Suid-Afrikaanse Klas 17E

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Suid-Afrikaanse Klas 17E

Klas 17E no. E1826 by Capital Park, Pretoria, 28 September 2006
Tipe en oorsprong
Kragtipe Elektries
Ontwerper Union Carriage & Wagon
Vervaardiger Union Carriage & Wagon
Model UCW 6E1
Klas Klas 17E
Vervaardig 1977-1982
Herbouer Transwerk
Aantal herbou 139
Bouspesifikasies
UIC wielklassifikasie Bo-Bo
Spoorbreedte Kaapspoor
Bogies 3.43 m wielbasis
Wielbasis 11.279 m
Lengte 15.494 m
Breedte 2.896 m
Hoogte 4.089 m pantograwe neer
Asbelasting 22 226 kg
Lokomotiefmassa 88 904 kg
Kragverkryging Pantograwe
Traksiemotors Vier AEI 283 AY
Transmissie 18/67 ratverhouding
Werkverrigting
Maksimumspoed 113 km/h
Kraglewering Per motor:
623 kW 1 uur
563 kW aanhoudend
Totaal:
2492 kW 1 uur
2252 kW aanhoudend
Trekkrag 311 kN wegtrek
221 kN 1 uur
193 kN aanhoudend teen 40 km/h [1]
Lokomotiefremme Heropwekkingremme & reostaties
Lug & Vakuum
Diensgeskiedenis
Gebruiker Spoornet
Kragklas 3 kV DC
Eerste tog 1993

Die Suid-Afrikaanse Klas 17E van 1990 is 'n Suid-Afrikaanse elektriese lokomotief van die Spoornet-era.

Gedurende 1993 en 1994 het Spoornet verskeie Klas 6E1, Series 7, 8 en 9 lokomotiewe gemodifiseer. Hul remme en vastrapbeheer se betroubaarheid is onder andere verbeter vir diens op die Natalse hooflyn. Hierdie gewysigde lokomotiewe is geherklassifiseer as Klas 17E.[2][3]

Vervaardiger[wysig | wysig bron]

Die 3kV Klas 6E1 elektriese lokomotiewe is gebou vir die Suid-Afrikaanse Spoorweë (SAR) deur Union Carriage & Wagon (UCW) in Nigel, Transvaal, met die elektriese toerusting wat deur die General Electric Company (GEC) verskaf is. UCW het nie werknommers aan die lokomotiewe toegeken wat dit vir die SAR gebou het nie, maar het die SAR eenheidnommers vir hul rekordhouding gebruik.

Klas 6E1 eienskappe[wysig | wysig bron]

Om die maksimum kragoordrag na die spore te verseker sonder dat die wiele gly, was die Klas 6E1 met gesofistikeerde vastrapskakels toegerus tussen die onderstel en die raamwerk, en toegerus met 'n elektroniese wielglipopsporing. Hierdie vastrapstutte en skakels het 'n kenmerk van die meeste latere Suid-Afrikaanse elektriese lokomotiefmodelle geword.

Oriëntasie[wysig | wysig bron]

Hierdie dubbelkajuitlokomotiewe het slegs 'n dakleer aan die een kant, net regs van die kajuitdeur. Die kant met die dakleer is gemerk as die nommer 2 kant. 'n Gang in die middel van die lokomotief verbind die kajuite, wat identies is afgesien van die feit dat die handrem in kajuit 2 geplaas is. 'n Pantograafhaakstok word in 'n buis geberg onder die onderste rand van die lokomotief aan die dakleerkant.

Werking[wysig | wysig bron]

Die lokomotief se traksiemotors word beheer deur weerstande waaroor die spanning verlaag word in 'n opset van serie en parallelle stroombane. Die stroombrekers wat hierdie bane oorskakel werk onder baie hoë krag en spanning en is pneumatiesgedrewe vir isolasiedoeleindes. Saamgeperste lug is nodig om die skakelaars oop of toe te maak en lug word ook gebruik vir die swakveldskakelaar wat onder baie hoë stroom skakel.

Tydens wegtrek en in die lae verstellings word die grootste deel van die spanning verlaag oor die bankresistors en al vier traksiemotors is in series gekoppel. Soos die bestuurder spoed verhoog, word sommige van die resistorbanke uitgesny via die pneumatiese skakelaars en die spanning neem dus toe oor die traksiemotors. Hoe meer resistors uitgeskakel word as die bestuurder die spoed verhoog, hoe meer krag word deur die traksiemotors ontwikkel. Teen ongeveer 22–28 km/h (14–17 mpu) skakel die lokomotief oor na 'n parallelle kombinasie, waar die twee traksiemotors per boegie in series geskakel word terwyl die twee boegies in parallel geskakel is. Uiteindelik, wanneer al die weerstande uitgeskakel is, hardloop die lokomotief in volle veld.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. South African Railways Index and Diagrams Electric and Diesel Locomotives, 610mm and 1065mm Gauges, Ref LXD 14/1/100/20, 28 Januarie 1975, soos gewysig
  2. Middleton, John N. (2002). Railways of Southern Africa Locomotive Guide - 2002 (as amended by Combined Amendment List 4, January 2009). Herts, England: Beyer-Garratt Publications. pp. 49–51, 57.
  3. Inligting uit die herboulêers van indiwiduele lokomotiewe in Transnet Rail Engineering se Koedoespoortwerkswinkels, of van John Middleton en verskeie Transnetwerknemers in Koedoespoort.