Titaan-44

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Titaan-44 
 
Protone 22 
Neutrone 22 
Kernspin 0+[1] 
Massa-oorskot -37548 keV [1] 

Status

Status radioaktief (uitgestorwe)[1] 
Halfleeftyd 60 j[1]  

Navigasie

4422Ti
Lys van isotope
Portaal Chemie
Portaal Fisika

Titaan-44 (chemiese notasie 4422Ti) is 'n radioaktiewe isotoop van titaan. Dit is 'n uitgestorwe oerisotoop en 'n alfakern

Astrofisika[wysig | wysig bron]

Hierde isotoop met sy halfleeftyd van 60 jaar -of liewer sy gammastraling- is in die supernova-wolk van Cassiopeia A aangetref, wat effens langer as drie eeue gelede ontplof het. Sy vervalproduk kalsium-44 word in presolêre korrels aangetref. Titaan-44 kan uit elf alfadeeltjies opgebou word en is daardeur relatief stabiel hoewel dit te min neutrone besit. Dit word nes silikon-28, swawel-32, argon-36 en kalsium-40 as een van die "alfa-kerne" beskou. Dit word waarskynlik in drie situasies gevorm: [1]

  1. naby die kern van 'n ineenstortende supernova (tipe II)
  2. in 'n bepaalde weergawe van tipe I supernova's in ontploffende heliumverbranding onderkant 'n heliumkap en bokant 'n C/O kern met lae massa.
  3. daar is moontlik 'n derde bron in silikonverbranding.

Maar die korrels waarin dit aangetref word, moet binne 'n paar honderd jaar gevorm word. Hulle bevat dikwels amper suiwer kalsium-44. Die verval van titaan-44 stel eers gammafotone van 68 keV en 78 keV vry as dit tot skandium-44 verval en daarna skielik 'n foton van 1,16 MeV as dit na kalsium-44 verval.[1]

Spoorder[wysig | wysig bron]

Hierdie nuklied kan in 'n siklotron vervaardig en as 'n spoorder gebruik word omdat dit 'n taamlik lang halfleeftyd besit en maklik gemeet kan word.[2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Handbook of Isotopes in the Cosmos: Hydrogen to Gallium Donald Clayton Cambridge University Press, 2003, ISBN 0-521-53083-0, ISBN 978-0-521-53083-5
  2. Radiochemistry of Titanium, Nuclear science series, National Research Council (U.S.). Committee on Nuclear Science, Vincent James Landis, James Herbert Kaye National Academies, 1971