USS Lexington (CV-2)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Lugfoto van die Lexington op 14 Oktober, 1941.

Die USS Lexington (CV-2), met die bynaam "Lady Lex"[1] is die tweede vliegdekskip van die Amerikaanse Vloot, die eerste van die Lexington-klas en gebou gedurende die 1920's. Die Lexington was aanvanklik ontwerp as 'n kruiser maar is omgeskakel na 'n vliegdekskip as hul tweede na die USS Langley (CV-1). Die omskakeling was as gevolg van die beperkings van die Vlootverdrag van Washington wat die konstruksie van nuwe kruisers en slagskepe verbied het. Die skip is in 1928 in diens gestel en het in die Stille Oseaan vloot vir sy hele loopbaan gedien. Die Lexington en sy susterskip die USS Saratoga (CV-3) was gebruik om vliegdekskip taktiek te ontwikkel en verfyn. Dit is gedoen in 'n reeks jaarlike oefeninge voor die Tweede Wêreldoorlog. Daar was meer as eenkeer tydens oefeninge suksesvolle aanvalle op Pearl Harbor, Hawaii gedoen. Die skip se turbo-elektriese aandrywingstelsel is eenkker gebruik om die krag van Tacoma, Washington aan te vul tydens 'n droogte laat in 1929 tot vroeg in 1930. Die Lexington het ook mediese personeel en nood voorrade afgelewer aan Managua, Nicaragua na die 1931 aardbewing in Nicaragua.

Die Lexington was ter see in die Stille Oseaan, besig om vegvliegtuie te vervoer na die Midway-atol op 7 Desember toe die Japannese Pearl Harbor aangeval het. Haar sending was gekanselleer en sy het teruggekeer na Pearl Harbor 'n week later. 'n Paar dae later was die Lexington na die Marshalleilande oppad om aanvalle daar te doen om die aandag af te trek van die ander taakmag wat op pad was om die beleërde mag in Wake-eiland af te los. Die eiland het egter oorgegee voor die Lexington hulle kon bereik en sy sending is gekanselleer. 'n Beplande aanval op Wake-eiland is in Januarie 1942 gekanselleer toe 'n Japannese duikboot die brandstof tenkskip (wat hulle van brandstof moes voorsien het vir die vaartterug) gekelder het. Die Lexington is toe na die Koraalsee gestuur in Februarie om enige Japannese inval in die gebied te keer. Die skip was gewaar deur Japannese verkenningsvliegtuie naby Rabaul maar sy eie vliegtuie het die meeste van die Japannese bomwerpers, wat hom aangeval het, afgeskiet. Gedurende Maart het die skip, saam met die USS Yorktown (CV-5), met sukses Japannese skeepvaart aangeval naby die kus van Nieu-Guinee.

Die Lexington was vinnig herstel in Pearl Harbor aan die einde van Maart en het daarna weer by die Yorktown aangesluit in die Koraalsee, vroeg in Mei. 'n Paar dae later het Japannese Magte begin met Operasie Mo, die inval van Port Moresby en die twee Amerikaanse vliegdekskepe het probeer om die inval te stop. Hulle die ligte Japannese vliegdekskip Shoho gekelder op 7 Mei gedurende die Slag van die Koraalsee. Hulle het egter eers die Japannese hoofmag, bestaande uit die vliegdekskepe Shokaku en Zuikaku, die volgende dag ontmoet. Vliegtuie van die Lexington en Yorktown rig ernstige skade aan die Shokaku maar die Japannese rig ook skade aan die Yorktown en ernstige skade aan die Lexington aan. 'n Mengsel van vliegtuigbrandstof en lug ontplof in die brandstof voorsieningspype, wat strek vanaf die kiel tot by die loodsdek. Dit veroorsaak 'n reeks ontploffings wat nie onder beheer gebring kon word nie. Die Lexington se bemanning het haar luike oopgemaak en laat sink om te verhoed dat sy in die hande van die Japannese val.

Die skip se wrak was op 4 Maart 2018 ontdek deur die navorsing skip van Paul Allen.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Groom, p. 203