Victor Munnik

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Victor Munnik is 'n Suid-Afrikaanse skrywer.[1]

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Munnik is op 26 Januarie 1958 in Pietermaritzburg gebore.[2] Hy matrikuleer aan die Hoërskool Ellisras en studeer verder in onder andere die vergelykende letterkunde aan die Universiteite van Pretoria, Stellenbosch, Suid-Afrika en Witwatersrand.[3] Aan die Universiteit van Stellenbosch kwalifiseer hy in 1979 in die joernalistiek. Hierna is hy politieke verslaggewer by Die Transvaler en joernalis by Die Vaderland, Beeld, Rapport en vanaf die eerste uitgawe in 1989 by Vrye Weekblad. Later word hy vryskut-subredakteur, navorser en skrywer, wat hom veral toespits op water, energie en besoedeling, waarna hy as beleidsontleder op water by die nie-regeringsorganisasie Mvula Trust aansluit. Aan die Universiteit van die Witwatersrand verwerf hy 'n Ph.D.-graad oor die besoedeling veroorsaak deur die Yskor-staalfabriek in Vanderbijlpark op nabygeleë kleinhoewes. Verder is hy redakteur van die tydskrif Land and Rural Digest. Tydens die tagtigerjare en vroeë negentigerjare is hy een van verskeie kunstenaars en skrywers wat in Yeoville in Johannesburg woon, onder wie Koos Kombuis, Harry Kalmer, Theunis Engelbrecht en Gys de Villiers.

In die tagtigerjare is hy aktief betrokke by die End Conscription Campaign beweging wat poog om die verpligte militêre diens onder die apartheidsregering te boikot en afgeskaf te kry. Hy gaan as aktivis voort met sy aktiwiteite om betekenisvolle verandering in die gemeenskap voort te bring en is onder andere beleidsontleder vir die World Summit Civil Society Secretariat wat ten nouste betrokke is by die organisasie van die Wêreldberaad oor Volhoubare Ontwikkeling-konferensie in Suid-Afrika in 2002. Verder reël hy ook die werkswinkel oor “Solidarity in activism” in Johannesburg in Mei 2003. Hy skryf verskeie artikels oor water, energie en besoedeling wat in tegniese en algemene tydskrifte en publikasies verskyn en neem as spreker en organiseerder aktief deel aan vele seminare en konferensies oor hierdie onderwerpe. Hy maak ook bydraes tot die boek “Once we were hunters: A journey with Africa’s indigenous people”, wat in 2002 verskyn en waartoe Antjie Krog ook 'n bydrae lewer. Saam met Jessica Wilson is hy medeskrywer van 'n kort boek oor Suid-Afrika se burgerlike gemeenskap se ervaring van die World Summit on Sustainable Development (“The world comes to one country: An insider history of the World Summit on Sustainable Development, Johannesburg 2002”). Saam met Gcina Mhlope skryf hy “Uneasy Paradise – a journey through Maputaland” waarin hierdie mense se leefwyse beskryf word en saam met Shenaz Moola is hy verantwoordelik vir die boek “GMOs in Africa: Food and Agriculture Status Report 2007”. By die Klein Karoo Nasionale Kunstefees in 2007 lewer hy onder die titel “Chevrolet, braaivleis and too much sunshine” 'n ernstige waarskuwing oor die gevare wat globale verwarming vir Suid-Afrika en sy inwoners inhou. Hy is 'n praktiserende Boeddhis.

In Januarie 2014 sluit hy as navorsingsgenoot aan by die Society, Work and Development Institute (die SWOP Institute) van die Universiteit van die Witwatersrand. Hier ontwikkel hy die Mynbou, Omgewing en Burgerlike Gemeenskapsprogram in die natuur-en-Gemeenskapsafdeling. Saam met die Rhodes-universiteit se Instituut vir Waterbronne bestuur hy 'n projek om die beheerprosesse vir waterkwaliteit langs die Krokodilrivier in die Inkomati Opvangsgebied te verbeter. [4]

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Verskeie van die verhale in sy debuut kortverhaalbundel “Oog van die Nyl[5] beeld die grenssituasie uit en sy verhaal “Mej. Augustus” verskyn ook in 1987 in die versamelbundel “Forces’ Favourites”. Dit is egter in sommige van die verhale wat oor ander onderwerpe gaan waarin die bundel sy hoogtepunt bereik. “'n Klein dood”, waarin die kleindood van orgasme, die daaglikse sterfte en die uiteindelike finale dood belig word deur middel van die verhaal van 'n vroeë verhouding uit 'n ou dokter se verlede; en “Die porseleinboerinnetjie”, waarin 'n man en vrou se verhouding belig word deur die werklikheid van 'n bediende, is enkele voorbeelde.[6]

Publikasies[wysig | wysig bron]

1987 - Oog van die Nyl

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Facebook: https://www.facebook.com/victor.munnik.9
  2. Kannemeyer, J.C. “Die Afrikaanse literatuur 1652-2004” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria; Eerste uitgawe 2005
  3. Van Coller, H.P. (red.) “Perspektief en Profiel Deel I” J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1998
  4. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/victor-munnik-359a3711[dooie skakel]
  5. Brink, André P. “Rapport” 24 Januarie 1988
  6. University of the Witwatersrand: https://www.wits.ac.za/staff/academic-a-z-listing/m/victormunnikwitsacza/[dooie skakel]