Tanja Becker-Bender

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Tanja Becker-Bender (11 Februarie 1978) is 'n Duitse violis. Sy is gebore in Stuttgart, Duitsland en woon tans in Berlyn en Hamburg.

Tanja Becker-Bender

Opvoeding[wysig | wysig bron]

Becker-Bender het haar instrumentale opleiding van Helmut Zehetmair aan die Mozarteum-universiteit Salzburg, Wolfgang Marschner in Freiburg, Wilhelm Melcher in Stuttgart, David Takeno aan die Guildhall School of Music and Drama in Londen en Günter Pichler aan die Universiteit van Musiek en Uitvoerende Kunste in Wene, ontvang. Sy het haar studies met 'n Master of Music and the Artist Diploma onder Robert Mann aan die Juilliard-skool in New York voltooi.

Musikale loopbaan[wysig | wysig bron]

Becker-Bender het sedert die ouderdom van elf as solis op internasionale vlak opgetree onder leiding van dirigente soos onder andere Kurt Masur, Gerd Albrecht, Hubert Soudant en Fabio Luisi en met bekende orkeste soos die Stuttgart Radio-simfonieorkes, Berlyn Konzerthaus-orkes, Jerusalem Simfonieorkes, Orchester de la Suisse Romande en die Tokio Filharmoniese Orkes. As kamermusikant het sy tydens feeste verskyn saam met Gidon Kremer, Juri Bashmet, Boris Pergamenschikow en Arnold Steinhardt.

Becker-Bender het top pryse en toekennings verower in nasionale en internasionale kompetisies soos die in Genève (Switserland, CIEM), Tokio (Bunkamura Orchard Hall Award), België (Concours International de Musique de Chimay), Gorizia (Italië, Premio Rodolfo Lipizer), Genua (Italië, Premio Nicolò Paganini), Greensboro, Noord-Carolina (North Carolina, Eastern Music Festival) en in Houston (Texas, Houston Symphony League-toekenning).

Akademiese loopbaan[wysig | wysig bron]

Sy was die direktrise van die vioolprogram van die Europees-Amerikaanse Musikale Alliansie (EAMA) in 2004 en 2005 in Parys.[1]

In 2006 is Becker-Bender aangestel as professor in viool aan die Hochschule für Musik Saar in Saarbrücken, Duitsland. Sy het sodoende vir Maxim Vengerov opgevolg. In die lente van 2009 is sy in 'n professoraat aangestel aan die Hochschule für Musik und Theater Hamburg, asook 'n soortgelyke aanstelling aan die Universiteit van Musiek en Uitvoerende Kunste in Wene. Sy het in die winterkwartaal van 2009/2010 haar onderrigaktiwiteite as professor in viool aan die Hochschule für Musik und Theater Hamburg (Universiteit van Musiek en Teater, Hamburg) begin. In 2011 is sy verkies tot 'n lid van die Freie Akademie der Künste in Hamburg (Akademie van die Kunste, Hamburg).

Diskografie[wysig | wysig bron]

  • Dvořák: Werke vir viool en klavier, Pavane, België, ADW 7418 (1999)[2]
  • Albinoni: Concertos vir viool, Brilliant Classics, Nederland, 92791 (2005) – CD Nr. 3
  • Beethoven: Klaviertrio, vol. 1 (met die Melcher-Trio), ARS Production, Duitsland, ARS 38 467 (2007)[3]
  • Paganini: 24 Caprices vir Soloviool, Hyperion, Londen, CDA 67763 (2009) – Redakteurskeuse-toekenning deur die Britse klassieke musiek-tydskrif Gramophone asook Classic FM[4][5][6]
  • Jean Perrin (1920–1988): Vioolconcerto (1983), DIVOX Excellence, Duitsland, CDX 209066 (2010)[7]
  • Erwin Schulhoff (1894–1942): Werke vir viool en klavier, Hyperion, Londen, CDA 67833 (Februarie 2011) – "Album van die Maand" deur die BBC Music Magazine Maart 2011[8][9][10]
  • Max Reger (1873 - 1916), Vioolconcerto in A majeur, Op 101, en Twee Romanse vir viool en klein orkes, Op 50 - International Record Review "Uitstaande toekenning" (Februarie 2012) [11][12]
  • Ottorino Respighi (1879 - 1936), Vioolsonates & Stukke [13]
  • Paul Hindemith (1895-1963): Vioolsonates et al., Hyperion, Londen CDA 68014 (November 2013) [14]
  • Ferruccio Busoni (1866-1924): Vioolconcerto in D majeur, Op 35a, en rangskikkings van die Benedictus van die Missa Solemnis, Op 123, deur L.v. Beethoven, (eerste opname) - Richard Strauss (1864-1949): Vioolconcerto in D mineur, Op 8, Hyperion, Londen, CDA 68044 (Augustus 2014), genomineer vir die "Preis der deutschen Schallplattenkritik" [15][16]
  • Bartók (1881-1945): Die volledige werke vir viool en klavier, Sonate vir Vioolsolo, Klaviersonate, SWR>>music Stuttgart, Duitsland - Naxos Duitsland (2 CDs), CD-No. SWR 19003 CD (Januarie 2016), genomineer vir die "Preis der deutschen Schallplattenkritik"[17][18]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Director EAMA violin program". nmz-neue musikzeitung (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016.
  2. "Works for violin & piano (ADW7418)". Pavane Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 7 Junie 2011.
  3. "Beethoven Klaviertrios, vol. 1" (in Duits). Ars Produktion. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Maart 2012. Besoek op 7 Junie 2011.
  4. "Nicolò Paganini (1782-1840) – 24 Caprices" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Maart 2012. Besoek op 7 Junie 2011.
  5. "May Reviews Archive". Classic FM. Besoek op 7 Junie 2011.
  6. "Gramophone Magazine Editor's Choice". Presto Classical. Besoek op 7 Junie 2011.
  7. "Jean Perrin: Musique Concertante". Presto Classical (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2012. Besoek op 7 Junie 2011.
  8. "Erwin Schulhoff (1894-1942) – Violin Sonatas" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Maart 2013. Besoek op 7 Junie 2011.
  9. "Disk of the Month". BBC Music Magazine (in Engels). Maart 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Maart 2012. Besoek op 7 Junie 2011.
  10. Ashley, Tim (10 Februarie 2011). "Schulhoff:Works for Solo Violin and Piano - review". The Guardian and Observer 2011 music season (in Engels). London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Maart 2016.
  11. "Reger, Violin Concerto and Two Romances" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Mei 2014. Besoek op 30 Januarie 2012.
  12. Ashley, Tim (5 Januarie 2012). "Reger: Violin Concerto; two Romances - review, The Guardian 2012" (in Engels). London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Maart 2016.
  13. "Ottorino Respighi, Violin Sonatas Pieces".
  14. "Paul Hindemith, Violin Sonatas et al".
  15. "Busoni & Strauss, Violin Concertos" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Junie 2017.
  16. "Longlist 4.2014 Preis der deutschen Schallplattenkritik" (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Maart 2016.
  17. "Bartók, Béla: Violin and Piano Works". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Maart 2016.
  18. "Longlist 2.2016 Preis der deutschen Schallplattenkritik". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2020. Besoek op 22 Januarie 2020.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]