Termonukleêre wapen

'n Basiese diagram van 'n termonukleêre wapen.
Sommige ontwerpe gebruik sferiese sekondêre elemente.

1. Kernklowing primêre fase
2. Kernfusie sekondêre fase

1. Hoë-plofbare lense
2. Uraan-238 ("stamper") gevoer met berillium-reflektor
3. Vakuum ("gesweefde kern")
4. Tritium "versterkgas" (blou) binne plutonium of uraan holkern
5. Stralingskanaal gevul met polistireenskuim
6. Uraan ("stoter/stamper")
7. Litium-6-deuteried (fusiebrandstof)
8. Plutonium ("vonkprop")
9. Stralingsomhulsel (beperk termiese X-strale deur refleksie)

’n Termonukleêre wapen, versmeltingswapen of waterstofbom (H-bom) is ’n tweedegenerasie-kernwapenontwerp. Weens die groter gesofistikeerdheid daarvan bied dit baie groter vernietigende krag as eerstegenerasie kernbomme, 'n meer kompakte grootte, 'n kleiner massa, of 'n kombinasie van hierdie voordele. Eienskappe van kernfusie-reaksies maak die gebruik van nie-splytbare verarmde uraan as die wapen se hoofbrandstof moontlik, wat dus meer doeltreffende gebruik van skaars splytbare materiaal soos uraan-235 (²³⁵U) moontlik maak of plutonium-239 (²³⁹ Pu). Die eerste volskaalse termonukleêre toets (Ivy Mike) is in 1952 deur die Verenigde State uitgevoer, en die konsep is sedertdien deur die meeste van die wêreld se kernmoondhede in die ontwerp van hul wapens gebruik.

Moderne kernfusie wapens bestaan in sy eenvoudigste vorm uit twee komponente: 'n kernklowing primêre fase (aangedryf met ²³⁵U of ²³⁹ Pu) en 'n aparte kernfusie sekondêre fase wat die termonukleêre brandstof bevat: swaar isotope van waterstof (deuterium en tritium) as die suiwer element. Om hierdie rede staan termonukleêre wapens bekend as H-bomme.In die mees moderne wapens word die isotoop litium-6 deuteried van litiumhidried gebruik.

'n Fusieontploffing begin met die ontsteking van die kernklowing primêre fase. Dan word 'n temperatuur van hoër as 100 miljoen kelvin bereik wat veroorsaak dat dit gloei met termiese sagte X-strale. Hierdie X-strale vul die ruimte (die radiasiekanaal wat soms met polistireen opgevul is) tussen die primêre en die sekondêre komponente in die stralingsomhulsel, wat die X-strale se energie beperk en sy uitwaartse druk beperk. Die afstand wat die twee fases skei verseker dat rommelfragmente van die kernklowing primêre gedeelte (wat stadiger beweeg as die X-strale se fotone) nie die kernfusie sekondêre fase beskadig voordat die fusieontploffing voltooi is nie.