by War" Wall Street Journal, 29 Nov 2012, p D5
  10. ↑ "V&A Exploring Photography: Sir Cecil Beaton". Victoria and Albert Museum. Besoek op 10 Mei 2008.
  11. ↑ Storochuck, Jessica (21 Augustus 2021). "Fashion Favourite: Princess Margaret and Christian Dior". Royal Central. Besoek op 28 Oktober 2021.
  12. ↑ Trotter, Katie (20 April 2020). "10 Most Important Fashion Moments in History". Vogue Arabia. Besoek op 28 Oktober 2021.
  13. ↑ Frost, Karie (30 Januarie 2019). "Princess Margaret's iconic 21st birthday gown goes on display at the V&A's Dior exhibition". Harper's Bazaar.
  14. ↑ 14,0 14,1 "Cecil Beaton". Fyne Times. 2006. Besoek op 9 Mei 2008.
  15. ↑ Groves, Nicholas (2005), The Academical Dress of the University of East Anglia, Noord-Walsham: The Burgon Society .
  16. ↑ Vickers, Hugo (2002). Cecil Beaton. Phoenix Press. ISBN 978-1842126134.
  17. ↑ "Supplement to the London Gazette". The London Gazette. 31 Desember 1971.

Nog leesstof[wysig | wysig bron]

  • Beaton, Cecil Sir & Boddington, Jennie, 1922– & National Gallery of Victoria (1975). Cecil Beaton's camera. National Gallery of Victoria, Melbourne
  • Spencer, Charles (1995). Cecil Beaton Stage and Film Designs. Londen: Academy Editions. ISBN 1-85490-398-5.
  • Vickers, Hugo (1985). Cecil Beaton. New York: Donald I. Fine. ISBN 1-55611-021-9.
  • Vickers, Hugo (2003). The Cecil Beaton Diaries, as They Were Written. New York. ISBN 0-7538-1702-0.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
  • Wild, Benjamin (2016). A Life in Fashion: The Wardrobe of Cecil Beaton. Londen. ISBN 978-0500518335.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)

Skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Cecil_Beaton&oldid=2535410"