Statiet
'n Statiet ('n Kombinasiewoord van "staties" en "satelliet") is 'n hipotetiese satelliet wat stralingsdruk van die son teen 'n sonseil gebruik om sy wentelbaan te verander op maniere wat gravitasie alleen nie sal toelaat nie. Gewoonlik kan 'n statiet die sonseil gebruik om in 'n bepaalde posisie te hang wat nie gebruik kan word as 'n stabiele geostasionêre wentelbaan nie. Daar moet in gedagte gehou word dat geostasionêre satelliete net bokant die ewenaar staties kan hang. Statiete kan dus op plekke anders as die ewenaar gebruik word. Daar is voorgestel dat statiete in vaste posisies bokant die Aarde se pole moet hang en die weerkaatsing van sonlig gebruik om die afwaartse aantrekking van gravitasie teë te werk. Statiete kan ook hulle sonseile gebruik om die vorm of snelheid van meer konvensionele wentelbane te verander, afhangende van die doel van die spesifieke statiet.
Die konsep van statiete is amper gelyktydig, maar onafhanklik, deur Robert L. Forward[1] (wat die term statiet uitgedink het) en Colin McInnes geskep, wat die term halo orbit gebruik het.[2] Daarna is na die terme verwys as nie-Keplerwentelbaan en kunsmatige Lagrange-punt as veralgemenings van die twee terme.
Daar is nog geen statiete tot nou toe ontplooi nie omrede sonseiltegnologie nog in sy kinderskoene is. Nasa het die Sunjammer sonseilsending gekanselleer wat se doelwit was om na 'n Lagrangepunt naby die Aarde/Son L1-punt te vlieg. Die satelliet moes die lewensvatbaarheid van die Geostorm[3] geomagnetiese stormwaarskuwingskonsep, soos voorgestel deur die NOAA se Patricia Mulligan, bepaal.[4]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Statite: Spacecraft That Utilizes Light Pressure and Method of Use".
- ↑ McInnes, C. R. and Simmons, J. F. L.: "Halo Orbits for Solar Sails—Dynamics and Applications", ESA Journal, Vol. 13, 1989, pp. 229-234
- ↑ Geostorm
- ↑ Mulligan, Patricia (Augustus 1998). "Solar Sails for the Operational Space Community". Spaceviews. 8 (3–4).