Sybel Coetzee
| Sybel Coetzee | |
| Nasionaliteit | Suid-Afrika |
|---|---|
| Beroep(e) | Aktrise |
| Aktiewe jare | 1973–2008 |
| Rolprente | Môre, Môre Ter wille van Christine Diamant en die Dief |
| Internet-rolprentdatabasis-profiel | |
Sybel Coetzee is ’n Afrikaanssprekende Suid-Afrikaanse aktrise wat veral in die sewentigerjare groot opgang in die plaaslike rolprentbedryf gemaak het. As student op Stellenbosch het sy reeds in Afrikaanse flieks verskyn, soos Môre, Môre (1974), Springbok (1976) en later in Gemini (1980), asook in TV-reekse soos The Dingleys. Haar laaste filmrol was as Hansie Cronjé se ma in die fliek oor dié krieketkaptein se lewe, Hansie.[1]
Lewensloop[wysig | wysig bron]
Coetzee het in Linden, Johannesburg, grootgeword waar sy haar man, Louis Möller, reeds in gr. 1 aan die Laerskool Louw Geldenhuys ontmoet het.
Ná skool het sy drama studeer aan die Universiteit van Stellenbosch waar sy in haar tweede jaar die rol van die matriekmeisie Lana in Môre, Môre aangebied is. In dié rolprent het dramalegendes soos Anna Neethling-Pohl en Tobie Cronjé haar touwys gemaak. In die 1970’s het die Afrikaanse rolprentbedryf ’n opbloei beleef en Coetzee was destyds die voorste nooi in romantiese flieks.
In 1976 het Coetzee in die omstrede rolprent Ter wille van Christine gespeel, ook ’n produk van Jan Scholtz en Elmo de Witt. Daarin was sy ’n Rooms-Katolieke verpleegster op wie Hans Strydom se karakter, ’n NG predikant, verlief geraak het. Voor haar rol in Hansie (2008) was sy in 1999 die laaste keer op TV te sien in die M-Net-sepie Egoli: Plek van Goud as Fransie Schoeman, die ma van Lindie van Eeden se karakter, Karin.
Op Oujaarsaand 1978 is haar loopbaan amper kortgeknip toe sy ’n ernstige gesigbesering in ’n motorongeluk opdoen. Coetzee was besig om aan die rolprent Flashpoint Africa saam met Gayle Hunnicutt en Trevor Howard te werk. Tydens die verfilming het sy bosluiskoors opgedoen en breinfloute agter die stuurwiel gekry. Ondanks die litteken aan haar voorkop het die vervaardiger Jan Scholtz haar kort daarna die vroulike hoofrol in Diamant en die Dief aangebied.
Haar en Möller se paaie het in die laat sewentigerjare weer gekruis toe hulle die romantiese hoofrolle vertolk in die fliek Gemini. Hulle is omstreeks 1980 getroud. Möller was onder andere ’n vervaardiger in die rolprentbedryf en direkteur van die maatskappy Combined Artists, wat die ondersoekendejoernalistiek-program Carte Blanche in 1988 begin het.
In 1989 het hulle die vermaakbedryf agtergelaat toe albei op die kruin van hul loopbaan was. Hulle het op ’n melkplaas naby Plettenbergbaai gaan boer om hul twee seuns, Marius en Heinrich, in ’n plattelandse omgewing groot te maak.
Omdat hulle nog na die teater verlang het, het hulle die Barnyard-teater in ’n skuur, vandaar die naam, op die plaas begin. Dié konsep het hulle algaande uitgebrei en het later drie van dié teaters in Johannesburg en een in Durban, Kaapstad en Pretoria begin. In 1999 het die gesin na Stellenbosch verhuis sodat die seuns na aan die universiteit kon wees. Albei het hulle in ’n finansiële rigting bekwaam: Marius het later in Johannesburg gaan woon en Heindrich in Londen saam met sy vrou, Stelli, wat hy op universiteit ontmoet het. Hulle bly tans in De Zalze net buite Stellenbosch.
Filmografie[wysig | wysig bron]
- Hansie: A True Story as San-Marie Cronjé, 2008
- Stellenbosch (TV-reeks) as Cynthia van Niekerk, 2007
- Gemini as Delia, 1980
- 40 Days as Donna Viviers, 1979
- Diamant en die Dief as Diamantjie, 1978
- Springbok as Jenny Landman, 1976
- Hank, Hennery en Vriend as Hiawatha, 1976
- Ter wille van Christine as Christine St. Clair, 1975
- Mirage Eskader as Ingrid de Villiers, 1975
- Kniediep... as Annatjie, 1975
- ’n Sonneblom uit Parys as Linda Groenewald, 1974
- Môre, Môre as Lena O'Brien, 1973
Bron[wysig | wysig bron]
- Huisgenoot, 31 Maart 2016.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8