Trippelterapie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Trippelterapie is 'n term wat gebruik word vir enige medikasie wat drie aktiewe bestanddele bevat.

Hierdie woord is aanvullend tot die terme monoterapie, dubbelterapie en viervoudige terapie in die huidige gebruik, almal voorbeelde van kombinasieterapie. Trippelterapie word in 'n mediese omgewing ingestel wanneer mono- of dubbelterapie blyk te faal, en die byvoeging van 'n derde aktiewe bestanddeel noodsaaklik word.

Daar is ook sprake van antihipertensiewe kombinasieterapie teen hoë bloeddruk en angina (borskaspyn). Die term word egter die algemeenste gebruik, buite spesialissirkels, vir die behandeling van infeksie deur die menslike immuniteitsgebreksvirus (MIV), en, meer onlangs, hepatitis C-virus (HCV).

Sien ook[wysig | wysig bron]