Otto-siklus

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
(Aangestuur vanaf Vierslagenjin)

Die vierslagsiklus (of Otto-siklus) van 'n binnebrandenjin[1] is die enjinsiklus wat mees algemeen vir voertuig en ander nywerheidsdoeleindes aangewend word (motors en vragmotors, kragopwekkers, ens.). Dit is deur die Franse ingenieur, Alphonse Beau de Rochas[2] in 1862 voorgestel en onafhanklik deur die Duitse ingenieur Nikolaus Otto[3] in 1876. Die vierslagsiklus is meer brandstofdoeltreffend en brand skoner as die tweeslagsiklus, maar vereis heelwat meer bewegende dele en kundigheid tydens die vervaardiging daarvan. Verder word dit makliker vervaardig in veelsilindersamestellings as die tweeslagsiklus, wat dit nuttig maak vir hoë werkverrigtingstoepassings. Die Wankelenjin het vier soortgelyke fases maar dit is 'n roterende verbrandingsmotor en nie 'n resiprokerende enjin soos met die vierslagsiklus nie.

Vierslagsiklus (of Otto-siklus)

Die Otto-siklus word gekenmerk deur die vier slae of reglynige bewegings beurtelings op- en afwaarts van 'n suier in 'n silinder.

  1. inlaatslag
  2. kompressieslag
  3. kragslag
  4. uitlaatslag

Die siklus begin by die boonste middelpunt wanneer die suier by sy hoogste punt bereik het. Op die eerste afwaartse slag (inlaat) van die suier word 'n mengsel van brandstof en lug in die silinder ingetrek deur die inlaatpoort. Die inlaatklep maak dan toe en die opwaartse slag (kompressie) pers die branstof-lugmengsel saam.

Boonste middelpunt, voordat siklus begin 1 - Inlaatslag 2 - Kompressieslag


Beginposisie, inlaatslag en kompressieslag.

Die brandstof-lugmengsel word dan ontsteek, gewoonlik deur 'n vonkprop vir 'n petrol- of Otto-siklus-enjin naby die boonste middelpunt van die kompressieslag. Die gevolglike uitsetting van die brandende gasse dwing die suier na onder vir die derde (krag) slag en die vierde opwaartse (uitlaat) slag forseer die verbruikte uitlaatgasse uit die silinder deur die oop uitlaatklep of -kleppe deur die uitlaatpoort.

Brandstof ontsteek 3 - Kragslag 4 - Uitlaatslag


Ontsteking van brandstof, kragslag en uitlaatslag.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Gasoline engine. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
  2. Beau de Rochas, Alphonse(-Eugène). (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
  3. Otto, Nikolaus August. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]