Spitzkoppe
Die Spitzkoppe, ‘n groep reusagtige granietrotse, is eilandberge in die Namibwoestyn.
Ligging
[wysig | wysig bron]Hulle is 60 km noordwes van Usakos, 40 km suidwes van die Erongoberge en 150 km suidsuidoos van die Wit vrou van die Brandberg. Die Groot Spitskop (die Grosse Spitzkuppe, die “Matterhorn van Suidelike Afrika”) se hoogste punt is 1728 m bo seevlak en staan 700 m bo die woestynvloer en dis dus reeds van veraf sigbaar. ‘n 11 km van hierdie kop is die Klein Spitskop.
Natuurskoon
[wysig | wysig bron]In die volksverhale van die inheemse volkere het verskeie legendes en bygelowe rondom veral die Groot Spitskop ontwikkel. Volkekundiges, kunstenaars, plantkundiges, geoloë en argeoloë besoek die omgewing gereeld. In die oorhangende rotse kom rotstekeninge (veral van jagtonele), klipwerktuie en volstruiseierdoppe nagelaat deur die San voor. Klein Spitskop is ook bekend om sy halfedelstene. Na goeie reënval versamel sebras, gemsbokke, springbokke en volstruise by die poele onder die pieke. Die flora is tipies van ‘n woestyn en halfwoestyn. Teenswoordig kom toeriste na die omgewing om te kampeer, stap, die sonsondergang te bewonder en veral om foto’s te neem van die woestynomgewing.
Bergklim
[wysig | wysig bron]Dit is moeilik om die Groot Spitskop te beklim. Eers in April 1940 is ‘n poging aangewend om die piek te bereik. ‘n Groep uit Kaapstad onder leiding van Servie le Roux later in 1940 en ‘n groep onder O. Shipley was vroeg in 1946 onsuksesvol in hul aanslag op die piek. Op 14 November 1946 het ‘n groep bestaande o.a. uit Jan de V. Graaff en Else en Hans Wong wel daarin geslaag.
Bronnelys
[wysig | wysig bron]- Green, Lawrence G.: Lords of the Last Frontier. The Story of South West Africa and its People of all Races. Kaapstad: Howard B. Timmins, 1952
- Green , Lawrence G.: So few are free. Kaapstad: Howard Timmins, 1983. ISBN 0-86978-247-9
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Spitzkoppe.
